“We run an excellent internship pro

“We run an excellent internship program here,” he says quietly. I raise my eyebrows in surprise. Is he offering me a job?
“Oh. I’ll bear that in mind,” I murmur, completely confounded. “Though I’m not sure I’d fit in here.” Oh no. I’m musing out loud again.
“Why do you say that?” He cocks his head to one side, intrigued, a hint of a smile playing on his lips.
“It’s obvious, isn’t it?” I’m uncoordinated, scruffy, and I’m not blonde.
“Not to me,” he murmurs. His gaze is intense, all humor gone, and strange muscles deep in my belly clench suddenly. I tear my eyes away from his scrutiny and stare blindly down at my knotted fingers. What’s going on? I have to go – now. I lean forward to retrieve the recorder.
“Would you like me to show you around?” he asks.
“I’m sure you’re far too busy, Mr. Grey, and I do have a long drive.”
“You’re driving back to WSU in Vancouver?” He sounds surprised, anxious even. He glances out of the window. It’s begun to rain. “Well, you’d better drive carefully.” His tone is stern, authoritative. Why should he care? “Did you get everything you need?” he adds.
“Yes sir,” I reply, packing the recorder into my satchel. His eyes narrow, speculatively.
“Thank you for the interview, Mr. Grey.”
“The pleasure’s been all mine,” he says, polite as ever.
As I rise, he stands and holds out his hand.
“Until we meet again, Miss Steele.” And it sounds like a challenge, or a threat, I’m not sure which. I frown. When will we ever meet again? I shake his hand once more, astounded that that odd current between us is still there. It must be my nerves.
“Mr. Grey.” I nod at him. Moving with lithe athletic grace to the door, he opens it wide.
“Just ensuring you make it through the door, Miss Steele.” He gives me a small smile. Obviously, he’s referring to my earlier less-than-elegant entry into his office. I flush.
“That’s very considerate, Mr. Grey,” I snap, and his smile widens. I’m glad you find me entertaining, I glower inwardly, walking into the foyer. I’m surprised when he follows me out. Andrea and Olivia both look up, equally surprised.
“Did you have a coat?” Grey asks.
“Yes.” Olivia leaps up and retrieves my jacket, which Grey takes from her before she can hand it to me. He holds it up and, feeling ridiculously self-conscious, I shrug it on. Grey places his hands for a moment on my shoulders. I gasp at the contact. If he notices my reaction, he gives nothing away. His long index finger presses the button summoning the elevator, and we stand waiting – awkwardly on my part, coolly self-possessed on his. The doors open, and I hurry in desperate to escape. I really need to get out of here. When I turn to look at him, he’s leaning against the doorway beside the elevator with one hand on the wall. He really is very, very good-looking. It’s distracting. His burning gray eyes gaze at me.
“Anastasia,” he says as a farewell.
