comparison of data recorded in this

comparison of data recorded in this study to those of
previous investigations (Legendre, 1991; Otémé et al.,
1996) revealed a variation of the survival with the type
of rearing systems (floating cage, earth pond, raceway,
enclosure and cage-enclosure) (Table 5). According to
Otémé et al. (1996), the best survival rate in H.
longifilis is obtained when cannibalism and mortality
phenomena are under control. Such expectation, for
early growth stages (68%) and for grow-out stages
(100%) seem to have been reached under the cage
culture conditions in this study. Under culture conditions,
the main causes that have been pointed out to
explain survival reduction in H. longifilis and C. gariepinus
were cannibalism and territorial aggression
(Hecht and Appelbaum, 1987). In other cannibal fishes
such as Perca fluviatilis L. and Brycon moorei
Steindachner 1878 (Baras, 1998; Baras et al., 2000),
territoriality and dominance hierarchy settings were
also found to influence fish survival. These observations
suggest a positive effect of floating cages on H.
longifilis survival. Nevertheless, stocking densities
were also found to influence survival of fish in floating
cages in the present study. This was not the case for
larvae (50 to 250 larvae/l), fry (50 to 150 fry/l) and
larger (32 g initial mean weight, reared at 50, 100, 150
and 200 fish/m3) catfish C. gariepinus reared in
floating cages (Haylor, 1991, 1992; Hengsawat et al.,
1997). As in the present work, cannibalism was density
dependent in C. gariepinus (Hecht and Appelbaum,
1988). This link between high rate of cannibalism and
high stocking densities could be explained by the
increase in encounters probability between congeners
or by the reduction of interindividual space (Li and
Mathias, 1982; Krise and Meade, 1986; Van Damme et
al., 1989). The observed cannibalism in fish cultured in
cages may also be the resultant differential sizes within
each cage. In fact, at the end of the study with the small
fish, the extreme sizes in each group (fish/m3) differed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปรียบเทียบข้อมูลที่บันทึกไว้ในการศึกษานี้กับการตรวจสอบก่อนหน้านี้ (เลอฌ็องดร์ 1991 Otémé et al.,1996) เปิดเผยรูปแบบของการอยู่รอดกับชนิดของระบบ (น้ำกรง บ่อดิน สนาม แข่ง การเพาะเลี้ยงตู้และตู้กรง) (ตาราง 5) ตามที่Otémé et al. (1996), อัตราการอยู่รอดดีที่สุดใน H.longifilis จะได้รับเมื่อ cannibalism และตายปรากฏการณ์ที่มีการควบคุม ความคาดหวังดังกล่าว ในช่วงระยะการเจริญเติบโต (68%) และระยะการเจริญเติบโตออก(100%) ดูเหมือนจะถึงแล้วภายใต้กรงสภาพวัฒนธรรมในการศึกษานี้ ภายใต้วัฒนธรรมเงื่อนไขสาเหตุหลักที่ถูกชี้ออกไปอธิบายลดความอยู่รอดใน H. longifilis และ C. แอฟริกาcannibalism และรุกรานดินแดน(Hecht และ Appelbaum, 1987) ในปลาอื่น ๆ cannibalเช่น Perca fluviatilis L. และ Brycon mooreiค.