The yellow brick road went on throu

The yellow brick road went on through the forest and
Dorothy was becoming a little afraid.
"How big is this forest?" the girl asked the Tin Man. "Are
we far from the Emerald City?"
"1 don't know," the Tin Man replied. "There may be wild
animals living here, but don't worry. Animals don't eat straw
or tin. You are made of flesh, but you are safe because the
good Witch has kissed you."
"But what about my dog, Toto?" Dorothy asked.
At that moment, they all heard a terrible sound. It was
the roar of a Lion! Then the Lion ran onto the road and
knocked over the Scarecrow.
22
With another roar, the Lion knocked over the Tin Man
too.
Toto was very brave. He ran up to the Lion, barking
loudly. The Lion opened his mouth.
"No, no!" Dorothy shouted and she hit the Lion on his
nose. "How dare you! You coward36! How dare you bite a
poor little dog!"
"I didn't bite him. I only opened my mouth," the Lion
said. "I am a coward and I am afraid of everything. When I
roar, my heart beats very fast because I have no courage37."
"At least you have a heart," the Tin Man said. "I don't. I
am going to ask the Wizard of Oz for one."
"You have brains too," the Scarecrow said to the
Cowardly Lion. "I don't. But I am going to ask the Wizard of
Oz for some."
"Toto and I want to go home to Kansas. I am going to ask
Oz to help us get back there," Dorothy said.
"Do you think that Oz can give me courage?" the
Cowardly Lion asked. "Then I wouldn't be a coward
anymore."
"The Wizard of Oz is very powerful," Dorothy replied.
"You are welcome to come with us and ask him."
And so they went on their way. The Scarecrow carried
Dorothy's basket and the Cowardly Lion walked by her side.
Toto was afraid of the huge animal at first, but they soon
became friends.
That night, they had to sleep in the forest. The Tin Man
cut down a tree and made a fire with the wood. Dorothy and
Toto ate the last of their bread.
"There is no food for breakfast," Dorothy said.
"I can kill an animal for you," the Cowardly Lion told her.
"Then you can cook it on the fire."
"I think that it is wrong to kill anything," the Tin Man
said. "But as I have no heart, I am not sure."
23
5
The Cowardly Lion did not answer. He went into the
forest and was away for some time.
The Scarecrow found a nut38 tree and he picked some
nuts.
"Put them in your basket, my dear," he said to Dorothy.
"You can have them for breakfast. Now you and Toto must
sleep. I will stand under this tree, away from the fire."
Dorothy and Toto slept well. In the morning, the girl ate
the nuts and drank some water from a stream. Soon, all the
friends were walking along the yellow brick road again.
It was not an easy day. After a time, they came to a very wide
ditch39. The ditch divided the forest in two and it was too
wide to cross. Dorothy walked to the edge of the ditch and
looked into it.
"We can't climb down there," she said. "The ditch is too
deep and there are rocks40 at the bottom. What can we do?"
The Scarecrow and the Tin Man looked at each other, but
they did not speak. The Cowardly Lion walked to Dorothy's
side and looked across the ditch.
"I think that I could jump over it," the Cowardly Lion
said at last.
"Then you can carry us on your back," the Scarecrow
said. "Take me first. If I fall, the rocks won't hurt me."
"If I fall, I will be killed," the Lion replied. "That makes
me very afraid. But get on my back. I will try to jump across."
So the Scarecrow got on the Lion's back and the animal
did a great jump. When he landed safely on the other side,
the Tin Man and Dorothy shouted happily.
The Lion jumped back for Dorothy and Toto.
"Hold on!" the Cowardly Lion cried and he jumped again.
When Dorothy was safe on the other side, the Lion went
back for the Tin Man. Then the huge animal had to rest.
The forest was dark now, but the yellow brick road went on.
24
"Will this forest never end?" Dorothy asked sadly.
They walked on and soon they came to another ditch.
"I'm sorry, but I can't jump that. It is too wide," the
Cowardly Lion said. "What can we do now?"
"I have an idea," the Scarecrow said at last. "Look, there
is a tall tree next to the ditch. If the Tin Man cuts the tree
down, it will fall across the ditch like a bridge. Then we can
all walk across to the other side."
"That is a great idea," the Lion said.
The Tin Man picked up his axe and began to work at
once. He chopped41 at the tree for some time. When it was
ready to fall, the Lion pushed the tree hard and it fell across
the ditch. Now they could all walk to the other side.
Dorothy went first, with Toto in her arms. The Tin Man
followed, then the Scarecrow. The Lion came last of all.
Doro

