Grammar schoolThe first weeks at gr

Grammar school

The first weeks at grammar school were strange. For the children who already had contacts, they were exhilarating, the exciting prelude to promised satisfactions. Whole new areas of inviting study presented themselves - algebra, physics, Latin, French.
‘I took to Marburton College like a duck to water,’ said Ronald Turnbull. For children who had broken most friendships and connections with the old neighbourhood, here were fresh children, fresh clubs and societies, the school scouts and the school corps to join. The invitation was irresistible, and many were glad to accept it in full and become from the earliest days loyal and eager members of the school. Their whole-heartedness was naturally reflected in their first pieces of work, and finding themselves soon well placed in class, they were conscious of latent power thrusting through, of their ability to command new and more testing situations. We have shown that most of the parents came from the very upper reaches of the working-class, and once their child reached grammar school, these parents were whole-heartedly behind the enterprise. In very many small ways they influenced their children to accept, to belong. Both grammar school and home supported the child in orthodox and receptive attitudes. But under particular strains and pressures, this home support could, and did, break down; and this happens more and more of ten as either the school disturbs the parents (directly in an interview, indirectly through weight of homework and so on), or the parents find no way of obtaining vital knowledge, or coming to terms with the middle-class ethos of the grammar school. The parents may have been ‘sunken middle-class', but many of these discover how different this can be in knowledge and evaluation from that range of middle-class life endorsed by the grammar school.
For the majority of the children, unlike Ronald Turnbull, the entry to grammar school was uncertain and confused. They had suddenly lost in some measure that mesh of securities, expectations, recognitions, that we have called ‘neighbourhood’. ‘I had this feeling of not belonging anywhere,’ said Patricia Joy. They found themselves surrounded by more middle-class children than they had ever met before. These children spoke better, seemed more confident, some already knew bits of French and Latin, their fathers had told them what ‘Physics ’ was about, a few even knew the teachers. They, evidently, seemed to belong. This insecurity was heightened by confusions over getting the right books, the right sports equipment, the right uniform. ‘I didn’t like it,’ said Rita Watson, ‘my uniform seemed too big all round - long sleeves - I suppose my mother had to do it like that so it would last longer, but I felt awful. All the other girls’ uniforms seemed all right. I was wrong.’ On top of this came the new subjects, the new vocabulary (not ‘ kept in’ but ‘detention’, not ‘playtime’ but ‘break’ - and was it ‘yard’ or ‘playground’ or ‘cloisters’?), the masters’ gowns, the prefects, the whole body of customs, small rights and wrongs, that any well-developed grammar school holds. Some of the schools made a practice of teaching the new children aggressively for the first weeks, to ‘break them in’, and, presumably, to nip behaviour problems in the bud. The effect on children already bewildered was to knock them off balance rather than ‘break them in’ and to create, rather than cure, behaviour problems. This was obvious in our study of the middle-class child where a highly gifted boy could be so robbed of confidence in the first term, as to seem dull for several years afterwards. For some of the working-class children, confused by a genuine loss of part of their social life (‘ Neighbourhood’), perplexed by the strangeness and sheer difference of grammar school, conscious of new social barriers thickening the normal barriers between pupil and teacher, and unable to turn to parents for explanation and understanding - for these children the beginnings could seem almost hallucinatory. ‘I had that feeling like when you were in the forces,’ said one boy, ‘after you got your jabs and you got inoculation fever, you felt away from it all. You felt in a bit of a haze, everything was a bit bleared. Well, that’s how school felt at first. I felt just as I did later when I’d got inoculation fever.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงเรียนไวยากรณ์สัปดาห์แรกโรงเรียนไวยากรณ์แปลก ๆ ได้ สำหรับเด็กที่มีผู้ติดต่อแล้ว พวกเขาต้อง น่าตื่นเต้นพรีลูดสัญญาว่าประทับใจ เชิญศึกษาพื้นที่ใหม่ทั้งหมดนำเสนอตัวเอง - พีชคณิต ฟิสิกส์ ละติน ฝรั่งเศส "ฉันเอาไป Marburton วิทยาลัยเช่นเป็ดน้ำ กล่าวว่า Turnbull โรนัลด์ สำหรับเด็กที่มีเสียมิตรภาพและเชื่อมต่อไปอายุมากที่สุด ที่นี่ได้เด็กสด สดชมรม และสังคม ลูกเสือโรงเรียน และโยธินโรงเรียนเข้าร่วม คำเชิญถูกต้านทาน และจำนวนมากก็ยินดียอมรับเต็มจำนวน และกลายเป็นจากเร็วที่สุดวันซื่อสัตย์ และกระตือรือร้นสมาชิกของโรงเรียน Whole-heartedness ของพวกเขาถูกธรรมชาติสะท้อนออกมาในงานของพวกเขาชิ้นแรก และค้นหาตัวเองเร็วดีไว้ในคลาส พวกเขาตระหนัก thrusting ผ่าน ของความสามารถในการคำสั่งใหม่และทดสอบสถานการณ์เพิ่มเติมพลังงานแฝงอยู่ เราได้แสดงว่า ส่วนใหญ่ของผู้ปกครองมาจนถึงด้านบนมากของการ working-class และเมื่อเด็กของพวกเขามาถึงโรงเรียนไวยากรณ์ ผู้ปกครองเหล่านี้มี whole-heartedly อยู่เบื้องหลังองค์กร ขนาดเล็กมากมาย ที่มีอิทธิพลต่อบุตรยอมรับ การ เรียนไวยากรณ์และบ้านสนับสนุนเด็กในทัศนคติดั้งเดิม และครอบครัว แต่ภายใต้ความดันและสายพันธุ์เฉพาะ สนับสนุนบ้านนี้สามารถ ได้ แบ่ง และเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นและมากกว่าสิบเป็นโรงเรียนใดม่นผู้ปกครอง (ในการสัมภาษณ์ อ้อมผ่านน้ำหนักของการบ้านและอื่น ๆ), หรือผู้ปกครองหาวิธีรับรู้ที่สำคัญ หรือมาเงื่อนไขปัดชั้นกลางโรงเรียนไวยากรณ์ ผู้ปกครองอาจได้รับ 'จมชั้น กลาง" แต่มากเพียงแตกต่างสามารถความรู้และประเมินจากช่วงของชีวิตชั้นกลางโดยโรงเรียนไวยากรณ์ For the majority of the children, unlike Ronald Turnbull, the entry to grammar school was uncertain and confused. They had suddenly lost in some measure that mesh of securities, expectations, recognitions, that we have called ‘neighbourhood’. ‘I had this feeling of not belonging anywhere,’ said Patricia Joy. They found themselves surrounded by more middle-class children than they had ever met before. These children spoke better, seemed more confident, some already knew bits of French and Latin, their fathers had told them what ‘Physics ’ was about, a few even knew the teachers. They, evidently, seemed to belong. This insecurity was heightened by confusions over getting the right books, the right sports equipment, the right uniform. ‘I didn’t like it,’ said Rita Watson, ‘my uniform seemed too big all round - long sleeves - I suppose my mother had to do it like that so it would last longer, but I felt awful. All the other girls’ uniforms seemed all right. I was wrong.’ On top of this came the new subjects, the new vocabulary (not ‘ kept in’ but ‘detention’, not ‘playtime’ but ‘break’ - and was it ‘yard’ or ‘playground’ or ‘cloisters’?), the masters’ gowns, the prefects, the whole body of customs, small rights and wrongs, that any well-developed grammar school holds. Some of the schools made a practice of teaching the new children aggressively for the first weeks, to ‘break them in’, and, presumably, to nip behaviour problems in the bud. The effect on children already bewildered was to knock them off balance rather than ‘break them in’ and to create, rather than cure, behaviour problems. This was obvious in our study of the middle-class child where a highly gifted boy could be so robbed of confidence in the first term, as to seem dull for several years afterwards. For some of the working-class children, confused by a genuine loss of part of their social life (‘ Neighbourhood’), perplexed by the strangeness and sheer difference of grammar school, conscious of new social barriers thickening the normal barriers between pupil and