ศ. 1878 (ชาย 1998; Steindachner ชายและ al., 2000),ถิ่นและการตั้งค่าลำดับชั้นการปกครองนอกจากนี้ยัง พบมีผลต่อการอยู่รอดของปลา ข้อสังเกตเหล่านี้แนะนำผลบวกของน้ำกรงใน H.longifilis รอด อย่างไรก็ตาม มิติความหนาแน่นพบยังมีผลต่อการอยู่รอดของปลาในน้ำกรงในการศึกษาปัจจุบัน นี่ไม่ใช่กรณีตัวอ่อน (50-250 ตัว อ่อน/l), ทอด (ทอด 50-150 l) และขนาดใหญ่ (32 กรัมเริ่มต้นเฉลี่ยน้ำหนัก ผลิตภัณฑ์ที่ 50, 100, 150และปลา 200 m3) ปลาดุกแอฟริกา C. ผลิตภัณฑ์ในกรงลอย (Haylor, 1991, 1992 Hengsawat et al.,ปี 1997) . ในงานนำเสนอ cannibalism มีความหนาแน่นขึ้นอยู่กับในแอฟริกา C. (Hecht และ Appelbaum1988) การเชื่อมโยงนี้ระหว่าง cannibalism อัตราสูง และสามารถอธิบายสร้างความหนาแน่นสูงโดยการเพิ่มความน่าเป็นการเผชิญหน้าระหว่าง congenersหรือ โดยการลดพื้นที่ interindividual (Li และMathias, 1982 Krise และ Meade, 1986 Van Damme ร้อยเอ็ดal., 1989) Cannibalism พบในปลาในอ่างกรงอาจจะแตกต่างขนาดผลแก่ภายในแต่ละกรง ในความเป็นจริง ที่สุดของการศึกษามีขนาดเล็กแตกต่างของปลา ขนาดมากในแต่ละกลุ่ม (ปลา/m3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปรียบเทียบข้อมูลที่บันทึกไว้ในการศึกษาครั้งนี้กับของ
การตรวจสอบก่อนหน้านี้ (Legendre, 1991;. Otémé, et al,
1996) เผยให้เห็นรูปแบบของการอยู่รอดกับประเภท
ของระบบการเลี้ยง (กรงลอยบ่อดิน, ราง,
กรงและกรงกรง ) (ตารางที่ 5) ตาม
Otéméและคณะ (1996), อัตราการรอดตายที่ดีที่สุดในเอช
longifilis จะได้รับเมื่อกินกันและการตาย
ปรากฏการณ์ภายใต้การควบคุม ความคาดหวังดังกล่าวสำหรับ
ระยะการเจริญเติบโตต้น (68%) และสำหรับขั้นตอนการเจริญเติบโตออก
(100%) ดูเหมือนจะได้รับถึงภายใต้กรง
เงื่อนไขวัฒนธรรมในการศึกษานี้ ภายใต้เงื่อนไขวัฒนธรรม
ในสาเหตุหลักที่ได้รับการชี้ให้
อธิบายการลดการอยู่รอดใน longifilis เอชและ C. gariepinus
อยู่กินกันและการรุกรานดินแดน
(ชต์และ Appelbaum, 1987) ในปลาที่มนุษย์กินคนอื่น ๆ
เช่น Perca fluviatilis ลิตรและ Brycon moorei
Steindachner 1878 (Baras 1998;. Baras, et al, 2000),
ถิ่นและการปกครองการตั้งค่าลำดับชั้นถูก
พบว่ายังมีผลต่อความอยู่รอดของปลา ข้อสังเกตเหล่านี้
ชี้ให้เห็นผลในเชิงบวกของกระชังที่ลอยอยู่บนเอช
อยู่รอด longifilis อย่างไรก็ตามความหนาแน่น
นอกจากนี้ยังพบที่มีอิทธิพลต่อการอยู่รอดของปลาในลอย
กรงในการศึกษาปัจจุบัน กรณีนี้ไม่ได้สำหรับ
ตัวอ่อน (50-250 ตัวอ่อน / ลิตร), ทอด (50-150 ทอด / ลิตร) และ
ขนาดใหญ่ (32 กรัมเริ่มต้นหมายถึงน้ำหนักเลี้ยงดูที่ 50, 100, 150
และ 200 ตัว / m3) ปลาดุก C. gariepinus เลี้ยงใน
กระชัง (Haylor, 1991, 1992;. Hengsawat, et al,
1997) ในขณะที่การทำงานปัจจุบันกินกันเป็นความหนาแน่น
ขึ้นใน C. gariepinus (ชต์และ Appelbaum,
1988) การเชื่อมโยงระหว่างอัตราที่สูงของกินกันและ
ความหนาแน่นสูงสามารถอธิบายได้โดย
การเพิ่มขึ้นของความน่าจะเป็นการเผชิญหน้าระหว่าง congeners
หรือจากการลดลงของพื้นที่ interindividual (Li และ
งัด 1982; วิกฤตและมี้ด 1986; แวนแดมม์และ
al., 1989) . กินกันตั้งข้อสังเกตในการเลี้ยงปลาใน
กระชังก็อาจจะเป็นขนาดที่แตกต่างกันผลภายใน
แต่ละกรง ในความเป็นจริงในตอนท้ายของการศึกษาที่มีขนาดเล็ก
ปลาขนาดที่มากที่สุดในแต่ละกลุ่ม (ปลา / m3) ที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบข้อมูลที่บันทึกไว้ในการศึกษานี้ผู้
การสืบสวนก่อนหน้า ( legendre , 1991 ; ot é M é et al . ,
1996 ) พบการเปลี่ยนแปลงของการอยู่รอดกับชนิดของระบบการเลี้ยง
( กรงลอย ดินบ่อร่องน้ำและกรงคอก , เล้า
) ( ตารางที่ 5 ) ตาม
OT é M é et al . ( 1996 ) อัตราการอยู่รอดที่ดีที่สุดใน H .
longifilis ได้เมื่อข่าวการตาย
และปรากฏการณ์ อยู่ภายใต้การควบคุม ความคาดหวังดังกล่าว สำหรับ
การเจริญเติบโตในระยะแรก ( 68% ) และเติบโตจากขั้นตอน
( 100% ) ดูเหมือนจะได้รับถึงภายใต้สภาพการเลี้ยงในกรง
ศึกษา ภายใต้เงื่อนไขวัฒนธรรม
สาเหตุหลักที่ได้รับการชี้ให้เห็นถึงการลดการ longifilis
อธิบาย . . แสดงเป็นมนุษย์กินคน และน่าน

