Loquat tree (Eriobotrya japonica Li

Loquat tree (Eriobotrya japonica Lindl.) is a subtropical pome fruit species of the family Rosaceae, subfamily Maloideae. In contrast with apple, pear and other pomaceous species, loquat rests in summer and blooms in autumn. Furthermore, its fruit develops in winter and ripens in early spring, just prior to the new vegetative sprout. After the spring harvest, roots begin to grow and continue throughout the summer and autumn, coinciding with the vegetative growth period and blooming ( Reig et al., 2013). It agrees, in a higher extend, with temperate fruit tree species, for which root growth exhibits seasonal periodicity, and peaks of growth appear during the spring and after harvest. But differs for winter, when fruit grows and root growth slows due to the fruit sink strength ( Reig et al., 2013). Nowadays, there is some controversy as to whether root growth is coordinated with periods of shoot growth, crop demands for assimilates or soil growth conditions ( Williamson and Coston, 1989 and Glenn and Walker, 1993).

It is known that there is a competition for nutrients, water and carbohydrates between roots and fruit-shoot systems. But while root restriction has been reported to reduce top growth of deciduous tree crops (Myers, 1992), the influence of root restriction on fruit quality has received little attention. For example, a relationship between root growth and fruit ripening has been found for ‘Delicious’ apple trees, given that the lower rooting by a deficit irrigation advanced fruit ripening and resulted in fruits with higher soluble solid contents and lower titratable acidity, than those from irrigated trees (Ebel et al., 1993). In Citrus, lowering soil temperature reduces root growth, which, in turn, advances rind colour-break ( Mesejo et al., 2012).

But fruit colour development and ripening are also regulated by plant hormones, being the result of coordinated changes in carotenoid content and composition as well as chlorophyll (Chl) degradation (Gross, 1987). GA-like activity has been detected up to the onset of Chl loss in Citrus ( García-Luis et al., 1985), the lowest level being at ripening ( Kuraoka et al., 1997). Cytokinin are involved not only in chloroplast differentiation and Chl biosynthesis by stimulating 5-aminolevulinc acid biosynthesis ( Duszka et al., 2009), but also in Chl degradation by repressing C4 isoperoxidase activity ( Yamauchi et al., 2004). In loquat, kinetin-treated fruit prior to colour break exhibited greener colour and higher levels of Chl and thus delayed harvest date ( Lou et al., 2012). Finally, the onset of fruit degreening has been associated with a marked increase in ABA concentration in Citrus ( Lafuente et al., 1997 and Agustí et al., 2007), and transcripts of the CsNCED enzyme, which controls ABA biosynthesis, are expressed at much higher levels in coloured than in green fruit ( Rodrigo et al., 2006 and Agustí et al., 2007). Besides, the slowing of lateral root primordia emergence during loquat fruit growth ( Reig et al., 2013), which participates in the photosynthate partitioning between roots and fruit, is mediated by ABA synthesis ( Signora et al., 2001).

It is generally accepted that roots, mainly in their apexes, are sites for cytokinin and abscisic acid synthesis, and that the proportion of assimilates retained by a sink depends on the amount of cytokinin supplied by the root (Geisler and Ferree, 1984). Accordingly, a reduction in this supply might diminish the sink capacity of the fruit, increasing that of the root and giving rise to a redistribution of the dry matter. In this way, starch accumulation in roots, due to reduced carbohydrate mobilization, provides a feedback mechanism that reduces carbon metabolism in plants. In fact, an indirect role of sugars in the activation of biosynthesis or transport of auxin to the root has been suggested (Takahashi et al., 2003), since auxins are first synthesized in young leaves and shoot apexes and then translocated basipetally through the stem to the roots where they induce adventitious root formation (Jiang and Feldman, 2003).

According to our previously reported results in loquat, fruit is the strongest sink organ in the tree, particularly during the last stages of fruit development. Throughout this period, fruit accumulates sugars rapidly and prevents the shoot from growing and translocating assimilates and auxins to the root, thus providing an explanation for root growth depletion (Reig et al., 2013).

