RESULTS AND DISCUSSIONBeak DataVisu

RESULTS AND DISCUSSION
Beak Data
Visual assessment of wound-healing rates indicated
that visible wounds and necrotic beak tissue were still
present 2 to 3 wk after HB-BT, with upper mandibles
healing more rapidly than lower ones, which was similar
to the findings reported previously (Marchant-Forde et
al., 2008). No occurrence of open wounds was recorded
for birds in the IR-BT treatment, consistent with earlier
reports (Honaker and Ruszler, 2004; Marchant-Forde
et al., 2008). The different trimming methods resulted
in different beak lengths (Figure 1a and 1b; P < 0.01)
and different rates of regrowth (P < 0.01). Temporal
assessment of beak length highlighted an overall effect
of time and a treatment × time interaction for beak
regrowth (Figure 1b; P < 0.01). For the most part,
the regrowth rate of beaks increased over time in all
3 groups (P < 0.01), consistent with what one would
expect to see in normally growing birds and in line with
beak trimming data published elsewhere (Kuo et al.,
1991; Gentle et al., 1997).
Immediately after beak trimming, birds in the HBBT
group has statistically shorter beaks relative to
birds in the control and IR-BT groups (Figure 1a; P
< 0.01). The beak lengths were similar for birds in
the control and IR-BT groups until the onset of the
treatment-related degeneration and erosion of tissue in
the IR-BT beaks. This erosion was first noticeable between
the second and fourth day after treatment, and
it became increasingly prominent until the second week
after treatment, which is in agreement with the erosion
times reported by Honaker and Ruszler (2004) and
Marchant-Forde et al. (2008). From d 1 to wk 2 posttreatment,
the beak length was consistently greater in
birds in the control group, intermediate in birds in the
IR-BT group, and shorter in birds in the HB-BT group,
but by the end of the study, the beak lengths of birds
in the HB-BT group became longer than that those of
birds in the IR-BT group (Figure 1; P < 0.01). Compared
with birds in the IR-BT group, faster regrowth
of beaks was found in birds in the HB-BT group, beginning
at wk 7 and thereafter and becoming statistically
significant at wk 9 and 10 posttreatment (Figure 1b;
P < 0.01). The current and previous findings (Marchant-
Forde et al., 2008) indicate that IR-BT suppresses
beak regrowth more than HB-BT. A similar pattern
of beak regrowth after HB-BT was also reported by
Gentle et al. (1997). In their study, early differences in
beak length between intact birds and birds receiving
HB-BT dissipated within 5 wk after the procedure. The
results of the present study offer further evidence that
beak regrowth is of concern when the beaks of chicks
are trimmed by HB-BT at earlier than 7 to 10 d of age
(Hester, 2005). Birds at this stage that undergo HB-BT
are often exposed to a second, more permanent trim
later in age.
The long-term efficacy of IR-BT at inhibiting beak
regrowth is unknown. It could be that the infrared beam
(high-intensity heat) penetrates down into the corneum-
generating basal tissue and causes less posttrimming
inflammation. Those effects inhibit further germ
layer growth, resulting in a shortened beak after the
treatment. The healing appearance after IR-BT may
be similar to the findings in mammals after infrared
procedures. For example, infrared-associated changes in
biological processes in tissue accelerate wound healing
and reduce scar formation (Oron et al., 2001; Capon
and Mordon, 2003).
Production Parameters: Feed Intake, Feed
Waste, and BW
Feed intake and growth are key indices presented in
the literature as gauges of the effect on bird well-being
after various stressors, including beak trimming. Thepredominant finding after beak trimming is that moderate
trimming, particularly at the earlier ages, reduces
FI and subsequent growth (Glatz and Lunam, 1994;
Gentle et al., 1997; Davis et al., 2004), with minimal
residual effects on time to reach sexual maturity and
subsequent egg production (Andrade and Carson, 1975;
Craig and Lee, 1989; Craig and Lee, 1990; Kuo et al.,
1991; Struwe et al., 1992). Both FI and FW were somewhat
predictably influenced by trimming and the trimming
method in this study. Average daily FI was highest
in the control group and lowest in the HB-BT group
during the observation period, namely, from wk 3 to 6
posttreatment (Table 1). At wk 3 and 4, birds in both
the HB-BT and IR-BT groups consumed less feed on
a daily basis than control birds (P < 0.05). Depressed
FI disappeared at wk 5 and thereafter for birds in the
IR-BT group, whereas it remained from wk 5 to 6 (P
< 0.05) for birds in the HB-BT group (Table 1). Similar
to the current findings, after HB-BT at 1 d of age,
the reduced FI of birds has been shown to persist from
several weeks to several months (Andrade and Carson,
1975; Glatz, 1990; Lee and Craig, 1990; Craig 1992;
Cunningham 1992). Marchant-Forde et al. (2008) also
reported that FI was depressed for 3 to 4 wk for birds
