EMOTION’S ROLE IN human behavior is

EMOTION’S ROLE IN human behavior is an old debate
that has become increasingly relevant to the
computational sciences. Two-and-a-half millennia
ago, Aristotle espoused a view of emotion at times
remarkably similar to modern psychological theories,
arguing that emotions (such as anger), in moderation,
play a useful role, especially in interactions with
others. Those who express anger at appropriate
times are praiseworthy, while those lacking in anger
at appropriate times are treated as a fool. The Stoics
took a different view; four centuries after Aristotle,
Seneca considered emotions (such as anger) as a
threat to reason, arguing, “reason … is only powerful
so long as it remains isolated from emotions.” In the
18th century, David Hume radically departed from the
Stoic perspective, arguing for the key motivating role of
emotions, saying, “Reason is, and ought only to be the
slave of the passions.”
A similar dichotomy of views can be seen in the
history of artificial intelligence (AI) and agent research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พฤติกรรมมนุษย์ในบทบาทของอารมณ์เป็นการอภิปรายที่เก่า ที่ได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นกับการ วิทยาศาสตร์เชิงคำนวณ วัดวาอารามสอง และครึ่ง ผ่านมา อริสโตเติล espoused มุมของอารมณ์ตลอดเวลา เหมือนกับทฤษฎีทางจิตวิทยาที่ทันสมัย โต้เถียงที่อารมณ์ (เช่นโกรธ), แต่ บทบาทประโยชน์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการโต้ตอบกับ ผู้อื่น ผู้ที่แสดงความโกรธที่เหมาะสม ครั้ง praiseworthy ในขณะที่ขาดในความโกรธ เวลาที่เหมาะสมจะถือว่าเป็นคนโง่ Stoics เอามุมมองแตกต่างกัน ศตวรรษที่ 4 หลังจากอาริสโตเติล ซีนีก้าพิจารณาอารมณ์ (เช่นความโกรธ) เป็นการ ภัยคุกคามต่อเหตุผล การโต้เถียง, "เหตุผล...จะมีประสิทธิภาพ ตราบใดที่ยังคงแยกจากอารมณ์" ใน ศตวรรษที่ 18, David ฮูมก็ออกเดินทางจาก มุมมองของใจ โต้เถียงสำหรับบทบาทจูงใจสำคัญของ อารมณ์ บอกว่า, "เหตุผลคือ และเพียงต้องการ ทาสของจิตใจ" Dichotomy เหมือนมุมมองสามารถมองเห็นใน ประวัติของปัญญาประดิษฐ์ (AI) และวิจัยแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาท EMOTION ในพฤติกรรมของมนุษย์คือการอภิปรายเก่า
ที่ได้กลายเป็นมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่เกี่ยวข้องกับ
วิทยาศาสตร์การคำนวณ สองและครึ่งพันปี
ที่ผ่านมาอริสโตเติลดำเนินมุมมองของอารมณ์ความรู้สึกในช่วงเวลาที่
น่าทึ่งคล้ายกับทฤษฎีทางจิตวิทยาสมัยใหม่
เถียงว่าอารมณ์ (เช่นความโกรธ) ในการดูแล
มีบทบาทที่มีประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสื่อสารกับ
คนอื่น ๆ บรรดาผู้ที่แสดงความโกรธที่เหมาะสม
ครั้งสรรเสริญในขณะที่ขาดในความโกรธ
ในเวลาที่เหมาะสมจะถือว่าเป็นคนโง่ Stoics
เอามุมมองที่แตกต่างกัน; สี่ศตวรรษหลังจากอริสโตเติล
เซเนกาพิจารณาอารมณ์ (เช่นความโกรธ) เป็น
ภัยคุกคามต่อเหตุผลเถียง "เหตุผล ... ที่มีประสิทธิภาพเพียง
ตราบเท่าที่มันยังคงแยกออกจากอารมณ์. "ใน
ศตวรรษที่ 18 เดวิดฮูมออกอย่างรุนแรงจาก
มุมมองที่อดทน เถียงสำหรับบทบาทสำคัญของการสร้างแรงจูงใจ
อารมณ์กล่าวว่า "ไม่มีเหตุผลที่เป็นและควรเท่านั้นที่จะเป็น
ทาสของกิเลสตัณหา. "
ขั้วที่คล้ายกันของมุมมองที่สามารถเห็นได้ใน
ประวัติศาสตร์ของปัญญาประดิษฐ์ (AI) และการวิจัยตัวแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทของอารมณ์ในพฤติกรรมของมนุษย์ คือ การอภิปรายเก่าที่ได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นกับ

วิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ . ครึ่งปี
- อริสโตเติลยอมรับมุมมองของอารมณ์ในบางครั้ง
บนคล้ายกับทฤษฎีจิตวิทยาที่ทันสมัย
เถียงว่าอารมณ์ ( เช่น ความโกรธ ) , การดูแล
มีบทบาทเป็นประโยชน์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปฏิสัมพันธ์กับ
คนอื่นผู้ที่แสดงความโกรธในเวลาที่เหมาะสม
จะน่าชื่นชม ในขณะที่ผู้ไม่มีความโกรธ
ในช่วงเวลาที่เหมาะสมจะถือว่าเป็นคนโง่ การ stoics
เอามุมมองที่แตกต่างกัน ; สี่ศตวรรษหลังจากอริสโตเติล ,
เซเนกาถือว่าอารมณ์ ( เช่น ความโกรธ ) เป็น
คุกคามต่อเหตุผล เถียงเหตุผล " . . . . . . . เป็นเพียงที่มีประสิทธิภาพ
ตราบใดที่มันยังคงแยกจากอารมณ์ " ใน
ศตวรรษที่ 18เดวิด ฮูม ทรงออกจาก
stoic มุมมอง เถียงคีย์กระตุ้นบทบาทของ
อารมณ์ว่า " เหตุผลและควรเท่านั้นที่จะเป็นทาสของกิเลส
"
เป็นขั้วที่คล้ายกันของมุมมองที่สามารถเห็นได้ใน
ประวัติความเป็นมาของปัญญาประดิษฐ์ ( AI ) และวิจัยแทน