In this research, we hypothesize that loquat fruit changes colour and ripens in response to root growth depletion caused by its own growth by reducing sugar availability during the last stages of fruit growth. To this end, we used 13CO2 tracing to give clear proof of fruit sink preventing carbohydrate translocation to the root and find out how long the effect lasts. We aim to test the hypothesis that this depletion in root growth reduces nitrogen uptake, hormonal biosynthesis and translocation to the fruit during the last fruit growth stages, hence triggering fruit colour break and ripening.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต้นไม้ loquat (japonica Eriobotrya Lindl.) เป็นผลไม้ชนิด pome แบบตระกูล Rosaceae, subfamily Maloideae In contrast with แอปเปิ้ล ลูกแพร์ และพันธุ์อื่น ๆ pomaceous, loquat ทั้งร้อน และบลูมส์ในฤดูใบไม้ร่วง นอกจากนี้ ผลไม้ของพัฒนาในฤดูหนาว และ ripens ในฤดูใบไม้ผลิต้น ก่อนงอกผักเรื้อรังใหม่ หลังการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ผลิ รากเริ่มเจริญเติบโต และดำเนินต่อไปตลอดทั้งฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง เนื่อง ด้วยระยะเวลาเจริญเติบโตของผักเรื้อรัง และ blooming (Reig et al., 2013) มันตกลง ในขยายสูง ผลไม้ซึ่งพันธุ์ต้นไม้ การเจริญเติบโตของรากที่จัดแสดงประจำงวดตามฤดูกาล และปรากฏแห่งการเจริญเติบโตใน ช่วงฤดูใบไม้ผลิ และ หลังการเก็บเกี่ยว แต่แตกต่างในฤดูหนาว เมื่อผลไม้เติบโต และรากเจริญเติบโตช้าเนื่องจากความแข็งแรงรับผลไม้ (Reig et al., 2013) ในปัจจุบัน มีถกเถียงบางเป็นรากเจริญเติบโตว่าจะประสานกับระยะยิงเจริญเติบโต ความต้องการของพืชการ assimilates หรือดินสภาพการเจริญเติบโต (Williamson และ Coston, 1989 และเกล็น และ วอล์คเกอร์ 1993)เป็นที่รู้จักกันว่า มีการแข่งขันสำหรับสารอาหาร น้ำ และคาร์โบไฮเดรตระหว่างรากและระบบยิงผลไม้ แต่ในขณะที่มีการรายงานข้อจำกัดหลักเพื่อลดการเจริญเติบโตบนต้นไม้ผลัดใบพืช (ไมเยอร์ 1992), อิทธิพลของรากจำกัดคุณภาพผลไม้ได้รับความสนใจน้อย ตัวอย่าง ความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของรากและผลไม้ ripening พบสำหรับ 'อร่อย' ต้นไม้แอปเปิ้ล ระบุว่า rooting ล่าง โดยชลประทานดุล ripening ผลไม้ขั้นสูง และส่งผลให้ผลไม้ที่มีเนื้อหาของแข็งละลายน้ำสูงและต่ำว่า titratable กว่าจากต้นไม้ยาม (Ebel et al., 1993) ในส้ม ลดอุณหภูมิในดินลดการเติบโตราก ซึ่ง จะ ความก้าวหน้าแคบสีเบรก (Mesejo et al., 2012)แต่ผลไม้สีพัฒนาและ ripening จะยังควบคุม โดยฮอร์โมนพืช