in an IR-BT treatment that were trimmed at 1 d of age.
In contrast, Honaker and Ruszler (2004) reported a depression
in FI for 18 wk in birds in an IR-BT treatment
compared with control birds and birds trimmed by HBBT
at 7 d. It is difficult to determine the underlying
reasons for these divergent results, but they may due
in part to variations in bird genetics, housing environments,
or other differences in experimental conditions
between these studies. In the study by Honaker and
Ruszler (2004), birds of different genetic origins were
housed in a much more competitive environment (larger
group size and higher stocking density), and any or
all these factors may have contributed to the more pronounced
reduction in intake exhibited by these birds.
In general, however, changes in FI after beak trimming
in poultry, irrespective of the trimming method or
bird age, may indicate a decrease in motivation to feed
that has been attributed to an increase in the presence
of pain and discomfort caused by tissue, nerve, and or
sensory receptor damage (Breward and Gentle, 1985;
Gentle, 1986; Cheng, 2005). Reduced intake may also
result from greater mechanical difficulties in feeding
caused by anatomical changes in beak shape, the loss
of beak sensitivity, or both that may arise after trimming,
particularly in hens trimmed as adults (Gentle
et al., 1982; Workman and Rogers, 1990). The current
findings generally agree that trimming reduces FI, but
compared with HB-BT, IR-BT had less effect on FI.
The mechanisms could be related, at least in part, to
the following advantages of IR-BT over HB-BT: 1) the
elimination of open wounds and potential bleeding sites
that lead to inflammation, infection, and pain, and 2)
better adaptation of beak-related functions (e.g., feeding
behavior) facilitated by a gradual change in beak
length and shape posttreatment. The effect that beak
trimming has on FI, such as how much IR-BT affects
FI and for how long, depends somewhat on the age at
trimming, the severity of trimming, the diet composition,
and individual study characteristics. In the current
study, the overall differences in intake for birdsin the IR-BT and HB-BT groups suggest that IR-BT
may be a bird-friendly alternative to HB-BT in day-old
chicks.
Feed waste, compared with that of control birds, was
numerically lower in birds in the HB-BT group for the
entirety of the study, and statistically so during wk
3, 4, 5, 6, 8, and 9 posttrimming. During wk 6 and 8,
the FW of birds in the IR-BT group was also significantly
lower than that of control birds (Table 2; P <
0.05). Compared with birds in the IR-BT group, those
in the HB-BT group had less FW at wk 5, 6, and 8
(P < 0.05). Decreased FW in trimmed birds has been
observed in several earlier studies and is a likely a consequence
of a trimming-related suppression in feeding
as well as alterations in feed-directed beak behaviors
that contribute to a reduction in feed spillage (Gentle,
et al., 1982; Blokhuis et al., 1987; Lee and Craig, 1990;
Craig et al., 1992). Reduced FW may be an important
factor from the perspective of producers because feed
represents a large proportion of the costs associated
with egg production.
No differences in BW were found at the onset of the
study. By d 5, however, an overall effect of trimming on
BW was seen, irrespective of the method used (Table 3;
P < 0.05). Body weight remained depressed at weekly
weighings up to wk 3 in birds in the IR-BT group and
up to wk 9 in birds in the HB-BT group (P < 0.05).
From wk 2 through to the end of the study, BW was
greater for birds in the IR-BT group relative to those
in the HB-BT group from wk 2 to 4 (Table 3; P <
0.05), whereas the difference between birds in the IRBT
treatment and control birds disappeared from wk 4
to the end of the study (P > 0.05). Several earlier studies
provide evidence of reduced BW subsequent to trimming,
particularly when HB-BT is performed on young
chicks (Blokhuis et al., 1987; Glatz and Lunam, 1994;
Gentle et al., 1997). This depression in BW can persist
for several weeks to several months, again depending on
the timing and severity of trimming performed (Glatz,
1987; Craig and Lee, 1990; Lee and Craig, 1990, 1991).
In contrast, compared with birds treated with HB-BT,
faster growth was reported previously in birds treated
with IR-BT (Marchant-Forde et al., 2008). The present
and previous data indicate that IR-BT and HB-BT
cause different responses in trimmed birds earlier posttreatment,
at least in BW and FI.
The findings of this study demonstrate that IR-BT
was more effective at reducing beak regrowth and resulted
in less effect on FI and BW than one-half HBBT.
However, both trimming methods affected these
production parameters. Feed intake was lower for birds
in the HB-BT treatment during the entire experimental
period. Body weight was also decreased for birds in
the HB-BT group until wk 10. Even though HB-BT
resulted in the least FW, IR-BT also reduced FW compared
with the control treatment and was not different
from the HB-BT trea

