The poison frogs (family Dendrobati

The poison frogs (family Dendrobatidae) are terrestrial anuran amphibians displaying a wide range of coloration and toxicity. These frogs generally have been considered to be aposematic, but relatively little research has been carried out to test the predictions of this hypothesis. Here we use a comparative approach to test one prediction of the hypothesis of aposematism: that coloration will evolve in tandem with toxicity. Recently, we developed a phylogenetic hypothesis of the evolutionary relationships among representative species of poison frogs, using sequences from three regions of mitochondrial DNA. In our analysis, we use that DNA-based phylogeny and comparative analysis of independent contrasts to investigate the correlation between coloration and toxicity in the poison frog family (Dendrobatidae). Information on the toxicity of different species was obtained from the literature. Two different measures of the brightness and extent of coloration were used. (i) Twenty-four human observers were asked to rank different photos of each different species in the analysis in terms of contrast to a leaf-littered background. (ii) Color photos of each species were scanned into a computer and a computer program was used to obtain a measure of the contrast of the colors of each species relative to a leaf-littered background. Comparative analyses of the results were carried out with two different models of character evolution: gradual change, with branch lengths proportional to the amount of genetic change, and punctuational change, with all change being associated with speciation events. Comparative analysis using either method or model indicated a significant correlation between the evolution of toxicity and coloration across this family. These results are consistent with the hypothesis that coloration in this group is aposematic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กบพิษ (Dendrobatidae ครอบครัว) มีครึ่งบกครึ่งน้ำบก anuran แสดงหลากหลายสีและความเป็นพิษ กบเหล่านี้โดยทั่วไปได้รับการพิจารณาเป็น aposematic แต่ค่อนข้างน้อยวิจัยมีการดำเนินการทดสอบการคาดคะเนของสมมติฐานนี้ ที่นี่เราใช้วิธีการเปรียบเทียบการทดสอบทำนายหนึ่งของสมมติฐานของ aposematism: สีจะพัฒนาควบคู่กับความเป็นพิษ เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราพัฒนาสมมติฐานทางความสัมพันธ์เชิงวิวัฒนาการระหว่างพันธุ์กบพิษ ตัวแทนโดยใช้ลำดับจาก 3 ภูมิภาคของจื่อ ในการวิเคราะห์ของเรา เราใช้ว่าดีเอ็นเอตาม phylogeny และวิเคราะห์เปรียบเทียบความแตกต่างเป็นอิสระเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างสีและความเป็นพิษในครอบครัวกบพิษ (Dendrobatidae) ข้อมูลเกี่ยวกับความเป็นพิษของสายพันธุ์ได้รับจากวรรณคดี สองมาตรการที่แตกต่างของความสว่างและขอบเขตของสีที่ใช้ (i) ยี่สิบสี่มนุษย์ผู้สังเกตการณ์ขอให้จัดอันดับรูปภาพแตกต่างกันของแต่ละสายพันธุ์แตกต่างกันในการวิเคราะห์ในแง่ของความคมชัดการพื้นหลังใบที่ทิ้งกระจุยกระจาย (ii) สแกนภาพถ่ายสีแต่ละสายพันธุ์ในคอมพิวเตอร์ และใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อขอรับการวัดความคมชัดของสีของแต่ละสายพันธุ์กับพื้นหลังใบที่ทิ้งกระจุยกระจาย วิเคราะห์เปรียบเทียบผลการดำเนินการกับวิวัฒนาการตัวอักษรสองแบบที่แตกต่าง: ค่อย ๆ เปลี่ยน สาขาความยาวสัดส่วนกับจำนวนที่ใช้ในการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม และการเปลี่ยนแปลง punctuational ทั้งหมดจะเชื่อมโยงกับกิจกรรมควิดเปลี่ยน วิเคราะห์เปรียบเทียบโดยใช้วิธีหรือรูปแบบแสดงความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างการวิวัฒนาการของความเป็นพิษและสีในตระกูลนี้ ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับสมมติฐานที่ว่า สีในกลุ่มนี้เป็น aposematic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กบพิษ (ครอบครัว Dendrobatidae) เป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งบกกบแสดงความหลากหลายของสีและความเป็นพิษ กบเหล่านี้มักจะได้รับการพิจารณาให้เป็น aposematic แต่งานวิจัยค่อนข้างน้อยได้รับการดำเนินการในการทดสอบการคาดการณ์ของสมมติฐานนี้ ที่นี่เราใช้วิธีการเปรียบเทียบในการทดสอบหนึ่งคาดการณ์ของสมมติฐานของการ aposematism นี้: สีที่จะมีวิวัฒนาการควบคู่กับความเป็นพิษ เมื่อเร็ว ๆ นี้เราพัฒนาสมมติฐานวิวัฒนาการของวิวัฒนาการสัมพันธ์ระหว่างสปีชีตัวแทนของกบพิษโดยใช้ลำดับจากสามภูมิภาคยลดีเอ็นเอ ในการวิเคราะห์ของเราเราใช้ว่าเชื้อชาติ DNA-based และการวิเคราะห์เปรียบเทียบความแตกต่างเป็นอิสระในการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างสีและความเป็นพิษในตระกูลพิษกบ (Dendrobatidae) ข้อมูลเกี่ยวกับความเป็นพิษของสายพันธุ์ที่แตกต่างกันที่ได้รับจากวรรณกรรม สองมาตรการที่แตกต่างของความสว่างและขอบเขตของสีที่ถูกนำมาใช้ (i) ยี่สิบสี่สังเกตการณ์มนุษย์ถูกถามในการจัดอันดับภาพที่แตกต่างกันของแต่ละสายพันธุ์ที่แตกต่างกันในการวิเคราะห์ในแง่ของการตรงกันข้ามกับพื้นหลังใบเกลื่อน (ii) รูปถ่ายสีของแต่ละสายพันธุ์ที่ได้รับการสแกนลงในคอมพิวเตอร์และโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่ถูกนำมาใช้เพื่อให้ได้ตัวชี้วัดของความคมชัดของสีของแต่ละชนิดเมื่อเทียบกับพื้นหลังใบทิ้งกระจุยกระจายที่ การวิเคราะห์เปรียบเทียบผลการดำเนินการที่มีสองรูปแบบที่แตกต่างกันของวิวัฒนาการตัวอักษร: การเปลี่ยนแปลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปสาขาที่มีความยาวได้สัดส่วนกับจำนวนของการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมและการเปลี่ยนแปลง punctuational การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ speciation การวิเคราะห์เปรียบเทียบโดยใช้วิธีการหรือรูปแบบการแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างการวิวัฒนาการของความเป็นพิษและสีทั่วครอบครัวนี้ ผลลัพธ์เหล่านี้มีความสอดคล้องกับสมมติฐานที่ว่าสีในกลุ่มนี้คือ aposematic