McLeavy, played by Mr. Conroy with

McLeavy, played by Mr. Conroy with a fine sense of being permanently flummoxed, cannot muster the energy to resist her officious appropriation, particularly when he learns that Fay has cajoled his wife into leaving her all her money. But considerations of matters matrimonial and funerary — McLeavy’s wife’s corpse, in its coffin, hasn’t yet left the room — are soon interrupted by the desperate endeavors of McLeavy’s son, Hal (Nick Westrate), and his pal Dennis (Ryan Garbayo) to hide the spoils of their recent bank robbery.

Dennis, who has arrived to transport Mrs. McLeavy to her final place of rest (he works for an undertaker, unnaturally), has already fallen under the gimlet gaze and brutal boot of the detective Truscott (Rocco Sisto). He alerts Hal to the law hot on their trail, and they hit on the novelty of hiding the bank notes in the coffin and stuffing the corpse in an armoire. But the matter of dispensing with the body proves tricky when Truscott rings the doorbell, pretending to be an inspector from the water board investigating a problem.

For all the coruscating brilliance of Orton’s writing, his style can be murderously hard to pull off, particularly for American actors. Despite its dizzying comic absurdities, his dialogue draws on the conversational style of the English middle classes and does not necessarily come naturally even to skilled performers. And it is so packed with priceless, paradoxical bons mots that it can be hard to know how best to serve them: with or without quotation marks, carefully or carelessly?

Advertisement

Continue reading the main story
Advertisement

Continue reading the main story

Mr. Berger’s cast members certainly look their roles: Ms. Brooksher has a prim, delicate prettiness; Mr. Westrate looks like a genial ne’er-do-well; Mr. Sisto glowers stern and sinister as Truscott. But the labor often shows in their attempts to inhabit these splendidly amoral creatures. Ms. Brooksher, in particular, employs an accent that feels overly posh for her working-class character, and on occasion she can be found giving the audience a conspiratorial, sidelong glance that comes across as an elbow in the ribs alerting us to the sublime silliness of the language. Mr. Sisto approaches his character more forthrightly, and yet with his dark, plummy voice, there’s perhaps too much Hammer Horror in his lip-smacking sinisterness and not enough Monty Python. (That fabled 1970s sketch comedy is rich in Orton-esque images of the British middle-class behaving like mad folk even as they speak with utter seriousness.)

Mr. Westrate fares fine as the hapless Hal, who, for all his larcenous instincts, finds it peculiarly hard to tell a lie: When Truscott begins beating the truth out of Hal, he doesn’t realize that Hal is only being honest when he says the money’s about to be buried. Mr. Garbayo, whose Dennis hopes to make an honest woman of Fay (for the eighth time) and is dashed when he finds an unexpected and unlikely rival in McLeavy, has a sexy, easygoing swagger.

Mr. Berger’s production churns up some robust laughter when the plot’s more farcical machinations kick into high gear, as Truscott keeps investigating the mysteries of Fay’s numerous dead husbands, the missing money and the errant glass eyeball (!). But it never acquires the sense of ease that allows Orton’s delicious wit to shine through entirely naturally. We are often aware that each verbal gem has been carefully polished before presentation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

