Thailand haunted by the ghost of ab

Thailand haunted by the ghost of absolutism
6 June 2015
Author: Patrick Jory, University of Queensland

In April Thailand’s military dictatorship lifted the martial law imposed on the country since the coup against the democratically-elected government of Yingluck Shinawatra in May 2014. It was a characteristically contemptuous and deceitful move apparently designed to reassure investors and international tourists.

A Royal Household Bureau handout photo shows Thai King Bhumibol Adulyadej, 87, sitting as Buddhist monks chant during his coronation anniversary ceremony at the Amarin Winitchai Throne Hall inside the Grand Palace in Bangkok, Thailand, 5 May 2015. (Photo: AAP).

In place of the democratically-elected government, the junta invoked Article 44 of the provisional constitution its lawyers had drafted following the coup. The sweeping powers of Article 44 confers General Prayut Chan-ocha and the National Council for Peace and Order with absolute power — even if the actual use of the powers allowed under the article is circumscribed by political realities. Under martial law the actions of the regime were at least subject to the military courts. Now there is no legal oversight whatsoever. Thailand has reverted to an absolutist state.

Within weeks of receiving royal endorsement to use Article 44, the junta-appointed Constitutional Drafting Committee released the draft constitution, which the military regime requires to be in place before new elections can be held. As expected, the new constitution has been designed with the sole aim of weakening the role of elected politicians, political parties, and the National Assembly, in favour of unelected bureaucrats or kha ratchakan (servants of the king).

Since political meetings giving the public the opportunity to discuss and debate the draft constitution are prohibited by the dictatorship the reaction has been muted. But even the military’s own allies, the conservative Democrat Party, have publically expressed reservations about the constitution, suggesting that its adoption may be problematic. Pre-empting opposition to the charter the military has warned that if a redrafting process is required Thailand’s return to ‘democratic’ rule will be delayed even further.

The essence of the political conflict remains unchanged since it began in late 2005, when a movement backed by Thailand’s conservative elite ousted the elected government of the popular Prime Minister Thaksin Shinawatra. Today, a power bloc — consisting of the military, the bureaucracy, and Sino–Thai banking and industry, given political legitimacy and ideological unity by the monarchy — continues its struggle to preserve its political supremacy. This power bloc is threatened by the politicisation of Thailand’s rural and urban working classes — whose political potential Thaksin was the first to recognise and exploit.

The power bloc wages this struggle in ideological terms in the name of ‘reform’. But what is endlessly debated in the pro-establishment media and by conservative intellectuals as a moral issue — how to solve the problem of corrupt politicians, vote-buying, ignorant voters — is in reality a political issue: how to accommodate the entry of millions of Thai citizens into Thailand’s political process. The draft constitution’s oft-stated desire to rid Thai politics of the former is really an attempt to block the latter.

In the same way, the chronic hysteria surrounding the future of the monarchy can be understood as a gauge of the level of fear that the power bloc feels about its political future, especially with the imminent passing of King Bhumibol Adulyadej and uncertainty surrounding the succession. As many observers of Thailand’s politics have argued, the succession has been a factor in the conservative political backlash of the last decade.

But the reversion to absolute rule under the current military regime could not have been possible without a culture of absolutism that was revived by the Thai state during the reign of King Bhumibol. The monarchy — since its return to political significance in the late 1950s, after it came close to abolition in the 1930s and 1940s — has kept alive the dream of absolute rule by the morally virtuous, a powerful Buddhist idea which dates from the days of the absolute monarchy.

This culture of absolutism pervades the senior levels of the military, the bureaucracy, the judiciary, the Buddhist Sangha, and all levels of Thailand’s education system. In its schools and mass media Thailand’s democratic history has been largely erased or heavily censored. Democracy is a gift bestowed on subjects by the Thai kings, to be given or taken away when necessary. Royalist constitutional lawyer and chair of the Constitutional Drafting Committee, Bowornsak Uwanno, argues that Thailand differs from other countries in that sovereignty is shared between the people and the monarch, but — after a coup — sovereignty reverts back to the king.

