- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
They had grown up next door to each
They had grown up next door to each other,on the fringe of a city,near fields and woods and orchards,within sight of a lovely bell tower that belonged to a school for the blind.
Now they were twenty,had not seen each other for nearly a year.There had always been playful,comfortable warmth between them,but never any talk of love.
His name was Newt.Her name was Catharine.In the early afternoon,Newt knocked on Catharine's front door.
Catharine came to the door.She was carrying a fat,glossy magazine she had been reading.The magazine was devoted entirely to brides."Newt!" she said.She was sur- prised to see him.
"Could you come for a walk?" he said.He was a shy person,even with Catharine. He covered his shyness by speaking absently,as though he were a secret agent pausing briefly on a mission between beautiful,distant,and sinister points.This manner of speaking had always been Newt's style,even in matters that concerned him desperately.
"A walk?" said Catharine.
"One foot in front of the other,"said Newt,"Through leaves,over bridges--"
"I had no idea you were in town,"she said.
"Just this minute got in,"he said.
"Still in the Army,I see,"she said.
"Seven more months to go,"he said.He was a private first class in the Artillery. His uniform was rumpled.His shoes were dusty.He needed a shave.He held out his hand for the magazine."Let's see the pretty book,"he said.
She gave it to him."I'm getting married,Newt,"she said.
"I know," he said."Let's go for a walk."
"I'm awfully busy,Newt,"she said."The wedding is only a week away."
"If we go for a walk," he said,"it will make you rosy.It will make you a rosy bride."He turned the pages of the magazine."A rosy bride like her--like her--like her," he said,showing her rosy brides.
Catharine turned rosy,thinking about rosy brides.
"That will be my person to Henry Stewart Chasens," said Newt."By talking you for a walk,I'll be giving him a rosy bride."
"You know his name?" said Catharine.
"Mother wrote,"he said."Form Pittsburgh?"
"Yes,"she said."You'd like him."
"Maybe," he said.
"Can--can you come to the wedding,Newt?" she said.
"That I doubt."he said.
"Your furlough isn't for long enough?"she said.
"Furlough?"said Newt.He was studying a twopage ad for flat silver."I'm not on furlough,"he said.
"Oh?" she said.
"I'm what they call A.W.O.L.," said Newt.
"Oh,Newt!You're not!" she siad.
"Sure I am,"he said,still looking at the magazine.
"Why,Newt?" she said.
"I had to find out what your silver pattern is,"he said.He read names of silver pat- terns from the magazine."Albermarle?Heather?"he said."Legend?Rambler Rose?" He looked up,smile."I plan to give you and your husband a spoon,"he said.
"Newt,Newt--tell me really,"she said.
"I want to go for a walk,"he said.
She wrung her hands in sisterly anguish."Oh,Newt--you're fooling me about be- ing A.W.O.L.,"she said.
Newt imitated police siren softly,raised his eyebrows.
"Where--where from?" she said.
"Fort Bragg," he said.
"North Carolina?" she said.
"That all right,"he said."Near Fayetteville--where Scarlett O'Hara went to school."
"How did you get here,Newt?" she said.
He raised his thumb,jerked it in a hitchhike gesture."Two days," he said.
"Dose your mother know?"she said.
"I didn't come to see my mother,"he told her.
"Who did you come to see?" she said.
"You," he said.
"Why me?"she said.
"Because I love you,"he said."Now can we take a walk?"he said."One foot in front of the other--through leaver,over bridges--"
They were talking the walk now,were in a woods with a brown-leaf floor.
Catharine was angry and rattled,close to tears."Newt,"she said,"this is absolutely crazy."
"HOw so?"said Newt.
"What a crazy time to tell me you love me,"she said."You never talked that way before."She stopped walking.
"Let's keep walking,"he said.
"No,"she said."So far,no farther.I shouldn't have come out with you at all,"she said.
"You did,"he said.
"To get you out of the house,"she said."If somebody walked in and heard you talk- ing to me that way,a week before the wedding--"
"What would they think?"he said.
"They'd think you were crazy,"she said.
"Why?"he said.
Catharine took a deep breath,made a speech."Let me say that I'm deeply honored by this crazy thing you've done,"she said."I can't believe you're really A.W.O.L., but maybe you are.I can't believe you really love me,but maybe you do.But--"
"I do,"said Newt.
"Well,I'm deeply honored,"said Catharine,"and I'm very fond of you as a friend,Newt,extremely fond--but it's just too late."She took a step away from him. "You've never even kissed me,"she said,and she protected herself with her hands."I don't mean you should do it now.I just mean this is all so unexpected.I haven't got the remotest idea of how to respond."
"Just walk some more,"he said."Have a nice time."
They started walking again.
"How did you expect me to react?" she said.
"How would I know what to expect?"he said."I've never done anything like this before."
"Did you think I would throw myself into you arms?"she said.
"Maybe,"he said.
"I'm sorry to disappointed you,"she said.
"I'm not disappointed,"he said."I wasn't counting on it.This is very nice,just walking."
Catharine stopped again."You know what happens next?"she said.
"Nope,"he said.
"We shake hands,"she said."We shake hands and part friends,"she said."That's what happens next."
Newt nodded."All right,"he said."Remember me from time to time.Remember how much I love you."
Involuntarily,Catharine burst into tears.She turned her back to Newt,looked into the infinite colonnade of the woods.
"what does that mean?"said Newt.
"Rage!"said Catharine.she clenched her hands."You have no right--"
"I had to find out,"he said.
"If I'd loved you,"she said,"I would have let you know before now."
"You would?"he said.
"Yes,"she said.She faced him,looked up at him,her face quite red."You would have known,"she said.
"How?"he said.
"You would have seen it,"she said."Would aren't very clever at hiding it."
Newt looked closely at Catharine's face now.To her distress,she realized that what she had said was true,that a woman couldn't hide love.
Newt was seeing love now.
And he did what he had to do.He kissed her.
"You're hell to get along with!"she said when Newt let her go.
"I am?"said Newt.
"You shouldn't have done that,"she said.
"You didn't like it?"he said.
"What did you expect,"she said--"wild,abandoned passion?"
"I keep telling you,"he said,"I never know what's going to happen next."
"We say good-by,"she said.
He frowned slightly."All right,"he said.
she made another speech."I'm not sorry we kissed,"she said."That was sweet.We should have kissed,we've been so close.I'll always remember you,Newt,and good luck."
"You too,"he said.
"Thank you,Newt,"she said.
"Thirty days,"he said.
"What?"she said.
"Thirty days in the stockade,"he said--"that's what one kiss will cost me."
"I--I'm sorry,"she said,"but I didn't ask you to go A.W.O.L."
"I know,"he said.
"You certainly don't deserve any hero's reward for doing something as foolish as that,"she said.
"Must be nice to be a hero,"said Newt."Is Henry Stewart Chasens a hero?"
"He might be,if he got the chance,"said Catharine.She noted uneasily that they had begun to walk again.That farewell had been forgotten.
"You really love him?"he said.
"Certainly I love him!"she said hotly."I would not marry him if I didn't love him!"
"What's good about him?"said Newt.
"Honestly!"she cried,stopping again."Do you have any idea how offensive you're being?Many,many,many things are good about Henry!Yes,"she said,"and many, many,many things are probably bad too.But that isn't any of your business.I love Henry,and I don't have to argue his merits with you!"
"Sorry,"said Newt.
"Honestly!"said Catharine.
Newt kissed her again.He kissed her again because she wanted him to.
They were now in a large orchard.
"How did we get so far from home,Newt?"said Catharine.
"One foot in front of the other--through leaves,over bridges,"said Newt.
"They add up--the steps,"she said.
Bells rang in the tower of the school for the blind nearby.
"School for the blind,"said Newt.
"School for the blind,"said Catharine.She shook her head in drowsy wonder."I've got to go back now,"she said.
"Say good-by,"said Newt.
"Every time I do,"said Carharine,"I seem to get kissed."
Newt sat down on the close-cropped grass under an apple tree."Sit down,"he said.
"No,"she said.
"I won't touch you,"he said.
"I don't believe you,"she said.
She sat down under another tree,twenty feet away from him.She closed her eyes.
"Dream of Henry Stewart Chasens,"he said.
"What?"she said.
"Dream of your wonderful husband-to-be,"he said.
"All right,I will,"she said.She closed her eyes tighter,caught glimpses of her hus- band-to-be.
Newt yawned.
The bees were humming in the trees,and Catharine almost fell asleep.When she opened her eyes she saw that Newt really was asleep.
He began to snore softly.
Catharine let Newt sleep for an hour,and while he slept she adored him with all her heart.
The shadows of the apple trees grew to the east.The bells in the tower of the school for the blind rang again.
"Chick-a-dee-dee-dee,"went a chickadee.
Somewhere far away an automobile starter nagged and failed,nagged and failed, fell still.
Catharine came out from under her tree,knelt by Newt.
"Newt?"she said.
"H'm?"he said,He opened his eyes.
"Late,"she said.
"Hello
Now they were twenty,had not seen each other for nearly a year.There had always been playful,comfortable warmth between them,but never any talk of love.
His name was Newt.Her name was Catharine.In the early afternoon,Newt knocked on Catharine's front door.