teacher, and unable to turn to parents for explanation and understanding - for these children the beginnings could seem almost hallucinatory. ‘I had that feeling like when you were in the forces,’ said one boy, ‘after you got your jabs and you got inoculation fever, you felt away from it all. You felt in a bit of a haze, everything was a bit bleared. Well, that’s how school felt at first. I felt just as I did later when I’d got inoculation fever.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงเรียนมัธยมสัปดาห์แรกที่โรงเรียนมัธยมแปลก สำหรับเด็กที่แล้วมีรายชื่อที่พวกเขาทำให้ดีอกดีใจที่น่าตื่นเต้นที่จะนำสัญญาความพึงพอใจ พื้นที่ใหม่ของการศึกษาเชิญนำเสนอตัวเอง -. พีชคณิตฟิสิกส์ละตินฝรั่งเศส'ผมเอาไป Marburton วิทยาลัยเช่นเป็ดลงไปในน้ำ' โรนัลด์กล่าวว่า Turnbull สำหรับเด็กที่ได้หักมิตรภาพมากที่สุดและการเชื่อมต่อกับย่านเก่าที่นี่เป็นเด็กสดสโมสรสดและสังคมลูกเสือโรงเรียนและคณะโรงเรียนที่จะเข้าร่วม เชิญก็ไม่อาจต้านทานและหลายคนก็ดีใจที่จะยอมรับมันในเต็มรูปแบบและกลายเป็นจากวันแรกสมาชิกภักดีและความกระตือรือร้นของโรงเรียน ทั้งจิตของพวกเขาได้สะท้อนให้เห็นตามธรรมชาติในชิ้นแรกของพวกเขาในการทำงานและการค้นพบตัวเองเร็ว ๆ นี้วางไว้อย่างดีในชั้นเรียนของพวกเขาตระหนักถึงพลังแฝงยื่นผ่านความสามารถในการสั่งสถานการณ์การทดสอบใหม่และอื่น ๆ เราได้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของผู้ปกครองที่มาจากต้นน้ำลำธารของการทำงานระดับและเมื่อเด็กของพวกเขามาถึงโรงเรียนมัธยมพ่อแม่เหล่านี้เป็นทั้งใจที่อยู่เบื้องหลังองค์กร ในรูปแบบขนาดเล็กจำนวนมากที่พวกเขามีอิทธิพลต่อเด็กของพวกเขาที่จะยอมรับว่าเป็น ทั้งสองโรงเรียนมัธยมบ้านและได้รับการสนับสนุนเด็กในทัศนคติดั้งเดิมและเปิดกว้าง แต่ภายใต้ความกดดันและความกดดันโดยเฉพาะอย่างยิ่งการสนับสนุนบ้านนี้สามารถและไม่ทำลายลง; และสิ่งนี้เกิดขึ้นมากขึ้นและมากขึ้นจากสิบเป็นทั้งโรงเรียนรบกวนพ่อแม่ (โดยตรงในการให้สัมภาษณ์ทางอ้อมผ่านน้ำหนักของบ้านและอื่น ๆ ) หรือพ่อแม่หาทางของการได้รับความรู้ที่สำคัญไม่มีหรือมาถึงข้อตกลงกับกลาง ร๊อคชั้นเรียนของโรงเรียนมัธยม พ่อแม่อาจจะได้รับ 'จมชนชั้นกลาง' แต่หลายเหล่านี้ค้นพบวิธีการที่แตกต่างกันนี้จะมีความรู้และการประเมินผลจากช่วงของชีวิตชนชั้นกลางรับรองโดยโรงเรียนมัธยมที่. สำหรับส่วนใหญ่ของเด็กที่แตกต่างจากโรนัลด์ Turnbull , การเข้าโรงเรียนมัธยมก็ไม่แน่ใจและสับสน พวกเขาก็หายไปในบางวัดที่ตาข่ายหลักทรัพย์คาดหวังความสำเร็จที่เราได้เรียกว่า 'ใกล้เคียง' 'ผมมีความรู้สึกไม่เป็นที่ใดก็ได้นี้' แพทริเซีจอยกล่าวว่า พวกเขาพบว่าตัวเองล้อมรอบด้วยมากกว่าเด็กชนชั้นกลางกว่าที่พวกเขาเคยพบมาก่อน เด็กเหล่านี้พูดดีกว่าดูเหมือนความมั่นใจมากขึ้นบางคนก็รู้อยู่แล้วบิตของฝรั่งเศสและภาษาละตินบรรพบุรุษของเขาได้บอกกับพวกเขาว่า 'ฟิสิกส์' เป็นเรื่องไม่กี่ได้รู้ครู พวกเขาอย่างเห็นได้ชัดดูเหมือนจะเป็น ความไม่มั่นคงนี้ได้มีความคิดริเริ่มจากความสับสนในช่วงที่ได้รับหนังสือที่เหมาะสม, อุปกรณ์กีฬาขวาเครื่องแบบที่เหมาะสม "ผมไม่ชอบมัน 'ริต้าวัตสันกล่าวว่า" ชุดของฉันดูเหมือนมีขนาดใหญ่เกินไปตลอด - แขนยาว - ผมคิดว่าแม่ของฉันต้องทำมันเหมือนว่ามันจะนาน แต่ผมก็รู้สึกว่าน่ากลัว ทั้งหมดเครื่องแบบผู้หญิงคนอื่น ๆ 'ดูเหมือนถูกต้อง ผมผิด. บนนี้มาเรื่องใหม่ศัพท์ใหม่ (ไม่ 'เก็บไว้ใน' แต่ 'คุมขัง' ไม่ 'เล่น' แต่ 'แบ่ง'? - และมันเป็น 'ลาน' หรือ 'สนามเด็กเล่น' หรือ 'โบสถ์') ปริญญาโทชุด 'พรีเฟ็ค, ร่างกายของศุลกากรสิทธิขนาดเล็กและความผิดที่ใด ๆ ทั้งการพัฒนาโรงเรียนถือไวยากรณ์ บางส่วนของโรงเรียนทำให้การปฏิบัติของการเรียนการสอนเด็กใหม่อย่างจริงจังสำหรับสัปดาห์แรกเพื่อ "ทำลายพวกเขาใน 'และสันนิษฐานว่าจะหยิกปัญหาพฤติกรรมในตา ผลกระทบต่อเด็กสับสนอยู่แล้วคือการเคาะพวกเขาออกจากยอดเงินมากกว่า 'ทำลายพวกเขาในและการสร้างมากกว่าการรักษาปัญหาพฤติกรรม นี้เป็นสิ่งที่ชัดเจนในการศึกษาของบุตรหลานของชนชั้นกลางที่เป็นเด็กมีพรสวรรค์สูงจะได้รับการปล้นเพื่อให้ความเชื่อมั่นในระยะแรกเป็นที่น่าเบื่อที่จะดูเหมือนเป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้น สำหรับเด็กบางคนทำงานระดับสับสนโดยการสูญเสียของแท้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตทางสังคมของพวกเขา ('ใกล้เคียง') งงงวยโดยความแปลกและความแตกต่างที่แท้จริงของโรงเรียนมัธยมสติของปัญหาและอุปสรรคทางสังคมใหม่หนาอุปสรรคปกติระหว่างนักเรียนและครูผู้สอน และไม่สามารถที่จะเปิดให้กับผู้ปกครองสำหรับคำอธิบายและความเข้าใจ - สำหรับเด็กเหล่านี้เป็นจุดเริ่มต้นอาจดูเหมือนเกือบประสาทหลอน 'ผมมีความรู้สึกว่าเหมือนตอนที่คุณอยู่ในกองกำลัง' กล่าวว่าเด็กผู้ชายคนหนึ่ง "หลังจากที่คุณได้ศัตรูของคุณและคุณได้รับการฉีดวัคซีนไข้คุณรู้สึกว่าหนีจากมันทั้งหมด คุณรู้สึกว่าในบิตของหมอกควันทุกอย่างได้รับการบิต bleared ดีว่าเป็นวิธีที่โรงเรียนรู้สึกในตอนแรก ผมรู้สึกเช่นเดียวกับผมได้ในภายหลังเมื่อฉันได้รับการฉีดวัคซีนไข้.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวยากรณ์โรงเรียน

สัปดาห์แรกที่โรงเรียนมัธยมที่แปลกไป . สำหรับเด็กที่ได้ติดต่อพวกเขาเหนื่อยล้า โหมโรงที่น่าตื่นเต้นที่จะสัญญากับความพึงพอใจ พื้นที่ใหม่ทั้งหมดของเชิญศึกษานำเสนอตัวเอง - พีชคณิต , ฟิสิกส์ , ภาษาอังกฤษ , ฝรั่งเศส
" เอาไป marburton วิทยาลัยเหมือนเป็ดน้ำ ' โรนัลด์ เทิร์นบูล .สำหรับเด็กที่เสียมากที่สุด มิตรภาพและความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านเก่า ที่นี่เป็นเด็กสดสด และสมาคมสโมสรลูกเสือ และ โรงเรียนทหารโรงเรียนเข้าร่วม บัตรเชิญถูกต่อต้าน และหลายคนยินดีที่จะยอมรับมันในเต็มและกลายเป็นสมาชิกแรกวันซื่อสัตย์และกระตือรือร้นของโรงเรียนheartedness ทั้งหมดของพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงธรรมชาติของพวกเขาในชิ้นแรกของการทำงาน และการค้นพบตัวเองเร็วดีอยู่ในชั้นเรียน พวกเขาใส่ใจกับพลังแฝงแทงผ่านความสามารถในการออกคำสั่งใหม่ และสถานการณ์การทดสอบเพิ่มเติม เราได้แสดงให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของผู้ปกครองมาจากถึงส่วนบนของชนชั้นกรรมกร