As a result, in Thailand the principle of citizenship is exceedingly weak. Normative models of good manners are based on the servile courtier. The Buddhist doctrine of kamma — which has arguably been revived under the present reign — subtly justifies and naturalises social inequality. Notions of the political and legal equality of Thai citizens are correspondingly undeveloped. As in all dictatorships, key political terms like ‘democracy’ are emptied of any meaning, but instead are mobilised purely for the political ends of the regime.

Eight decades after the overthrow of the absolute monarchy, Thailand remains haunted by the ghost of absolutism.

Dr Patrick Jory is a Senior Lecturer in Southeast Asian History at the School of Historical and Philosophical Inquiry at the University of Queensland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไทยบ้านผี โดยผีอันทรงภูมิธรรม6 2015 มิถุนายนผู้เขียน: Patrick Jory มหาวิทยาลัยของรัฐควีนส์แลนด์ในเดือนเมษายนไทยเผด็จการทหารยกกฎอัยการศึกบังคับในประเทศนับตั้งแต่การรัฐประหารต่อต้านรัฐบาลเลือก democratically ของ Yingluck ชินวัตรใน 2014 พฤษภาคม ก็ย้ายที่หลอกลวง และดูถูก characteristically เห็นได้ชัดออกแบบเวบนักลงทุนและนักท่องเที่ยวนานาชาติสำนักงานบ้านรอยัลบรรยายภาพแสดงไทยภูมิพลอดุลยเดช 87 นั่งเป็นพุทธสงฆ์ chant ในระหว่างพิธีของเขาครบรอบราชาภิเษกที่อัมรินทร์ Winitchai พระที่นั่งภายในพระบรมมหาราชวังในกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย 5 2015 พฤษภาคม (ภาพ: AAP)แทนรัฐบาลเลือกตั้ง democratically ยึดที่เรียก 44 บทความของทนายความที่มีร่างต่อรัฐธรรมนูญชั่วคราว อำนาจกวาดของ 44 บทความ confers ทั่วไปประยุทธกันจันทร์-ocha และสภาแห่งชาติเพื่อสันติสุขและสั่ง ด้วยอำนาจ — แม้ว่าการใช้อำนาจที่ได้รับอนุญาตภายใต้บทความจริงเป็น circumscribed โดยความเป็นจริงทางการเมือง ภายใต้กฎอัยการศึก การกระทำของระบอบการปกครองได้น้อยขึ้นอยู่กับศาลทหาร ตอนนี้ มีกำกับดูแลกฎหมายไม่เลย ไทยมีแปลงกลับไปเป็นสถานะ absolutistภายในสัปดาห์รับสลักหลังรอยัลใช้ 44 บทความ แต่งยึดรัฐธรรมนูญร่างคณะกรรมการออกร่างรัฐธรรมนูญ ซึ่งระบอบทหารต้องอยู่ในสถานที่ก่อนจัดเลือกตั้งใหม่ รัฐธรรมนูญใหม่ออกแบบมา ด้วยจุดมุ่งหมายแต่เพียงผู้เดียวของบทบาท ของนักการเมืองได้รับเลือก พรรคการเมือง รัฐสภา ลง unelected bureaucrats หรือคา ratchakan (ฝ่ายกษัตริย์) ลดลงตามที่คาดไว้ตั้งแต่ประชุมทางการเมืองที่ประชาชนให้ โอกาสในการสนทนา และอภิปรายร่างรัฐธรรมนูญต้องห้ามตามเผด็จปฏิกิริยากปิด แต่ได้ของทหารพันธมิตร ประชาธิปัตย์พรรคหัวเก่า มีป่าวแสดงจองเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญ แนะนำที่ ยอมรับของอาจจะมีปัญหา Pre-empting ฝ่ายค้านกับกฎบัตรทหารได้เตือนว่า ถ้ากระบวนการ redrafting ของไทยกลับไป 'ประชาธิปไตย' กฎจะล่าช้ายิ่งThe essence of the political conflict remains unchanged since it began in late 2005, when a movement backed by Thailand’s conservative elite ousted the elected government of the popular Prime Minister Thaksin Shinawatra. Today, a power bloc — consisting of the military, the bureaucracy, and Sino–Thai banking and industry, given political legitimacy and ideological unity by the monarchy — continues its struggle to preserve its political supremacy. This power bloc is threatened by the politicisation of Thailand’s rural and urban working classes — whose political