The first assumption, that strategic

The first assumption, that strategic groups use religion-based strategies to further theirparticular political interests and purposes, has not vanished. In fact, it is astonishingly enduring, and it should not be discarded.
6
Yet there are a number of problems with suchan interpretation, not the least of which is that it assumes that a society’s elites are so farremoved from the rest of the population that they merely manipulate the latter withoutadhering to the principles that they themselves are preaching. Although this might be thecase, as Machiavelli and Kautilya demonstrate vividly, it cannot always be assumed to betrue. The second interpretation has also had widespread currency, particularly in studiesof totalitarianism. In contrast to religion
in
politics, its claims rest on the notion of politics
as
religion; in other words, politics, ideology, and nationalism become sacralised in amanner comparable to religions. This sacralisation of politics allows for transcendentallegitimation to mobilise resources and limits reflection and thus critique, as sacrality isbased on belief not on rationality. There are, however, problems with this approach. Reli-gion is based on a vision of the transcendent and
/
or a better life in another world. Thisapplies to Buddhism as well, although this religion’s ultimate aim is the extinction of theindividual and individuality in Nirvana. However, before achieving this aim, on the way aspirations for a better life and a higher status in the next existence are both possible andlegitimate. In contrast, politics focus on a better life in this world only. Political and ideo-logical attempts to take transcendence into immanence lead to the sacralisation of the pol-itical, for example the nation. In many cases, it is simply the use of religious forms forsecular purposes, namely the ritualisation and emotionalisation of politics, that makesthese forms appear transcendent, placing them beyond discussion and reflection.
7
However, as Steigmann-Gall argues,
8
this approach assumes that religion and sacralisednationalism are mutually exclusive; however, it is possible to be both politically and ideo-logically committed and religious at the same time. Moreover, politics, nationalism, andother ideologies cannot simply be equated with religion, as though this magically explainswhat they are all about without giving at least some thought to content. The debate on tota-litarianism emphasises form over content, as though it is sufficient to employ religiousforms and symbols for new purposes while totally disregarding the content of ideologies.
9
The deployment of religious symbols need not mean that a political ideology becomes anew religion, even if the political may be sacralised or perceived as such.