McLeavy เล่นกับความรู้สึกที่ดีของการถาวร flummoxed นาย Conroy ไม่รวบพลังงานเพื่อต่อต้านการจัดสรรของเธอเจ้ากี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่า Fay มี cajoled ภรรยาของเขาเข้าออกเงินทั้งหมดของเธอของเธอ แต่การพิจารณาเรื่องแต่ง และฟิว — ศพภรรยาของ McLeavy ในของหีบศพ ยังไม่ทิ้งห้องไว้ — เร็ว ๆ นี้ถูกขัดจังหวะ โดยความพยายามที่หมดหวังของลูกชายของ McLeavy, Hal (นิค Westrate), และเขาพาลเดนนิส (Ryan Garbayo) ซ่อนริบของของพวกเขาปล้นธนาคารล่าสุดเดนนิส ที่มีการขนส่งนาง McLeavy ของเธอที่สุดท้ายของส่วนที่เหลือ (เขาทำงานที่ undertaker, unnaturally), แล้วตกภายใต้สายตา gimlet และเริ่มโหดร้ายของนักสืบ Truscott (ปอนเทซิสโทร็อคโค) เขาเตือน Hal กฎหมายร้อนบนเส้นทางของพวกเขา และจะตีบนนวัตกรรมซ่อนบันทึกย่อธนาคารในโลงต่อตาย และบรรจุศพในการ armoire แต่เรื่องของมหาศาลกับร่างกายพิสูจน์หากินเมื่อ Truscott แหวนกริ่งบ้าน หลอกเป็นการตรวจสอบจากคณะกรรมการน้ำตรวจสอบปัญหาสำหรับทั้งหมด coruscating ความโชติช่วงของ Orton เขียน ลักษณะของเขาสามารถ murderously ยากที่จะดึงออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักแสดงชาวอเมริกัน แม้จะไร้สาระการจองระหว่างการ์ตูนของ บทสนทนาของเขาวาดในลักษณะสนทนาของชนชั้นกลางอังกฤษ และไม่จำเป็นต้องมาตามธรรมชาติแม้แต่นักแสดงที่มีฝีมือ และเพื่อให้ได้บรรจุ ด้วย mots bons paradoxical ล้ำค่าที่จะสามารถยากที่จะทราบวิธีดีที่สุดเพื่อพวกเขา: มี หรือไม่ มีเครื่องหมาย คำพูด ระมัดระวัง หรือลวก ๆโฆษณาเรื่องหลักการอ่านต่อโฆษณาเรื่องหลักการอ่านต่อคนหล่อนายเบอร์เกอร์ดู บทบาทของพวกเขาอย่างแน่นอน: นางสาว Brooksher มี prettiness ที่พริม ละเอียดอ่อน Westrate นายเหมือน genial ne'er-do-well นายปอนเทซิสโท glowers ตรง ๆ และอนาจารเป็น Truscott แต่แรงงานมักจะแสดงในความพยายามที่จะอาศัยอยู่สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ยอดคุณธรรม นางสาว Brooksher โดยเฉพาะ มีการเน้นที่ความรู้สึกหรูเกินไปสำหรับเธออักขระ working-class และในบางโอกาสเธอสามารถพบให้ผู้ชมคร่าว ๆ conspiratorial, sidelong ที่ข้ามมาเป็นข้อศอกในซี่โครงที่แจ้งเตือนให้เรา silliness คลายของภาษา นายปอนเทซิสโทใกล้เขามากขึ้น forthrightly และยัง มีเสียงของเขามืด plummy มีทีสยองขวัญใน sinisterness เขา lip smacking ค้อนมากเกินไปและไม่เพียงพอมอนตีงู (ตลกร่างทศวรรษ 1970 ที่โกหกจะอุดมไปด้วยภาพ Orton esque ของอังกฤษระดับกลางสังเกตเช่น mad พื้นบ้านแม้ในขณะที่พวกเขาพูดอย่างจริงจังที่สุด)นาย Westrate ราคาปรับเป็น Hal hapless ที่ สำหรับทุกสัญชาตญาณ larcenous ของเขา พบว่าศาสนายากที่จะโกหก: Truscott เมื่อเริ่มตีจริงจาก Hal เขาไม่ทราบว่า Hal เฉพาะที่ซื่อสัตย์เมื่อเขากล่าวว่า เงินที่จะถูกฝังอยู่ นาย Garbayo เดนนิสหวังให้เป็นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ของ Fay (สำหรับเวลาแปด) และเส้นประเมื่อเขาพบคู่ต่อสู้ไม่คาดคิด และน่าใน McLeavy มีสแวกเกอร์ที่เซ็กซี่ สบาย ๆMr. Berger’s production churns up some robust laughter when the plot’s more farcical machinations kick into high gear, as Truscott keeps investigating the mysteries of Fay’s numerous dead husbands, the missing money and the errant glass eyeball (!). But it never acquires the sense of ease that allows Orton’s delicious wit to shine through entirely naturally. We are often aware that each verbal gem has been carefully polished before presentation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