potential Thaksin was the first to recognise and exploit.The power bloc wages this struggle in ideological terms in the name of ‘reform’. But what is endlessly debated in the pro-establishment media and by conservative intellectuals as a moral issue — how to solve the problem of corrupt politicians, vote-buying, ignorant voters — is in reality a political issue: how to accommodate the entry of millions of Thai citizens into Thailand’s political process. The draft constitution’s oft-stated desire to rid Thai politics of the former is really an attempt to block the latter.In the same way, the chronic hysteria surrounding the future of the monarchy can be understood as a gauge of the level of fear that the power bloc feels about its political future, especially with the imminent passing of King Bhumibol Adulyadej and uncertainty surrounding the succession. As many observers of Thailand’s politics have argued, the succession has been a factor in the conservative political backlash of the last decade.But the reversion to absolute rule under the current military regime could not have been possible without a culture of absolutism that was revived by the Thai state during the reign of King Bhumibol. The monarchy — since its return to political significance in the late 1950s, after it came close to abolition in the 1930s and 1940s — has kept alive the dream of absolute rule by the morally virtuous, a powerful Buddhist idea which dates from the days of the absolute monarchy.This culture of absolutism pervades the senior levels of the military, the bureaucracy, the judiciary, the Buddhist Sangha, and all levels of Thailand’s education system. In its schools and mass media Thailand’s democratic history has been largely erased or heavily censored. Democracy is a gift bestowed on subjects by the Thai kings, to be given or taken away when necessary. Royalist constitutional lawyer and chair of the Constitutional Drafting Committee, Bowornsak Uwanno, argues that Thailand differs from other countries in that sovereignty is shared between the people and the monarch, but — after a coup — sovereignty reverts back to the king.As a result, in Thailand the principle of citizenship is exceedingly weak. Normative models of good manners are based on the servile courtier. The Buddhist doctrine of kamma — which has arguably been revived under the present reign — subtly justifies and naturalises social inequality. Notions of the political and legal equality of Thai citizens are correspondingly undeveloped. As in all dictatorships, key political terms like ‘democracy’ are emptied of any meaning, but instead are mobilised purely for the political ends of the regime.Eight decades after the overthrow of the absolute monarchy, Thailand remains haunted by the ghost of absolutism.Dr Patrick Jory is a Senior Lecturer in Southeast Asian History at the School of Historical and Philosophical Inquiry at the University of Queensland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไทยหลอนโดยสมบูรณาญาสิทธิราชย์
6 มิถุนายน 2015
เขียน : แพทริค โจรี มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์

