เสียงอธิษฐานของบูธสแตรปมีผู้ที่ได้ยินแน่นอน นั่นก็คือมัจจุราชแห่งท้องทะเลอย่างกัปตันเดวี่โจนส์นั่นเอง และบูธสแตรปก็ได้รับการช่วยเหลือ วิลเลี่ยม "บูธสแตรป บิล" เทอเนอร์ จึงกลายเป็นลูกเรือฟลายอิ้งดัชแมน 100 ปี ตามเงื่อนไขการไว้ชีวิตของกัปตันเดวีโจนส์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา กัปตันแจ็ค สแปโรว์ หลังจากโดนทิ้งไว้ที่เกาะร้างได้เพียง 3 วัน กัปตันแจ็คก็ได้รับการช่วยเหลือจากนักเดินเรือที่ขนเหล้าเถื่อน เพราะเกาะแห่งนี้เป็นสถานที่เก็บเหล้าเถื่อนนั่นเอง กัปตันแจ็คนั้นออกตามหาเรือแบล็คเพิร์ลของตัวเองไปทั่ว ได้ยินเพียงข่าวคราวเท่านั้น สิ่งที่น่าแปลกคือ กัปตันแจ็คนั้นไม่เคยตาม แบล็คเพิร์ล ทันซักที และมักจะช้ากว่า แบล็คเพิร์ล เสมอ นั่นเป็นเพราะมีอาถรรพ์บางอย่างปกคลุมเรือ แบล็คเพิร์ล ไปแล้วนั่นเอง กัปตันบาโบสซ่าและเหล่าลูกเรือ แบล็คเพิร์ล ก็มีความสุขกับการใช้จ่ายทองคำอาถรรพ์แอชเทคกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งทองต้องสาปทุกเหรียญถูกใช้ซื้อสุรานารีไปจนหมด อาถรรพ์และคำสาปก็เริ่มบังเกิดกับลูกเรือ แบล็คเพิร์ล ทุกคน นั่นคือร่างกายเริ่มไม่หิวอาหาร และดื่มกินอะไรไม่ได้อีกเลยนับตั้งแต่นั้น ความสุขทางเพศก็หมดไป จนกระทั่งแสงจันทร์ส่อง บรรดาลูกเรือ แบล็คเพิร์ล จึงรู้ว่า บัดนี้พวกเขากลายเป็นอันเดธไม่มีวันตายไปขั่วกัปชั่วกัลป์ ต้องอยู่อย่างหิวและอยาก แต่ไม่สามารถดื่มกินหรือเสพสิ่งที่อยากได้อีกต่อไป เพราะพวกเขาทุกคนล้วนถูกคำสาปเทพเจ้าแห่งแอชเทคแล้ว