“Christian,” I reply. And mercifully, the doors close.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เรารันโปรแกรมฝึกงานดีนี่ เขาบอกอย่างเงียบ ๆ ฉันยกคิ้วของฉันในความประหลาดใจ คือเขานำเสนอผมงาน"โอ้ ผมจะใส่ที่ใจ ฉันเมอร์เมอร์ สมบูรณ์ confounded "แต่ผมไม่แน่ใจว่า ฉันจะพอดีกับที่นี่" โอ้ ไม่ ฉันกำลัง musing ดัง ๆ อีก"ทำไมคุณพูดที่" เขา cocks ศีรษะข้างใดข้างหนึ่ง ประหลาดใจ คำแนะนำของยิ้มเล่นบนริมฝีปากของเขา"มันเป็นที่ชัดเจน ไม่ได้" ฉันด้วย scruffy และฉันไม่บลอนด์"ไม่ให้ฉัน เขา murmurs สายตาของเขาจะรุนแรง อารมณ์ขันทั้งหมดหายไป และผิดปกติกล้ามเนื้อลึกลงไปใน clench ของฉันท้องทันที ฉีกตาจาก scrutiny ของเขา และมองอย่างคนตาบอดลงที่นิ้วผูกปม มีอะไรเกิดขึ้น ฉันต้องไป – ขณะนี้ ผมเอนไปข้างหน้าเพื่อดึงข้อมูลที่บันทึก"คุณต้องการให้แสดงสถาน" เขาถามขึ้น"ผมมั่นใจว่า คุณอยู่ไกลเกินไปไม่ ว่าง นายสีเทา และจะใช้เวลาขับรถนาน""คุณกำลังขับรถกลับไปที่ WSU ในแวนคูเวอร์" เสียงของเขาประหลาดใจ กังวลแม้ เขาสายตาออกจากหน้าต่าง เริ่มมีการฝน "ดี คุณจะดีกว่าขับรถอย่างระมัดระวัง" เสียงของเขาถูกตรง ๆ ไทม์ เขาจะแคร์ทำไม "คุณได้รับทุกสิ่ง" เขาเพิ่มขึ้น"ใช่ที่รัก ฉันตอบ บันทึกการบันทึกเป็น satchel ของฉัน ตาจำกัด speculatively"ขอบคุณสำหรับการสัมภาษณ์ นายสีเทา""ความสุขของการทุกเหมือง เขากล่าวว่า สุภาพเช่นเคยเป็นผมเพิ่มขึ้น เขายืน และเก็บออกมือของเขา"เจอ นางสาว Steele" และก็เสียงเหมือนท้าทาย หรือคุกคาม ฉันไม่แน่ใจซึ่ง ผมทำหน้างอ เมื่อจะเคยพบกันอีกครั้ง ผมจับมือของเขาอีกครั้งหนึ่ง astounded คี่ที่ปัจจุบันระหว่างเราว่ายังมี มันต้องเป็นเส้นประสาทของฉัน"นายสีเทา" ผมพยักหน้าว่า ย้ายกับเกรซ lithe กีฬาไปประตู เขาเปิดกว้าง"แน่ใจว่าเพียงคุณสามารถทำประตู นางสาว Steele" เขาให้ฉันรอยยิ้มเล็ก ๆ อย่างชัดเจน เขากำลังอ้างอิงถึงรายการของฉันก่อนหน้าน้อยกว่ามากกว่าห้องทำงานของเขา ฉันล้าง"ที่มีน้ำใจมาก นายสีเทา, " ฉันชิด และ widens ยิ้ม ดีใจหาฉันสนุกสนาน ฉัน glower สองอย่างภายใน เดินไปเคาน์เตอร์รับ ฉันประหลาดใจเมื่อเขาตามผม Andrea และโอลิเวียทั้งค้นหา ประหลาดใจอย่างเท่าเทียมกัน"ไม่ได้คุณจะเสื้อ สีเทาขอ"ใช่" โอลิเวีย leaps ค่า และดึงเสื้อของฉัน ซึ่งสีเทาจะจากเธอก่อนที่เธอสามารถมอบให้ฉัน เขาเก็บค่า แล้ว ฉันรู้สึกประหม่า ridiculously, shrug มันบน สีเทามือของเขาช่วงบนไหล่ของฉัน ฉันหายใจเร็ว ๆ ที่ติดต่อ ถ้าเขาสังเกตพบว่า ปฏิกิริยาของฉัน เขาให้อะไรไป เขายาวนิ้วชี้กดปุ่มอัญเชิญลิฟต์ และเรายืนรอ – เก้ ๆ ในส่วนของฉัน coolly เองมอบบนเขา เปิดประตู และรีบในหมดหวังที่จะหลบหนี ฉันจริง ๆ ต้องการที่จะได้รับจากที่นี่ เมื่อเปิดดูเขา เขาจะเอนเอียงกับประตูข้างลิฟต์ด้วยบนผนัง เขาจริง ๆ ได้มาก มากหน้าตา รบกวนได้ เขียนตาสีเทามองที่ฉัน"อนาสตาเซีย เขากล่าวว่า เป็นรักระหว่างรบ"คริสเตียน ฉันตอบ และ mercifully ปิดประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เราเรียกใช้โปรแกรมฝึกงานที่ยอดเยี่ยมที่นี่" เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ ผมยกคิ้วของฉันในความประหลาดใจ เขานำเสนอผมงาน?
"โอ้ ฉันจะแบกในใจว่า "ฉันบ่นสับสนอย่างสมบูรณ์ "แม้ว่าผมไม่แน่ใจว่าผมจะพอดีกับที่นี่." โอ้ไม่ ฉันครุ่นคิดออกมาดังอีกครั้ง.
"ทำไมคุณบอกว่า" เขา cocks หัวของเขาไปข้างหนึ่งทึ่ง, คำใบ้ของรอยยิ้มที่เล่นบนริมฝีปากของเขา.
"มันเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดไม่ได้หรือไม่" ฉันไม่พร้อมเพรียงกัน , ยู่ยี่และผมสีบลอนด์ไม่ได้.
"ไม่ให้ฉัน" เขาร่าย สายตาของเขาจะรุนแรงอารมณ์ขันหายไปทั้งหมดและกล้ามเนื้อแปลกย้ำลึกลงไปในท้องของฉันอย่างกระทันหัน ผมฉีกตาของฉันออกไปจากการตรวจสอบข้อเท็จจริงและจ้องมองสุ่มสี่สุ่มห้าลงที่นิ้วมือที่ผูกปมของฉันของเขา สิ่งที่เกิดขึ้น? ฉันต้องไป - ตอนนี้ ผมยันไปข้างหน้าเพื่อดึงบันทึก.
"คุณต้องการให้ฉันไปแสดงรอบ?" เขาถาม.
"ฉันแน่ใจว่าคุณจะไกลเกินไปไม่ว่างนายสีเทาและฉันจะมีไดรฟ์ยาว."