Catharine came to the door.She was carrying a fat,glossy magazine she had been reading.The magazine was devoted entirely to brides."Newt!" she said.She was sur- prised to see him.
"Could you come for a walk?" he said.He was a shy person,even with Catharine. He covered his shyness by speaking absently,as though he were a secret agent pausing briefly on a mission between beautiful,distant,and sinister points.This manner of speaking had always been Newt's style,even in matters that concerned him desperately.
"A walk?" said Catharine.
"One foot in front of the other,"said Newt,"Through leaves,over bridges--"
"I had no idea you were in town,"she said.
"Just this minute got in,"he said.
"Still in the Army,I see,"she said.
"Seven more months to go,"he said.He was a private first class in the Artillery. His uniform was rumpled.His shoes were dusty.He needed a shave.He held out his hand for the magazine."Let's see the pretty book,"he said.
She gave it to him."I'm getting married,Newt,"she said.
"I know," he said."Let's go for a walk."
"I'm awfully busy,Newt,"she said."The wedding is only a week away."
"If we go for a walk," he said,"it will make you rosy.It will make you a rosy bride."He turned the pages of the magazine."A rosy bride like her--like her--like her," he said,showing her rosy brides.
Catharine turned rosy,thinking about rosy brides.
"That will be my person to Henry Stewart Chasens," said Newt."By talking you for a walk,I'll be giving him a rosy bride."
"You know his name?" said Catharine.
"Mother wrote,"he said."Form Pittsburgh?"
"Yes,"she said."You'd like him."
"Maybe," he said.
"Can--can you come to the wedding,Newt?" she said.
"That I doubt."he said.
"Your furlough isn't for long enough?"she said.
"Furlough?"said Newt.He was studying a twopage ad for flat silver."I'm not on furlough,"he said.
"Oh?" she said.
"I'm what they call A.W.O.L.," said Newt.
"Oh,Newt!You're not!" she siad.
"Sure I am,"he said,still looking at the magazine.
"Why,Newt?" she said.
"I had to find out what your silver pattern is,"he said.He read names of silver pat- terns from the magazine."Albermarle?Heather?"he said."Legend?Rambler Rose?" He looked up,smile."I plan to give you and your husband a spoon,"he said.
"Newt,Newt--tell me really,"she said.
"I want to go for a walk,"he said.
She wrung her hands in sisterly anguish."Oh,Newt--you're fooling me about be- ing A.W.O.L.,"she said.
Newt imitated police siren softly,raised his eyebrows.
"Where--where from?" she said.
"Fort Bragg," he said.
"North Carolina?" she said.
"That all right,"he said."Near Fayetteville--where Scarlett O'Hara went to school."
"How did you get here,Newt?" she said.
He raised his thumb,jerked it in a hitchhike gesture."Two days," he said.
"Dose your mother know?"she said.
"I didn't come to see my mother,"he told her.
"Who did you come to see?" she said.
"You," he said.
"Why me?"she said.
"Because I love you,"he said."Now can we take a walk?"he said."One foot in front of the other--through leaver,over bridges--"
They were talking the walk now,were in a woods with a brown-leaf floor.
Catharine was angry and rattled,close to tears."Newt,"she said,"this is absolutely crazy."
"HOw so?"said Newt.
"What a crazy time to tell me you love me,"she said."You never talked that way before."She stopped walking.
"Let's keep walking,"he said.
"No,"she said."So far,no farther.I shouldn't have come out with you at all,"she said.
"You did,"he said.
"To get you out of the house,"she said."If somebody walked in and heard you talk- ing to me that way,a week before the wedding--"
"What would they think?"he said.
"They'd think you were crazy,"she said.
"Why?"he said.
Catharine took a deep breath,made a speech."Let me say that I'm deeply honored by this crazy thing you've done,"she said."I can't believe you're really A.W.O.L., but maybe you are.I can't believe you really love me,but maybe you do.But--"
"I do,"said Newt.
"Well,I'm deeply honored,"said Catharine,"and I'm very fond of you as a friend,Newt,extremely fond--but it's just too late."She took a step away from him. "You've never even kissed me,"she said,and she protected herself with her hands."I don't mean you should do it now.I just mean this is all so unexpected.I haven't got the remotest idea of how to respond."
"Just walk some more,"he said."Have a nice time."
They started walking again.
"How did you expect me to react?" she said.
"How would I know what to expect?"he said."I've never done anything like this before."
"Did you think I would throw myself into you arms?"she said.
"Maybe,"he said.
"I'm sorry to disappointed you,"she said.
"I'm not disappointed,"he said."I wasn't counting on it.This is very nice,just walking."
Catharine stopped again."You know what happens next?"she said.
"Nope,"he said.
"We shake hands,"she said."We shake hands and part friends,"she said."That's what happens next."
Newt nodded."All right,"he said."Remember me from time to time.Remember how much I love you."
Involuntarily,Catharine burst into tears.She turned her back to Newt,looked into the infinite colonnade of the woods.
"what does that mean?"said Newt.
"Rage!"said Catharine.she clenched her hands."You have no right--"
"I had to find out,"he said.
"If I'd loved you,"she said,"I would have let you know before now."
"You would?"he said.
"Yes,"she said.She faced him,looked up at him,her face quite red."You would have known,"she said.
"How?"he said.
"You would have seen it,"she said."Would aren't very clever at hiding it."
Newt looked closely at Catharine's face now.To her distress,she realized that what she had said was true,that a woman couldn't hide love.
Newt was seeing love now.
And he did what he had to do.He kissed her.
"You're hell to get along with!"she said when Newt let her go.
"I am?"said Newt.
"You shouldn't have done that,"she said.
"You didn't like it?"he said.
"What did you expect,"she said--"wild,abandoned passion?"
"I keep telling you,"he said,"I never know what's going to happen next."
"We say good-by,"she said.
He frowned slightly."All right,"he said.
she made another speech."I'm not sorry we kissed,"she said."That was sweet.We should have kissed,we've been so close.I'll always remember you,Newt,and good luck."
"You too,"he said.
"Thank you,Newt,"she said.
"Thirty days,"he said.
"What?"she said.
"Thirty days in the stockade,"he said--"that's what one kiss will cost me."
"I--I'm sorry,"she said,"but I didn't ask you to go A.W.O.L."
"I know,"he said.
"You certainly don't deserve any hero's reward for doing something as foolish as that,"she said.
"Must be nice to be a hero,"said Newt."Is Henry Stewart Chasens a hero?"
"He might be,if he got the chance,"said Catharine.She noted uneasily that they had begun to walk again.That farewell had been forgotten.
"You really love him?"he said.
"Certainly I love him!"she said hotly."I would not marry him if I didn't love him!"
"What's good about him?"said Newt.
"Honestly!"she cried,stopping again."Do you have any idea how offensive you're being?Many,many,many things are good about Henry!Yes,"she said,"and many, many,many things are probably bad too.But that isn't any of your business.I love Henry,and I don't have to argue his merits with you!"
"Sorry,"said Newt.
"Honestly!"said Catharine.
Newt kissed her again.He kissed her again because she wanted him to.
They were now in a large orchard.
"How did we get so far from home,Newt?"said Catharine.
"One foot in front of the other--through leaves,over bridges,"said Newt.
"They add up--the steps,"she said.
Bells rang in the tower of the school for the blind nearby.
"School for the blind,"said Newt.
"School for the blind,"said Catharine.She shook her head in drowsy wonder."I've got to go back now,"she said.
"Say good-by,"said Newt.
"Every time I do,"said Carharine,"I seem to get kissed."
Newt sat down on the close-cropped grass under an apple tree."Sit down,"he said.
"No,"she said.
"I won't touch you,"he said.
"I don't believe you,"she said.
She sat down under another tree,twenty feet away from him.She closed her eyes.
"Dream of Henry Stewart Chasens,"he said.
"What?"she said.
"Dream of your wonderful husband-to-be,"he said.
"All right,I will,"she said.She closed her eyes tighter,caught glimpses of her hus- band-to-be.
Newt yawned.
The bees were humming in the trees,and Catharine almost fell asleep.When she opened her eyes she saw that Newt really was asleep.
He began to snore softly.
Catharine let Newt sleep for an hour,and while he slept she adored him with all her heart.
The shadows of the apple trees grew to the east.The bells in the tower of the school for the blind rang again.
"Chick-a-dee-dee-dee,"went a chickadee.
Somewhere far away an automobile starter nagged and failed,nagged and failed, fell still.
Catharine came out from under her tree,knelt by Newt.
"Newt?"she said.
"H'm?"he said,He opened his eyes.
"Late,"she said.