( และความก้าวร้าว แฮ็ชท์แอบเพลล์บาล์ม , 1987 )ในคน เช่น ปลาอื่น ๆ
perca fluviatilis ลิตรและ brycon มอรอาย
steindachner 1878 ( บาราส , 1998 ; บาราส et al . , 2000 ) ,
ดินแดนและการตั้งค่าลำดับชั้นการปกครองถูก
ยังพบมีอิทธิพลต่อการอยู่รอดของปลา ข้อสังเกตเหล่านี้
แนะนำผลดีของลอยกระชังบน H .
longifilis การอยู่รอด แต่ความหนาแน่น
ที่พบว่ามีอิทธิพลต่อการอยู่รอดของปลาลอย
กรงในการศึกษาปัจจุบัน กรณีนี้ไม่ได้สำหรับ
ตัวอ่อน ( 50 ถึง 250 ตัวต่อลิตร ) , ทอด ( 50 ถึง 150 ทอด / L ) และขนาดใหญ่ ( 32 g
เริ่มต้นน้ำหนักเฉลี่ยของกลุ่มที่ 50 , 100 , 150 และ 200 ปลา
/ m3 ) ปลาดุกลูกผสมที่เลี้ยงในกระชังลอย C .
( haylor 1991 , 1992 ; ฉิมพลี et al . ,
1997 ) ในงานปัจจุบัน การสมสู่คือความหนาแน่นขึ้นอยู่กับลูกผสม ( C .

แอบเพลล์บาล์มและ แฮ็ชท์ , 1988 )นี้เชื่อมโยงระหว่างอัตราที่สูงของการกินกันเองและ
ความหนาแน่นสูงจัดเก็บสามารถอธิบายได้โดยการเพิ่มการแข่งขัน ความน่าจะเป็น ระหว่าง congeners

หรือโดยการลด interindividual อวกาศ ( Li และ
Mathias , 1982 ; และ krise มี้ด , 1986 ;
Van Damme et al . , 1989 ) จากข่าวในปลาที่เพาะเลี้ยงในกรงอาจเป็นผล

) ขนาดภายในแต่ละกรง ในความเป็นจริงที่จบการศึกษา กับปลาขนาดเล็ก
, ขนาดรุนแรงในแต่ละกลุ่ม ( ปลา / m3 ) แตกต่างกัน