10
This wouldbe easier, if the politics of the state included religious aims and tenets in its policies

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีไหลสมมติฐานแรก ให้กลุ่มยุทธศาสตร์ใช้กลยุทธ์ตามศาสนาความสนใจทางการเมือง theirparticular เพิ่มเติมและวัตถุประสงค์ ในความเป็นจริง มันสมจริงอย่างน่าอัศจรรย์ได้ยาวนาน และควรไม่ถูกละทิ้ง6ยัง มีจำนวนของปัญหาเกี่ยวกับการตีความ suchan ไม่น้อยซึ่งเป็นอนุมานร่ำรวยของสังคม farremoved เพื่อให้ส่วนที่เหลือของประชากรที่จะจัดการกับ withoutadhering หลังหลักที่ตัวเองมีการแสดงธรรมเพียง แม้ว่านี้อาจเป็น thecase วิหารและ Kautilya แสดงสด มันไม่เสมอจะสันนิษฐานการ betrue ตีสองยังมีแพร่หลายสกุลเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในลัทธิเผด็จการ studiesof ตรงข้ามกับศาสนา ใน เมือง เรียกร้องการพักเรื่องการเมืองเป็น ศาสนา ในคำอื่น ๆ การเมือง อุดมการณ์ และชาตินิยมกลายเป็น sacralised ใน amanner เทียบได้กับศาสนา นี้ sacralisation การเมืองช่วยให้ transcendentallegitimation เพื่อระดมทรัพยากรและขีดจำกัดของ reflection และจึง วิจารณ์ เป็น isbased sacrality บนความเชื่อในเหตุผล มี อย่างไรก็ตาม ปัญหา ด้วยวิธีนี้ กิออน Reli เป็นไปตามวิสัยทัศน์ของการพ้น และ/หรือชีวิตดีขึ้นในอีกโลกหนึ่ง Thisapplies กับพุทธศาสนาเช่นกัน แม้ว่าศาสนานี้ในที่สุด จุดมุ่งหมายคือ การสูญพันธุ์ของ theindividual และบุคลิกลักษณะในนิพพาน อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะบรรลุเป้าหมายนี้ ในแรงบันดาลใจวิธีที่ดีกว่า ชีวิตและสถานะสูงในชาติถัดไปได้ andlegitimate ทั้งสองได้ คมชัด การเมืองที่มุ่งเน้นในชีวิตดีขึ้นในโลกนี้เท่านั้น พยายามทางการเมือง และ ideo ตรรกะจะมีชัยใน immanence สู่ sacralisation ของ pol-itical ตัวอย่างเช่นประเทศ ในหลายกรณี มันเป็นเพียงการใช้รูปแบบทางศาสนา forsecular วัตถุประสงค์ คือ ritualisation และ emotionalisation ของเมือง ให้ฟอร์ม makesthese ปรากฏดาร วางพวกเขาสนทนาและ reflection7อย่างไรก็ตาม เป็นถุงน้ำดี Steigmann แย้ง8วิธีการนี้ถือว่า ศาสนาและ sacralisednationalism ร่วมกัน อย่างไรก็ตาม คุณก็สามารถเป็นได้ทั้งทางการเมือง และ เหตุผล ideo รับประกัน และทางศาสนาในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ การเมือง ชาตินิยม andother อุดมการณ์ไม่เพียง equated กับศาสนา ว่าอย่างน่าอัศจรรย์นี้ explainswhat พวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับไม่ให้คิดบางอย่างกับเนื้อหา การอภิปรายในส่วน litarianism เน้นแบบฟอร์มเนื้อหา ได้ sufficient ใช้ religiousforms และสัญลักษณ์สำหรับวัตถุประสงค์ใหม่ในขณะที่ทั้งหมดโดยเนื้อหาของอุดมการณ์9ใช้สัญลักษณ์ทางศาสนาต้องหมายความ ว่า อุดมการณ์ทางการเมืองกลายเป็น ศาสนา สปาแม้ว่าการเมืองอาจจะ sacralised หรือรับรู้เช่น10นี้จะง่ายขึ้น ถ้าการเมืองของรัฐรวมเป้าหมายทางศาสนาและความเชื่อในนโยบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานแรกที่กลุ่มยุทธศาสตร์ใช้กลยุทธ์ศาสนาที่ใช้ในการส่งเสริม theirparticular ผลประโยชน์ทางการเมืองและวัตถุประสงค์ไม่ได้หายไป ในความเป็นจริงมันเป็นอย่างน่าอัศจรรย์ที่ยั่งยืนและไม่ควรจะทิ้ง.
