Xiao Yan, who had been isolated for

Xiao Yan, who had been isolated for the past few months, could not help but sigh emotionally as he walked among the crushing crowds in the small town and listened to the racket from his surroundings. Humans were indeed creatures that loved to live as a group. If he had stayed alone in the wilds for decades, would he still be able to speak?

Shaking his head with a smile, Xiao Yan threw this ridiculous question out of his head and patted the Heavy Xuan Ruler on his back that had been wrapped with a black cloth. He stood at a junction and scanned his soundings. After musing for a moment, he pulled a passerby and inquired about the location of the Thousand Medicinal House. He then opened his strides and hurried in the direction the passerby indicated.

After walking through a few roads, the riotous sound slowly faded and Xiao Yan slowly followed the quiet path down a narrow street. A moment later, a unique small manor appeared in his sight.

The security at the entrance to the manor was extremely tight with over ten fully armed guards present.

Eyeing those guards, Xiao Yan’s eyebrows pressed together; he did not want to alert the owner of the Thousand Medicinal House. He rotated his gaze before turning around and arriving at the back of the manor. He carefully glanced around and quietly jumped the wall.

Xiao Yan snuck into the manor and alertly avoided some of the patrolling guards. After that, he stealthily grabbed a young lady wearing a servant’s uniform.

Seeing the young lady’s frightened expression, Xiao Yan lowered his voice and asked, “Is the Fairy Doctor here?”

“Mm, mm.” With her mouth covered by Xiao Yan, the young lady could only make some vague noises. “Tell me where her is room. Don’t try anything funny. Otherwise, I’ll strip you naked and throw you out!” The soft threat issued beside her ears frightened the young lady to the point where tears appeared in her eyes. She hurriedly pointed to the path that led to the Fairy Doctor’s room with her trembling hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ย่านเสี่ยว ที่มีแยกไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ไม่ช่วยแต่แยกกันอารมณ์เขาเดินท่ามกลางฝูงชนบดในเมืองเล็ก ๆ และฟังไม้จากสภาพแวดล้อมของเขา มนุษย์แท้จริงสิ่งมีชีวิตที่รักอยู่เป็นกลุ่ม ถ้าเขาได้อยู่คนเดียวใน wilds ทศวรรษที่ผ่านมา เขายังจะได้พูดหรือไม่สั่นศีรษะของเขา มีรอยยิ้ม เสี่ยวยานโยนคำถามไร้สาระนี้ออกจากหัวของเขา และ patted ไม้บรรทัดซวนหนักบนเขาที่มีการห่อ ด้วยผ้าสีดำ เขาอยู่ที่การเชื่อมต่อ และสแกน soundings ของเขา หลัง musing ครู่ เขาดึง passerby และถามไถ่ถึงที่ตั้งของบ้านยาพัน เขาเปิดเขาก้าวหน้า แล้วรีบในทิศทางที่ passerby ที่ระบุหลังจากเดินผ่านถนนกี่ riotous เสียงค่อย ๆ ลดช้า และเสี่ยวยานช้าตามเส้นทางเงียบลงถนนแคบ ครู่ต่อมา เนอร์ขนาดเล็กเฉพาะที่ปรากฏในสายตาของเขาการรักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าเมเนอร์ถูกมากแน่น ด้วยยามติดอาวุธครบครันกว่าสิบอยู่Eyeing ยามเหล่านั้น เสี่ยวยันคิ้วกดกัน เขาไม่ได้ต้องการแจ้งเตือนเจ้าของบ้านยาพัน เขาหมุนสายตาของเขาก่อนที่จะเปิดรอบ และเดินทางเมเนอร์ เขารอบคอบ glanced สถาน และเงียบ ๆ ไปผนังยานเสี่ยว snuck เป็นเมเนอร์ และ alertly หลีกเลี่ยงบางยาม patrolling หลังจากนั้น เขาแอบคว้าผู้หญิงสาวสวมเครื่องแบบของข้าราชการSeeing the young lady’s frightened expression, Xiao Yan lowered his voice and asked, “Is the Fairy Doctor here?”“Mm, mm.” With her mouth covered by Xiao Yan, the young lady could only make some vague noises. “Tell me where her is room. Don’t try anything funny. Otherwise, I’ll strip you naked and throw you out!” The soft threat issued beside her ears frightened the young lady to the point where tears appeared in her eyes. She hurriedly pointed to the path that led to the Fairy Doctor’s room with her trembling hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสี่ยวย่านที่ได้รับการแยกออกไม่กี่เดือนที่ผ่านมาไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจอารมณ์ขณะที่เขาเดินในหมู่ฝูงชนบดในเมืองเล็ก ๆ และฟังแร็กเกตจากสภาพแวดล้อมของเขา มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่แน่นอนที่รักที่จะอยู่เป็นกลุ่ม ถ้าเขาได้อยู่คนเดียวในป่ามานานหลายทศวรรษเขาจะยังคงสามารถที่จะพูด? เขย่าหัวของเขาด้วยรอยยิ้ม Xiao Yan โยนคำถามนี้ไร้สาระออกจากหัวของเขาและตบหนัก Xuan ไม้บรรทัดบนหลังของเขาที่ได้รับการห่อด้วย ผ้าสีดำ เขายืนอยู่ที่ทางแยกและสแกนหยั่งของเขา หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาดึงเดินผ่านไปผ่านและสอบถามเกี่ยวกับสถานที่ตั้งของพันสมุนไพรบ้าน จากนั้นเขาก็เปิดความก้าวหน้าของเขาและรีบเดินผ่านไปผ่านไปในทิศทางที่ระบุไว้ได้. หลังจากที่เดินผ่านถนนไม่กี่เสียงที่เกี่ยวกับการจลาจลจางหายไปอย่างช้าๆและ Xiao Yan ช้าตามเส้นทางที่เงียบสงบไปตามถนนแคบ ๆ ช่วงเวลาต่อมาคฤหาสน์ขนาดเล็กที่ไม่ซ้ำกันปรากฏอยู่ในสายพระเนตรของพระองค์. การรักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าคฤหาสน์ที่แน่นมากที่มีมากกว่าสิบยามติดอาวุธอย่างเต็มที่ในปัจจุบัน. Eyeing ยามเหล่านั้นคิ้ว Xiao Yan ของกดเข้าด้วยกัน; เขาไม่ต้องการที่จะแจ้งเตือนเจ้าของพันสมุนไพรบ้าน เขาหมุนสายตาของเขาก่อนที่จะหันไปรอบ ๆ และมาถึงที่ด้านหลังของคฤหาสน์ อย่างรอบคอบเขามองไปรอบ ๆ และเงียบ ๆ กระโดดกำแพง. Xiao Yan แอบเข้าไปในคฤหาสน์และหลีกเลี่ยง alertly บางส่วนของยามลาดตระเวน หลังจากนั้นเขาลอบคว้าหญิงสาวสวมใส่เครื่องแบบคนรับใช้ของ. เห็นสีหน้าตกใจของหญิงสาวเสี่ยวยันลดลงเสียงของเขาและถามว่า "หมอนางฟ้าที่นี่?" "อืมมม." ด้วยปากของเธอปกคลุมด้วย Xiao Yan ที่หญิงสาวเท่านั้นที่จะทำให้เสียงบางอย่างคลุมเครือ "บอกฉันที่ห้องของเธอ ไม่ลองทำอะไรที่ตลก มิฉะนั้นผมจะตัดคุณเปลือยกายและโยนคุณออก! "ภัยคุกคามที่อ่อนออกข้างหูของเธอกลัวหญิงสาวไปยังจุดที่ปรากฏน้ำตาในดวงตาของเธอ เธอรีบชี้ไปยังเส้นทางที่นำไปสู่ห้องหมอนางฟ้ากับมือสั่นของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสี่ยวเหยียนที่ถูกแยกสำหรับไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ไม่สามารถช่วย แต่ถอนหายใจอารมณ์ขณะที่เขาเดินท่ามกลางฝูงชนในเมืองเล็ก ๆบดและฟังเสียงดังจากสภาพแวดล้อมของเขา มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชอบจริงๆ อยู่เป็นกลุ่ม ถ้าเขาได้อยู่ตามลำพังในป่ามานานหลายทศวรรษ , เขาจะยังสามารถพูด

