A certain number of schizophrenia p

A certain number of schizophrenia patients who go off
antipsychotic medications and relapse are quickly brought to
the attention of psychiatrists and other mental health workers
when they return for treatment and/or rehospitalization; these
relapsing patients are the ones from whom opinions by some
about the absolute necessity of continual antipsychotic medications for all patients with schizophrenia are formed. The
possible biases involved in limiting one’s study to only this
type of sample is discussed by Cohen and Cohen (1984).
The current results are similar in principle to earlier
results reported from an important, landmark, report by Fenton and McGlashan (1987), but also involve continuous
multifollow-up study of these patients and assessment with
personality scales and other instruments. Unlike the Fenton
and McGlashan study, it also involves prognostic and personality comparisons of patients on antipsychotics versus the
combination of all schizophrenia patients not on medications,
regardless of whether the latter patients had favorable or
unfavorable outcomes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนหนึ่งของผู้ป่วยจิตเภทที่ไปออก
ยารักษาโรคจิตกำเริบของโรคและจะถูกนำอย่างรวดเร็วเพื่อ
ดึงดูดความสนใจของจิตแพทย์และผู้ปฏิบัติงานด้านสุขภาพจิตอื่น ๆ
เมื่อพวกเขากลับในการรักษาและ / หรือ rehospitalization; เหล่านี้
ผู้ป่วยที่อาการกำเริบจะเป็นคนจากผู้ที่มีความคิดเห็นบางอย่าง
เกี่ยวกับความจำเป็นแน่นอนของยารักษาโรคจิตอย่างต่อเนื่องสำหรับผู้ป่วยทุกรายมีอาการจิตเภทที่เกิดขึ้น
อคติที่เป็นไปได้มีส่วนร่วมในการ จำกัด การศึกษาของคนที่จะเพียงแค่นี้
ประเภทของกลุ่มตัวอย่างมีการกล่าวถึงโดยโคเฮนและโคเฮน (1984).
ผลในปัจจุบันที่มีความคล้ายคลึงในหลักการที่จะก่อนหน้านี้
รายงานผลจากการที่สำคัญสถานที่สำคัญรายงานโดยเฟนตันและ McGlashan (1987) แต่ยังเกี่ยวข้องกับการอย่างต่อเนื่อง
การศึกษา multifollow ขึ้นของผู้ป่วยเหล่านี้และการประเมินผลที่มี
เกล็ดบุคลิกภาพและเครื่องมืออื่น ๆ ซึ่งแตกต่างจากเฟนตัน
และการศึกษา McGlashan ก็ยังเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบการพยากรณ์โรคและบุคลิกภาพของผู้ป่วยในโรคทางจิตเวชเมื่อเทียบกับ
การรวมกันของผู้ป่วยจิตเภททั้งหมดไม่ได้อยู่ในยา
โดยไม่คำนึงว่าผู้ป่วยหลังได้ดีหรือ
ผลที่ไม่เอื้ออำนวย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จํานวนผู้ป่วยจิตเภทที่จากไป
โรคจิตกำเริบอย่างรวดเร็วและนำ

สนใจของจิตแพทย์ และ อื่น ๆงานสุขภาพจิต
เมื่อพวกเขากลับสำหรับการรักษาและ / หรือ rehospitalization ; เหล่านี้
Safety ผู้ป่วยอยู่ที่ความคิดเห็นโดย
เกี่ยวกับแน่นอนความจำเป็นของโรคอย่างต่อเนื่อง . ผู้ป่วยจิตเภทจะเกิดขึ้น
เป็นไปได้ที่เกี่ยวข้องกับการหนึ่งของการศึกษาอคติเท่านั้น ตัวอย่างของประเภทนี้
มีการทบทวนโดย Cohen และโคเฮน ( 1984 ) .
ผลในปัจจุบันมีหลักการคล้ายกับก่อนหน้านี้
ผลรายงานจากสถานที่สำคัญ รายงานโดย เฟนตัน และเมิ่กแกลเชิ่น ( 1987 )แต่ยังเกี่ยวข้องกับอย่างต่อเนื่อง
multifollow ขึ้นการศึกษาของผู้ป่วยเหล่านี้และการประเมินด้วย
ระดับบุคลิกภาพและเครื่องมืออื่น ๆ ซึ่งแตกต่างจากเฟนตัน
เมิ่กแกลเชิ่นศึกษาและมันยังเกี่ยวข้องกับการทำนายและบุคลิกภาพเปรียบเทียบผู้ป่วยโรคจิตกับ
รวมกันของผู้ป่วยจิตเภททั้งหมดไม่ใช่ยา ,
ไม่ว่าผู้ป่วยหลังมีมงคลหรือ
ผลที่ร้าย