The floor of the Salle Wagram still

The floor of the Salle Wagram still bears the marks of the track that was laid out for Alexander McQueen's show in October 2003, the one that re-created the last-man-standing dance marathon from They Shoot Horses, Don't They?. That particular presentation found savage beauty in darkness and despair. Quintessential McQueen, in other words. But today, Sarah Burton well and truly laid those old ghosts to rest with a show that celebrated, in her words, "a beautiful future, positivity, optimism."

Burton described shapes and patterns that would organically "explode" as the show reeled on. So the first short, shaped skirts were "pods," initially in graphic jacquards, with decoration embedded in the fabric. Then they began to open out, first into cherry blossoms (maybe it was that Japanese connotation that triggered visions of a manga army with the models' uniform white wigs, sci-fi visors, and Rollerball booties), next into "doilies" of laser-cut ponyskin mounted on leather, and finally fur pompoms. Then the pods exploded, like puffballs, into extravagantly shaggy shapes in goat fur, ostrich feather, or Mongolian lamb, their shivering undulation evoking another organic association: anemones swaying in the tide.

"The future's usually shown as stark and cold," said Burton. "I wanted lightness, the sense that the dresses were hovering." One tiered dress, sprinkled with "dandelions" that looked like they were floating on air, had 80 godets, according to the woman who sewed it. The number of dandelions, she had totally lost count of. There were probably a dozen other such stats, underscoring how obsessive Burton's remarkable vision is (a quality she shares with her late mentor). Backstage before the show, nine people surrounded a huge froth of deep pink organza, hand-massaging its multilayers to bring them to life. The dress itself stood to silent attention, like an object of cultish worship—the cult being, of course, beauty.

The show's progression from pure white to the grandest possible finale of red and black felt like a journey from innocence to experience. Burton's own story, in other words. "I pushed myself more," she acknowledged. "It has to move forward." Even those in the audience who queried the absence of anything approaching clothes for the everyday surrendered to the forward movement of the stunning technique. As for pushing herself, Burton has tapped a vein of absolute magic. Its spell is irresistible.