"Hello
0/5000
พวกเขาได้โตขึ้นหลัง ในรอบนอกของเมือง ใกล้เขต และป่า และสวน ผลไม้ ภายในหอระฆังดีที่โรงเรียนคนตาบอดเป็นสมาชิก ตอนนี้พวกเขาประมาณ 20 ไม่เห็นกันเกือบหนึ่งปี เคยมีเสมออบอุ่นขี้เล่น พักระหว่างพวกเขา แต่พูดไม่เคยมีความรัก ชื่อของเขาชื่อ Newt.Her เป็น Catharine.In เวลาบ่ายอ่อน Newt กังวานประตูหน้าของแคทธารีน แคทธารีนมาถึงประตู เธอถูกแบกนิตยสารแบบเงาไขมัน ที่เธอได้อ่าน นิตยสารได้ทุ่มเททั้งหมดเพื่อ brides" Newt "เธอกล่าว เธอเซอ-prised ไปดูเขา "สามารถมาเดินเล่น" เขากล่าวว่า เขาเป็นคนขี้อาย แม้จะ มีแคทธารีน เขากล่าวความอายของเขา โดยการพูด absently ว่าเขาถูกหยุดชั่วคราวสั้น ๆ ในภารกิจระหว่างจุดสวยงาม ห่างไกล และอนาจารจาร การพูดลักษณะนี้เสมอได้ลักษณะของ Newt แม้ในเรื่องที่เกี่ยวข้องเขาหมด "เดินเล่น" ว่า แคทธารีน "เท้าหนึ่งอยู่หน้าอื่น กล่าวว่า Newt "ผ่านใบไม้ ผ่านสะพาน-" "ผมมีความคิดคุณอยู่ในเมือง เธอกล่าว "เพียงแค่นาทีนี้มี เขากล่าวว่า "ยังอยู่ในกองทัพ เห็น เธอกล่าว "เจ็ดเพิ่มเติมเดือนหา เขากล่าวว่า เขาเป็นชั้นโดยส่วนตัวในการปืนใหญ่ เครื่องแบบของเขาถูก rumpled รองเท้าของเขาถูกฝุ่น เขาต้องการโกน เขาออกมือสำหรับนิตยสารจัด" ลองดูหนังสือสวย "เขากล่าวว่า เธอให้กับเขา" ฉันได้รับการแต่งงาน Newt "เธอกล่าว "ฉันรู้ เขากล่าวว่า" ลองไปเดินเล่น" "ฉันเหนื่อยชะมัด Newt "เธอกล่าว" งานแต่งงานได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ไป" "ถ้าเราไปเดินเล่น เขากล่าวว่า "มันจะทำให้คุณโรซี่ มันจะทำให้คุณสาวโรซี่" เขาเปิดหน้าของวารสาร" โรซี่สาวเช่นเธอ - เช่น - เธอเช่นเธอ เขากล่าว การแสดงของเธอ brides โรซี่ แคทธารีนเปิดโรซี่ คิดเกี่ยวกับ brides โรซี่ "ที่จะเป็นคนของฉัน Chasens เฮนรีสจวต กล่าวว่า Newt" ช่วยคุณเดินเล่น ฉันจะได้ให้เขาสาวโรซี่" "คุณรู้ชื่อของเขา" ว่า แคทธารีน "เสียแม่เขียนจ่าย เขากล่าวว่า" แบบฟอร์มพิตส์เบิร์ก" "ใช่ เธอกล่าว" คุณอยากให้เขา" "บางที เขากล่าวว่า "สามารถ - สามารถมาจัดงานแต่งงาน Newt " เธอกล่าว "ที่ฉันสงสัย" เขากล่าวว่า "ของคุณ furlough ไม่นานเพียงพอ" เธอบอกว่า "Furlough" Newt.He กล่าวว่าได้ศึกษาโฆษณา twopage เงินแบน" ฉันไม่ furlough "เขากล่าวว่า "โอ้" เธอกล่าว "ฉันสิ่งที่พวกเขาเรียก A.W.O.L. กล่าวว่า Newt "โอ้ Newt คุณไม่ "เธอ siad "แน่นอนฉัน เขากล่าว ยังคง มองที่วารสาร "ทำไม Newt " ก็ "ผมจะหารูปแบบของเงินคืออะไร เขากล่าวว่า เขาสามารถอ่านชื่อของแพท terns เงินจากวารสาร" Albermarle เฮ" เขากล่าวว่า " ตำนาน โรงแรมแรมเบลอร์โรสหรือ" เขามองขึ้น ยิ้ม " ฉันจะให้คุณและสามีของคุณการช้อน "เขากล่าวว่า "Newt, Newt - บอกฉันจริง ๆ เธอกล่าว "อยากจะไปเดินเล่น เขากล่าวว่า เธอสามารถ wrung มือของเธอในความปวดร้าว sisterly" โอ้ Newt - คุณกำลัง fooling ฉันเกี่ยวกับ A.W.O.L.,"she กำลังเป็นที่กล่าว Newt imitated police siren softly,raised his eyebrows. "Where--where from?" she said. "Fort Bragg," he said. "North Carolina?" she said. "That all right,"he said."Near Fayetteville--where Scarlett O'Hara went to school." "How did you get here,Newt?" she said. He raised his thumb,jerked it in a hitchhike gesture."Two days," he said. "Dose your mother know?"she said. "I didn't come to see my mother,"he told her. "Who did you come to see?" she said. "You," he said. "Why me?"she said. "Because I love you,"he said."Now can we take a walk?"he said."One foot in front of the other--through leaver,over bridges--" They were talking the walk now,were in a woods with a brown-leaf floor. Catharine was angry and rattled,close to tears."Newt,"she said,"this is absolutely crazy." "HOw so?"said Newt. "What a crazy time to tell me you love me,"she said."You never talked that way before."She stopped walking. "Let's keep walking,"he said. "No,"she said."So far,no farther.I shouldn't have come out with you at all,"she said. "You did,"he said. "To get you out of the house,"she said."If somebody walked in and heard you talk- ing to me that way,a week before the wedding--" "What would they think?"he said. "They'd think you were crazy,"she said. "Why?"he said. Catharine took a deep breath,made a speech."Let me say that I'm deeply honored by this crazy thing you've done,"she said."I can't believe you're really A.W.O.L., but maybe you are.I can't believe you really love me,but maybe you do.But--" "I do,"said Newt. "Well,I'm deeply honored,"said Catharine,"and I'm very fond of you as a friend,Newt,extremely fond--but it's just too late."She took a step away from him. "You've never even kissed me,"she said,and she protected herself with her hands."I don't mean you should do it now.I just mean this is all so unexpected.I haven't got the remotest idea of how to respond." "Just walk some more,"he said."Have a nice time." They started walking again. "How did you expect me to react?" she said. "How would I know what to expect?"he said."I've never done anything like this before." "Did you think I would throw myself into you arms?"she said. "Maybe,"he said. "I'm sorry to disappointed you,"she said. "I'm not disappointed,"he said."I wasn't counting on it.This is very nice,just walking." Catharine stopped again."You know what happens next?"she said. "Nope,"he said. "We shake hands,"she said."We shake hands and part friends,"she said."That's what happens next." Newt nodded."All right,"he said."Remember me from time to time.Remember how much I love you." Involuntarily,Catharine burst into tears.She turned her back to Newt,looked into the infinite colonnade of the woods. "what does that mean?"said Newt. "Rage!"said Catharine.she clenched her hands."You have no right--" "I had to find out,"he said. "If I'd loved you,"she said,"I would have let you know before now." "You would?"he said. "Yes,"she said.She faced him,looked up at him,her face quite red."You would have known,"she said. "How?"he said. "You would have seen it,"she said."Would aren't very clever at hiding it." Newt looked closely at Catharine's face now.To her distress,she realized that what she had said was true,that a woman couldn't hide love. Newt was seeing love now. And he did what he had to do.He kissed her. "You're hell to get along with!"she said when Newt let her go. "I am?"said Newt. "You shouldn't have done that,"she said. "You didn't like it?"he said. "What did you expect,"she said--"wild,abandoned passion?" "I keep telling you,"he said,"I never know what's going to happen next." "We say good-by,"she said. He frowned slightly."All right,"he said. she made another speech."I'm not sorry we kissed,"she said."That was sweet.We should have kissed,we've been so close.I'll always remember you,Newt,and good luck." "You too,"he said. "Thank you,Newt,"she said. "Thirty days,"he said. "What?"she said. "Thirty days in the stockade,"he said--"that's what one kiss will cost me." "I--I'm sorry,"she said,"but I didn't ask you to go A.W.O.L." "I know,"he said. "You certainly don't deserve any hero's reward for doing something as foolish as that,"she said. "Must be nice to be a hero,"said Newt."Is Henry Stewart Chasens a hero?" "He might be,if he got the chance,"said Catharine.She noted uneasily that they had begun to walk again.That farewell had been forgotten. "You really love him?"he said. "Certainly I love him!"she said hotly."I would not marry him if I didn't love him!" "What's good about him?"said Newt. "Honestly!"she cried,stopping again."Do you have any idea how offensive you're being?Many,many,many things are good about Henry!Yes,"she said,"and many, many,many things are probably bad too.But that isn't any of your business.I love Henry,and I don't have to argue his merits with you!" "Sorry,"said Newt. "Honestly!"said Catharine. Newt kissed her again.He kissed her again because she wanted him to. They were now in a large orchard. "How did we get so far from home,Newt?"said Catharine. "One foot in front of the other--through leaves,over bridges,"said Newt. "They add up--the steps,"she said. Bells rang in the tower of the school for the blind nearby. "School for the blind,"said Newt. "School for the blind,"said Catharine.She shook her head in drowsy wonder."I've got to go back now,"she said. "Say good-by,"said Newt. "Every time I do,"said Carharine,"I seem to get kissed." Newt sat down on the close-cropped grass under an apple tree."Sit down,"he said. "No,"she said. "I won't touch you,"he said. "I don't believe you,"she said. She sat down under another tree,twenty feet away from him.She closed her eyes. "Dream of Henry Stewart Chasens,"he said. "What?"she said. "Dream of your wonderful husband-to-be,"he said. "All right,I will,"she said.She closed her eyes tighter,caught glimpses of her hus- band-to-be.