McLeavy เล่นโดยนายคอนรอยด้วยความรู้สึกที่ดีของการเป็น flummoxed อย่างถาวรไม่สามารถรวบรวมพลังงานที่จะต่อต้านการจัดสรรเจ้ากี้เจ้าการของเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่านางฟ้าได้คะยั้นคะยอภรรยาของเขาในการปล่อยให้เธอเงินทั้งหมดของเธอ แต่การพิจารณาในเรื่องเกี่ยวกับการแต่งงานและศพ - ศพภรรยา McLeavy ของของในโลงศพของตนยังไม่ได้ใส่ยังห้องพัก - ถูกขัดจังหวะในเร็ว ๆ นี้โดยความพยายามที่สิ้นหวังของบุตรชายของ McLeavy ฮาล (นิค Westrate) และเพื่อนของเดนนิสของเขา (ไรอัน Garbayo) เพื่อ ซ่อนริบของการปล้นธนาคารของพวกเขาที่ผ่านมา. เดนนิสที่ได้มาเพื่อการขนส่งนาง McLeavy ไปยังสถานที่สุดท้ายของเธอที่เหลือ (เขาทำงานให้กับสัปเหร่อที่ผิดธรรมชาติ) ได้ลดลงแล้วภายใต้สายตาสว่านและบูตโหดร้ายของนักสืบสก็อต (ที่ ร็อคโคซิสโต) เขาเตือนฮากฎหมายร้อนบนเส้นทางของพวกเขาและพวกเขาตีในความแปลกใหม่ของการซ่อนธนบัตรในโลงศพและบรรจุศพใน armoire ที่ แต่เรื่องของการจ่ายกับร่างกายพิสูจน์หากินเมื่อสก็อตแหวนออดที่ทำท่าจะเป็นผู้ตรวจสอบจากคณะกรรมการน้ำตรวจสอบปัญหาที่. สำหรับทุกความฉลาด coruscating ของการเขียนออร์ตัน, สไตล์ของเขาสามารถฆาตกรรมยากที่จะดึงออกโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ นักแสดงชาวอเมริกัน แม้จะมีเรื่องเหลวไหลการ์ตูน dizzying บทสนทนาของเขาดึงรูปแบบการสนทนาของชนชั้นกลางภาษาอังกฤษและไม่จำเป็นต้องมาตามธรรมชาติแม้จะเป็นนักแสดงที่มีฝีมือ และมันก็จะเต็มไปด้วยดังนั้นล้ำค่า Bons ขัดแย้ง Mots ว่ามันยากที่จะรู้วิธีการที่ดีที่สุดที่จะให้บริการได้: มีหรือไม่มีเครื่องหมายคำพูดอย่างระมัดระวังหรือลวกโฆษณาอ่านต่อเรื่องหลักโฆษณาอ่านต่อเรื่องหลักนาย เบอร์เกอร์ของสมาชิกอย่างแน่นอนมองบทบาทของพวกเขา: นางสาว Brooksher มีระเบียบ, ความน่ารักที่ละเอียดอ่อน; นาย Westrate ดูเหมือนใจดีไม่เคยทำดี; นาย Sisto glowers ท้ายและน่ากลัวเป็นสก็อต แต่แรงงานมักจะแสดงให้เห็นในความพยายามที่จะอาศัยอยู่ในสัตว์เหล่านี้ผงาดศีลธรรม นางสาว Brooksher