Read Sarah Mower’s review of Alexander McQueen’s Fall 2012 ready-to-wear

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั้นของ Salle Wagram ยังคงหมีเครื่องหมายของการติดตามที่ถูกวางอเล็กซานเดอร์แม็กควีนแสดงใน 2546 ตุลาคม ยืนอยู่คนสุดท้ายเต้นรำมาราธอนจากพวกเขายิงม้า ไม่พวกเขาถูกสร้างขึ้นใหม่ ที่นำเสนอเฉพาะพบอำมหิตความงามในความมืดและความสิ้นหวัง McQueen เป็นแก่นสาร ในคำอื่น ๆ แต่วันนี้ ซาร่าห์เบอร์ตันอย่างดี และอย่างแท้จริงวางเหล่าผีเก่าที่เหลือกับการแสดงที่เฉลิมฉลอง ในคำของเธอ "ที่สวยงามในอนาคต บวก มองในแง่ดี"เบอร์ตันอธิบายรูปทรงและลวดลายที่จะ "ระเบิด" เป็นการแสดงท่องบนอินทรีย์ ดังนั้น กระโปรงสั้น รูปแรกก็ "ฝัก แรกใน jacquards กราฟิก ตกแต่งที่ฝังอยู่ในเนื้อผ้าด้วย จากนั้น พวกเขาเริ่มเปิด แรกเป็นดอกซากุระ (อาจเป็นนัยที่ญี่ปุ่นที่ทริกเกอร์ของกองทัพที่มีการ์ตูนกับของรุ่นวิกขาวสม่ำเสมอ sci-fi และกระบังหน้า Rollerball ระดับ), ถัดไปเป็น "doilies" ของ ponyskin ตัดด้วยเลเซอร์ติดตั้งบนหนัง และในที่สุด ขน pompoms แล้วฝักกระจาย เช่น puffballs เป็นรูปทรงระดับปุยขนแพะ ขนนกกระจอกเทศ หรือเนื้อ แกะมองโกเลีย ความผันผวน shivering นึกถึงความสัมพันธ์ของอินทรีย์อื่น: สีที่แกว่งในน้ำ"อนาคตของมักจะแสดงโดยสิ้นเชิง และ เย็น เบอร์ตันกล่าว "ฉันต้องการความสว่าง ความรู้สึกที่ว่า ชุดที่ถูกโฉบ" ชุดหนึ่งฉัตร โรย ด้วย "ดอก" ที่ดูเหมือนพวกเขากำลังลอยอยู่บนอากาศ มี 80 godets ตามผู้หญิงที่เย็บมัน จำนวนของดอก เธอทั้งหมดหายไปจำนวน มีคงโหลอื่น ๆ เช่นสถิติ ความวิสัยทัศน์ที่โดดเด่นของเบอร์ตันครอบงำวิธีคือ (คุณภาพที่เธอร่วมกับที่ปรึกษาของเธอช่วงปลาย) หลังเวทีก่อนการแสดง เก้าคนล้อมรอบเป็นฟองใหญ่ของ organza สีชมพูลึก มือนวดของ multilayers จะนำพวกเขาสู่ชีวิต ยืนแต่งตัวเองให้เงียบ เช่นวัตถุบูชา cultish — ลัทธิเป็น แน่นอน ความงามการแสดงความก้าวหน้าจากขาวหวานสุดยิ่งใหญ่ของสีแดง และดำรู้สึกเหมือนการเดินทางจากความไร้เดียงสาประสบการณ์ ของเบอร์ตันเรื่อง ในคำอื่น ๆ เธอยอมรับ "ผมผลักดันตัวเองมากขึ้น "ได้ก้าวไปข้างหน้า" แม้ผู้ที่อยู่ในกลุ่มเป้าหมายที่ขาดอะไรเข้ามาใกล้เสื้อผ้าสำหรับชีวิตประจำวันมีการสอบถาม ราวกับการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าของเทคนิคสวยงาม สำหรับการผลักดันตัวเอง เบอร์ตันได้เคาะหลอดเลือดดำของวิเศษแน่นอน การสะกดคำเป็นความต้านทานตัดหญ้าซาราห์อ่านรีวิวของคอลเลคชั่นฤดูใบไม้ร่วง 2012 อเล็กซานเดอร์แม็กควีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชั้นของ Salle Wagram หมียังเครื่องหมายของแทร็คที่ออกมาวางสำหรับการแสดงของ Alexander McQueen ในเดือนตุลาคม 2003 หนึ่งที่สร้างขึ้นใหม่มาราธอนเต้นรำสุดท้ายที่มนุษย์ยืนจากที่พวกเขายิงม้าไม่ใช่พวกเขา ?. ที่นำเสนอโดยเฉพาะอย่างยิ่งพบความงามในความมืดป่าเถื่อนและความสิ้นหวัง แก่นสาร McQueen ในคำอื่น ๆ แต่วันนี้ซาร่าห์เบอร์ตันดีและอย่างแท้จริงวางผีเก่าที่อยู่กับแสดงให้เห็นว่ามีการเฉลิมฉลองในคำพูดของเธอ "อนาคตที่สวยงามบวกในแง่ดี." เบอร์ตันรูปทรงและรูปแบบที่จะอินทรีย์ "ระเบิด" อธิบายว่าการแสดงท่องบน . ดังนั้นก่อนที่สั้น, กระโปรงรูปเป็น "ฝัก" ครั้งแรกใน jacquards กราฟิกด้วยการตกแต่งที่ฝังอยู่ในเนื้อผ้า แล้วพวกเขาก็เริ่มที่จะเปิดออกมาครั้งแรกในดอกซากุระ (บางทีมันอาจจะเป็นที่ความหมายของญี่ปุ่นที่เรียกวิสัยทัศน์ของกองทัพมังงะกับรุ่น 'วิกเครื่องแบบสีขาว Visors Sci-Fi และ booties Rollerball) ถัดลงใน "doilies" เลเซอร์ ponyskin -cut ติดตั้งอยู่บนหนังและในที่สุดก็ pompoms ที่ทำจากขนสัตว์ จากนั้นฝักระเบิดเช่น puffballs, เป็นรูปทรงที่มีขนดกฟุ่มเฟือยในการขนแพะขนนกกระจอกเทศหรือเนื้อแกะมองโกเลียผันผวนสั่นของพวกเขารู้สึกอีกสมาคมอินทรีย์:. ดอกไม้ทะเลไหวในน้ำ"อนาคตมักจะแสดงให้เห็นว่าสตาร์คและเย็น" เบอร์ตันกล่าวว่า . "ผมอยากสว่าง, ความรู้สึกว่าชุดที่ถูกโฉบ." หนึ่งชุดฉัตรโรยด้วย "dandelions" ที่ดูเหมือนพวกเขากำลังลอยอยู่บนอากาศมี 80 GODETS ตามผู้หญิงที่เย็บมัน จำนวน dandelions เธอได้สูญเสียทั้งหมดจำนวน อาจจะมีโหลสถิติอื่น ๆ ที่เน้นวิธีการครอบงำวิสัยทัศน์ที่โดดเด่นของเบอร์ตันเป็น (ที่มีคุณภาพที่เธอหุ้นกับที่ปรึกษาของเธอปลาย) หลังเวทีก่อนการแสดง, เก้าคนล้อมรอบฟองใหญ่ของผ้าไหมแก้วสีชมพูลึกมือนวดหลายชั้นที่จะนำพวกเขาไปใช้ชีวิต การแต่งกายของตัวเองยืนอยู่เงียบให้ความสนใจเช่นวัตถุของการเคารพบูชาดาด-ลัทธิความเป็นอยู่ของหลักสูตรความงาม. การแสดงความก้าวหน้าจากสีขาวบริสุทธิ์ที่จะเป็นไปได้ตอนจบที่ยิ่งใหญ่ของสีแดงและสีดำให้ความรู้สึกเหมือนการเดินทางจากความไร้เดียงสาที่จะมีประสบการณ์ เรื่องราวของตัวเองของเบอร์ตันในคำอื่น ๆ "ผมผลักดันตัวเองมากขึ้น" เธอได้รับการยอมรับ "มันมีการเดินหน้าต่อไป." แม้แต่คนในกลุ่มผู้ชมที่สอบถามขาดของเสื้อผ้าอะไรใกล้สำหรับชีวิตประจำวันยอมจำนนต่อการเคลื่อนไหวไปข้างหน้าของเทคนิคที่น่าทึ่ง ในฐานะที่เป็นสำหรับการผลักดันตัวเองเบอร์ตันมี tapped หลอดเลือดดำของมายากลแน่นอน การสะกดคำของมันคือไม่อาจต้านทาน. อ่านความคิดเห็นของซาร่าห์เครื่องตัดหญ้าของฤดูใบไม้ร่วง Alexander McQueen 2012 พร้อมที่จะสวมใส่