6
ยังมีจำนวนของปัญหากับการตีความ suchan ไม่น้อยซึ่งก็คือว่ามันอนุมานว่าชนชั้นสูงของสังคมจะ farremoved ดังนั้นจากส่วนที่เหลือของประชากรที่ พวกเขาเพียงจัดการ withoutadhering หลังเป็นไปตามหลักการที่ว่าพวกเขาเองมีพระธรรมเทศนา แม้ว่านี่อาจจะเป็นเฉพาะกรณีเป็น Machiavelli และ Kautilya แสดงให้เห็นเต็มตาก็ไม่สามารถได้รับการสันนิษฐานว่า betrue ในความหมายที่สองก็มีสกุลเงินอย่างแพร่หลายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปกครองแบบเผด็จการ studiesof ในทางตรงกันข้ามกับศาสนา
ใน
การเมืองเรียกร้องของส่วนที่เหลือในความคิดของการเมือง
เป็น
ศาสนา ในคำอื่น ๆ การเมืองอุดมการณ์ชาตินิยมและกลายเป็น sacralised ใน amanner เปรียบได้กับศาสนา sacralisation ของการเมืองนี้จะช่วยให้ transcendentallegitimation การระดมทรัพยากรและข้อ จำกัด อีกครั้งสะท้อนฟลอริด้าและทำให้การวิจารณ์เป็น sacrality isbased บนความเชื่อไม่ได้อยู่บนเหตุผล มี แต่ปัญหาด้วยวิธีนี้ RELI-Gion จะขึ้นอยู่กับวิสัยทัศน์ของการพ้นและ
/
หรือมีชีวิตที่ดีขึ้นในอีกโลกหนึ่ง Thisapplies กับพระพุทธศาสนาเป็นอย่างดีแม้ว่าจุดมุ่งหมายสูงสุดของศาสนานี้คือการสูญเสียของ theindividual และความแตกต่างในนิพพาน อย่างไรก็ตามก่อนที่จะบรรลุจุดมุ่งหมายนี้ในแรงบันดาลใจทางสำหรับชีวิตที่ดีขึ้นและสถานะที่สูงขึ้นในการดำรงอยู่ต่อไปมีทั้งที่เป็นไปได้ andlegitimate ในทางตรงกันข้ามการเมืองมุ่งเน้นการมีชีวิตที่ดีในโลกนี้เท่านั้น ความพยายามทางการเมืองและไอดีโอตรรกะที่จะใช้มีชัยเข้าไปในห้องนำภูมิปัญญาพื้นบ้านในการ sacralisation ของ Pol-itical เช่นประเทศ ในหลายกรณีก็เป็นเพียงการใช้รูปแบบทางศาสนาวัตถุประสงค์ forsecular คือ ritualisation และ emotionalisation ของการเมืองที่รูปแบบ makesthese ปรากฏพ้นวางพวกเขาเกินอภิปรายและอีกชั้น ection.
7
แต่เป็น Steigmann-Gall ระบุ
8
วิธีนี้อนุมานว่า ศาสนาและ sacralisednationalism เป็นพิเศษร่วมกัน; แต่มันเป็นไปได้ที่จะเป็นทั้งทางการเมืองและไอดีโอ-เหตุผลความมุ่งมั่นและศาสนาในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้การเมืองชาตินิยม andother อุดมการณ์ไม่สามารถเพียงแค่ถูกบรรจุด้วยศาสนาเช่นนี้แม้ว่าพวกเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์ explainswhat ทั้งหมดเกี่ยวกับการไม่ต้องให้อย่างน้อยบางส่วนคิดไปที่เนื้อหา การอภิปรายใน Tota-litarianism เน้นรูปแบบเนื้อหาราวกับว่ามันเป็นประสิทธิภาพ Fi SUF จ้าง religiousforms และสัญลักษณ์เพื่อวัตถุประสงค์ใหม่ในขณะที่ทั้งหมดไม่คำนึงถึงเนื้อหาของอุดมการณ์.
9
การปรับใช้สัญลักษณ์ทางศาสนาไม่จำเป็นต้องหมายความว่าอุดมการณ์ทางการเมืองกลายเป็นอีกครั้งศาสนาแม้ ถ้าทางการเมืองอาจจะ sacralised หรือมองว่าเป็นเช่น.