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถนนอิฐสีเหลืองไปผ่านป่า และโดโรธี ก็กลายเป็นกลัวเล็กน้อย
.
" วิธีการใหญ่เป็นป่า ? หญิงสาวถามชายดีบุก " มี
เราไกลจากเมืองมรกต ?
" ไม่รู้ " ชายดีบุกตอบ " . อาจจะมีป่า
สัตว์ที่อาศัยอยู่ที่นี่ แต่ไม่ต้องห่วง สัตว์ไม่กินฟาง
หรือดีบุก คุณทำจากเนื้อหนัง แต่คุณจะปลอดภัยเพราะ
แม่มดได้จูบเธอ "
." แต่สิ่งที่เกี่ยวกับสุนัข โตโต้ ? โดโรธีถาม
ตอนนั้น พวกเขาได้ยินเสียงน่ากลัว มันคือ
เสียงคำรามของสิงโต แล้วสิงโต วิ่งบนถนนและ

เคาะกว่าหุ่น ไล่กา กับอีก 22
คำราม สิงโตชนชายดีบุก

โตโต้ด้วย กล้ามาก เขาวิ่งถึงสิงโตเห่า
เสียงดัง สิงโตอ้าปาก .
" ไม่ ไม่ ! โดโรธีตะโกน เธอตีสิงโตบนจมูกของเขา

" กล้าดียังไง ! คุณ coward36 ! คุณกล้ากัด
สุนัขน่าสงสาร !
" ผมไม่กัดเขา ฉันเปิดปากของฉัน " สิงโต
กล่าว ผมขี้ขลาด ผมกลัวไปทุกอย่าง เมื่อฉัน
คำราม หัวใจเต้นเร็วมาก เพราะผมไม่มี courage37 "
" อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ " ทินแมน กล่าว ไม่ ผม
ขอถามพ่อมดแห่งออนซ์หนึ่ง "
" เธอมีมันสมองด้วย”หุ่นไล่กาพูด
สิงโตขี้ขลาด” ฉันไม่รู้ แต่ฉันจะถามพ่อมดแห่งออซ "

บาง . " โตโต้และฉันต้องการกลับบ้านที่แคนซัส ผมจะถาม
ออซจะช่วยให้เรากลับไปที่นั่น " โดโรธีกล่าว .
" เธอคิดว่าออซจะให้ความกล้าหาญแก่ฉัน”
" สิงโตขี้ขลาดถาม ผมไม่อยากเป็นคนขี้ขลาด
อีกต่อไป "
" พ่อมดแห่งออซมีพลังมาก ' ' โดโรธีตอบ .
" ยินดีต้อนรับคุณมากับเราและถามเขา "
.และเพื่อให้พวกเขาไปตามทางของตน หุ่นไล่กาอุ้ม
ตะกร้าโดโรธีและสิงโตขี้ขลาดเดินข้างๆเธอ
โตโต้ กลัวสัตว์ใหญ่ที่แรก แต่พวกเขาเร็ว ๆนี้

เป็นเพื่อนกัน คืนนั้น พวกเขาต้องนอนในป่า ชายดีบุก
ตัดต้นไม้และสร้างไฟด้วยไม้ โดโรธีกับโตโต้กินขนมปังก้อนสุดท้าย
.
" ไม่มีอาหารสำหรับอาหารเช้า " โดโรธีพูด
" ผมสามารถฆ่าสัตว์เพื่อคุณ”สิงโตขี้ขลาดพูดบอกเธอ .
" แล้วคุณสามารถทำมันในไฟ . "
" ฉันคิดว่ามันผิด ฆ่าอะไร " ชายดีบุก
กล่าว แต่ฉันไม่มีหัวใจ ผมไม่แน่ใจว่า "
5