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลและการสนทนาข้อมูลของจะงอยปากระบุประเมินภาพของราคาที่รักษาแผลที่เห็นแผลและเนื้อเยื่อ necrotic จะงอยปากยังคงนำเสนอ 2-3 wk หลังจาก HB-BT, mandibles บนรักษารวดเร็วกว่าลดคน ซึ่งกับผลการวิจัยที่รายงานก่อนหน้านี้ (Marchant Forde ร้อยเอ็ดal., 2008) บันทึกเหตุการณ์ไม่มีแผลเปิดสำหรับนกรักษาบาท IR สอดคล้องกับก่อนหน้านี้รายงาน (Honaker และ Ruszler, 2004 Marchant Fordeร้อยเอ็ด al., 2008) วิธีการตัดแต่งที่แตกต่างกันส่งผลให้ในความยาวจะงอยปากแตกต่างกัน (รูปที่ 1a และ 1b P < 0.01)และราคาแตกต่างกันของการปลูก (P < 0.01) ชั่วคราวประเมินของจะงอยปากยาวเน้นผลรวมเวลาและการรักษาในเวลาโต้ตอบสำหรับจะงอยปากปลูก (รูปที่ 1b P < 0.01) ส่วนใหญ่อัตราปลูกของ beaks เพิ่มช่วงเวลาใน3 กลุ่ม (P < 0.01), สอดคล้องกับหนึ่งจะคาดว่าจะเห็นการเติบโตปกตินก และสอดคล้องกับจะงอยปากตัดแต่งข้อมูลเผยแพร่อื่น ๆ (Kuo et al.,1991 อ่อนโยนและ al., 1997)ทันทีหลังจากตัดแต่ง จะงอยปากนกใน HBBTกลุ่มมี beaks สั้นทางสถิติกับนกในการควบคุมและกลุ่ม IR-บาท (รูปที่ 1a P< 0.01) ความยาวจะงอยปากคล้ายกันสำหรับนกควบคุมและกลุ่ม IR-บาทจนถึงของเสื่อมที่เกี่ยวข้องกับการรักษาและการพังทลายของเนื้อเยื่อในbeaks IR-บีที เห็นได้ชัดระหว่างนี้พังทลายเป็นครั้งแรกสอง และสี่วันหลังการรักษา และกลายเป็นโดดเด่นมากขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงสัปดาห์สองหลังการรักษา ซึ่งเป็นข้อตกลงกับการกัดเซาะครั้งที่รายงาน โดย Honaker และ Ruszler (2004) และMarchant Forde et al. (2008) จาก d 1 ไป posttreatment wk 2จะงอยปากมีมากขึ้นอย่างต่อเนื่องในนกในกลุ่มควบคุม กลางในนกIR บาทกลุ่ม และสั้นในนกกลุ่ม HB BTแต่ โดยจุดสิ้นสุดของการศึกษา ความยาวจะงอยปากของนกในบีที HB กลายนานกว่าที่บรรดานกในกลุ่ม IR-บาท (รูปที่ 1 P < 0.01) การเปรียบเทียบกับนกในกลุ่มบีที IR ปลูกได้เร็วขึ้นของ beaks พบในนกกลุ่ม HB BT เริ่มต้นที่ wk 7 และหลังจากนั้น และเป็นทางสถิติสำคัญที่ posttreatment wk 9 และ 10 (รูปที่ 1bP < 0.01) พบปัจจุบัน และก่อนหน้านี้ (Marchant-Forde et al., 2008) ระบุว่า บีที IR ไม่ใส่จะงอยปากนั้นมากกว่าราคา HB รูปแบบคล้ายกันของปลูกจะงอยปากหลังจาก HB BT ยังรายงานโดยเบาและ al. (1997) ในการเรียน ความแตกต่างก่อนจะงอยปากยาวเหมือนเดิมนกและนกที่ได้รับDissipated HB บาทภายใน 5 wk หลังจากขั้นตอน ที่ผลของปัจจุบันศึกษาข้อเสนอเพิ่มเติมหลักฐานที่จะงอยปากนั้นเป็นกังวลเมื่อ beaks ของลูกไก่ตัด โดย HB BT ที่เร็วกว่า 7-10 d อายุ(Hester, 2005) นกในระยะนี้ที่รับ HB-บาทมักจะมีภาวะตกแต่งสอง ถาวรกว่าต่อมาในยุคนั้นประสิทธิภาพระยะยาวของ IR BT ที่ inhibiting จะงอยปากนั้นไม่รู้จัก เป็นอินฟราเรดคาน(ความร้อนความเข้มสูง) แทรกซึมลงไป corneum-สร้างเนื้อเยื่อโรคและสาเหตุน้อย posttrimmingอักเสบ ลักษณะพิเศษเหล่านั้นยับยั้งต่อจมูกชั้นเติบโต ในจะงอยปากย่อหลังจากรักษา รักษาลักษณะที่ปรากฏหลังจาก IR BT อาจจะคล้ายกับที่พบในการเลี้ยงลูกด้วยนมหลังจากอินฟราเรดขั้นตอนการ ตัวอย่าง เปลี่ยนแปลงการเชื่อมโยงอินฟราเรดในกระบวนการทางชีวภาพในเนื้อเยื่อเร่งการรักษาแผลและลดการก่อตัวของรอย (Oron et al., 2001 Caponและ Mordon, 2003)พารามิเตอร์การผลิต: บริโภคอาหาร อาหารเสีย และขาวดำตัวและเจริญเติบโตเป็นดัชนีสำคัญในการนำเสนอวรรณคดีเป็นมาตรวัดของนกกำลังผลหลังจากที่ต่าง ๆ ลด ตัดแต่งจะงอยปากรวมทั้งการ ค้นหา Thepredominant หลังจากตัดแต่งจะงอยปากอยู่ในระดับปานกลางที่ตัดแต่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคสมัยก่อนหน้า ลดความเร็วสูงและเติบโตต่อไป (Glatz และ Lunam, 1994เบาและ al., 1997 Davis et al., 2004), มีน้อยที่สุดผลเหลือเวลาที่จะถึงวันครบกำหนดทางเพศ และผลิตไข่ตามมา (Andrade และคาร์สัน 1975เคร็กและลี 1989 เคร็กและลี 1990 Kuo et al.,1991 Struwe et al., 1992) ไร้สายและ FW ได้ค่อนข้างฉายได้รับอิทธิพลจากการตัดแต่งและการตัดแต่งวิธีการในการศึกษานี้ เฉลี่ยทุกคนสูงสุดในกลุ่มควบคุม และต่ำสุดใน HB-บาทกลุ่มช่วงสังเกต ได้แก่ จาก wk 3-6posttreatment (ตาราง 1) ที่ wk 3 และ 4 นกทั้งกลุ่ม HB บีทีและบีที IR ใช้อาหารน้อยลงในประจำกว่าควบคุมนก (P < 0.05) เชื่อมซึมเน็ตหาย ใน wk 5 และหลังจากนั้นนกจัดกลุ่ม IR บาท ในขณะที่มันยังคงจาก wk 5 ถึง 6 (P< 0.05) สำหรับนกในกลุ่ม HB บาท (ตารางที่ 1) คล้ายคลึงกันการค้นพบปัจจุบัน หลัง HB บีทีที่ d 1 อายุไร้สายลดลงของนกได้รับการแสดงจากมานะหลายสัปดาห์ถึงหลายเดือน (Andrade และคาร์สัน1975 Glatz, 1990 ลีและเคร็ก 1990 เครก 1992คันนิงแฮม 1992) Marchant Forde et al. (2008) ยังรายงานว่า ไร้ตกสำหรับ 3-4 wk สำหรับนกในการรักษาบาท IR ที่ถูกตัดที่ d 1 อายุในทางตรงกันข้าม Honaker และ Ruszler (2004) รายงานภาวะซึมเศร้าการในเน็ตสำหรับ wk 18 ในนกในการบำบัดบีที IRเมื่อเทียบกับการควบคุมนกและนกตัด โดย HBBTที่ดี 7 จึงยากที่จะกำหนดตัวสาเหตุผลลัพธ์เหล่านี้ขันติธรรม แต่พวกเขาอาจครบกำหนดในส่วนการเปลี่ยนแปลงในนกพันธุศาสตร์ อยู่อาศัยสภาพแวดล้อมหรือความแตกต่างอื่น ๆ ในเงื่อนไขการทดลองระหว่างการศึกษาเหล่านี้ ในการศึกษาโดย Honaker และRuszler (2004), นกต้นกำเนิดทางพันธุกรรมที่แตกต่างกันได้ในการแข่งขันมากขึ้นสภาพแวดล้อม (ใหญ่กลุ่มขนาดและการสร้างความหนาแน่นสูง), และใด ๆ หรือปัจจัยเหล่านี้อาจมีส่วนการออกเสียงมากขึ้นลดปริมาณที่จัดแสดง โดยนกเหล่านี้ทั่วไป อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงในสายหลังจากตัดแต่งจะงอยปากในสัตว์ปีก ไม่ว่าวิธีการตัดแต่ง หรือนกอายุ อาจระบุลดลงเพื่อดึงข้อมูลที่ได้รับการบันทึกขึ้นอยู่ความเจ็บปวดและรู้สึกไม่สบายที่เกิดจากเนื้อเยื่อ เส้นประสาท และหรือความเสียหายของตัวรับทางประสาทสัมผัส (Breward และเบา 1985เบา 1986 เฉิง 2005) บริโภคลดลงอาจจะผลจากปัญหาเครื่องจักรกลมากขึ้นในอาหารเกิดจากการแก้ไขกายวิภาครูปจะงอยปาก การสูญเสียของจะงอยปาก ไว หรือทั้งที่อาจเกิดขึ้นหลังจากตัดแต่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งในไก่ตัดเป็นผู้ใหญ่ (อันอ่อนโยนและ al., 1982 รำและโรเจอร์ส 1990) ปัจจุบันผลการวิจัยโดยทั่วไปยอมรับว่า ตัดแต่งลดราคาสาย แต่เทียบกับ HB บีที บีที IR มีน้อยผลไร้สายกลไกอาจเกี่ยวข้อง น้อย ในการเกิดประโยชน์ต่อไปนี้ของ IR-บีทีกว่า HB บาท: 1)ตัดเปิดแผลและอาจมีเลือดออกไซต์ที่นำไปสู่การอักเสบ ติด เชื้อ และความเจ็บปวด และ 2)ดีกว่าการปรับตัวของฟังก์ชันที่เกี่ยวข้องกับจะงอยปาก (เช่น อาหารลักษณะการทำงาน) อาศัยการเปลี่ยนแปลงสมดุลในจะงอยปากความยาว และรูปร่าง posttreatment ผลที่จะงอยปากตัดแต่งได้ในไร้สาย เช่นมีผลต่อจำนวน IR-บาทไร้สาย และสำหรับ ค่อนข้างขึ้นอยู่กับอายุที่การตัดแต่ง ความรุนแรงของการตัดแต่ง ประกอบอาหารและการศึกษาแต่ละลักษณะ ในปัจจุบันศึกษา โดยรวมส่วนต่างในการบริโภคสำหรับ birdsin IR-บีที และบีที HB กลุ่มแนะนำที่ IR-บาทอาจเป็นทางเลือกเป็นมิตรกับนก HB บีทีในวันเก่าลูกไก่อาหารขยะ เปรียบเทียบกับค่าของตัวควบคุมนก ถูกเรียงตามตัวเลขล่างในนกกลุ่ม HB บาทสำหรับการทั้งหมดของการศึกษา และอื่น ๆ ทางสถิติระหว่าง wk3, 4, 5, 6, 8 และ 9 posttrimming ระหว่าง wk 6 และ 8FW ของนกในกลุ่ม IR BT ยังเป็นอย่างมากต่ำกว่าของนกควบคุม (ตารางที่ 2 P <0.05) เปรียบเทียบกับนกในกลุ่มบีที IR เหล่านั้นใน HB-บาท กลุ่มได้ FW น้อยที่ wk 5, 6 และ 8(P < 0.05) ลดลง FW ในนกถูกตัดออกได้ในหลายการศึกษาก่อนหน้านี้ และมีแนวโน้มที่ส่งผลต่อของการปราบปรามที่เกี่ยวข้องกับการตัดแต่งในอาหารรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงทางพฤติกรรมอาหารตรงจะงอยปากที่มีส่วนลดมีตัวดึงข้อมูล (เบาและ al., 1982 Blokhuis et al., 1987 ลีและเคร็ก 1990Craig et al., 1992) FW ที่ลดลงอาจมีความสำคัญปัจจัยจากมุมมองของผู้ผลิตเนื่องจากอาหารแสดงถึงสัดส่วนใหญ่ของต้นทุนที่เกี่ยวข้องมีการผลิตไข่พบไม่มีความแตกต่างใน BW อย่างศึกษา โดย d 5 อย่างไร ตามผลรวมของการตัดแต่งBW ไม่เห็น ไม่ว่าวิธีการที่ใช้ (ตารางที่ 3P < 0.05) น้ำหนักยังคงตกในสัปดาห์weighings ถึง wk 3 ในนกกลุ่ม IR BT และถึง 9 wk ในนกกลุ่ม HB BT (P < 0.05)จาก wk 2 ผ่านจบการศึกษา มี BWมากขึ้นสำหรับนกในกลุ่ม IR บาทเมื่อเทียบกับผู้ในกลุ่ม HB BT จาก wk 2 4 (ตาราง 3 P <0.05), ในขณะที่ความแตกต่างระหว่างนกใน