มีผลเปลี่ยนแปลงประสาน carotenoid เนื้อหา และองค์ประกอบ รวมทั้งการสลายตัวของคลอโรฟิลล์ (Chl) (รวม 1987) พบกิจกรรม GA เหมือนได้ของขาดทุน Chl ในส้ม (Luis García et al., 1985), ต่ำระดับกำลังที่ ripening (Kuraoka และ al., 1997) Cytokinin มีส่วนร่วมไม่เพียงแต่สร้างความแตกต่างของคลอโรพลาสต์และสังเคราะห์ Chl โดยกระตุ้น 5 aminolevulinc กรดสังเคราะห์ (Duszka et al., 2009), แต่ยัง Chl สลายตัว โดยกิจกรรม isoperoxidase C4 (ยะมะอุชิ et al., 2004) repressing ใน loquat, kinetin ถือผลไม้ก่อนแบ่งสีจัดแสดงสีสีเขียวและระดับสูงของ Chl และจึง ล่าช้าวันเก็บเกี่ยว (Lou et al., 2012) สุดท้าย ของผลไม้ degreening ได้เชื่อมโยงกับการเพิ่มความเข้มข้นของ ABA ในส้ม (Lafuente และ al., 1997 และ Agustí et al., 2007) การทำเครื่องหมาย และใบแสดงผลของเอนไซม์ CsNCED ซึ่งควบคุมการสังเคราะห์ ABA จะแสดงอยู่ในระดับที่สูงมากในสีกว่าในผลไม้สีเขียว (Rodrigo et al., 2006 และ Agustí et al., 2007) สำรอง การชะลอตัวของรากด้านข้าง primordia เกิดระหว่าง loquat ผลไม้เจริญเติบโต (Reig et al., 2013), ซึ่งเข้าร่วมในพาร์ทิชัน photosynthate ระหว่างรากและผลไม้ เป็น mediated โดย ABA สังเคราะห์ (Signora et al., 2001)โดยทั่วไปยอมรับว่า ราก ส่วนใหญ่ใน apexes ของพวกเขา เป็นเว็บไซต์สำหรับ cytokinin และสังเคราะห์กรดแอบไซซิก และสัดส่วนของ assimilates รักษาอ่างขึ้นอยู่กับจำนวน cytokinin จัดราก (Geisler และ Ferree, 1984) ตาม ลดอุปทานนี้อาจลดกำลังเก็บผลไม้ เพิ่มที่ราก และให้ขึ้นกับซอร์สของเรื่องแห้ง ด้วยวิธีนี้ สะสมแป้งในราก เนื่องจากคาร์โบไฮเดรตลดลงเคลื่อนไหว มีกลไกให้ผลป้อนกลับที่ลดการเผาผลาญคาร์บอนในพืช ในความเป็นจริง มีบทบาททางอ้อมของน้ำตาลในการเรียกใช้การสังเคราะห์หรือการขนส่งออกซินให้รากได้รับการแนะนำ (ทะกะฮะชิ et al., 2003) ตั้งแต่ auxins ที่สังเคราะห์ใน ครั้งแรก ยังออกยิง apexes แล้ว translocated basipetally ผ่านก้านเพื่อรากฐานที่จะก่อให้เกิดก่อราก adventitious (เจียงและ Feldman, 2003)ตามผลของเรารายงานไปก่อนหน้านี้ใน loquat ผลไม้เป็นอวัยวะรับแข็งแกร่งในแผนภูมิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างขั้นตอนสุดท้ายของการพัฒนาผลไม้ ตลอดช่วงเวลานี้ สะสมน้ำตาลอย่างรวดเร็ว และป้องกันไม่ให้หน่อไม้เติบโตผลไม้ และ translocating assimilates ก auxins ไปราก จึง ให้อธิบายรากเจริญเติบโตจนหมด (Reig et al., 2013)ในงานวิจัยนี้ เรา hypothesize loquat ผลไม้เปลี่ยนสี และ ripens ในการตอบสนองจนหมดรากเจริญเติบโตที่เกิดจากการเจริญเติบโตของตนเอง โดยลดน้ำตาลพร้อมใช้งานในระหว่างขั้นตอนสุดท้ายของการเจริญเติบโตของผลไม้ เพื่อการนี้ เราใช้ 13CO2 ติดตามให้หลักฐานที่ชัดเจนของผลไม้รับป้องกันไม่ให้คาร์โบไฮเดรตการสับเปลี่ยนไปยังราก และหาผลระยะเวลา เรามุ่งจะทดสอบสมมติฐานที่ว่า การลดลงของอัตราการเติบโตของรากลดการดูดซับไนโตรเจน ฮอร์โมนสังเคราะห์ และการสับเปลี่ยนกับผลไม้ในช่วงระยะการเจริญเติบโตล่าสุดของผลไม้ จึงเรียกผลไม้สีแบ่ง และ ripening