10
นี้ wouldbe ง่ายขึ้นถ้าการเมืองของรัฐรวมถึงจุดมุ่งหมายทางศาสนาและความเชื่อในนโยบายของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จึงสันนิษฐานว่า RST , กลุ่มยุทธศาสตร์ใช้กลยุทธ์ตามศาสนาต่อไป theirparticular ผลประโยชน์ทางการเมืองและวัตถุประสงค์ ก็ไม่หายไป ในความเป็นจริงมันเป็นอย่างน่าอัศจรรย์ อดทน และไม่ควรละทิ้ง6ยังไม่มีหมายเลขของปัญหากับการตีความของ ไม่น้อย ซึ่งมันถือว่าเป็นสังคมของชนชั้นสูงจึง farremoved จากส่วนที่เหลือของประชากรที่พวกเขาเพียงจัดการหลัง withoutadhering กับหลักการที่ตัวเองกำลังเทศน์ แม้ว่านี้อาจจะมีการใช้ kautilya เป็นและแสดงอย่างชัดเจน ก็จะถือว่า betrue . การตีความที่สองยังได้แลกเปลี่ยนอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน studiesof เผด็จการ . ในทางตรงกันข้ามกับศาสนาในการเมืองของการเรียกร้องที่เหลือในเรื่องของการเมืองเป็นศาสนา ; ในคำอื่น ๆ , การเมือง , อุดมการณ์ , และชาตินิยมกลายเป็น sacralised ใน amanner เปรียบได้กับศาสนา นี้ sacralisation การเมืองช่วยให้ transcendentallegitimation เพื่อระดมทรัพยากรและข้อ จำกัด เป็นfl ection จึงวิจารณ์ เป็น sacrality สร้างจากความเชื่อไม่ได้มาก อย่างไรก็ตาม ปัญหาด้วยวิธีนี้ รีลิกิอนขึ้นอยู่กับวิสัยทัศน์ของทั่ว ๆ ไป และ/หรือดีกว่าชีวิตในอีกโลกหนึ่ง thisapplies พระพุทธศาสนาเช่นกัน แม้ว่าจุดมุ่งหมายสูงสุดของศาสนานี้คือการสูญเสียบุคคลและบุคลิกลักษณะในนิพพาน อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะบรรลุจุดมุ่งหมายนี้ ระหว่างทางแรงบันดาลใจสำหรับชีวิตที่ดีกว่า และสูงกว่าในการดำรงอยู่ต่อไปก็เป็นไปได้ andlegitimate . ในทางตรงกันข้าม การเมืองเน้นชีวิตที่ดีในโลกนี้เท่านั้น การเมือง และโดยตรรกะที่จะใช้ความพยายามวิชชาใน immanence นำไปสู่ sacralisation ของพล itical ตัวอย่างเช่น ประเทศ ในหลายกรณีเป็นเพียงการใช้ศาสนาในรูปแบบ forsecular วัตถุประสงค์คือ ritualisation emotionalisation และการเมือง ที่ฟอร์ม makesthese ปรากฏทั่ว ๆ ไปวางไว้เหนือการอภิปรายและfl ection .7 .อย่างไรก็ตาม steigmann ปมแย้ง ,8 .วิธีการนี้ถือว่า ศาสนาและ sacralisednationalism เป็นพิเศษร่วมกัน อย่างไรก็ตาม มันเป็นไปได้ทั้งในทางการเมืองและความคิดในเชิงตรรกะ ความมุ่งมั่นและศาสนาในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ การเมือง อุดมการณ์ชาตินิยม และไม่เพียง แต่เป็น equated กับศาสนา ราวกับว่านี่อย่างน่าอัศจรรย์ explainswhat พวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับโดยไม่ต้องให้อย่างน้อยบางส่วนคิดเนื้อหา การอภิปรายเกี่ยวกับคาโต้ litarianism เน้นรูปแบบมากกว่าเนื้อหา ราวกับว่ามันเป็น cient ซุฟจึงจ้าง religiousforms และสัญลักษณ์เพื่อวัตถุประสงค์ใหม่ในขณะที่ทั้งหมดโดยไม่สนใจเนื้อหาของอุดมการณ์9ใช้สัญลักษณ์ศาสนาไม่จำเป็นต้องหมาย ว่า อุดมการณ์ ทางการเมืองกลายเป็นศาสนาใหม่ แม้ว่าการเมืองจะ sacralised หรือการรับรู้ เช่น10จะง่ายขึ้น ถ้าการเมืองของรัฐ รวมมีวัตถุประสงค์ทางศาสนาและความเชื่อในนโยบายของรัฐบาล