IRBTรักษาและควบคุมนกหายจาก wk 4จบการศึกษา (P > 0.05) หลายการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงหลักฐานของ BW ลด subsequent to ตัดแต่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ HB บีทีกระทำกับหนุ่มลูกไก่ (Blokhuis et al., 1987 Glatz และ Lunam, 1994อ่อนโยนและ al., 1997) ภาวะซึมเศร้านี้ใน BW สามารถคงอยู่หลายสัปดาห์ถึงหลายเดือน อีก ขึ้นอยู่กับเวลาและความรุนแรงของการตัดแต่งทำ (Glatz1987 เคร็กและลี 1990 ลีกเคร็ก 1990, 1991)ในทางตรงกันข้าม เปรียบเทียบกับนกที่ถือว่า มี HB-บาทเจริญเติบโตเร็วมีรายงานก่อนหน้านี้ในนกที่ถือว่ามี IR-BT (Marchant Forde et al., 2008) ปัจจุบันและข้อมูลก่อนหน้านี้บ่งชี้ว่า IR บีทีและบีที HBทำให้การตอบสนองที่แตกต่างกันในกคลินกก่อนหน้านี้ posttreatmentน้อยใน BW และไร้สายผลการวิจัยของการศึกษานี้แสดงให้เห็นที่ IR-บาทเพิ่มประสิทธิภาพลดปลูกจะงอยปาก และผลในน้อยผลไร้สายและ BW กว่าครึ่ง HBBTอย่างไรก็ตาม วิธีการตัดแต่งทั้งสองได้รับผลกระทบเหล่านี้พารามิเตอร์การผลิต ตัวต่ำกว่าสำหรับนกในการบำบัดรักษา HB บาทในระหว่างการทดลองทั้งหมดรอบระยะเวลา น้ำหนักยังไม่ลดสำหรับนกกลุ่ม HB-บาทจนถึง wk 10 แม้ว่าบีที HBผลใน FW น้อย IR บาทยังลดลง FW ที่เปรียบเทียบด้วยการรักษาควบคุม และไม่แตกต่างกันจาก trea HB-บาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลและการอภิปรายจะงอยปากข้อมูลการประเมินภาพของอัตราการรักษาบาดแผลที่ชี้ให้เห็นว่าบาดแผลที่มองเห็นและเนื้อเยื่อปากตายยังคงอยู่ในปัจจุบัน2-3 สัปดาห์หลังจาก HB-BT มีขากรรไกรล่างบนการรักษามากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าคนลดลงซึ่งมีความคล้ายคลึงกับผลการวิจัยที่มีการรายงานก่อนหน้านี้(ชานท์ฟอร์ด-et al., 2008) การเกิดแผลเปิดไม่ถูกบันทึกไว้สำหรับนกในการรักษา IR-BT สอดคล้องกับก่อนหน้านี้รายงาน(Honaker และ Ruszler 2004; Marchant-เฟอร์. et al, 2008) วิธีการตัดแต่งที่แตกต่างกันส่งผลให้ในความยาวจะงอยปากที่แตกต่างกัน (รูปที่ 1a และ 1b; p <0.01) และอัตราที่แตกต่างกันของ regrowth (P <0.01) ชั่วขณะการประเมินของความยาวจะงอยปากเน้นผลกระทบโดยรวมของเวลาและการรักษา×ปฏิสัมพันธ์เวลาสำหรับจะงอยปากregrowth (รูปที่ 1b; p <0.01) สำหรับส่วนใหญ่อัตราการ regrowth ของจะงอยปากที่เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปในทุก 3 กลุ่ม (P <0.01) สอดคล้องกับสิ่งที่ใครจะคาดหวังที่จะเห็นในนกที่กำลังเติบโตได้ตามปกติและสอดคล้องกับข้อมูลการตัดแต่งจะงอยปากที่ตีพิมพ์อื่นๆ (Kuo et al., 1991.. อ่อนโยน, et al, 1997) ทันทีหลังจากที่การตัดแต่งจะงอยปากของนกใน HBBT กลุ่มที่มีจะงอยปากสั้นทางสถิติเมื่อเทียบกับนกในกลุ่มควบคุมและกลุ่ม IR-BT (รูปที่ 1a; P <0.01) ความยาวจะงอยปากมีความคล้ายคลึงกันสำหรับนกในการควบคุมและกลุ่ม IR-BT จนเริ่มมีอาการของความเสื่อมที่เกี่ยวข้องกับการรักษาและการพังทลายของเนื้อเยื่อในจะงอยปากIR-BT การกัดเซาะนี้เป็นครั้งแรกที่เห็นได้ชัดระหว่างวันที่สองและสี่หลังการรักษาและมันก็กลายเป็นที่โดดเด่นมากขึ้นจนกระทั่งสัปดาห์ที่สองหลังการรักษาที่อยู่ในข้อตกลงกับการกัดเซาะครั้งรายงานโดยHonaker และ Ruszler (2004) และชานท์ฟอร์ด-et al, (2008) จาก d 1 สัปดาห์ 2 posttreatment, ความยาวจะงอยปากได้อย่างต่อเนื่องมากขึ้นในนกในกลุ่มควบคุมกลางในนกในกลุ่มIR-BT และสั้นในนกในกลุ่ม HB-BT, แต่ในตอนท้ายของการศึกษา, ความยาวจะงอยปากของนกในกลุ่มHB-BT กลายเป็นนานกว่านั้นบรรดานกในกลุ่มIR-BT (รูปที่ 1; p <0.01) เมื่อเทียบกับนกในกลุ่ม IR-BT, regrowth เร็วขึ้นของจะงอยปากที่พบในนกในกลุ่มHB-BT เริ่มต้นที่7 สัปดาห์และหลังจากนั้นและกลายเป็นสถิติอย่างมีนัยสำคัญในสัปดาห์ที่9 และ 10 posttreatment (รูปที่ 1b; p <0.01) ผลการวิจัยในปัจจุบันและก่อนหน้า (Marchant- เฟอร์ et al., 2008) แสดงให้เห็นว่า IR-BT ยับยั้งregrowth จะงอยปากมากกว่า HB-BT รูปแบบคล้ายของ regrowth จะงอยปากหลังจาก HB-BT ยังถูกรายงานโดยอ่อนโยนet al, (1997) ในการศึกษาของพวกเขาแตกต่างกันในช่วงต้นความยาวจะงอยปากระหว่างนกเหมือนเดิมและนกที่ได้รับHB-BT กระจายภายใน 