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Loquat ต้นไม้ (Eriobotrya japonica Lindl.) เป็นสายพันธุ์ผลไม้ POME กึ่งเขตร้อนของครอบครัว Rosaceae อนุวงศ์ Maloideae ในทางตรงกันข้ามกับแอปเปิ้ลลูกแพร์และชนิดอื่น ๆ pomaceous, loquat พักผ่อนในช่วงฤดูร้อนและบุปผาในฤดูใบไม้ร่วง นอกจากนี้ผลของมันพัฒนาในฤดูหนาวและ ripens ในต้นฤดูใบไม้ผลิ แต่ก่อนที่จะงอกพืชใหม่ หลังการเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ผลิ, รากและเริ่มที่จะเติบโตอย่างต่อเนื่องและตลอดฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงประจวบกับระยะเวลาการเจริญเติบโตและเบ่งบาน (Reig et al., 2013) มันตกลงในที่สูงขยายพันธุ์ไม้ผลเมืองหนาวซึ่งเจริญเติบโตของรากการจัดแสดงนิทรรศการช่วงฤดูกาลและยอดของการเจริญเติบโตปรากฏขึ้นในระหว่างฤดูใบไม้ผลิและหลังการเก็บเกี่ยว แต่แตกต่างกันสำหรับฤดูหนาวเมื่อผลไม้เติบโตและเจริญเติบโตของรากช้าเนื่องจากความแรงอ่างล้างจานผลไม้ (Reig et al., 2013) ปัจจุบันมีการโต้เถียงเป็นไปได้ว่าการเจริญเติบโตของรากมีการประสานงานกับระยะเวลาของการเจริญเติบโตของการถ่ายความต้องการพืชสำหรับ assimilates หรือสภาวะการเจริญเติบโตในดิน (วิลเลียมสันและ Coston 1989 และเกล็นวอล์คเกอร์, 1993). เป็นที่รู้จักกันว่ามีการแข่งขันสำหรับ สารอาหารน้ำและคาร์โบไฮเดรตระหว่างรากผลไม้และระบบการถ่ายภาพ แต่ในขณะที่ข้อ จำกัด รากได้รับรายงานการลดการเจริญเติบโตของพืชบนต้นไม้ผลัดใบ (ไมเออร์, 1992) อิทธิพลของรากข้อ จำกัด ที่มีต่อคุณภาพผลไม้ที่ได้รับความสนใจน้อย ตัวอย่างเช่นความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของรากและผลไม้สุกได้พบ 'อร่อย' ต้นไม้แอปเปิ้ลระบุว่ารากจะลดลงด้วยการชลประทานการขาดดุลสูงสุกและผลไม้ส่งผลให้ผลไม้ที่มีปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้สูงขึ้นและความเป็นกรดที่ไตเตรทต่ำกว่าผู้ที่มาจาก ต้นไม้ชลประทาน (Ebel et al., 1993) ในส้มลดอุณหภูมิดินช่วยลดการเจริญเติบโตของรากซึ่งในทางกลับกันความก้าวหน้าสีแบ่งเปลือก (Mesejo et al., 2012). แต่การพัฒนาสีผลไม้สุกและถูกควบคุมโดยฮอร์โมนพืชเป็นผลจากการเปลี่ยนแปลงในการประสานงาน carotenoid เนื้อหาและองค์ประกอบเช่นเดียวกับคลอโรฟิล (Chl) การย่อยสลาย (Gross, 1987) กิจกรรม