โดยเฉพาะอย่างยิ่งพนักงานสำเนียงที่ให้ความรู้สึกหรูมากเกินไปสำหรับตัวทำงานชั้นเรียนของเธอและในโอกาสที่เธอสามารถพบได้ให้ผู้ชมสมรู้ร่วมคิด, เอียง ๆ ได้อย่างรวดเร็วที่ข้ามมาเป็นข้อศอกในซี่โครงที่แจ้งเตือนให้เราสามารถประเสริฐ ความโง่เขลาของภาษา นาย Sisto แนวทางของตัวละครของเขามากขึ้นโผงและยังมีสีเข้มของเขาเสียง plummy มีบางทีสยองขวัญค้อนมากเกินไปใน sinisterness ริมฝีปาก smacking ของเขาและไม่เพียงพอ Monty Python (นั่นโกหก 1970 ตลกร่างอุดมไปด้วยภาพออร์ตันฟีเจอร์ของอังกฤษชนชั้นกลางทำตัวเหมือนชาวบ้านบ้าแม้ในขณะที่พวกเขาพูดด้วยความจริงจังที่สุด.) นาย อัตราค่าโดยสาร Westrate ดีเป็นโชคร้ายฮาลที่สำหรับทุก larcenous สัญชาตญาณของเขาพบว่ามันยิ่งยากที่จะบอกโกหก: เมื่อสก็อตตีเริ่มต้นความจริงออกมาจากฮัลเขาไม่ได้ตระหนักว่าฮาลเป็นเพียงความซื่อสัตย์ตอนที่เขาพูดว่า เงินจะถูกฝังอยู่ นาย Garbayo ที่มีเดนนิสหวังที่จะทำให้ผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ของนางฟ้า (ในเวลาแปด) และประเมื่อเขาพบว่าคู่แข่งที่ไม่คาดคิดและไม่น่าใน McLeavy มีเซ็กซี่, ผยองพิถีพิถัน. นาย การผลิตเบอร์เกอร์ปั่นขึ้นบางเสียงหัวเราะที่แข็งแกร่งเมื่อพล็อตของ machinations หัวเราะมากขึ้นเตะเข้าเกียร์สูงในขณะที่สก็อตที่ช่วยให้การตรวจสอบความลึกลับของนางฟ้าของสามีที่ตายจำนวนมากเงินที่หายไปและลูกตาแก้วหลง (!) แต่มันก็ไม่เคยได้รับความรู้สึกของความสะดวกที่ช่วยให้ปัญญาอร่อยออร์ตันจะส่องแสงผ่านทั้งหมดตามธรรมชาติ เรามักจะทราบว่าแต่ละอัญมณีวาจาได้รับการขัดอย่างรอบคอบก่อนนำเสนอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mcleavy เล่น โดยคุณ คอนรอย ด้วยความรู้สึกที่ดีของการถาวรสับสน ไม่สามารถรวบรวมพลังงานเพื่อต่อต้านการทำหน้าที่ของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่าเฟย์ได้คะยั้นคะยอภรรยาของเขาออกจากเธอ เงินทั้งหมดของเธอ แต่การพิจารณาเรื่องการแต่งงาน และศพ - mcleavy ศพของภรรยา , โลงศพ ,ยังไม่ออกจากห้องเร็ว เพราะความพยายามที่สิ้นหวังของ mcleavy ลูกชาย ฮาล ( นิค westrate ) และพอลเดนนิส ( ไรอัน garbayo ) เพื่อซ่อนทรัพย์ปล้นธนาคารล่าสุดของพวกเขา .