Newt yawned.
The bees were humming in the trees,and Catharine almost fell asleep.When she opened her eyes she saw that Newt really was asleep.
He began to snore softly.
Catharine let Newt sleep for an hour,and while he slept she adored him with all her heart.
The shadows of the apple trees grew to the east.The bells in the tower of the school for the blind rang again.
"Chick-a-dee-dee-dee,"went a chickadee.
Somewhere far away an automobile starter nagged and failed,nagged and failed, fell still.
Catharine came out from under her tree,knelt by Newt.
"Newt?"she said.
"H'm?"he said,He opened his eyes.
"Late,"she said.
"Hello
Newt yawned.
The bees were humming in the trees,and Catharine almost fell asleep.When she opened her eyes she saw that Newt really was asleep.
He began to snore softly.
Catharine let Newt sleep for an hour,and while he slept she adored him with all her heart.
The shadows of the apple trees grew to the east.The bells in the tower of the school for the blind rang again.
"Chick-a-dee-dee-dee,"went a chickadee.
Somewhere far away an automobile starter nagged and failed,nagged and failed, fell still.
Catharine came out from under her tree,knelt by Newt.
"Newt?"she said.
"H'm?"he said,He opened his eyes.
"Late,"she said.
"Hello
การแปล กรุณารอสักครู่..
พวกเขาเติบโตขึ้นมาหน้าประตูให้กับแต่ละอื่น ๆ บนขอบของเมืองใกล้ทุ่งนาและป่าและสวนผลไม้ที่อยู่ในสายตาของหอระฆังที่น่ารักที่เป็นโรงเรียนสำหรับคนตาบอด.
ตอนนี้พวกเขามียี่สิบไม่เคยเห็นซึ่งกันและกัน เกือบ year.There เคยขี้เล่นความอบอุ่นสะดวกสบายระหว่างพวกเขา แต่ไม่เคยพูดถึงความรักใด ๆ . ชื่อของเขาเป็นชื่อ Newt.Her เป็น Catharine.In ช่วงบ่ายนิวท์เคาะประตูหน้าบ้านของแคธารีน. แคธารีนมาไปที่ประตู .She ถือไขมันนิตยสารเธอได้รับนิตยสาร reading.The ได้รับการอุทิศตนเพื่อเจ้าสาว. "นิวท์!" เธอ said.She ถือว่า sur- ที่จะเห็นเขา. "คุณสามารถมาเดินเล่นหรือไม่" เขา said.He เป็นคนขี้อาย, แม้จะมีแคธารีน เขาได้รับการคุ้มครองความอายของเขาโดยการพูด์อย่างเลื่อนลอย, ราวกับว่าเขาเป็นสายลับหยุดสั้น ๆ ในระหว่างการปฏิบัติภารกิจที่สวยงามที่ห่างไกลและน่ากลัวอย่าง points.This พูดได้เสมอสไตล์นิวท์ที่แม้จะอยู่ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเขาหมด. "เดิน ? " แคธารีนกล่าวว่า. "เท้าหนึ่งในด้านหน้าของอื่น ๆ " นิวท์กล่าวว่า "ผ่านใบมากกว่า bridges--" "ผมมีความคิดที่คุณอยู่ในเมืองที่ไม่มี" เธอกล่าว. "เพียงแค่นาทีนี้ได้ใน" เขากล่าว"ยังคงอยู่ในกองทัพที่ฉันเห็น" เธอกล่าว. "เจ็ดเดือนขึ้นไป" เขา said.He เป็นชั้นแรกเอกชนในปืนใหญ่ เครื่องแบบของเขาคือ rumpled.His รองเท้าเป็น dusty.He จำเป็น shave.He จัดขึ้นมือของเขาออกนิตยสาร. "ลองมาดูหนังสือเล่มสวย" เขากล่าว. เธอมอบมันให้กับเขา. "ฉันจะแต่งงานนิวท์, "เธอกล่าว." ฉันรู้ "เขากล่าว." เราไปเดินเล่น. "" ผมยุ่งชะมัดนิวท์ "เธอกล่าว." แต่งงานเป็นเพียงหนึ่งสัปดาห์ออกไป. "" ถ้าเราไปเดินเล่น "เขากล่าวว่า" มันจะทำให้คุณ rosy.It จะทำให้คุณเป็นเจ้าสาวสีดอกกุหลาบ "เขาหันหน้าของนิตยสาร." เจ้าสาวสีดอกกุหลาบเหมือนเธอ -. เหมือนเธอ - ชอบเธอ "เขากล่าวว่าการแสดงของเธอ สีดอกกุหลาบเจ้าสาว. แคธารีนกลายเป็นสีดอกกุหลาบคิดเกี่ยวกับเจ้าสาวสีดอกกุหลาบ. "นั่นจะเป็นคนของฉันไปที่เฮนรี่สจ๊วต Chasens" กล่าวว่านิวท์. "โดยการพูดคุยที่คุณเดินเล่นผมจะให้เขาเป็นเจ้าสาวสีดอกกุหลาบ." "คุณรู้ว่าเขา ชื่อ? " แคธารีนกล่าวว่า. "แม่เขียน" เขากล่าวว่า "แบบพิตส์เบิร์ก?". "ใช่" เธอกล่าว. "คุณต้องการเขา". "อาจจะ" เขากล่าว. "สามารถ - คุณสามารถมาไปงานแต่งงาน, นิวท์ ? " เธอบอกว่า. "นั่นฉันสงสัย." เขากล่าว. "ลาของคุณไม่ได้นานพอ?" เธอกล่าว. "ลา" กล่าวว่าได้เรียน Newt.He โฆษณา twopage เงินแบน. "ผมไม่ได้ลา "เขากล่าว." โอ้? " เธอบอกว่า. "ผมว่าสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าแหกคุก" นิวท์กล่าวว่า. "โอ้นิวท์! คุณไม่ได้!" เธอ Siad. "แน่นอนผม" เขากล่าวว่ายังคงมองไปที่นิตยสาร. "ทำไมนิวท์?" เธอบอกว่า. "ผมมีเพื่อหาสิ่งที่รูปแบบเงินของคุณคือ" เขา said.He อ่านชื่อเงินแบบที่เทิร์นจากนิตยสาร. "Albermarle? เฮเทอร์?" เขากล่าว. "ตำนาน? Rambler โรส?" . เขาเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้ม "ผมวางแผนที่จะให้คุณและสามีของคุณช้อน" เขากล่าว. "นิวท์, นิวท์ - บอกฉันจริงๆ". เธอกล่าวว่า"ผมอยากจะไปเดินเล่น" เขากล่าว. เธอ บีบมือของเธอในความทุกข์พี่น้อง. "โอ้นิวท์ - ที่คุณกำลังหลอกลวงฉันเกี่ยวกับไอเอ็นจีโดยสลับกันแหกคุก" เธอกล่าว. นิวท์เลียนแบบไซเรนตำรวจเบา ๆ ยกคิ้วของเขา. "ที่ไหน - มาจากไหน?" เธอบอกว่า. "Fort Bragg" เขากล่าว. "อร์ทแคโรไลนา?" เธอบอกว่า. "นั่นคือทั้งหมดที่ด้านขวา" เขากล่าวว่า "วิลล์ใกล้ -. ที่คาร์เลตต์โอฮาร่าไปโรงเรียน". "คุณไม่ได้รับที่นี่นิวท์"? เธอบอกว่า. เขายกหัวแม่มือของเขากระชากในท่าทางโบกรถได้. "สองวัน" เขากล่าว. "ปริมาณแม่ของคุณรู้หรือไม่?" เธอกล่าว. "ผมไม่ได้มาเห็นแม่ของฉัน" เขาบอกเธอว่า. " ที่ไม่ให้คุณมาดู? " เธอบอกว่า. "คุณ" เขากล่าว. "ทำไมต้องเป็นฉัน?" เธอกล่าว. "เพราะผมรักคุณ" เขากล่าว. "ตอนนี้เราสามารถใช้เวลาเดินหรือไม่" เขากล่าว. "เท้าข้างหนึ่งอยู่ด้านหน้าของ other-- ผ่าน leaver กว่า bridges-- "พวกเขาได้พูดคุยเดินตอนนี้อยู่ในป่าที่มีพื้นสีน้ำตาลใบ. แคธารีนก็โกรธและ rattled ใกล้กับน้ำตา." นิวท์ "เธอกล่าว" นี่คือบ้าอย่างแน่นอน. " "วิธีการเพื่อ?" กล่าวว่านิวท์. "สิ่งที่เป็นเวลาบ้าที่จะบอกฉันคุณรักฉัน" เธอกล่าว. "คุณไม่เคยพูดคุยกันมาก่อนว่า." เธอหยุดเดิน. "เราให้เดิน" เขากล่าว. "ไม่มี" เธอบอกว่า. "เพื่อให้ห่างไกล