GA เหมือนได้รับการตรวจได้ถึงการโจมตีของการสูญเสียใน Chl ส้ม (หลุยส์การ์เซีย et al., 1985) ที่ระดับต่ำสุดเป็นที่สุก (Kuraoka et al., 1997) ไซโตไคนิที่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่เพียง แต่ในความแตกต่างและการสังเคราะห์คลอโรพลา Chl โดยการกระตุ้นการสังเคราะห์กรด 5 aminolevulinc (Duszka et al., 2009) แต่ยังอยู่ในการย่อยสลายโดย Chl ระงับ C4 กิจกรรม isoperoxidase (Yamauchi et al., 2004) ใน loquat ผลไม้ kinetin รับการรักษาก่อนที่จะมีการแบ่งสีแสดงสีที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมและระดับที่สูงขึ้นของ Chl และวันที่เก็บเกี่ยวล่าช้าจึง (ลู et al., 2012) ในที่สุดการโจมตีของ degreening ผลไม้ที่มีความเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของการทำเครื่องหมายในความเข้มข้นของสถาบันการเงินในส้ม (Lafuente et al., 1997 และAgustí et al., 2007) และใบรับรองผลการเรียนของเอนไซม์ CsNCED ซึ่งควบคุมการสังเคราะห์ ABA มีการแสดงที่ ระดับที่สูงขึ้นมากในสีกว่าในผลไม้สีเขียว (โรดริโก et al., 2006 และAgustí et al., 2007) นอกจากนี้การชะลอตัวของการเกิด primordia รากด้านข้างระหว่างการเจริญเติบโตผลไม้ loquat (Reig et al., 2013) ซึ่งมีส่วนร่วมในการแบ่ง photosynthate ระหว่างรากและผลไม้เป็นผู้ไกล่เกลี่ยโดยการสังเคราะห์ ABA (นาง et al., 2001). มันเป็นเรื่องปกติ ได้รับการยอมรับว่ารากส่วนใหญ่ใน apexes ของพวกเขาเป็นเว็บไซต์สำหรับไซโตไคนิและการสังเคราะห์กรดแอบไซซิกและสัดส่วนของ assimilates อ่างเก็บรักษาไว้โดยขึ้นอยู่กับปริมาณของไซโตไคนิที่จัดทำโดยราก (Geisler และ Ferree, 1984) ดังนั้นการลดลงในการจัดหานี้อาจลดความจุอ่างล้างจานของผลไม้ที่เพิ่มขึ้นของรากและก่อให้เกิดการกระจายของน้ำหนักแห้ง ด้วยวิธีนี้การสะสมแป้งในรากเนื่องจากการระดมลดคาร์โบไฮเดรตให้กลไกความคิดเห็นที่ช่วยลดการเผาผลาญคาร์บอนในพืช ในความเป็นจริงมีบทบาททางอ้อมของน้ำตาลในการใช้งานของการสังเคราะห์หรือการขนส่งของออกซินที่รากได้รับการแนะนำ (ทากาฮาชิ et al., 2003) เนื่องจากมีการสังเคราะห์ auxins แรกในใบอ่อนและยิง apexes และ translocated แล้ว basipetally ผ่านลำต้น ไปที่รากที่พวกเขาก่อให้เกิดการก่อตัวของรากบังเอิญ (เจียงและเฟลด์แมน, 2003). ตามผลการรายงานก่อนหน้านี้ของเราใน loquat ผลไม้เป็นอวัยวะที่อ่างล้างจานที่แข็งแกร่งที่สุดในต้นไม้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงขั้นตอนสุดท้ายของการพัฒนาผลไม้ ตลอดช่วงเวลานี้ผลไม้น้ำตาลสะสมอย่างรวดเร็วและป้องกันการยิงจากการเจริญเติบโตและ translocating assimilates และ auxins รากจึงให้คำอธิบายสำหรับการสูญเสียเจริญเติบโตของราก (Reig et al., 2013). ในงานวิจัยนี้เราตั้งสมมติฐานว่าการเปลี่ยนแปลงผลไม้ loquat สีและ ripens ในการตอบสนองต่อการสูญเสียที่เกิดจากการเจริญเติบโตของรากโดยการเจริญเติบโตของตัวเองโดยการลดน้ำตาลว่างระหว่างขั้นตอนสุดท้ายของการเจริญเติบโตของผลไม้ ด้วยเหตุนี้เราใช้ 13CO2 การติดตามเพื่อให้หลักฐานที่ชัดเจนของอ่างล้างจานผลไม้ป้องกันการโยกย้ายไปยังรากคาร์โบไฮเดรตและหาวิธีการระยะเวลามีผลบังคับใช้เป็นเวลา เรามุ่งมั่นที่จะทดสอบสมมติฐานที่ว่าการสูญเสียในการเจริญเติบโตของรากนี้จะช่วยลดการดูดซึมไนโตรเจนสังเคราะห์ฮอร์โมนและโยกย้ายผลไม้ในช่วงระยะการเจริญเติบโตของผลไม้ที่ผ่านมาจึงเรียกการแบ่งสีและผลไม้สุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Loquat ต้นไม้ ( eriobotrya ญี่ปุ่น + + เอื้องสีตาล ) เป็นชนิดของผลไม้เขตกึ่งร้อน pome พีต แซมพราส ครอบครัว subfamily maloideae . ในทางตรงกันข้าม กับ แอปเปิ้ล ลูกแพร์ และชนิด pomaceous อื่น ๆ , Loquat พักผ่อนในฤดูร้อน และบานในฤดูใบไม้ร่วง นอกจากนี้ ผลของมันพัฒนาในฤดูหนาวและ ripens ในฤดูใบไม้ผลิ เพียงแค่ก่อนที่จะแตกหน่อเจริญเติบโตใหม่ หลังจากฤดูใบไม้ผลิเก็บเกี่ยวรากเริ่มเติบโตและต่อเนื่องในช่วงฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วง ประจวบกับช่วงการเจริญเติบโตทางลำต้น และดอกบาน ( เรอิก et al . , 2013 ) แล้วตกลงในสูงขยาย กับชนิด ต้นไม้ ผลไม้เมืองหนาว ซึ่งการเจริญเติบโตของรากการกำหนดออกตามฤดูกาลและยอดการเติบโตขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และหลังการเก็บเกี่ยว แต่ที่แตกต่างสำหรับฤดูหนาวเมื่อผลไม้เติบโตและการเจริญเติบโตของรากช้าเนื่องจากผลไม้จมแรง ( เรอิก et al . , 2013 ) ปัจจุบันมีบางข้อพิพาทเป็นว่า การเจริญเติบโตของรากมีการประสานงานกับระยะเวลาของการยิง , ตัดความต้องการสำหรับ assimilates หรือเงื่อนไขการเจริญเติบโตดิน ( วิลเลียมสัน และใช้ชีวิต 1989 และเกลน และ วอล์คเกอร์ , 1993 ) .

มันเป็นที่รู้จักกันว่ามีการแข่งขันสำหรับรังน้ำและคาร์โบไฮเดรตระหว่างรากและระบบยิงผลไม้ แต่ในขณะที่ข้อกำหนดรากได้รับการรายงานเพื่อลดการเจริญเติบโตของด้านบนของพืชต้นไม้ผลัดใบ ( Myers , 1992 ) , อิทธิพลของข้อกำหนดรากต่อคุณภาพของผลที่ได้รับความสนใจน้อย ตัวอย่างเช่น ความสัมพันธ์ระหว่างการเจริญเติบโตของรากและผลสุกมีพบ ' ต้นไม้แอปเปิ้ลอร่อย’ให้ลดการขจัดโดยขาดการชลประทานขั้นสูงสุก ( ผลไม้ที่มีปริมาณของแข็งสูงเนื้อหาและลดปริมาณกรดที่ไทเทรตได้ ปริมาณสูงกว่าน้ำจากต้นไม้ ( เอเบล et al . , 1993 ) ในส้ม ลดอุณหภูมิของดิน ช่วยลดการเจริญเติบโตของราก ซึ่ง จะ ขยับเปลือกแบ่งสี ( mesejo et al . , 2012 ) .

