In 1942 Josef Albers embarked on a

In 1942 Josef Albers embarked on a series of zinc plate lithographs entitled Graphic Tectonics, a title that references both the solidity of geological matter and movement. While he is best known for his color studies, much of Albers non-sculptural work prior to the 1950s was monochromatic and focused on unmodulated linear and geometric relations, spatial ambiguity, and the perception of dimension, creating "maximum effect from minimum means." This series of works was completed while he taught at Black Mountain College as part of his continued exploration of optical illusions and arrangements of lines that generated conflict between perception (what one sees) and cognition

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1942 เซฟ Albers เริ่มต้นที่เป็น lithographs แผ่นสังกะสีที่ได้รับธรณีแปรสัณฐานรูปภาพ ชื่อที่อ้างอิงทั้งความแข็งแรงในเรื่องธรณีวิทยาและการเคลื่อนไหว ในขณะที่กำลังเที่ยวศึกษาสีของเขา มาก Albers ไม่มีรูปงานก่อนมินิมีสีเดียว และเน้นความสัมพันธ์ของเส้น และรูปทรงเรขาคณิต unmodulated ปริภูมิย่อ และการรับรู้ของมิติ สร้าง "สูงสุดผลจากขั้นต่ำหมายถึงการ" ชุดนี้ทำงานเสร็จในขณะที่เขาสอนที่วิทยาลัยเขาดำเป็นส่วนหนึ่งของการสำรวจของเขาอย่างต่อเนื่องของภาพลวงตาแสงและจัดเรียงบรรทัดที่สร้างความขัดแย้งระหว่างการรับรู้ (สิ่งหนึ่งเห็น) และประชาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1942 โจเซฟ Albers ลงมือชุดของภาพพิมพ์แผ่นสังกะสีสิทธิกราฟฟิคเปลือกโลกซึ่งเป็นชื่อที่อ้างอิงทั้งความแข็งแรงของเรื่องทางธรณีวิทยาและการเคลื่อนไหว ในขณะที่เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการศึกษาสีของเขามาก Albers ไม่ใช่งานประติมากรรมก่อนที่จะปี 1950 เป็นสีเดียวและมุ่งเน้นไปที่การเชิงเส้น unmodulated และความสัมพันธ์ทางเรขาคณิตคลุมเครืออวกาศและการรับรู้ของมิติ, การสร้าง "ผลสูงสุดจากวิธีการขั้นต่ำ." ชุดของงานนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้วในขณะที่เขาสอนอยู่ที่วิทยาลัยภูเขาสีดำเป็นส่วนหนึ่งของการสำรวจอย่างต่อเนื่องของเขาในการฉายภาพและการเตรียมการของเส้นที่สร้างความขัดแย้งระหว่างการรับรู้ (สิ่งที่เห็น) และความรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1942 โจเซฟ Albers ยกชุดของแผ่นสังกะสีด้วยสิทธิภาพเปลือกโลก , ชื่อที่อ้างอิงทั้งความแข็งแรงของวัตถุทางธรณีวิทยาและการเคลื่อนไหว ในขณะที่เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการศึกษาสีของเขามาก ไม่ใช่ประติมากรรมงาน Albers ก่อนที่จะปี 1950 เป็น monochromatic และเน้นความสัมพันธ์เชิงเรขาคณิตและเชิง unmodulated ความคลุมเครือและการรับรู้ของมิติ , การสร้าง " ผลสูงสุดจากวิธีการขั้นต่ำ " ชุดนี้ผลงานแล้วเสร็จในขณะที่เขาสอนที่วิทยาลัยภูเขาเป็นส่วนหนึ่งของการสำรวจอย่างต่อเนื่องของภาพลวงตาแสง และการเตรียมการของบรรทัดที่สร้างความขัดแย้งระหว่างการรับรู้ ( ที่เห็น ) และทางปัญญา