Osteoporosis is a systemic skeletal

Osteoporosis is a systemic skeletal diseases characterized
by a low bone mass and microarchitectural deterioration
of bone tissue, with a consequent increase in bone
fragility and susceptibility to fracture1
. Osteoporosis
affects mainly postmenopausal women but also men, in
either primary or secondary forms. Osteoporotic fractures,
which represent the most relevant clinical aspects of
the disease, occur in the hip, vertebrae, and distal radius.
The main osteoporotic fractures differ in their mode of
presentation. Whereas hip and radial fractures constantly
come to the clinical attention, vertebral fractures have
variable clinical presentation, in the sense that the
majority of them are asymptomatic. Fractures of the hip
incur the largest direct costs for health services, and occur
in the elderly, particularly women, and give rise to
substantial morbidity and mortality. Osteoporotic fractures
of the vertebrae and forearm are of less economic
significance, but also give rise to significant morbidity.
Vertebral fractures, that are also more common in women
than in men, are strongly related to age but appear earlier
when compared to the hip fractures. The consequences of
vertebral fractures include back pain and disability,
kyphosis and height loss. Vertebral fractures cause a
significant decrease in the quality of life, although the
impact is less than that of hip fractures. Quality of life
becomes progressively impaired as the number and
severity of vertebral fractures increases. Future risk of
osteoporotic fractures is greatly increased in patients with
vertebral fractures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคกระดูกพรุนกระดูกโรคลักษณะเป็นโดยมวลกระดูกต่ำเสื่อมสภาพ microarchitecturalของเนื้อเยื่อกระดูก กับการเพิ่มขึ้นตที่ตามมาในกระดูกความเปราะบางและไวต่อ fracture1. โรคกระดูกพรุนมีผลต่อส่วนใหญ่ผู้หญิง postmenopausal แต่ผู้ชาย ในฟอร์มหลัก หรือรอง ของกระดูกหักซึ่งแสดงถึงลักษณะทางคลินิกที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของโรค เกิดขึ้นในสะโพก กระดูกสันหลัง และปลายรัศมีหลักของกระดูกที่หักแตกต่างกันในโหมดของพวกเขาที่นำเสนอ ในขณะที่สะโพก และรัศมีการเกิดกระดูกหักอย่างต่อเนื่องมาที่สนใจทางคลินิก มีกระดูกหักที่กระดูกสันหลังนำเสนอทางคลินิกที่ผันแปร ในแง่ที่การส่วนใหญ่จะมีอาการ กระดูกสะโพกจ่ายโดยตรงที่ใหญ่ที่สุดสำหรับบริการสุขภาพ และเกิดขึ้นในผู้สูงอายุ โดยเฉพาะ และผู้หญิงให้ขึ้นไปพบการเจ็บป่วยและการตาย ของกระดูกหักของกระดูกสันหลังและแขนมีเศรษฐกิจน้อยความสำคัญ แต่ให้ขึ้นไปเจ็บป่วยที่สำคัญกระดูกสันหลังหัก ที่ยังพบมากในผู้หญิงกว่าใน ผู้ชาย ขอเกี่ยวข้องกับอายุ แต่ปรากฏก่อนหน้านี้เมื่อเทียบกับกระดูกสะโพก ผลกระทบของกระดูกหักที่กระดูกสันหลังรวมถึงอาการปวดหลังและพิการขาดทุน kyphosis และความสูง กระดูกสันหลังหักทำให้เกิดการลดลงอย่างมีนัยสำคัญคุณภาพชีวิต แม้ว่าการผลกระทบจะน้อยกว่าของกระดูกสะโพกหัก คุณภาพชีวิตของจะก้าวหน้าบกพร่องเป็นหมายเลข และความรุนแรงของกระดูกหักที่กระดูกสันหลังเพิ่มขึ้น ความเสี่ยงในอนาคตของกระดูกจะเพิ่มขึ้นอย่างมากในผู้ป่วยกระดูกสันหลังหัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคกระดูกพรุนเป็นโรคระบบโครงกระดูกลักษณะ
โดยมวลกระดูกต่ำและการเสื่อมสภาพ microarchitectural
ของเนื้อเยื่อกระดูกที่มีผลเนื่องมาจากการเพิ่มขึ้นของกระดูก
เปราะบางและไวต่อการ
fracture1 โรคกระดูกพรุน
ผลกระทบต่อผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนส่วนใหญ่ แต่ยังคนใน
ทั้งรูปแบบหลักหรือรอง โรคกระดูกพรุน,
ซึ่งเป็นตัวแทนด้านคลินิกที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของ
โรคที่เกิดขึ้นในสะโพกกระดูกสันหลังและรัศมีปลาย.
กระดูกหักกระดูกพรุนหลักแตกต่างกันในโหมดของการ
นำเสนอ ในขณะที่สะโพกและกระดูกหักรัศมีอย่างต่อเนื่อง
มาเป็นที่สนใจของคลินิกกระดูกสันหลังหักมี
การนำเสนอทางคลินิกตัวแปรในแง่ที่ว่า
ส่วนใหญ่ของพวกเขาจะไม่มีอาการ กระดูกหักของสะโพก
ต้องเสียค่าใช้จ่ายโดยตรงที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการบริการด้านสุขภาพและเกิดขึ้น
ในผู้สูงอายุโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงและก่อให้เกิด
การเจ็บป่วยและการเสียชีวิตอย่างมีนัยสำคัญ โรคกระดูกพรุน
ของกระดูกสันหลังและแขนมีทางเศรษฐกิจน้อยลง
อย่างมีนัยสำคัญ แต่ยังก่อให้เกิดความผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญ.
กระดูกสันหลังหักที่นอกจากนี้ยังพบมากในผู้หญิง
มากกว่าในผู้ชายมีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับอายุ แต่ปรากฏว่าก่อนหน้านี้
เมื่อเทียบกับสะโพกหัก ผลที่ตามมาของ
กระดูกสันหลังหักรวมถึงความเจ็บปวดและความพิการกลับ
kyphosis และการสูญเสียความสูง กระดูกสันหลังหักทำให้เกิดการ
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในคุณภาพของชีวิตแม้
ผลกระทบน้อยกว่าที่กระดูกสะโพกหัก คุณภาพชีวิต
จะลดความก้าวหน้าเป็นจำนวนและ
ความรุนแรงของกระดูกสันหลังหักเพิ่มขึ้น ความเสี่ยงในอนาคตของ
โรคกระดูกพรุนเพิ่มขึ้นอย่างมากในผู้ป่วยที่มี
กระดูกสันหลังหัก