5 สัปดาห์หลังจากขั้นตอน ผลการศึกษาในปัจจุบันมีหลักฐานเพิ่มเติมว่าregrowth จะงอยปากเป็นกังวลเมื่อจะงอยปากของนกถูกตัดโดยHB-BT ที่เร็วกว่า 7-10 งอายุ(เฮสเตอร์ 2005) นกในขั้นตอนที่ได้รับการ HB-BT นี้มีการสัมผัสบ่อยครั้งที่สองตัดถาวรมากขึ้นต่อมาในยุค. ประสิทธิภาพในระยะยาวของ IR-BT ที่ยับยั้งจะงอยปากregrowth ไม่เป็นที่รู้จัก มันอาจเป็นไปได้ว่าลำแสงอินฟราเรด(ความร้อนความเข้มสูง) แทรกซึมลงไปใน corneum- การสร้างเนื้อเยื่อและทำให้เกิดฐาน posttrimming น้อยอักเสบ ผลกระทบเหล่านั้นยับยั้งเชื้อโรคต่อการเจริญเติบโตของชั้นที่มีผลในจะงอยปากสั้นลงหลังจากการรักษา ลักษณะการรักษาหลังจาก IR-BT อาจจะคล้ายกับการค้นพบในการเลี้ยงลูกด้วยนมหลังจากอินฟราเรดขั้นตอน ยกตัวอย่างเช่นการเปลี่ยนแปลงอินฟราเรดที่เกี่ยวข้องในกระบวนการทางชีวภาพในเนื้อเยื่อเร่งการสมานแผลและลดการเกิดแผลเป็น(Oron et al, 2001; Capon. และ Mordon, 2003). พารามิเตอร์การผลิต: ปริมาณอาหารที่กินอาหารขยะและBW ฟีดไอดีและการเจริญเติบโต ดัชนีที่สำคัญที่นำเสนอในวรรณคดีเป็นมาตรวัดของผลกระทบต่อนกเป็นอยู่ที่ดีหลังจากความเครียดต่างๆ รวมทั้งการตัดแต่งจะงอยปาก การค้นพบ Thepredominant หลังจากตัดแต่งจะงอยปากคือปานกลางตัดเฉพาะอย่างยิ่งในยุคก่อนหน้านี้ลดFI และการเจริญเติบโตที่ตามมา (Glatz และ Lunam 1994; อ่อนโยน, et al, 1997;. เดวิส et al, 2004). ที่มีน้อยที่สุดผลตกค้างในเวลาที่จะถึงวุฒิภาวะทางเพศและการผลิตไข่ที่ตามมา (Andrade และคาร์สัน, 1975; เครกและลี 1989; เครกและลี 1990; Kuo, et al. 1991;. Struwe, et al, 1992) ทั้งสอง FI และถูกส่งต่อที่ค่อนข้างมีอิทธิพลต่อการคาดการณ์โดยการตัดแต่งและการตัดแต่งวิธีการในการศึกษานี้ FI เฉลี่ยต่อวันสูงสุดในกลุ่มควบคุมและต่ำสุดในกลุ่มHB-BT ในช่วงระยะเวลาการสังเกตคือจากสัปดาห์ 3-6 posttreatment (ตารางที่ 1) ในสัปดาห์ที่ 3 และ 4 นกทั้งในHB-BT และกลุ่ม IR-BT บริโภคอาหารน้อยลงในชีวิตประจำวันกว่านกควบคุม(P <0.05) หดหู่FI ที่หายไป 5 สัปดาห์และหลังจากนั้นนกในกลุ่มIR-BT ในขณะที่มันยังคงอยู่จากสัปดาห์ 5-6 (P <0.05) สำหรับนกในกลุ่ม HB-BT (ตารางที่ 1) ที่คล้ายกันผลการวิจัยในปัจจุบันหลังจาก HB-BT ณ วันที่ 1 d อายุ FI ที่ลดลงของนกได้รับการแสดงให้เห็นว่ายังคงมีอยู่จากหลายสัปดาห์หลายเดือน(Andrade และคาร์สัน, 1975; Glatz, 1990; ลีและเครก, 1990; เครก 1992; คันนิงแฮม 1992) ชานท์ฟอร์ด-et al, (2008) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าFI ได้รับความสุขสำหรับ 3-4 สัปดาห์สำหรับนกในการรักษาIR-BT ที่ถูกตัดวันที่ 1 d อายุ. ในทางตรงกันข้าม Honaker และ Ruszler (2004) รายงานภาวะซึมเศร้าในFI 18 สัปดาห์ในนก ในการรักษา IR-BT เมื่อเทียบกับการควบคุมนกและนกตัดโดย HBBT ที่ 7 มันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบพื้นฐานเหตุผลเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างเหล่านี้แต่พวกเขาอาจเนื่องจากในส่วนของการเปลี่ยนแปลงในทางพันธุศาสตร์นกสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยหรือแตกต่างอื่นๆ ในเงื่อนไขการทดลองระหว่างการศึกษาเหล่านี้ ในการศึกษาโดย Honaker และRuszler (2004), นกต้นกำเนิดทางพันธุกรรมที่แตกต่างกันอยู่ในสภาพแวดล้อมการแข่งขันมากขึ้น(ขนาดใหญ่ขนาดของกลุ่มและความหนาแน่นสูงกว่า) และหรือปัจจัยเหล่านี้อาจมีส่วนร่วมในเด่นชัดมากขึ้นในการลดการบริโภคแสดงโดยนกเหล่านี้. โดยทั่วไป แต่การเปลี่ยนแปลงใน FI หลังจากจะงอยปากตัดแต่งในสัตว์ปีกโดยไม่คำนึงถึงวิธีการตัดแต่งหรืออายุนกอาจบ่งบอกถึงการลดลงของแรงจูงใจในการฟีดที่ได้รับการบันทึกให้เพิ่มขึ้นในการแสดงตนที่ของความเจ็บปวดและความรู้สึกไม่สบายที่เกิดจากเนื้อเยื่อเส้นประสาทหรือเกิดความเสียหายทางประสาทสัมผัสรับ (Breward และอ่อนโยน 1985; อ่อนโยน 1986; เฉิง 2005) การบริโภคที่ลดลงนอกจากนี้ยังอาจเป็นผลมาจากความยากลำบากกลมากขึ้นในการให้อาหารที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางกายวิภาคในรูปร่างจะงอยปาก, การสูญเสียความไวของจะงอยปากหรือทั้งสองอย่างที่อาจเกิดขึ้นหลังการตัดแต่งเฉพาะอย่างยิ่งในไก่ตัดเป็นผู้ใหญ่(Gentle et al, 