เดนนิสที่ได้มาเพื่อการขนส่งที่คุณ mcleavy สถานที่เธอสุดท้ายที่เหลือ ( เค้าทำงานให้ สัปเหร่อ , ผิดธรรมชาติ )ได้ลดลงภายใต้การบูตคลับและโหดร้ายของนักสืบ Truscott ( Rocco Sisto ) เขาเตือน Hal กับกฎหมายร้อนบนเส้นทางของพวกเขาและพวกเขาตีในความแปลกใหม่ ซ่อนเงินในโรงศพและบรรจุศพใน armoire . แต่เรื่องจ่ายด้วยร่างกายพิสูจน์หากินเมื่อ Truscott แหวนเสียงออดแกล้งทำเป็นผู้สอบสวนจากคณะกรรมการน้ำตรวจสอบปัญหา

ทุก coruscating โชติช่วงของ Orton เขียนสไตล์ของเขาจะร้ายแรงยากที่จะดึงออก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ นักแสดงชาวอเมริกัน แม้จะมี dizzying การ์ตูนบ้าบอคอแตก บทสนทนาของเขาวาดในรูปแบบการสนทนาในชั้นเรียนภาษาอังกฤษยุคกลางและไม่ต้องมาตามธรรมชาติ แม้นักแสดงมีฝีมือและมันก็เต็มไปด้วยไม่มีค่า paradoxical bons mots ที่จะสามารถยากที่จะทราบวิธีที่ดีที่สุดเพื่อให้พวกเขามี หรือ ไม่มี เครื่องหมายอัญประกาศ รอบคอบ หรือ สะเพร่า ?

-

อ่านเนื้อเรื่องหลักโฆษณา


อ่านเนื้อเรื่องหลัก

คุณเบอร์เกอร์ของสมาชิกโยนแน่นอนดูบทบาท : คุณ brooksher มีความพิถีพิถัน ประณีต ความน่ารัก ; คุณwestrate ดูเหมือนคนขี้เกียจร่าเริง คุณ Sisto glowers ท้ายเรือและน่ากลัวเป็น Truscott แต่แรงงานที่มักจะแสดงให้เห็นในความพยายามของพวกเขาเพื่อในเหล่านี้สวยหรูไร้ศีลธรรมสิ่งมีชีวิต นางสาว brooksher โดยเฉพาะ มีสำเนียงที่รู้สึกไม่หรูสำหรับการทำงานระดับตัวละครของเธอ และในโอกาสที่เธอสามารถพบ conspiratorial ให้ผู้ชม ,เอียงไปข้างหนึ่งอย่างรวดเร็วที่ข้ามมาเป็นข้อศอกในซี่โครงเตือนเราถึงความโง่อันสูงส่งของภาษา นาย forthrightly Sisto แนวทางตัวละครของเขามากกว่า แต่ด้วยความมืด plummy เสียงมันอาจจะน่ากลัวเกินไปค้อนของเขา sinisterness lip smacking งูเหลือม Monty ไม่เพียงพอ( ที่โกหก 1970 ตลกร่างเป็นมั่งมีใน Orton รูปแบบภาพของชนชั้นกลางของอังกฤษทำตัวเหมือนชาวบ้า แม้ขณะที่พวกเขาพูดกับพูดอย่างจริงจัง )

คุณ westrate ค่าโดยสารปรับเป็นโชคร้ายของฮาล ที่สัญชาตญาณ larcenous ทั้งหมดของเขาพบมันแผลงยากที่จะโกหก : เมื่อ Truscott เริ่มเต้นเอาความจริง ของฮาลเขาไม่ได้ตระหนักว่า ฮาล เป็นเพียงการซื่อสัตย์ เมื่อเขากล่าวว่าเงินที่กำลังจะถูกฝัง นาย garbayo ที่เดนนิส หวังที่จะให้ผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ของเฟย์ ( เป็นเวลาแปด ) และสาด พอเจอแบบไม่คาดคิด และน่าจะตีเสมอ mcleavy ได้เซ็กซี่

คุณไม่พิถีพิถัน สแว๊กเกอร์เบอร์เกอร์ของการผลิต churns ขึ้นบางเสถียรภาพ เสียงหัวเราะเมื่อพล็อตน่าหัวเราะมากกว่าเกมเตะเข้าเกียร์สูง , ให้ตรวจสอบ Truscott ความลึกลับของเฟย์มากมายศพสามี เงินที่หายไป และลูกตาแก้ว ถูกแบล็คลิสต์ ( ! ) แต่มันไม่เคยได้รับความรู้สึกของความสะดวกที่ให้ Orton อร่อยปัญญาส่องผ่านทั้งหมดเป็นธรรมชาติเรามักจะทราบว่าอัญมณีแต่ละวาจาถูกรอบคอบขัดก่อนนำเสนอ