Kim-Prieto et al. (2005) concluded

Kim-Prieto et al. (2005) concluded that “while life circumstances can influence reports of well-being, reactions to most life circum-stances vary so substantially that there is on average only a modest relation between these circumstances and subjective well-being” (p. 271) from a very different (Buddhist) starting point. The Dalai Lama and Cutler (2003) proposed that “happiness is determined more by stances, or events-at least once one’s basic survival needs are met” (p.1). The poet William Cowper (1731-1800) expressed this well in lines 246-247 of “Table Talk.” published in 1782:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

kim-ฆีเอตอัล (2005) สรุปว่า "ในขณะที่สถานการณ์ที่สามารถมีอิทธิพลต่อชีวิตของรายงานเป็นอยู่ที่ดีเกิดปฏิกิริยาในการดำรงชีวิตมากที่สุด circum-สถานการณ์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญว่ามีเฉลี่ยเพียงความสัมพันธ์ระหว่างเจียมเนื้อเจียมตัวในสถานการณ์เหล่านี้และอัตนัยเป็นอยู่ที่ดี" (พี 271) จากที่แตกต่างกันมากจุดเริ่มต้น (พุทธ)ดาไลลามะและมีด (2003) เสนอว่า "ความสุขมีความมุ่งมั่นมากขึ้นโดยสถานการณ์หรือเหตุการณ์อย่างน้อยหนึ่งครั้งหนึ่งของความอยู่รอดขั้นพื้นฐานจะพบ" (P.1) กวีวิลเลียม (1731-1800) แสดงเป็นอย่างดีในสาย 246-247 จากการตีพิมพ์ในปี 1782 "โต๊ะคุย."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิมใน et al. (2005) สรุปว่า "ในขณะที่สถานการณ์ในชีวิตสามารถมีอิทธิพลต่อการรายงานเป็น ปฏิกิริยาการขยายส่วนใหญ่ชีวิต circum-ตัวหลากหลายหลักฐานว่ามีเฉลี่ยเพียงความสัมพันธ์เจียมเนื้อเจียมตัวระหว่างสถานการณ์เหล่านี้และความเป็นอยู่ตามอัตวิสัย" (p. 271) จากจุดเริ่มต้น (ศาสนาพุทธ) แตกต่างกันมาก Dalai Lama และ Cutler (2003) เสนอที่ "ความสุขจะถูกกำหนดขึ้น โดยขยายตัว หรือเหตุการณ์-ที่ตรงตามต้องการอยู่รอดขั้นพื้นฐานของ" (p.1) กวี William Cowper (1731-1800) แสดงด้วยนี้ในบรรทัดที่ 246-247 ของ"ตารางทอล์ค" เผยแพร่ใน 1782:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

kim-prieto et al . ( 2005 )สรุปว่า"ในขณะที่สถานการณ์ชีวิตสามารถที่จะมีอิทธิพลต่อรายงานของการเป็นอยู่ที่ดีที่สุดในชีวิตเกิดปฏิกิริยาสถานการณ์แตกต่างกันไปอย่างมากที่มีอยู่ในระดับเฉลี่ยเพียงความสัมพันธ์แบบเรียบง่ายระหว่างสถานการณ์เหล่านี้และอัตวิสัยการเป็นอยู่ที่ดี"( p . 271 )จากจุดเริ่มที่แตกต่างอย่างมาก(พุทธ)ดาไล - ลา - มะและคัตเลอร์( 2003 )ที่เสนอว่า"มีความสุขมากขึ้นโดยกำหนดสถานการณ์หรือเหตุการณ์ที่อย่างน้อยหนึ่งครั้งหนึ่งของความต้องการความอยู่รอดขั้นพื้นฐานจะได้พบ"( p . 1 ) กวีวิลเลียมคู - เพอะ( 1731-1800 )ได้แสดงความเป็นอย่างดีแห่งนี้อยู่ในสาย 246-247 ของ"คุยโต๊ะ"ตีพิมพ์ใน 1782