1982;. คนงานและโรเจอร์ส , 1990) ปัจจุบันผลการวิจัยโดยทั่วไปยอมรับการตัดแต่งที่ช่วยลด FI แต่เมื่อเทียบกับHB-BT, IR-BT มีผลกระทบน้อยลงใน FI. กลไกอาจจะเกี่ยวข้องอย่างน้อยในส่วนที่จะได้เปรียบดังต่อไปนี้ IR-BT มากกว่า HB-BT: 1) การกำจัดของแผลเปิดและเว็บไซต์ที่มีเลือดออกที่มีศักยภาพที่นำไปสู่การอักเสบติดเชื้อและอาการปวดและ 2) การปรับตัวที่ดีขึ้นของฟังก์ชั่นที่เกี่ยวข้องกับจะงอยปาก (เช่นการให้อาหารพฤติกรรม) อำนวยความสะดวกโดยการเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในจะงอยปากยาวรูปร่าง posttreatment ผลที่จะงอยปากตัดที่มีต่อ FI เช่นเท่าใด IR-BT มีผลต่อ FI และนานเท่าไหร่ขึ้นอยู่กับอายุค่อนข้างที่ตัดความรุนแรงของการตัดแต่งองค์ประกอบอาหารและลักษณะการศึกษาของแต่ละบุคคล ในปัจจุบันการศึกษาที่แตกต่างกันโดยรวมในการบริโภคสำหรับ birdsin IR-BT และกลุ่ม HB-BT ชี้ให้เห็นว่า IR-BT อาจจะเป็นทางเลือกนกที่เป็นมิตรกับ HB-BT ในวันเก่าลูกไก่. ฟีดเสียเมื่อเทียบกับที่ของ นกควบคุมเป็นตัวเลขที่ต่ำกว่าในนกในกลุ่มHB-BT สำหรับความสมบูรณ์ของการศึกษาและสถิติในช่วงสัปดาห์ที่3, 4, 5, 6, 8, และ 9 posttrimming ในช่วงสัปดาห์ที่ 6 และ 8 FW ที่ของนกในกลุ่ม IR-BT เป็นอย่างมีนัยสำคัญต่ำกว่าของนกควบคุม(ตารางที่ 2; p <0.05) เมื่อเทียบกับนกในกลุ่ม IR-BT ผู้ที่อยู่ในกลุ่มHB-BT มี FW น้อยสัปดาห์ที่ 5, 6, และ 8 (P <0.05) ลดลง FW ในนกตัดได้รับการตั้งข้อสังเกตในการศึกษาก่อนหน้านี้หลายคนและเป็นแนวโน้มที่เป็นผลมาจากการปราบปรามการตัดแต่งที่เกี่ยวข้องกับการให้อาหารเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมจะงอยปากฟีดกำกับที่นำไปสู่การลดการรั่วไหลฟีด(Gentle, et al, 1982; Blokhuis et al, 1987;. ลีและเครก, 1990;. เครก, et al, 1992) ลด FW อาจจะเป็นสิ่งที่สำคัญปัจจัยจากมุมมองของผู้ผลิตอาหารเพราะแสดงให้เห็นถึงสัดส่วนของค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการผลิตไข่. ความแตกต่างใน BW ไม่พบที่เริ่มมีอาการของการศึกษา โดย d 5 แต่ผลกระทบโดยรวมของการตัดแต่งในBW ถูกมองโดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่ใช้ (ตารางที่ 3; P <0.05) น้ำหนักตัวยังคงมีความสุขที่รายสัปดาห์weighings ถึงสัปดาห์ที่ 3 ในนกในกลุ่ม IR-BT และถึงสัปดาห์ที่9 ในนกในกลุ่ม HB-BT (P <0.05). จากสัปดาห์ที่ 2 ถึงการสิ้นสุดของการศึกษา, BW เป็นมากขึ้นสำหรับนกในกลุ่มIR-BT เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มHB-BT จากสัปดาห์ 2-4 (ตารางที่ 3; p <0.05) ในขณะที่ความแตกต่างระหว่างนกใน IRBT รักษาและนกควบคุมหายไปจากสัปดาห์ที่ 4 ที่จะ ท้ายของการศึกษา (P> 0.05) ศึกษาก่อนหน้านี้หลายคนให้หลักฐานของการลดลง BW ภายหลังการตัด, โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ HB-BT จะดำเนินการในหนุ่มลูกไก่(Blokhuis et al, 1987;. Glatz และ Lunam 1994; อ่อนโยน et al, 1997). ภาวะซึมเศร้านี้ BW สามารถคงอยู่สำหรับหลายสัปดาห์หลายเดือนอีกครั้งขึ้นอยู่กับระยะเวลาและความรุนแรงของการตัดแต่งการดำเนินการ(Glatz, 1987; เครกและลี 1990; ลีและเครก, 1990, 1991). ในทางตรงกันข้ามเมื่อเทียบกับนกที่ได้รับการรักษา กับ HB-BT, การเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นมีรายงานก่อนหน้านี้ในนกได้รับการรักษาด้วย IR-BT (ชานท์ฟอร์ด-et al., 2008) ปัจจุบันข้อมูลและก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า IR-BT และ HB-BT ก่อให้เกิดการตอบสนองที่แตกต่างกันในนกตัด posttreatment ก่อนหน้านี้อย่างน้อยในBW และ FI. ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า IR-BT มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการลด regrowth จะงอยปากและส่งผลให้ในผลกระทบน้อยลงใน FI และ BW HBBT กว่าครึ่งหนึ่ง. อย่างไรก็ตามทั้งวิธีการตัดแต่งได้รับผลกระทบเหล่านี้พารามิเตอร์การผลิต ปริมาณอาหารที่กินลดลงสำหรับนกในการรักษา HB-BT ในระหว่างการทดลองทั้งระยะเวลา น้ำหนักตัวก็ยังลดลงสำหรับนกในกลุ่ม HB-BT จนถึงสัปดาห์ที่ 10 แม้ว่า HB-BT ผลในอย่างน้อย FW, IR-BT ยังช่วยลด FW เมื่อเทียบกับการรักษาควบคุมและไม่แตกต่างจากHB-BT Trea

