My heart aches. I feel as if I cann

My heart aches. I feel as if I cannot breathe. I’m halfway through a tour of the Kigali Memorial Centre, which opened in 2004 on the site where 250,000 victims of the Rwanda genocide were buried in mass graves. I find myself so overwhelmed that I have to go outside to get some air.

Strolling among those graves in lovingly landscaped gardens filled with palms, roses, trellised vines and bamboo trees, I slowly regain my composure. But the devastating emotional impact of visiting the memorial still lingers now, a year later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันปวดหัวใจ ฉันรู้สึกว่าฉันหายใจไม่ออก ครึ่งทางผ่านทัวร์ศูนย์อนุสรณ์คิกาลี ซึ่งเปิดในปี 2004 บนเว็บไซต์ที่เหยื่อ 250,000 การพันธุฆาตในรวันดาถูกฝังอยู่ในหลุมฝังศพขนาดใหญ่ ค่ะ ฉันพบตัวเองจมได้ไปข้างนอกจะได้รับอากาศบาง ผมค่อย ๆ เดินเล่นท่ามกลางหลุมฝังศพเหล่านั้นด้วยความรักท่ามกลางสวนที่เต็มไป ด้วยปาล์ม ดอกกุหลาบ เถาเลื้อย และต้นไผ่ ฟื้น composure ของฉัน แต่ผลกระทบด้านอารมณ์ร้ายของอนุสรณ์สถานยังคงหลงเหลืออยู่ตอนนี้ ปีภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาการปวดเมื่อยหัวใจของฉัน ฉันรู้สึกว่าฉันไม่สามารถหายใจ ฉันผ่านไปครึ่งทางทัวร์ของคิกาลีศูนย์อนุสรณ์ซึ่งเปิดในปี 2004 ในเว็บไซต์ที่ 250,000 ตกเป็นเหยื่อของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในรวันดาถูกฝังอยู่ในหลุมฝังศพมวล ฉันพบตัวเองจมเพื่อว่าผมจะต้องไปข้างนอกเพื่อรับอากาศบาง.

เดินเล่นในหมู่ผู้ที่อยู่ในหลุมฝังศพสวนหย่อมความรักที่เต็มไปด้วยต้นปาล์มกุหลาบเถา trellised และต้นไม้ไม้ไผ่ฉันค่อยๆฟื้นความสงบของฉัน แต่ผลกระทบทางอารมณ์การทำลายล้างจากการเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานยังคงสะท้อนตอนนี้ในปีต่อมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวใจของฉันเจ็บปวด ผมรู้สึกว่าผมไม่สามารถหายใจได้ ฉันกำลังดูทัวร์ของคิกาลี Memorial ศูนย์ซึ่งเปิดในปี 2004 บนเว็บไซต์ที่ 250 , 000 ราย การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์รวันดาถูกฝังในหลุมฝังศพมวล . ฉันพบว่าตัวเองโกรธมากที่ฉันต้องไปสูดอากาศข้างนอกเดินเล่นท่ามกลางหลุมศพในจัดสวนที่เต็มไปด้วยต้นปาล์ม , กุหลาบ , trellised องุ่นและต้นไผ่ ผมก็ค่อยๆ ฟื้นความสงบของฉัน แต่แรงทางอารมณ์ ผลกระทบของการเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานยังเพ้อแล้ว ปีต่อมา