farther.I ไม่มีไม่ควรจะออกมากับคุณตลอด" เธอกล่าว. "คุณไม่ได้" เขากล่าว. "เพื่อให้คุณได้รับออกจากบ้าน" เธอกล่าว. "ถ้าใคร เดินเข้ามาและได้ยินมาว่าคุณ talk- ไอเอ็นจีกับผมอย่างนั้นหนึ่งสัปดาห์ก่อน wedding-- ว่า "" สิ่งที่พวกเขาจะคิดว่า? "เขากล่าว." พวกเขาคิดว่าคุณบ้า "เธอกล่าว." ทำไม? "เขากล่าวว่า . แคธารีนเอาลมหายใจลึกกล่าวสุนทรพจน์. "ผมขอบอกว่าผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากโดยสิ่งที่บ้านี้คุณได้ทำ" เธอกล่าว. "ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณกำลังแหกคุกจริงๆ แต่บางทีคุณอาจจะ .I ไม่สามารถเชื่อว่าคุณรักฉัน แต่บางทีคุณอาจ do.But-- "" ฉันทำ "นิวท์กล่าวว่า." ดีฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างสุดซึ้ง "แคธารีน" และฉันรักมากของคุณกล่าวว่า เป็นเพื่อน, นิวท์, รักมาก -. แต่เพียงสายเกินไป "เธอก้าวออกไปจากเขา "คุณไม่เคยแม้แต่จูบฉัน" เธอกล่าวและเธอได้รับการป้องกันตัวเองด้วยมือของเธอ. "ผมไม่ได้หมายความว่าคุณควรจะทำมัน now.I เพียง แต่หมายถึงนี้ทั้งหมดเพื่อให้ unexpected.I ไม่ได้มีความคิดที่ห่างไกล ของวิธีการตอบสนอง. "" เพียงแค่เดินบางมากขึ้น "เขากล่าว." มีช่วงเวลาที่ดี. "พวกเขาเริ่มเดินอีกครั้ง." คุณไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะตอบสนอง? " เธอบอกว่า. "ฉันรู้ว่าสิ่งที่คาดว่าจะได้?" เขากล่าว. "ฉันไม่เคยทำอะไรเช่นนี้มาก่อน." "คุณคิดว่าผมจะโยนตัวเองลงไปในอ้อมแขนของคุณ?" เธอกล่าว. "อาจจะ" เขากล่าว . "ฉันเสียใจที่คุณผิดหวัง" เธอกล่าว. "ผมไม่ผิดหวัง" เขากล่าว. "ผมไม่ได้นับที่ it.This จะดีมากเพียงแค่เดิน." แคธารีนหยุดอีกครั้ง ". คุณจะรู้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปหรือไม่ "เธอกล่าว." Nope "เขากล่าว." เราจับมือ "เธอกล่าว." เราจับมือและเพื่อน ๆ ส่วนหนึ่ง "เธอกล่าว." นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป. "นิวท์พยักหน้า." สิทธิทั้งหมด "เขากล่าว." Remember me ครั้ง time.Remember ว่าฉันรักคุณ. "โดยไม่ได้ตั้งใจ, แคธารีนออกมาเป็น tears.She หันกลับไปนิวท์, มองเข้าไปในต้นไม้ที่ไม่มีที่สิ้นสุดของป่า." สิ่งที่หมายความว่า? " นิวท์กล่าวว่า. "ความโกรธ" Catharine.she กล่าว clenched มือของเธอ. "คุณไม่มี right--" "ผมมีที่จะหา" เขากล่าว. "ถ้าฉันรักคุณ" เธอกล่าวว่า "ฉันจะต้อง แจ้งให้คุณทราบก่อนหน้านี้. "" คุณจะ? "เขากล่าว." ใช่ "เธอต้องเผชิญกับ said.She เขามองมาที่เขาใบหน้าของเธอค่อนข้างแดง." คุณจะได้รู้จักกัน "เธอกล่าว." ได้อย่างไร? " เขากล่าวว่า. "คุณจะได้เห็นมัน" เธอกล่าว. "จะไม่ได้ฉลาดมากที่หลบซ่อนตัวอยู่มัน." นิวท์มองอย่างใกล้ชิดที่ใบหน้าของแคธารีน now.To ความทุกข์ของเธอเธอตระหนักว่าสิ่งที่เธอได้กล่าวว่าเป็นความจริงที่ว่า ผู้หญิงไม่สามารถซ่อนความรัก. นิวท์ก็เห็นความรักในขณะนี้. และพระองค์ทรงกระทำสิ่งที่เขาจะจูบเธอ do.He. "คุณนรกจะได้รับพร้อมกับ!" เธอกล่าวเมื่อนิวท์ปล่อยเธอไป. "ผม?" . นิวท์กล่าวว่า. "คุณไม่ควรจะทำอย่างนั้น" เธอกล่าว. "คุณไม่ชอบมัน" เขากล่าวว่า"สิ่งที่คุณคาดหวังได้" เธอกล่าว - "ป่ารักร้าง?" "ผมให้บอก คุณ "เขากล่าวว่า" ผมไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป. "" เราพูดดีด้วย "เธอกล่าว. เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย." สิทธิทั้งหมด "เขากล่าว. เธอกล่าวสุนทรพจน์อื่น." ฉันไม่ได้ ขอโทษที่เราจูบ "เธอกล่าว." นั่นคือ sweet.We ควรจะได้จูบเราได้รับเพื่อให้ close.I'll จำไว้เสมอว่าคุณนิวท์และโชคดี. "" คุณเกินไป "เขากล่าว." ขอบคุณ นิวท์ "เธอกล่าว." สามสิบวัน "เขากล่าว." สิ่งที่ "เธอกล่าว." สามสิบวันในค่าย "เขากล่าวว่า -" นั่นคือสิ่งที่คนหนึ่งจะเสียค่าใช้จูบฉัน "." ฉัน - ฉัน ม. ขอโทษ "เธอกล่าว" แต่ผมไม่ได้ขอให้คุณไปแหกคุก"" ฉันรู้ "เขากล่าว." แน่นอนคุณไม่สมควรได้รับรางวัลใด ๆ ของพระเอกสำหรับการทำสิ่งที่เป็นความโง่เขลาว่า "เธอกล่าว." จะต้องมีความสุขที่จะเป็นพระเอก "นิวท์กล่าว." เฮนรี่สจ๊วตเป็น Chasens พระเอก? "" เขาอาจจะถ้าเขามีโอกาส "Catharine.She กล่าวว่าตั้งข้อสังเกตอย่างไม่สบายใจว่าพวกเขาก็เริ่มที่จะเดินอำลา again.That มี ถูกลืม. "คุณรักเขา?" เขากล่าว. "แน่นอนฉันรักเขา!" เธอกล่าวอย่างรุนแรง. "ฉันจะไม่แต่งงานกับเขาถ้าฉันไม่ได้รักเขา!" "มีอะไรที่ดีเกี่ยวกับเขา?" นิวท์กล่าวว่า. " สุจริต! "เธอร้องไห้หยุดอีกครั้ง". คุณมีความคิดวิธีการที่น่ารังเกียจที่คุณเป็น? หลายหลายสิ่งที่ดีเกี่ยวกับเฮนรี่ใด ๆ ใช่ "เธอกล่าว" และหลายหลายสิ่งที่ไม่ดีอาจจะ too.But ที่ไม่ใด ๆ ของ business.I คุณรักเฮนรี่และฉันจะได้ไม่ต้องเถียงบุญของเขากับคุณ! "" ขอโทษ "นิวท์กล่าวว่า." สุจริต "แคธารีน. กล่าวว่านิวท์จูบเธอagain.He . จูบเธออีกครั้งเพราะเธออยากให้เขา. ตอนนี้พวกเขาอยู่ในสวนผลไม้ขนาดใหญ่. "วิธีทำที่เราได้รับเพื่อให้ห่างไกลจากบ้านนิวท์" แคธารีนกล่าวว่า "เท้าข้างหนึ่งอยู่หน้าอื่น ๆ - ผ่านใบผ่านสะพาน" นิวท์กล่าวว่า.. "พวกเขาเพิ่มขึ้น - ขั้นตอน" เธอกล่าว. ระฆังดังขึ้นในหอของโรงเรียนสำหรับคนตาบอดในบริเวณใกล้เคียง. "โรงเรียนสำหรับคนตาบอด" นิวท์กล่าวว่า "โรงเรียนสำหรับคนตาบอด" Catharine.She กล่าวว่า ส่ายหัวของเธอในสงสัยง่วงนอน. "ฉันจะกลับไปตอนนี้" เธอกล่าว. "พูดดีโดย" นิวท์กล่าวว่า. "ทุกครั้งที่ผมทำทุก" Carharine กล่าวว่า "ผมดูเหมือนจะได้รับจูบ." นิวท์ นั่งลงบนหญ้าใกล้ตัดใต้ต้นแอปเปิ้ล. "นั่งลง" เขากล่าว. "ไม่" เธอกล่าว. "ผมจะไม่ได้สัมผัสคุณ" เขากล่าว. "ผมไม่เชื่อว่าคุณ" เธอ กล่าว. เธอนั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้อีกยี่สิบฟุตห่างจาก him.She ปิดตาของเธอ. "ความฝันของเฮนรี่สจ๊วต Chasens" เขากล่าว. "คืออะไร?" เธอกล่าว. "ความฝันของคุณที่ยอดเยี่ยมสามีไปเป็น" เขากล่าวว่า. "สิทธิทั้งหมดฉันจะ" เธอ said.She ปิดตาของเธอที่เข้มงวดมากขึ้นจับ glimpses ของ hus- วงของเธอเพื่อจะ. นิวท์หาว. ผึ้งถูกหึ่งในต้นไม้และแคธารีนลดลงเกือบ asleep.When เธอเปิดตาของเธอที่เธอเห็นว่านิวท์จริงๆคือนอนหลับ. เขาเริ่มที่จะกรนเบา ๆ . แคธารีนนิวท์ให้นอนหลับเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงและในขณะที่เขานอนหลับที่เธอรักเขาด้วยหัวใจของเธอทั้งหมด. เงาของต้นไม้แอปเปิ้ลขึ้นไป east.The ระฆังหอของโรงเรียนสำหรับรังตาบอดอีกครั้ง. "Chick-a-ดี-ดี-ดี" เดิน Chickadee. ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ห่างไกลสตาร์ทรถยนต์ nagged และล้มเหลว nagged และล้มเหลวลดลงยังคง. แคธารีนออกมาจาก ใต้ต้นไม้ของเธอคุกเข่าโดยนิวท์. "นิวท์?" เธอกล่าว. "H'm?" เขากล่าวว่าเขาเปิดตาของเขา. "ปลาย" เธอกล่าว. "สวัสดีครับ