และเมื่อลูกถึงโรงเรียนไวยากรณ์พ่อแม่เหล่านี้ได้เต็มที่ หลังองค์กร ในวิธีที่ขนาดเล็กมากพวกเขามีอิทธิพลต่อเด็กของพวกเขาที่จะยอมรับที่จะเป็น ทั้งโรงเรียนไวยากรณ์และการสนับสนุนเด็กในบ้านดั้งเดิมที่อ่อนไหวและทัศนคติ แต่ภายใต้สายพันธุ์ที่เฉพาะเจาะจงและแรงกดดัน ที่บ้านสนับสนุน และ ทำลายลงนี้เกิดขึ้นมากกว่า 10 เป็นทั้งโรงเรียน รบกวนพ่อแม่ ( โดยตรงในการให้สัมภาษณ์ โดยอ้อมผ่าน น้ำหนักของการบ้านและ ) หรือผู้ปกครองพบไม่มีทางได้รับความรู้ที่จำเป็น หรือมาถึงข้อตกลงกับชนชั้นกลาง ethos โรงเรียนไวยากรณ์ ผู้ปกครองอาจได้รับจม ' ชนชั้นกลาง 'แต่หลายเหล่านี้ค้นพบวิธีการที่แตกต่างกันนี้สามารถในความรู้และประเมินผลจากช่วงชีวิตของคนชั้นกลางที่สนับสนุนโดยโรงเรียนไวยากรณ์
สำหรับส่วนใหญ่ของเด็ก ซึ่งแตกต่างจากโรนัลด์ เทิร์นบูล , รายการโรงเรียนไวยากรณ์ไม่แน่ใจและสับสน พวกเขาเพิ่งแพ้ในบางวัดที่ตาข่ายของหลักทรัพย์ , ความคาดหวัง , การยอมรับ , ที่เราเรียกว่า ' บ้าน '' ผมรู้สึกว่าของที่ไม่ใช่ของทุกที่นี้ ' แพทริเซีย จอย พวกเขาพบตัวเองล้อมรอบด้วยเด็กชนชั้นกลางมากขึ้นกว่าที่พวกเขาเคยพบกันมาก่อน เด็กพวกนี้ พูดดี ดูมั่นใจมากขึ้น บางคนรู้บิตของภาษาฝรั่งเศสและภาษาละติน บิดาได้บอกพวกเขาว่า ' ฟิสิกส์ ' เกี่ยวกับไม่กี่แม้รู้ว่าครู พวกเขาเห็นได้ชัดว่า ดูเหมือนจะเป็นความไม่มั่นคงนี้เพิ่มมากขึ้น โดยการสับสนมากกว่าถูก หนังสือ อุปกรณ์กีฬาขวา , ชุดขวา ' ไม่ชอบ ' ริต้า วัตสัน ' ชุดนักเรียนมันดูใหญ่เกินไปทั้งหมดกลม - แขนยาว - ฉันคิดว่าแม่ต้องทำแบบนั้น มันจะนาน แต่ฉันรู้สึกแย่มาก สาวๆชุดอื่นดูก็ได้ ผมผิดไปแล้ว' ด้านบนของนี้มา วิชาใหม่ ศัพท์ใหม่ ( ไม่เก็บ ' ' แต่ ' ขัง ' ไม่ใช่ ' เล่น ' แต่ ' ทำลาย ' -- และมัน ' หลา ' หรือ ' สนามเด็กเล่น ' หรือ ' โบสถ์ ' ? ) , มาสเตอร์ gowns , เจ้าหน้าที่ , ร่างกายทั้งหมดของศุลกากร สิทธิและความผิดใด ๆขนาดเล็กที่มีการพัฒนาไวยากรณ์โรงเรียนถือบางโรงเรียนได้ฝึกสอนเด็กใหม่อุกอาจสำหรับสัปดาห์แรก ที่จะหยุดพวกเขาในปี และมีปัญหาพฤติกรรมในการตัดหน่อ ผลกระทบต่อเด็กแล้วสับสนที่จะเคาะพวกเขาออกสมดุลมากกว่า ' ' และทำลายพวกเขาในการสร้างมากกว่าการรักษา ปัญหาพฤติกรรมนี้เห็นได้ชัดในการศึกษาของเด็ก ซึ่งเด็กที่มีพรสวรรค์สูง ชนชั้นกลางจะได้ปล้นของความเชื่อมั่นในระยะแรก จะดูเหมือนทึบเป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้น สำหรับบางส่วนของเด็กที่เกี่ยวกับชนชั้นกรรมกร สับสนจากการสูญเสียที่แท้จริงของส่วนหนึ่งของชีวิตทางสังคมของพวกเขา ( ' เพื่อนบ้าน ' ) , งงงวยโดยความผิดปกติและความแตกต่างที่แท้จริงของโรงเรียนไวยากรณ์จิตสำนึกของสังคมใหม่ อุปสรรคจากอุปสรรคปกติระหว่างนักเรียนและครู และไม่สามารถเปิดให้ผู้ปกครองอธิบายและเข้าใจสำหรับเด็กเหล่านี้เริ่มต้นอาจดูเหมือนเกือบจะ hallucinatory . ' ผมรู้สึกเหมือนตอนที่นายอยู่ในกองทัพ ' คนหนึ่ง ' หลังจากที่คุณถูกแทง และคุณมีการฉีดวัคซีนไข้ คุณรู้สึกหนีจากมันทั้งหมดคุณรู้สึกบิตของหมอกควัน ทุกอย่างที่เป็นบิต bleared . ยังไงโรงเรียนก็รู้สึกในตอนแรก ฉันรู้สึกเหมือนฉันเมื่อฉันได้รับการฉีดวัคซีนไข้ .