ในระบอบเผด็จการทหารของเดือนเมษายนประเทศไทยยกเลิกกฎอัยการศึกในประเทศตั้งแต่รัฐประหารกับรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้งของ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตรพฤษภาคม 2014มันเป็นลักษณะดูหมิ่น และคดโกง ย้ายมาเพื่อสร้างความมั่นใจให้นักลงทุนและนักท่องเที่ยวต่างชาติอย่างเห็นได้ชัด

ภาพเอกสารสำนักพระราชวังแสดงไทยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช , 87 , นั่งเป็นพระสงฆ์สวดในพิธีราชาภิเษกครบรอบของเขาที่ อัมรินทร์ winitchai พระที่นั่งในพระบรมมหาราชวังในกรุงเทพฯ , ประเทศไทย , 5 พฤษภาคม 2015 ( ภาพ : AAP ) .

ในสถานที่ของรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง ที่รัฐบาลทหารเรียกมาตรา 44 ของรัฐธรรมนูญชั่วคราว ทนายความของตนได้ร่างหลังการปฏิวัติ พลังกวาดของบทความที่เกี่ยวข้องทั่วไป ประยุทธ์ จันโอชา 44 และสภาเพื่อสันติภาพและการสั่งซื้อที่มีอำนาจแห่งชาติ - แม้ว่าการใช้งานจริงของอำนาจอนุญาตภายใต้บทความนี้คือพื้นที่ที่ จํากัด โดยความเป็นจริงทางการเมืองภายใต้กฎอัยการศึก การกระทำของรัฐบาลอย่างน้อย เรื่องศาล ทหาร ตอนนี้ไม่มีหน้าที่ตามกฎหมายก็ตาม ประเทศไทยได้เปลี่ยนไปเป็น Absolutist รัฐ

ภายในสัปดาห์รับพระราชทานการรับรองที่จะใช้บทความ 44 , คณะรัฐประหารแต่งตั้งคณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญเผยแพร่ร่างรัฐธรรมนูญซึ่งระบอบ ทหารต้องอยู่ในสถานที่ก่อนที่การเลือกตั้งใหม่จะจัดขึ้น อย่างที่คาดไว้ รัฐธรรมนูญใหม่ถูกออกแบบมาด้วยวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวของลงบทบาทของการเลือกตั้ง นักการเมือง พรรคการเมือง รัฐสภา ในความโปรดปรานของข้าราชการ unelected หรือข่า ratchakan ( ข้าราชการของกษัตริย์ ) .

ตั้งแต่การประชุมทางการเมืองให้ประชาชนมีโอกาสหารือและอภิปรายร่างรัฐธรรมนูญ เป็นสิ่งต้องห้ามโดยเผด็จการ ปฏิกิริยาที่ได้รับเสียง แต่แม้แต่ทหารเอง พันธมิตร พรรคประชาธิปัตย์ อนุรักษ์ มี publically แสดงการจองเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญ บอกว่าตนยอมรับอาจมีปัญหาก่อน empting ไม่เห็นด้วยกับธรรมนูญทหารได้เตือนว่า ถ้า redrafting กระบวนการจะต้องกลับไปปกครองประชาธิปไตยของประเทศไทย ' ' จะล่าช้ายิ่งขึ้น

สาระของความขัดแย้งทางการเมืองยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่มันเริ่มในปลายปี 2005 เมื่อมีการเคลื่อนไหว สนับสนุนโดยชนชั้นนำอนุรักษ์นิยมไทยขับไล่รัฐบาลเลือกตั้งของรัฐมนตรี นายกนิยม พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตรวันนี้ กลุ่มพลังงาน - ประกอบด้วยทหาร ข้าราชการ และซิโน - ไทยธนาคารและอุตสาหกรรมได้รับความชอบธรรมทางการเมืองและอุดมการณ์ความสามัคคี โดยสถาบันพระมหากษัตริย์ - ยังคงต่อสู้เพื่อรักษาอำนาจทางการเมืองของตนกลุ่มนี้กำลังถูกคุกคามโดย politicisation ของชนบทไทยและเรียน - ทำงานในเมืองที่มีศักยภาพทางการเมือง พ.ต.ท. ทักษิณ เป็นคนแรกที่รู้จักและใช้ประโยชน์จาก

พลังกลุ่มค่าจ้างนี้การต่อสู้ในแง่อุดมการณ์ในชื่อของ ' ปฏิรูป 'แต่สิ่งที่ถกเถียงกันไม่รู้จบใน Pro สร้างสื่อและอนุลักษณ์ปัญญาชนเป็นปัญหา - จริยธรรม วิธีการแก้ปัญหาของนักการเมืองทุจริตซื้อเสียง ไร้การศึกษา ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง - ในความเป็นจริงประเด็นทางการเมืองอย่างไร เพื่อรองรับรายการของล้านของประชาชนในกระบวนการทางการเมืองของไทยร่างของรัฐธรรมนูญระบุพบความปรารถนาที่จะกำจัดการเมืองของอดีตคือความพยายามที่จะบล็อกหลัง