ตอนนี้พวกเขามียี่สิบไม่เคยเห็นซึ่งกันและกัน เกือบ year.There เคยขี้เล่นความอบอุ่นสะดวกสบายระหว่างพวกเขา แต่ไม่เคยพูดถึงความรักใด ๆ . ชื่อของเขาเป็นชื่อ Newt.Her เป็น Catharine.In ช่วงบ่ายนิวท์เคาะประตูหน้าบ้านของแคธารีน. แคธารีนมาไปที่ประตู .She ถือไขมันนิตยสารเธอได้รับนิตยสาร reading.The ได้รับการอุทิศตนเพื่อเจ้าสาว. "นิวท์!" เธอ said.She ถือว่า sur- ที่จะเห็นเขา. "คุณสามารถมาเดินเล่นหรือไม่" เขา said.He เป็นคนขี้อาย, แม้จะมีแคธารีน เขาได้รับการคุ้มครองความอายของเขาโดยการพูด์อย่างเลื่อนลอย, ราวกับว่าเขาเป็นสายลับหยุดสั้น ๆ ในระหว่างการปฏิบัติภารกิจที่สวยงามที่ห่างไกลและน่ากลัวอย่าง points.This พูดได้เสมอสไตล์นิวท์ที่แม้จะอยู่ในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเขาหมด. "เดิน ? " แคธารีนกล่าวว่า. "เท้าหนึ่งในด้านหน้าของอื่น ๆ " นิวท์กล่าวว่า "ผ่านใบมากกว่า bridges--" "ผมมีความคิดที่คุณอยู่ในเมืองที่ไม่มี" เธอกล่าว. "เพียงแค่นาทีนี้ได้ใน" เขากล่าว"ยังคงอยู่ในกองทัพที่ฉันเห็น" เธอกล่าว. "เจ็ดเดือนขึ้นไป" เขา said.He เป็นชั้นแรกเอกชนในปืนใหญ่ เครื่องแบบของเขาคือ rumpled.His รองเท้าเป็น dusty.He จำเป็น shave.He จัดขึ้นมือของเขาออกนิตยสาร. "ลองมาดูหนังสือเล่มสวย" เขากล่าว. เธอมอบมันให้กับเขา. "ฉันจะแต่งงานนิวท์, "เธอกล่าว." ฉันรู้ "เขากล่าว." เราไปเดินเล่น. "" ผมยุ่งชะมัดนิวท์ "เธอกล่าว." แต่งงานเป็นเพียงหนึ่งสัปดาห์ออกไป. "" ถ้าเราไปเดินเล่น "เขากล่าวว่า" มันจะทำให้คุณ rosy.It จะทำให้คุณเป็นเจ้าสาวสีดอกกุหลาบ "เขาหันหน้าของนิตยสาร." เจ้าสาวสีดอกกุหลาบเหมือนเธอ -. เหมือนเธอ - ชอบเธอ "เขากล่าวว่าการแสดงของเธอ สีดอกกุหลาบเจ้าสาว. แคธารีนกลายเป็นสีดอกกุหลาบคิดเกี่ยวกับเจ้าสาวสีดอกกุหลาบ. "นั่นจะเป็นคนของฉันไปที่เฮนรี่สจ๊วต Chasens" กล่าวว่านิวท์. "โดยการพูดคุยที่คุณเดินเล่นผมจะให้เขาเป็นเจ้าสาวสีดอกกุหลาบ." "คุณรู้ว่าเขา ชื่อ? " แคธารีนกล่าวว่า. "แม่เขียน" เขากล่าวว่า "แบบพิตส์เบิร์ก?". "ใช่" เธอกล่าว. "คุณต้องการเขา". "อาจจะ" เขากล่าว. "สามารถ - คุณสามารถมาไปงานแต่งงาน, นิวท์ ? " เธอบอกว่า. "นั่นฉันสงสัย." เขากล่าว. "ลาของคุณไม่ได้นานพอ?" เธอกล่าว. "ลา" กล่าวว่าได้เรียน Newt.He โฆษณา twopage เงินแบน. "ผมไม่ได้ลา "เขากล่าว." โอ้? " เธอบอกว่า. "ผมว่าสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าแหกคุก" นิวท์กล่าวว่า. "โอ้นิวท์! คุณไม่ได้!" เธอ Siad. "แน่นอนผม" เขากล่าวว่ายังคงมองไปที่นิตยสาร. "ทำไมนิวท์?" เธอบอกว่า. "ผมมีเพื่อหาสิ่งที่รูปแบบเงินของคุณคือ" เขา said.He อ่านชื่อเงินแบบที่เทิร์นจากนิตยสาร. "Albermarle? เฮเทอร์?" เขากล่าว. "ตำนาน? Rambler โรส?" . เขาเงยหน้าขึ้นมองรอยยิ้ม "ผมวางแผนที่จะให้คุณและสามีของคุณช้อน" เขากล่าว. "นิวท์, นิวท์ - บอกฉันจริงๆ". เธอกล่าวว่า"ผมอยากจะไปเดินเล่น" เขากล่าว. เธอ บีบมือของเธอในความทุกข์พี่น้อง. "โอ้นิวท์ - ที่คุณกำลังหลอกลวงฉันเกี่ยวกับไอเอ็นจีโดยสลับกันแหกคุก" เธอกล่าว. นิวท์เลียนแบบไซเรนตำรวจเบา ๆ ยกคิ้วของเขา. "ที่ไหน - มาจากไหน?" เธอบอกว่า. "Fort Bragg" เขากล่าว. "อร์ทแคโรไลนา?" เธอบอกว่า. "นั่นคือทั้งหมดที่ด้านขวา" เขากล่าวว่า "วิลล์ใกล้ -. ที่คาร์เลตต์โอฮาร่าไปโรงเรียน". "คุณไม่ได้รับที่นี่นิวท์"? เธอบอกว่า. เขายกหัวแม่มือของเขากระชากในท่าทางโบกรถได้. "สองวัน" เขากล่าว. "ปริมาณแม่ของคุณรู้หรือไม่?" เธอกล่าว. "ผมไม่ได้มาเห็นแม่ของฉัน" เขาบอกเธอว่า. " ที่ไม่ให้คุณมาดู? " เธอบอกว่า. "คุณ" เขากล่าว. "ทำไมต้องเป็นฉัน?" เธอกล่าว. "เพราะผมรักคุณ" เขากล่าว. "ตอนนี้เราสามารถใช้เวลาเดินหรือไม่" เขากล่าว. "เท้าข้างหนึ่งอยู่ด้านหน้าของ other-- ผ่าน leaver กว่า bridges-- "พวกเขาได้พูดคุยเดินตอนนี้อยู่ในป่าที่มีพื้นสีน้ำตาลใบ. แคธารีนก็โกรธและ rattled ใกล้กับน้ำตา." นิวท์ "เธอกล่าว" นี่คือบ้าอย่างแน่นอน. " "วิธีการเพื่อ?" กล่าวว่านิวท์. "สิ่งที่เป็นเวลาบ้าที่จะบอกฉันคุณรักฉัน" เธอกล่าว. "คุณไม่เคยพูดคุยกันมาก่อนว่า." เธอหยุดเดิน. "เราให้เดิน" เขากล่าว. "ไม่มี" เธอบอกว่า. "เพื่อให้ห่างไกล farther.I ไม่มีไม่ควรจะออกมากับคุณตลอด" เธอกล่าว. "คุณไม่ได้" เขากล่าว. "เพื่อให้คุณได้รับออกจากบ้าน" เธอกล่าว. "ถ้าใคร เดินเข้ามาและได้ยินมาว่าคุณ talk- ไอเอ็นจีกับผมอย่างนั้นหนึ่งสัปดาห์ก่อน wedding-- ว่า "" สิ่งที่พวกเขาจะคิดว่า? "เขากล่าว." พวกเขาคิดว่าคุณบ้า "เธอกล่าว." ทำไม? "เขากล่าวว่า . แคธารีนเอาลมหายใจลึกกล่าวสุนทรพจน์. "ผมขอบอกว่าผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากโดยสิ่งที่บ้านี้คุณได้ทำ" เธอกล่าว. "ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณกำลังแหกคุกจริงๆ แต่บางทีคุณอาจจะ .I ไม่สามารถเชื่อว่าคุณรักฉัน แต่บางทีคุณอาจ do.But-- "" ฉันทำ "นิวท์กล่าวว่า." ดีฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างสุดซึ้ง "แคธารีน" และฉันรักมากของคุณกล่าวว่า เป็นเพื่อน, นิวท์, รักมาก -. แต่เพียงสายเกินไป "เธอก้าวออกไปจากเขา "คุณไม่เคยแม้แต่จูบฉัน" เธอกล่าวและเธอได้รับการป้องกันตัวเองด้วยมือของเธอ. "ผมไม่ได้หมายความว่าคุณควรจะทำมัน now.I เพียง แต่หมายถึงนี้ทั้งหมดเพื่อให้ unexpected.I ไม่ได้มีความคิดที่ห่างไกล ของวิธีการตอบสนอง. "" เพียงแค่เดินบางมากขึ้น "เขากล่าว." มีช่วงเวลาที่ดี. "พวกเขาเริ่มเดินอีกครั้ง." คุณไม่ได้คาดหวังว่าฉันจะตอบสนอง? " เธอบอกว่า. "ฉันรู้ว่าสิ่งที่คาดว่าจะได้?" เขากล่าว. "ฉันไม่เคยทำอะไรเช่นนี้มาก่อน." "คุณคิดว่าผมจะโยนตัวเองลงไปในอ้อมแขนของคุณ?" เธอกล่าว. "อาจจะ" เขากล่าว . "ฉันเสียใจที่คุณผิดหวัง" เธอกล่าว. "ผมไม่ผิดหวัง" เขากล่าว. "ผมไม่ได้นับที่ it.This จะดีมากเพียงแค่เดิน." แคธารีนหยุดอีกครั้ง ". คุณจะรู้ว่า สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปหรือไม่ "เธอกล่าว." Nope "เขากล่าว." เราจับมือ "เธอกล่าว." เราจับมือและเพื่อน ๆ ส่วนหนึ่ง "เธอกล่าว." นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป. "นิวท์พยักหน้า." สิทธิทั้งหมด "เขากล่าว." Remember me ครั้ง time.Remember ว่าฉันรักคุณ. "โดยไม่ได้ตั้งใจ, แคธารีนออกมาเป็น tears.She หันกลับไปนิวท์, มองเข้าไปในต้นไม้ที่ไม่มีที่สิ้นสุดของป่า." สิ่งที่หมายความว่า? " นิวท์กล่าวว่า. "ความโกรธ" Catharine.she กล่าว clenched มือของเธอ. "คุณไม่มี right--" "ผมมีที่จะหา" เขากล่าว. "ถ้าฉันรักคุณ" เธอกล่าวว่า "ฉันจะต้อง แจ้งให้คุณทราบก่อนหน้านี้. "" คุณจะ? "เขากล่าว." ใช่ "เธอต้องเผชิญกับ said.She เขามองมาที่เขาใบหน้าของเธอค่อนข้างแดง." คุณจะได้รู้จักกัน "เธอกล่าว." ได้อย่างไร? " เขากล่าวว่า. "คุณจะได้เห็นมัน" เธอกล่าว. "จะไม่ได้ฉลาดมากที่หลบซ่อนตัวอยู่มัน." นิวท์มองอย่างใกล้ชิดที่ใบหน้าของแคธารีน now.To ความทุกข์ของเธอเธอตระหนักว่าสิ่งที่เธอได้กล่าวว่าเป็นความจริงที่ว่า ผู้หญิงไม่สามารถซ่อนความรัก. นิวท์ก็เห็นความรักในขณะนี้. และพระองค์ทรงกระทำสิ่งที่เขาจะจูบเธอ do.He. "คุณนรกจะได้รับพร้อมกับ!" เธอกล่าวเมื่อนิวท์ปล่อยเธอไป. "ผม?" . นิวท์กล่าวว่า. "คุณไม่ควรจะทำอย่างนั้น" เธอกล่าว. "คุณไม่ชอบมัน" เขากล่าวว่า"สิ่งที่คุณคาดหวังได้" เธอกล่าว - "ป่ารักร้าง?" "ผมให้บอก คุณ "เขากล่าวว่า" ผมไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป. "" เราพูดดีด้วย "เธอกล่าว. เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย." สิทธิทั้งหมด "เขากล่าว. เธอกล่าวสุนทรพจน์อื่น." ฉันไม่ได้ ขอโทษที่เราจูบ "เธอกล่าว." นั่นคือ sweet.We ควรจะได้จูบเราได้รับเพื่อให้ close.I'll จำไว้เสมอว่าคุณนิวท์และโชคดี. "" คุณเกินไป "เขากล่าว." ขอบคุณ นิวท์ "เธอกล่าว." สามสิบวัน "เขากล่าว." สิ่งที่ "เธอกล่าว." สามสิบวันในค่าย "เขากล่าวว่า -" นั่นคือสิ่งที่คนหนึ่งจะเสียค่าใช้จูบฉัน "." ฉัน - ฉัน ม. ขอโทษ "เธอกล่าว" แต่ผมไม่ได้ขอให้คุณไปแหกคุก"" ฉันรู้ "เขากล่าว." แน่นอนคุณไม่สมควรได้รับรางวัลใด ๆ ของพระเอกสำหรับการทำสิ่งที่เป็นความโง่เขลาว่า "เธอกล่าว." จะต้องมีความสุขที่จะเป็นพระเอก "นิวท์กล่าว." เฮนรี่สจ๊วตเป็น Chasens พระเอก? "" เขาอาจจะถ้าเขามีโอกาส "Catharine.She กล่าวว่าตั้งข้อสังเกตอย่างไม่สบายใจว่าพวกเขาก็เริ่มที่จะเดินอำลา again.That มี ถูกลืม. "คุณรักเขา?" เขากล่าว. "แน่นอนฉันรักเขา!" เธอกล่าวอย่างรุนแรง. "ฉันจะไม่แต่งงานกับเขาถ้าฉันไม่ได้รักเขา!" "มีอะไรที่ดีเกี่ยวกับเขา?" นิวท์กล่าวว่า. " สุจริต! "เธอร้องไห้หยุดอีกครั้ง". คุณมีความคิดวิธีการที่น่ารังเกียจที่คุณเป็น? หลายหลายสิ่งที่ดีเกี่ยวกับเฮนรี่ใด ๆ ใช่ "เธอกล่าว" และหลายหลายสิ่งที่ไม่ดีอาจจะ too.But ที่ไม่ใด ๆ ของ business.I คุณรักเฮนรี่และฉันจะได้ไม่ต้องเถียงบุญของเขากับคุณ! "" ขอโทษ "นิวท์กล่าวว่า." สุจริต "แคธารีน. กล่าวว่านิวท์จูบเธอagain.He . จูบเธออีกครั้งเพราะเธออยากให้เขา. ตอนนี้พวกเขาอยู่ในสวนผลไม้ขนาดใหญ่. "วิธีทำที่เราได้รับเพื่อให้ห่างไกลจากบ้านนิวท์" แคธารีนกล่าวว่า "เท้าข้างหนึ่งอยู่หน้าอื่น ๆ - ผ่านใบผ่านสะพาน" นิวท์กล่าวว่า.. "พวกเขาเพิ่มขึ้น - ขั้นตอน" เธอกล่าว. ระฆังดังขึ้นในหอของโรงเรียนสำหรับคนตาบอดในบริเวณใกล้เคียง. "โรงเรียนสำหรับคนตาบอด" นิวท์กล่าวว่า "โรงเรียนสำหรับคนตาบอด" Catharine.She กล่าวว่า ส่ายหัวของเธอในสงสัยง่วงนอน. "ฉันจะกลับไปตอนนี้" เธอกล่าว. "พูดดีโดย" นิวท์กล่าวว่า. "ทุกครั้งที่ผมทำทุก" Carharine กล่าวว่า "ผมดูเหมือนจะได้รับจูบ." นิวท์ นั่งลงบนหญ้าใกล้ตัดใต้ต้นแอปเปิ้ล. "นั่งลง" เขากล่าว. "ไม่" เธอกล่าว. "ผมจะไม่ได้สัมผัสคุณ" เขากล่าว. "ผมไม่เชื่อว่าคุณ" เธอ กล่าว. เธอนั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้อีกยี่สิบฟุตห่างจาก him.She ปิดตาของเธอ. "ความฝันของเฮนรี่สจ๊วต Chasens" เขากล่าว. "คืออะไร?" เธอกล่าว. "ความฝันของคุณที่ยอดเยี่ยมสามีไปเป็น" เขากล่าวว่า. "สิทธิทั้งหมดฉันจะ" เธอ said.She ปิดตาของเธอที่เข้มงวดมากขึ้นจับ glimpses ของ hus- วงของเธอเพื่อจะ. นิวท์หาว. ผึ้งถูกหึ่งในต้นไม้และแคธารีนลดลงเกือบ asleep.When เธอเปิดตาของเธอที่เธอเห็นว่านิวท์จริงๆคือนอนหลับ. เขาเริ่มที่จะกรนเบา ๆ . แคธารีนนิวท์ให้นอนหลับเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงและในขณะที่เขานอนหลับที่เธอรักเขาด้วยหัวใจของเธอทั้งหมด. เงาของต้นไม้แอปเปิ้ลขึ้นไป east.The ระฆังหอของโรงเรียนสำหรับรังตาบอดอีกครั้ง. "Chick-a-ดี-ดี-ดี" เดิน Chickadee. ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ห่างไกลสตาร์ทรถยนต์ nagged และล้มเหลว nagged และล้มเหลวลดลงยังคง. แคธารีนออกมาจาก ใต้ต้นไม้ของเธอคุกเข่าโดยนิวท์. "นิวท์?" เธอกล่าว. "H'm?" เขากล่าวว่าเขาเปิดตาของเขา. "ปลาย" เธอกล่าว. "สวัสดีครับ
การแปล กรุณารอสักครู่..