"คุณ ' อีกครั้งที่ขับรถกลับไปที่ WSU ในแวนคูเวอร์? "เขาเสียงประหลาดใจกังวลแม้ เขาสายตาออกไปนอกหน้าต่าง ก็เริ่มที่จะมีฝนตก "ดีคุณควรที่จะขับรถอย่างระมัดระวัง." น้ำเสียงของเขาคือท้ายเผด็จการ ทำไมเขาควรจะดูแล? "คุณได้รับทุกอย่างที่คุณต้องการ?" เขากล่าวเสริม.
"ใช่ครับ" ผมตอบบรรจุบันทึกลงในกระเป๋าของฉัน ดวงตาของเขาแคบคร่าว.
"ขอบคุณสำหรับการสัมภาษณ์นายสีเทา."
"ความสุขที่ได้รับการเหมืองทั้งหมด" เขากล่าวสุภาพเช่นเคย.
ขณะที่ผมขึ้นเขายืนอยู่และถือมือของเขาออก.
"จนกว่าเราจะพบกันอีกครั้ง มิสสตีล. "และดูเหมือนท้าทายหรือภัยคุกคามที่ผมไม่แน่ใจว่า ผมขมวดคิ้ว เมื่อเราจะไม่เคยพบกันอีกครั้ง? ผมจับมือของเขาอีกครั้งประหลาดใจที่ปัจจุบันคี่ระหว่างเรายังคงมี มันจะต้องเป็นเส้นประสาทของฉัน.
"นาย สีเทา. "ผมพยักหน้าไปที่เขา ย้ายด้วยความสง่างามแข็งแรงอ่อนไปที่ประตูเขาเปิดมันกว้าง.
"เพียงเพื่อให้มั่นใจว่าคุณทำให้มันผ่านประตูมิสสตีล." เขาทำให้ผมมีรอยยิ้มเล็ก ๆ เห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงก่อนหน้านี้ของฉันเข้าน้อยกว่าที่สง่างามเข้ามาในสำนักงานของเขา ฉันล้าง.
"นั่นคือน้ำใจมากนายสีเทา" ฉันแน็ปและกว้างรอยยิ้มของเขา ฉันดีใจที่คุณหาฉันสนุกสนานผมถมึงตาใจเดินเข้ามาในห้องโถง ฉันประหลาดใจเมื่อเขาตามฉันออก เอนเดรียและโอลิเวียทั้งสองมองขึ้นประหลาดใจอย่างเท่าเทียมกัน.
"คุณมีเสื้อ?" สีเทาถาม.
"Yes." โอลิเวียกระโดดขึ้นและดึงแจ็คเก็ตของฉันซึ่งสีเทาใช้เวลาจากเธอก่อนที่เธอจะมอบให้กับผม เขาถือมันขึ้นมาและรู้สึกขันประหม่าผมยักมันใน สีเทาสถานที่มือของเขาสำหรับช่วงเวลาบนไหล่ของฉัน ผมอ้าปากค้างที่ติดต่อ ถ้าเขาสังเกตเห็นปฏิกิริยาของฉันเขาให้อะไรไป นิ้วชี้ยาวของเขากดปุ่มเรียกลิฟท์และเรายืนรอ - อย่างเชื่องช้าในส่วนของฉันเฉยครอบครองตัวเองของเขา เปิดประตูและผมรีบในหมดหวังที่จะหลบหนี ผมต้องการที่จะได้ออกไปจากที่นี่ เมื่อผมหันไปมองเขาเขายืนพิงประตูข้างลิฟท์ด้วยมือข้างหนึ่งอยู่บนผนัง เขาจริงๆเป็นมากดี มันทำให้เสียสมาธิ ดวงตาสีเทาการเผาไหม้ของเขาจ้องมองมาที่ฉัน.
"Anastasia" เขากล่าวขณะที่อำลา.
"คริสเตียน" ผมตอบ และเมตตา, ประตูปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เราเรียกใช้โปรแกรมฝึกที่ยอดเยี่ยมที่นี่ " เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ ผมยกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เขาเสนองานให้ผม
" โอ้ ฉันจะจำไว้ " ผมบ่นพึมพำไม่อับอาย " แต่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันเหมาะกับที่นี่ โอ้ไม่ ฉันตรึกตรองดังๆอีกครั้ง .
" ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้น ? " พ่อไก่หัวข้างหนึ่ง ทึ่งที่คำใบ้ของรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาเล่น .
" มันชัดเจนไม่ใช่เหรอ " ผมไม่พร้อมเพรียงกัน , สกปรก , ผมบลอนด์ .
" ไม่นะ " เขาพึมพำ . สายตาของเขาจะรุนแรง ทั้งหมดอารมณ์ขันหายไปและกล้ามเนื้อแปลกลึกในท้องฉันติดใจทันที ฉันฉีกตาของฉันออกไปจากการพิจารณาของเขาจ้องสุ่มสี่สุ่มห้าลงที่เป็นปม นิ้วมือ เกิดอะไรขึ้น ? ฉันต้องไปและตอนนี้ ผมเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อดึงบันทึก .
" คุณจะให้ฉันแสดงให้คุณรอบ ?
" เขาขอร้อง