The roots of Abject art go back a l

The roots of Abject art go back a long way. Painters express a fascination for blood long before the Renaissance but it wasn't until the Dada movement that the fascination with transgression and taboo made it possible for Abject Art, as a movement, to exist. It owes a considerable debt to Antonin Artaud's Theatre of Cruelty. Well before the Abject Art movement was given a name by the Whitney Museum, New York in 1993, the movement towards Abject Art had long been in existence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รากของศิลปะต่ำต้อยกลับไปเป็นทางยาว จิตรกรแสดงความหลงใหลในเลือดนานก่อนยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา แต่มันไม่ได้จนกว่าการเคลื่อนไหว Dada ที่หลงใหลกับการกระทำผิดกฎหมายและห้ามทำให้มันเป็นไปได้สำหรับงานศิลปะที่น่าสังเวชเป็นขบวนการที่จะมีชีวิตอยู่ มันเป็นหนี้หนี้ออกไปจากโรงละครแอ Artaud ของความโหดร้ายก่อนที่จะมีการเคลื่อนไหวของศิลปะต่ำต้อยได้รับชื่อโดยวิทนีย์พิพิธภัณฑ์ที่นิวยอร์กในปี 1993, การเคลื่อนไหวทางศิลปะที่น่าสังเวชมานานแล้วในการดำรงชีวิต.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รากฐานของศิลปะ Abject กลับไปให้ ชื่อจิตรกรแสดงเสน่ห์ในเลือดนานก่อนที่เรเนสซองแต่ไม่จนการเคลื่อนไหวของ Dada ที่เสน่ห์นั้นและห้ามทำศิลปะ Abject เป็นการเคลื่อนไหว การมีอยู่ มันค้างชำระหนี้มากไปโรงละครโหด Antonin Artaud ดีก่อนการเคลื่อนไหวศิลปะ Abject ให้ชื่อตามวิทนีย์พิพิธภัณฑ์ นิวยอร์กในปี 1993 การเคลื่อนไหวทางศิลปะ Abject ได้ยาวนานการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รากของศิลปะต่ำช้าน่าสงสารไปกลับไปตามทางยาว จิตรกร Express ความหลงใหลในเลือดยาวก่อนตามแบบเรอเนสซองค์แต่ก็ไม่ได้จนกว่าจะถึงการเคลื่อนไหว Dada ที่ความหลงใหลที่พร้อมด้วยละเมิดและเป็นเรื่องต้องห้ามทำให้ศิลปะปรากฏเป็นความเคลื่อนไหวที่จะมีอยู่ มันติดหนี้อย่างมากเพื่อไปยังโรงละครของ antonin อย่างเช่น Holderlin , Artaud ,ของความเหี้ยมโหดรวมทั้งก่อนการเคลื่อนไหวทางศิลปะที่ได้รับปรากฏชื่อโดย Whitney Museum ที่ New York ในปี 1993 การเคลื่อนไหวไปทางศิลปะปรากฏได้รับในการดำรงอยู่.
ยาว