ในทางเดียวกันเรื้อรังโรคฮิสทีเรียรอบอนาคตของสถาบันกษัตริย์สามารถเข้าใจได้เป็นมาตรวัดของระดับของความกลัวว่าพลังกลุ่มรู้สึกเกี่ยวกับอนาคตทางการเมืองของโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผ่าน ใกล้ ของ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช และความไม่แน่นอนโดยรอบบัลลังก์ เป็นผู้สังเกตการณ์หลายคนของการเมืองของประเทศไทยได้แย้งว่า การได้รับปัจจัยในการรุกกลับทางการเมืองอนุรักษ์นิยมของทศวรรษที่ผ่านมา

แต่การการปกครองระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ภายใต้ระบอบการปกครองทหารในปัจจุบันจะไม่เกิดขึ้นโดยไม่มีวัฒนธรรมของศรีลังกาที่ได้รับการฟื้นฟูโดยรัฐไทยในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว . พระมหากษัตริย์ - เนื่องจากผลตอบแทนของความสำคัญทางการเมืองในปลายปี 1950 ,หลังจากที่มันมาใกล้เคียงกับการยกเลิกในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 - ยังมีชีวิตอยู่ความฝันของการปกครองระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ โดยมีผู้ทรงพลังความคิดทางพุทธศาสนาซึ่งวันที่จากสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์

นี้วัฒนธรรมของศรีลังกาขจรขจายระดับอาวุโสของทหาร , ระบบราชการ , ตุลาการ , พระสงฆ์ , ทุกระดับของระบบการศึกษาไทยในประวัติศาสตร์ของโรงเรียนและสื่อมวลชนประเทศประชาธิปไตยส่วนใหญ่ได้รับลบหรือมาก เซ็นเซอร์ ประชาธิปไตย เป็น ของขวัญ ให้แก่คน โดยพระมหากษัตริย์ไทย จะได้รับหรือหายไปเมื่อจำเป็น กษัตริย์ตามรัฐธรรมนูญ ทนาย และประธานคณะกรรมการยกร่างรัฐธรรมนูญ บวรศักดิ์ อุวรรณโณ , ,ระบุว่าไทยแตกต่างจากประเทศอื่น ๆในอธิปไตยร่วมกันระหว่างประชาชนและพระมหากษัตริย์ แต่หลังจากรัฐประหาร - อธิปไตยย้อนกลับย้อนกลับไปถึงกษัตริย์

ผลในประเทศไทย หลักการของการเป็นยิ่งนักที่อ่อนแอ มาตรฐานรูปแบบของมารยาทที่ดีจะขึ้นอยู่กับคนขี้ประจบเหมือนคนรับใช้พุทธโอวาทของกรรม ซึ่งมีเนื้อหาที่คืนชีพขึ้นมาภายใต้การปกครอง - ปัจจุบันอย่างละเอียด และ naturalises justifies ความไม่เสมอภาคทางสังคม ความคิดของความเสมอภาคทางการเมืองและทางกฎหมายของพลเมืองไทยในรอบแกน เป็นเผด็จการทั้งหมด เงื่อนไขทางการเมืองที่สำคัญเช่น ' ประชาธิปไตย ' ที่อบในความหมายใด ๆแต่แทนที่จะเป็น mobilised หมดจดเพื่อเป้าหมายทางการเมืองของระบอบ

แปดทศวรรษหลังจากการล้มล้างระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ ประเทศไทยยังคงหลอนโดยสมบูรณาญาสิทธิราชย์

ดร. แพทริค โจรี เป็นอาจารย์อาวุโสในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประวัติศาสตร์ที่ประวัติศาสตร์และปรัชญาของโรงเรียน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมที่มหาวิทยาลัยควีนส์แลนด์