Seclusion prevalence statistics in

Seclusion prevalence statistics in the United State are outdated, but have been reported to range anywhere from 2% to 6% of all admitted patients to psychiatric units (Fisher, 1994; Legris, Walters, & Browne, 1999). A more recent study from Canada reported that of 2,127 psychiatric inpatients hospitalized, 23.2% were secluded with or without restraint (Dumai, Larue, Drapeau, Menard, & Giguere Allard, 2011). Restraint data, not including seclusion, have been collected since 2006 with the National Database of Nursing Quality Indicators. Legris et al. (1999) found that although seclusion itself in was not associated with improvement in mental status at discharge, it was associated with a 12 ay increase in length of stay.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถิติความชุกสันโดษในสหรัฐจะล้าสมัย แต่ได้รับรายงานจะช่วงใดก็ได้ตั้งแต่ 2% ถึง 6% ของผู้ป่วยที่ admitted ทุกหน่วยจิตเวช (Fisher, 1994 Legris วอลเตอร์ส และชิ้น 1999) การศึกษาล่าสุดจากแคนาดารายงานว่า ของ 2,127 inpatients จิตเวชรักษาในโรงพยาบาล 23.2% ถูกเงียบ หรือ ไม่ยับยั้งชั่งใจ (Dumai, Larue, Drapeau, Menard และ Giguere Allard, 2011) สำหรับข้อมูล รวมทั้งความเงียบสงบ ไม่มีการรวบรวมตั้งแต่ปี 2549 ด้วยชาติฐานข้อมูลของพยาบาลคุณภาพตัวชี้วัดที่ Legris et al. (1999) พบว่า แม้ว่าสันโดษเองในไม่เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงสถานะทางจิตที่ดีสชาร์จ ก็เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของ 12 ay ในระยะเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถิติชุกสันโดษในประเทศสหรัฐอเมริกาจะล้าสมัย แต่มีรายงานว่าช่วงใดก็ได้จาก 2% เหลือ 6% ของผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาทั้งหมดไปยังหน่วยจิตเวช (ฟิชเชอร์ 1994; Legris, วอลเตอร์สและบราวน์, 1999) ผลการศึกษาล่าสุดเพิ่มเติมจากแคนาดารายงานว่าจาก 2,127 ผู้ป่วยจิตเวชในโรงพยาบาล 23.2% กำลังเงียบสงบมีหรือไม่มีความยับยั้งชั่งใจ (ไมส์, วีล Drapeau, Menard และ Giguere อัลลาร์ 2011) ข้อมูลยับยั้งชั่งใจไม่รวมถึงความสันโดษได้รับการเก็บตั้งแต่ปี 2006 กับฐานข้อมูลแห่งชาติของตัวชี้วัดคุณภาพการพยาบาล Legris, et al (1999) พบว่าถึงแม้ตัวเองในความสันโดษไม่ได้เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงในสภาพจิตที่ปล่อยมันเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้น 12 Ay ในระยะเวลาเข้าพัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สันโดษความชุกสถิติในสหรัฐอเมริกาจะล้าสมัย แต่ได้รับรายงานว่า ช่วงใดก็ได้จาก 2% เป็นร้อยละ 6 ของผู้ป่วยทั้งหมดที่เข้าหน่วยจิตเวช ( Fisher , 1994 ; legris Walters และบราวน์ , 1999 ) ผลการศึกษาล่าสุดจากแคนาดารายงานว่าผู้ป่วยในโรงพยาบาลจิตเวชของ 1555 , ร้อยละ 23.2 เงียบสงบมี หรือ ไม่มีความยับยั้งชั่งใจ ( ไม ลารู เมนาร์ด ดราโป , , , , และ giguere อัล , 2011 ) ข้อมูล การ รวมทั้งไม่ใช่สันโดษ , ได้รับการรวบรวมตั้งแต่ปี 2006 กับฐานข้อมูลแห่งชาติของตัวชี้วัดคุณภาพบริการพยาบาล legris et al . ( 1999 ) พบว่าแม้ความเหงาของตัวเองไม่ได้เกี่ยวข้องกับการปรับปรุงสภาพจิตที่ไหล มันเกี่ยวข้องกับ 12 เอเพิ่มความยาวของการเข้าพัก