23 สิงโตขี้ขลาด ไม่ตอบ เขาได้เข้าไปในป่าและถูกทิ้ง

บางครั้ง หุ่น ไล่กา พบ nut38 ต้นไม้และเขาเลือกถั่วบ้าง
.
" ใส่ไว้ในตะกร้าของคุณที่รัก" เขาพูดกับโดโรธี .
" คุณสามารถมีพวกเขาสำหรับอาหารเช้า ตอนนี้คุณโตโต้ต้อง
นอน ผมจะยืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ ห่างจากไฟ "
โดโรธีกับโตโต้นอนดี ในตอนเช้า หญิงสาวกิน
ถั่วและดื่มน้ำจากลำธาร เร็ว ๆ นี้ เพื่อน ๆ ทุกคน
เดินตามถนนอิฐสีเหลืองอีกครั้ง
มันไม่ใช่วันง่าย หลังจากเวลาที่พวกเขามาถึง ditch39 กว้างมาก

คูแบ่งป่าสองและก็
กว้างเพื่อข้าม โดโรธี ก็ เดิน ไปที่ขอบของบ่อและ

" มองเข้าไปในนั้น เราไม่สามารถปีนลงไป " เธอกล่าว คูมัน
ลึกและมี rocks40 ที่ด้านล่าง เราสามารถทำอะไร ? "
หุ่นไล่กาและชายดีบุกมองที่แต่ละอื่น ๆแต่
พวกเขาไม่ได้พูด สิงโตขี้ขลาด เดินไปข้างโดโรธี

และมองข้ามคู" ฉันคิดว่าฉันสามารถกระโดดข้ามได้”สิงโตขี้ขลาดพูด

" . . . สุดท้าย ก็พาเรากลับของคุณ " หุ่นไล่กา "
กล่าว เอาผมก่อน ถ้าฉันล้มลง หินจะไม่ทำร้ายฉัน . "
" ถ้าฉันล้มลง ฉันจะถูกฆ่า " สิงโตตอบว่า " ที่ทำให้
ผมกลัวมาก แต่ขึ้นบนหลังของฉัน ฉันพยายามจะกระโดดข้าม "
ดังนั้น หุ่น ไล่กาได้บนหลังราชสีห์ และสัตว์
ไม่กระโดดมากเมื่อเขาลงจอดอย่างปลอดภัยในด้านอื่น ๆ ,
มนุษย์ดีบุกและโดโรธีตะโกนออกมาอย่างมีความสุข .
สิงโตโดดกลับไป โดโรธี โตโต้ .
" เดี๋ยวก่อน ! " สิงโตขี้ขลาดร้องและเขากระโดดอีกครั้ง .
เมื่อโดโรธีปลอดภัยในด้านอื่น ๆ , สิงโตไป
กลับสำหรับกระป๋อง แล้วสัตว์ใหญ่ต้องพักผ่อน .
ป่าก็มืดแล้ว แต่ถนนอิฐสีเหลืองไป . .

" 24 จะป่าแห่งนี้ไม่เคยจบ" โดโรธีถามอย่างเศร้าๆ และเร็ว ๆนี้พวกเขา
พวกเขาเดินมาทิ้งอีก .
" ฉันขอโทษ แต่ฉันไม่สามารถข้ามไปที่ มันกว้างเกินไป "
สิงโตขี้ขลาดกล่าว ตอนนี้เราทำอะไรได้ ?
" ฉันมีความคิด " หุ่นไล่กา " กล่าวในที่สุด ฟังนะ
เป็นต้นไม้สูงข้างบ่อ ถ้ามนุษย์ดีบุกตัดต้นไม้
ลง มันก็จะตกข้ามคู เหมือนสะพาน จากนั้นเราก็เดินข้ามไป

" ด้านอื่น ๆ" เป็นความคิดที่ดี " สิงโตกล่าว
ชายดีบุกหยิบขวานของเขา และเริ่มทำงานที่
ครั้ง เขา chopped41 ที่ต้นไม้มานานแล้ว เมื่อมันถูก
พร้อมที่จะล้มสิงโตผลักต้นไม้ยาก และมันก็ผ่าน
คู ตอนนี้พวกเขาอาจจะเดินไปอีกฝั่ง
โดโรธีไปแรกอุ้มโตโต้ไว้ในอ้อมแขนของเธอ ชายดีบุก
ตาม แล้วหุ่น ไล่กา สิงโตมาครั้งสุดท้าย .
โดโระ