แต่ผลไม้พัฒนาสีและสุกยังถูกควบคุมโดยฮอร์โมนพืช ผลของการประสานงานในการเปลี่ยนแปลงในเนื้อหาและส่วนประกอบรวมทั้งคลอโรฟิลล์ ( CHL ) การย่อยสลาย ( รวม , 1987 ) กาย เช่น กิจกรรมที่ถูกตรวจพบจะเริ่มมีอาการของการสูญเสียในส้ม ( CHL garc í a-luis et al . , 1985 ) , ระดับต่ำสุดอยู่ที่สุก ( ชิ คุราโอกะ et al . , 1997 )ไซโตไคนินเกี่ยวข้องไม่เพียง แต่ในความแตกต่างและในคลอโรพลาสต์ กระตุ้นกรดใน 5-aminolevulinc CHL ( duszka et al . , 2009 ) แต่ยังอยู่ในการย่อยสลาย CHL โดย repressing กิจกรรม isoperoxidase C4 ( ผู้พัฒนา et al . , 2004 ) ในลุคควัด ส่วนผลไม้ก่อนที่จะได้รับการแบ่งสี มี สี เขียว และระดับที่สูงขึ้นของ CHL จึงล่าช้าอาจเก็บเกี่ยว ( ลู et al ., 2012 ) ในที่สุดการโจมตีของ degreening ผลไม้ มีความสัมพันธ์กับการปรับตัวเพิ่มขึ้นใน ABA ความเข้มข้นในส้ม ( lafuente et al . , 1997 และ agust í et al . , 2007 ) และยีนของเอนไซม์ csnced ซึ่งการควบคุม 2 ระดับ จะแสดงในระดับที่สูงกว่าในสีในผลไม้สีเขียว ( Rodrigo et al , . 2549 . kgm agust et al . , 2007 ) นอกจากนี้จากด้านข้างของรากงอกในช่วงไพรม ์เดีย Loquat ผล ( เรอิก et al . , 2013 ) ซึ่งมีส่วนร่วมใน photosynthate แบ่งระหว่างรากและผล เป็นคนกลาง โดยการสังเคราะห์ ABA ( มาดาม et al . , 2001 ) .

เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า ราก ส่วนใหญ่สามารถตรวจของพวกเขา เว็บไซต์ ) และ โดยการสังเคราะห์กรด ,และสัดส่วนของ assimilates เก็บไว้โดยอ่างขึ้นอยู่กับปริมาณ ) จัดโดย ราก ( ไกสเลอร์ และ ferree , 1984 ) ดังนั้นในการลดอุปทานนี้อาจจะลดความจุของอ่าง ผลไม้ เพิ่มของรากและให้สูงขึ้นเพื่อแจกจ่ายของแห้ง ในวิธีนี้การสะสมแป้งที่ราก เนื่องจากการลดลงของคาร์โบไฮเดรตมีกลไกความคิดเห็นที่ลดคาร์บอนในพืช . ในความเป็นจริง , ลักษณะบทบาทของน้ำตาลในการกระตุ้นการผลิต หรือการขนส่งของออกซินในรากได้รับการแนะนำ ( ทาคาฮาชิ et al . , 2003 )ตั้งแต่ออกซินเป็นสังเคราะห์ครั้งแรกในใบอ่อนและยิงสามารถตรวจแล้ว translocated basipetally ผ่านต้นราก ที่ พวก เขา ชักนำให้เกิดรากหายใจผิดปกติ ( เจียง และ เฟลด์แมน , 2003 ) .

ตามการรายงานก่อนหน้านี้ในผลลัพธ์ของ Loquat , ผลไม้เป็นอวัยวะที่แข็งแรงที่สุดในอ่างไม้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างขั้นตอนสุดท้ายของการพัฒนาของผล . ตลอดระยะเวลานี้ผลไม้สะสมน้ำตาลอย่างรวดเร็วและป้องกันการยิงจากการเติบโต และ translocating assimilates มั่วซั่วไปและราก จึงให้คำอธิบายสำหรับการเจริญเติบโตของราก ( เรอิก et al . , 2013 ) .

ในงานวิจัยนี้เราพบว่า การเปลี่ยนแปลงสีและ ripens Loquat ผลไม้ในการตอบสนองต่อการเจริญเติบโตของรากปัญหาที่เกิดจากการใช้ของตัวเองด้วยการลดน้ำตาลในระหว่างขั้นตอนสุดท้ายของการเจริญเติบโตของผล จุดนี้เราใช้ 13co2 ติดตามเพื่อให้หลักฐานที่ชัดเจนของผลไม้จมป้องกันโยกย้ายคาร์โบไฮเดรตเพื่อรากและค้นหานานผลที่ยั่งยืนเราจุดมุ่งหมายเพื่อทดสอบสมมติฐานที่ว่านี้ในการลดปริมาณไนโตรเจนและการเจริญเติบโตของราก , ทฤษฎีออโตมาตาและโยกย้ายไปยังผลไม้ผลไม้ในช่วงระยะการเจริญเติบโต ดังนั้น การแบ่งสี และผลไม้สุก