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลและการอภิปราย

ปากภาพข้อมูลการประเมินราคา พบบาดแผลที่มองเห็นได้และที่ปากแผล

ปัจจุบันเนื้อเยื่ออยู่ 2 ถึง 3 สัปดาห์ หลัง hb-bt กับบนขากรรไกรล่าง
รักษามากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าตัวล่าง ซึ่งมีลักษณะคล้าย
ผลรายงานก่อนหน้านี้ ( มาร์แชนท์ฟอร์ด et
al . , 2008 ) ไม่เกิดแผลเปิดบันทึก
สำหรับนกใน ir-bt รักษา ,สอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้
( ฮอเนอเคอร์ และ ruszler , 2004 ; มาร์แชนท์ฟอร์ด
et al . , 2008 ) วิธีการตัดที่แตกต่างกันในความยาวจะงอยปากแตกต่างกัน )
( รูปที่ 1A และ 1B ; p < 0.01 ) และอัตราของ regrowth
แตกต่างกัน ( P < 0.01 ) การประเมินของความยาวปาก เน้นการชั่วคราว

โดยรวมผลของเวลาและการรักษา×เวลาปฏิกิริยาของจะงอยปาก
regrowth ( รูป 1B ; p < 0.01 ) สำหรับส่วนใหญ่ ,
อัตราการ regrowth ของจงอยปากเพิ่มขึ้นตลอดเวลาใน
3 กลุ่ม ( p < 0.01 ) , สอดคล้องกับสิ่งที่ไม่มีใคร
คาดหวังที่จะเห็นในปกติขึ้นนก และสอดคล้องกับข้อมูลที่เผยแพร่ในที่อื่น (
ปากตัด Kuo et al . ,
1991 ; อ่อนโยน et al . , 1997 ) .
ทันทีหลังจากปากตัด นกในกลุ่ม hbbt


มีสถิติสั้นจงอยปากญาตินกในกลุ่มควบคุม และ ir-bt ( รูปที่ 1A ; P
< 0.01 ) จะงอยปากยาวใกล้เคียงกันสำหรับนกในกลุ่มควบคุมและกลุ่ม ir-bt

treatment-related จนเริ่มเสื่อมและพังทลายของเยื่อใน
ir-bt จงอยปาก . การกัดเซาะนี้เป็นแรกที่เห็นได้ชัดระหว่าง
2 และวันที่สี่หลังจากการรักษาและ
มันกลายเป็นโดดเด่นมากขึ้นจนถึงสัปดาห์ที่สอง
หลังการรักษา ซึ่งจะสอดคล้องกับการกัดเซาะ
ครั้งและรายงานโดย ฮอเนอเคอร์ ruszler ( 2004 ) และ
มาร์แชนท์ฟอร์ด et al . ( 2008 ) จาก D 1 สัปดาห์ รักษา 2 , จะงอยปากยาวต่อเนื่องเป็น

นกมากกว่าในกลุ่มควบคุม ระดับกลาง ในนกในกลุ่ม ir-bt
และสั้นกว่านกในกลุ่ม hb-bt
, แต่โดยจุดสิ้นสุดของการศึกษา จะงอยปากยาวของนก
ในกลุ่ม hb-bt ก็นานกว่านั้นบรรดา
นกในกลุ่ม ir-bt ( รูปที่ 1 ; p < 0.01 ) เมื่อเทียบกับนกในกลุ่ม ir-bt

เร็ว , regrowth ของจงอยปาก พบในนกในกลุ่ม hb-bt เริ่มต้นที่ 7 และหลังจากนั้นต่อ

) และเป็นสถิติที่ 9 และ 10 สัปดาห์ รักษา ( รูป 1B ;
( p < 0.01 ) ปัจจุบันและก่อนหน้านี้พบ ( มาร์แชนท์ -
ฟอร์ด et al . , 2008 ) พบว่า ir-bt ยับยั้ง
ปาก regrowth มากกว่า hb-bt. คล้ายกับรูปแบบของจงอยปาก หลังจาก hb-bt
regrowth ก็รายงานโดย
อ่อนโยน et al . ( 1997 ) ในการศึกษาของพวกเขา ความแตกต่างในช่วงต้น
ปากความยาวระหว่างนกเหมือนเดิมและนกรับ
hb-bt กระจายภายใน 5 สัปดาห์ หลังการผ่าตัด
ผลเสนอการศึกษาหลักฐานเพิ่มเติมที่
ปาก regrowth เป็นกังวลเมื่อจงอยปากลูกไก่
เป็นฝอย โดย hb-bt ที่เร็วกว่าอายุ 7 ถึง 10 D
( เฮสเตอร์ , 2005 ) นกในช่วงที่ผ่าน hb-bt
มักจะสัมผัสกับสอง ถาวรยิ่งตัด

ต่อมาในยุค ระยะยาวประสิทธิภาพของ ir-bt ที่ยับยั้งปาก
regrowth จะไม่รู้จัก มันอาจเป็นได้ว่า
แสงอินฟราเรด ( ใช้ความร้อนแทรกซึมลง corneum -
สร้างเนื้อเยื่อน้อยลง posttrimming
และสาเหตุแรกเริ่มการอักเสบ ผลผู้ที่ขัดขวางต่อเชื้อโรค
ชั้นเติบโต ส่งผลให้สั้นเข้าปากหลังจาก
รักษา การรักษาลักษณะที่ปรากฏหลังจาก ir-bt อาจ
จะคล้ายกับที่พบในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลังจากขั้นตอนอินฟราเรด

ตัวอย่างเช่น อินฟราเรดที่เกี่ยวข้องการเปลี่ยนแปลงในกระบวนการทางชีวภาพในเนื้อเยื่อ

เร่งสมานแผลและลดการเกิดแผลเป็น ( oron et al . , 2001 ; ตอน

และ mordon , 2003 )พารามิเตอร์การผลิต : การกินอาหารขยะอาหารและน้ำหนักตัว

การกินอาหารและการเจริญเติบโตเป็นคีย์ดัชนีที่ปรากฏในวรรณคดีในฐานะที่เป็นมาตรวัดของ

หลังจากความเครียดมีผลต่อนก ความเป็นอยู่ต่างๆ รวมทั้งปากตัด thepredominant หาหลังจากการตัดแต่งจะงอยปากที่ปานกลาง
ตัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อายุก่อนหน้านี้ลด
fi และการเจริญเติบโตตามมา ( และ glatz lunam , 1994 ;
อ่อนโยน et al . , 1997 ;