สั่นศีรษะของเขาด้วยรอยยิ้มเสี่ยวเหยียนขว้างคำถามไร้สาระออกจากหัวของเขาและ patted ไม้บรรทัดซวนหนักบนหลังของเขาที่ถูกห่อด้วยผ้าสีดำ เขายืนอยู่ที่ชุมทางและสแกน ซึ่งทำให้เกิดเสียงของเขา หลังจากตรึกตรองอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เดินผ่านมาและสอบถามเกี่ยวกับสถานที่ตั้งของพันยาที่บ้าน จากนั้นเขาก็เปิดเสียงในทิศทางของเขา และรีบเดินผ่านพบ

หลังจากเดินผ่านถนนไม่กี่ เสียงอึกทึกครึกโครมค่อยๆจางเสี่ยวเหยียนอย่างช้าๆตามเส้นทางที่เงียบลง ถนนแคบ สักครู่ต่อมา เฉพาะขนาดเล็กคฤหาสน์ที่ปรากฏในสายตาของเขา .

การรักษาความปลอดภัยทางเข้าคฤหาสน์ค่อนข้างแน่นกว่าสิบพร้อมอาวุธทหารปัจจุบัน

หาการ์ดพวกนั้น เสี่ยวเหยียนคิ้วกดพร้อมกันเขาไม่ได้ต้องการที่จะเตือนเจ้าของพันยาที่บ้าน เขาจ้องมองเขาก่อนจะหมุนไปรอบ ๆและมาถึงด้านหลังของคฤหาสน์ เขาเหลือบมองรอบๆอย่างระมัดระวัง กระโดดข้ามกำแพง

เสี่ยวเหยียน ลอบเข้าไปในคฤหาสน์ และ alertly หลีกเลี่ยงบางส่วนของลาดตระเวนยาม หลังจากนั้น เขาแอบจับหญิงสาวสวมชุดคนรับใช้ .

เห็นสาวน้อยกลัวการแสดงออก เสี่ยวเหยียนลดเสียงของเขาและถามว่า " หมอนางฟ้าที่นี่ ? "

" อืม อืม . . . . . . " ปากของเธอปกคลุมด้วยเสี่ยวเหยียน คุณหนูอาจทำให้คลุมเครือบางเสียง " บอกฉันว่า เธออยู่ห้อง อย่ามาทำเป็นตลก ไม่อย่างนั้น ฉันจะถอดเสื้อผ้าเธอแก้ผ้าและโยนเธอออกไป" ภัยคุกคามที่นุ่มออกข้างหูเธอกลัวหญิงสาวไปยังจุดที่น้ำตาที่ปรากฏอยู่ในสายตาของเธอ เธอรีบชี้ไปทางที่นำไปสู่ห้องนางฟ้าแพทย์กับเธอสั่นมือ