พวกเขาได้เติบโตขึ้น ถัดจากแต่ละอื่น ๆบนขอบของเมือง ใกล้ทุ่งนาและป่า และ สวนผลไม้ ในสายตาของน่ารัก หอระฆัง ที่เป็นของโรงเรียนสำหรับคนตาบอด .
ตอนนี้พวกเขาได้ยี่สิบ ไม่เจอกันเกือบปี มีได้เสมอ ขี้เล่น อบอุ่นสบาย ระหว่างพวกเขา แต่ไม่เคยพูดเรื่องความรัก
ชื่อของเขาคือ นิวท์ ชื่อของเธอคือ แคธารีน ในช่วงบ่ายก่อนNewt เคาะประตูด้านหน้าแคธารีน .
แคธารีนมาที่หน้าประตู เธอแบกไขมันเคลือบเงานิตยสาร เธอเคยอ่าน นิตยสารทุ่มเททั้งหมดเพื่อเจ้าสาว " Newt ! " เธอบอกว่า เธอถูกซูร์ - prised เห็นเขา
" คุณจะมาเดินเล่นเหรอ ? " เขาบอกว่า เขาเป็นคนที่ขี้อาย แม้แต่กับแคธารีน . เขาปกปิดความอายของเขาเผลอพูด ,ราวกับว่าเขาเป็นสายลับหยุดสั้น ๆในพันธกิจระหว่างสวยงามไกลและจุดที่น่ากลัว ลักษณะนี้จะพูดได้เสมอของ Newt สไตล์ แม้แต่ในเรื่องที่เกี่ยวกับเขาอยู่
" เดิน " ? บอกว่าแคธารีน
" เท้าหนึ่งในด้านหน้าของอื่น ๆกล่าวว่า " กิ้งก่า " ผ่านใบ ข้ามสะพาน . . . "
" ผมไม่คิดว่าคุณเป็นในเมือง , " เธอกล่าว .
" เพียงนาทีนี้ได้
" เขากล่าว" ยังอยู่ในกองทัพ ผมเห็น " เธอกล่าว
" เจ็ดเดือนที่จะไป " เขากล่าว เขาเป็นพลทหารปีหนึ่งในปืนใหญ่ เครื่องแบบของเขาก็ rumpled รองเท้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่น เขาต้องโกน เขายื่นมือให้นิตยสาร " ดู หนังสือ สวย , " เขากล่าว .
เธอให้เขาไป ฉันกำลังจะแต่งงานกับ Newt " เธอกล่าว
" ฉันรู้ " เขา บอกว่า " ไปเดินเล่นกันเถอะ "
" ฉันมัวแต่ยุ่งอยู่กับ Newt " เธอกล่าว" การแต่งงานเป็นเพียงหนึ่งสัปดาห์ไป "
" ถ้าพวกเราไปเดินเล่น , " เขากล่าวว่า " มันทำให้คุณมองโลกในแง่ดี จะทำให้คุณเจ้าสาวกุหลาบ . " เขาพลิกหน้านิตยสาร “กุหลาบเจ้าสาวชอบเธอชอบเธอ . . . เหมือนเธอ " เขากล่าว แสดงเจ้าสาวกุหลาบของเธอ
แคธารีนเปิดกุหลาบคิดเกี่ยวกับเจ้าสาวกุหลาบ
" จะเป็นคน เฮนรี่ สจ๊วต chasens " Newt " โดยพูดคุณเดินเล่น
ตอนนี้พวกเขาได้ยี่สิบ ไม่เจอกันเกือบปี มีได้เสมอ ขี้เล่น อบอุ่นสบาย ระหว่างพวกเขา แต่ไม่เคยพูดเรื่องความรัก
ชื่อของเขาคือ นิวท์ ชื่อของเธอคือ แคธารีน ในช่วงบ่ายก่อนNewt เคาะประตูด้านหน้าแคธารีน .
แคธารีนมาที่หน้าประตู เธอแบกไขมันเคลือบเงานิตยสาร เธอเคยอ่าน นิตยสารทุ่มเททั้งหมดเพื่อเจ้าสาว " Newt ! " เธอบอกว่า เธอถูกซูร์ - prised เห็นเขา
" คุณจะมาเดินเล่นเหรอ ? " เขาบอกว่า เขาเป็นคนที่ขี้อาย แม้แต่กับแคธารีน . เขาปกปิดความอายของเขาเผลอพูด ,ราวกับว่าเขาเป็นสายลับหยุดสั้น ๆในพันธกิจระหว่างสวยงามไกลและจุดที่น่ากลัว ลักษณะนี้จะพูดได้เสมอของ Newt สไตล์ แม้แต่ในเรื่องที่เกี่ยวกับเขาอยู่
" เดิน " ? บอกว่าแคธารีน
" เท้าหนึ่งในด้านหน้าของอื่น ๆกล่าวว่า " กิ้งก่า " ผ่านใบ ข้ามสะพาน . . . "
" ผมไม่คิดว่าคุณเป็นในเมือง , " เธอกล่าว .
" เพียงนาทีนี้ได้
" เขากล่าว" ยังอยู่ในกองทัพ ผมเห็น " เธอกล่าว
" เจ็ดเดือนที่จะไป " เขากล่าว เขาเป็นพลทหารปีหนึ่งในปืนใหญ่ เครื่องแบบของเขาก็ rumpled รองเท้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่น เขาต้องโกน เขายื่นมือให้นิตยสาร " ดู หนังสือ สวย , " เขากล่าว .
เธอให้เขาไป ฉันกำลังจะแต่งงานกับ Newt " เธอกล่าว
" ฉันรู้ " เขา บอกว่า " ไปเดินเล่นกันเถอะ "
" ฉันมัวแต่ยุ่งอยู่กับ Newt " เธอกล่าว" การแต่งงานเป็นเพียงหนึ่งสัปดาห์ไป "
" ถ้าพวกเราไปเดินเล่น , " เขากล่าวว่า " มันทำให้คุณมองโลกในแง่ดี จะทำให้คุณเจ้าสาวกุหลาบ . " เขาพลิกหน้านิตยสาร “กุหลาบเจ้าสาวชอบเธอชอบเธอ . . . เหมือนเธอ " เขากล่าว แสดงเจ้าสาวกุหลาบของเธอ
แคธารีนเปิดกุหลาบคิดเกี่ยวกับเจ้าสาวกุหลาบ
" จะเป็นคน เฮนรี่ สจ๊วต chasens " Newt " โดยพูดคุณเดินเล่น
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Woman Star
- จัดเตรียมกล่องเปล่าตาม Packing Standard1
- ปรับระยะ
- The options visible in the left-hand col
- ฉันจะจูบหน้าผากคุณ
- และชำระเงินเมื่อถึงเวลา
- QUI MIRANDO VIDEOS Y CHATEANDO
- The negative externality created by the
- The negative externality created by the
- ไปสนุกกัน
- ในปี พ.ศ. 2530 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หั
- ตอนนี้ฉันต้องไปทำงานพิเศษหลังจากเลิกงานร
- that is what i am looking for in my life
- Hospitality is my strength
- มีการลงโทษตามวินัย หรือไม่ลงโทษ ก็ตาม
- ตอนนี้ฉันต้องไปทำงานพิเศษหลังจากเลิกงานร
- Would you check it out?
- my bed and pillow call me back home now
- Concomitant administration of two miotic
- ถอดเสื้อได้ไหม
- Examples would include the sexual sadist
- ชีวิตที่โศกเศร้า
- ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดี ร่ำรวยความสุขมาก
- จัดเตรียมกล่องเปล่าตาม Packing Standard1
