Yet, both the approach and the resu

Yet, both the approach and the results of decentralisation have varied widely
between countries. According to Smoke and Lewis (1996:1281), the limited
success is attributed to two factors. First, the decentralisation process has been
resisted or undermined by central government institutions fearful of losing power
and rationale. Second, many initiatives have been donor driven, over-ambitious,
and not taking into consideration the complex institutional realities that govern the
extent to which, and the pace at which, decentralisation can occur in a particular
country. Oates (1998) argues that the case for decentralisation has often been
made in a very general and uncritical way with little systematic empirical support.
Predictably, the argument for decentralisation has provoked response from some
observers who assert that the case for fiscal decentralisation is much-overstated
(Prud’homme, 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยัง วิธีการและผลลัพธ์ของ decentralisation มีแตกต่างกันอย่างกว้างขวางระหว่างประเทศ ตามควันและเลวิส (1996:1281), การจำกัดความสำเร็จคือบันทึกปัจจัย 2 ครั้งแรก ได้รับการ decentralisationresisted หรือทำลายสถาบันรัฐบาลกลางที่กลัวการสูญเสียพลังงานหลักการ และเหตุผล ที่สอง ในโครงการมีผู้บริจาคที่ขับเคลื่อน ทะเยอทะยานมากเกินไปและไม่คำนึงถึงความเป็นจริงสถาบันซับซ้อนที่ควบคุมการขอบเขตที่ และก้าวที่ decentralisation อาจเกิดขึ้นได้เฉพาะประเทศ จนโอตส์ (1998) ที่ มักจะมีกรณี decentralisationทำแบบทั่วไป และ uncritical สนับสนุนรวมระบบน้อยฉาย อาร์กิวเมนต์สำหรับ decentralisation มีท่านตอบสนองจากผู้สังเกตการณ์ที่ยืนยันรูปกรณีเงิน decentralisation ระบุมากกว่าความจริงมาก(Prud'homme, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ทั้งสองวิธีการและผลของการกระจายอำนาจมีความหลากหลายอย่างกว้างขวาง
ระหว่างประเทศ ตามที่ควันและลูอิส (1996: 1281) จำกัด
ประสบความสำเร็จประกอบกับสองปัจจัย ครั้งแรกขั้นตอนการกระจายอำนาจที่ได้รับการ
ต่อต้านหรือทำลายโดยสถาบันรัฐบาลกลางที่น่ากลัวของการสูญเสียอำนาจ
และเหตุผล ประการที่สองความคิดริเริ่มจำนวนมากได้รับบริจาคขับเคลื่อนมากกว่าความทะเยอทะยาน
และไม่คำนึงถึงความเป็นจริงที่ซับซ้อนสถาบันที่ควบคุม
ขอบเขตที่และก้าวที่กระจายอำนาจสามารถเกิดขึ้นได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ประเทศ ทส์ (1998) ระบุว่ากรณีของการกระจายอำนาจได้รับมักจะ
ทำในลักษณะทั่วไปมากและวิจารณ์ด้วยการสนับสนุนการทดลองเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเป็นระบบ.
คาดการณ์อาร์กิวเมนต์สำหรับการกระจายอำนาจได้กระตุ้นการตอบสนองจาก
ผู้สังเกตการณ์ที่ยืนยันว่ากรณีการกระจายอำนาจทางการคลังเป็น much- คุยโว
(Prud'homme, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกทั้งวิธีการและผลลัพธ์ของ Decentralisation จะแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง
ระหว่างประเทศ ตามไปสูบ กับ ลูอิส ( 1996:1281 ) ความสำเร็จ จำกัด
จากสองปัจจัย แรก , กระบวนการ Decentralisation ได้รับ
ต่อต้านหรือทำลายโดยรัฐบาลกลางสถาบันกลัวสูญเสียอำนาจ
และเหตุผล . ประการที่สอง การริเริ่มมีผู้บริจาคขับเคลื่อน , ทะเยอทะยาน ,
และไม่พิจารณาความเป็นจริงที่ซับซ้อนสถาบันปกครอง
ขอบเขตซึ่ง และทันที่ที่ Decentralisation สามารถเกิดขึ้นในประเทศใดประเทศหนึ่ง

โอตส์ ( 1998 ) ระบุว่า กรณีเพื่อ Decentralisation มักจะได้รับ
ทำในวิธีทั่วไป และ uncritical ที่มีการสนับสนุนน้อย
Predictably อย่างเป็นระบบเชิงประจักษ์อาร์กิวเมนต์เพื่อ Decentralisation ได้กระตุ้นการตอบสนองจาก
ผู้สังเกตการณ์ที่ยืนยันว่า กรณีงบประมาณ Decentralisation มากคุยโว
( prud'homme , 1995 )