Third, our findings indicate that o

Third, our findings indicate that older women incur disability at earlier ages and
experience higher incidence rates of impairment with longer retention rates of impairment, but
have lower mortality rates than older men. Women aged 70 through 84 years without baseline
impairments averaged 1.2 years of im­paired living (with disabilities in one or more activities of
daily living) over the 6 years after baseline, compared with 1.0 years for older men. Women
aged 85 years or older without baseline impair­ ments averaged 1.7 years of impaired living
over the follow-up period, com­pared with 1.5 years for the oldest old men. Although these
differential rates are partly due to the longer lifespan of women, this finding has
important impli­ cations for risk of needing/using long­ term care services.
Our study of disability is limited by
the use of self-reported vs observed dis­ability. These self-reports may reflect morbidity and
cognition as they relate to disability. Also, disability for a specific activity in this study
is defined as difficulty performing that function. It is possible that more restrictive
definitions of disabil­ity could yield other incidence orders.
To summarize, these findings support a hierarchical pattern of disability in activities of daily
living based on inci­dence of disabilities over time, and they suggest possible gender differences
in incidence of disability. The longitudinal pattern of disability provides insight into the
natural history of the progression of disability and has important public health implications.
Knowledge of a pattern of progression aids in the identification of older people at high risk of
disability, which is important for targeting interven­tions aimed at maintaining independence
among older American men and women. In addition, the prediction of disability progression is
important for forecasting public and private lifetime costs required
to support disabled elderly persons. D

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่สาม ผลการวิจัยของเราบ่งชี้ว่า ผู้หญิงเก่าใช้ความพิการในวัยก่อนหน้านี้ และ ประสบการณ์สูงอุบัติการณ์อัตราผลยาวรักษาราคาของผล แต่ มีอัตราตายต่ำกว่าคนรุ่นเก่า ผู้หญิงอายุ 70 ปี 84 โดยพื้นฐาน ไหวสามารถ averaged 1.2 ปีชีวิตพิการ (ทุพพลภาพในกิจกรรม น้อย ใช้ชีวิตทุกวัน) ปี 6 หลังจากพื้นฐาน เมื่อเทียบกับปี 1.0 สำหรับคนรุ่นเก่า ผู้หญิง อายุ 85 ปี หรือมากกว่า โดยพื้นฐานทำ ments averaged 1.7 ปีชีวิตพิการ ระยะเวลาการติดตามผล เทียบกับ 1.5 ปีสำหรับผู้ชายเก่าเก่า แม้ว่าเหล่านี้ ราคาแตกต่างกันบางส่วนเนื่องจากอายุการใช้ยาวผู้หญิง ค้นหานี้ได้ เป็นของหายากความสำคัญ impli สำหรับความเสี่ยงจำเป็น/ใช้บริการดูแลระยะยาวเราศึกษาพิการถูกจำกัดโดยใช้เปรียบเทียบกับรายงานด้วยตนเองพบความพิการ เหล่านี้ด้วยตนเองรายงานอาจสะท้อน morbidity และ ประชานมีความสัมพันธ์กับความพิการ ยัง พิการสำหรับกิจกรรมเฉพาะในการศึกษานี้ มีกำหนดเป็นปัญหาในการดำเนินการที่ทำงาน จำเป็นที่จำกัดมาก คำนิยามของความพิการสามารถผลผลิตใบสั่งอื่น ๆ อุบัติการณ์สรุป ผลการวิจัยนี้สนับสนุนรูปแบบลำดับชั้นของความพิการในกิจกรรมประจำวัน ชีวิตขึ้นอยู่กับอุบัติการณ์ของความพิการช่วงเวลา และพวกเขาแนะนำความแตกต่างของเพศได้ ในการเกิดความพิการ รูปพิการแบบระยะยาวให้เป็น natural history of the progression of disability and has important public health implications. Knowledge of a pattern of progression aids in the identification of older people at high risk of disability, which is important for targeting interven­tions aimed at maintaining independence among older American men and women. In addition, the prediction of disability progression is important for forecasting public and private lifetime costs requiredto support disabled elderly persons. D

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สามการค้นพบของเราแสดงให้เห็นว่าผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าก่อให้เกิดความพิการที่อายุก่อนหน้านี้และได้สัมผัสกับอัตราอุบัติการณ์ที่สูงขึ้นของการด้อยค่าที่มีอัตราการเก็บรักษานานของการด้อยค่าแต่มีอัตราการตายต่ำกว่าผู้ชายที่มีอายุมากกว่า ผู้หญิงที่มีอายุ 70 ผ่าน 84 ปีโดยไม่มีพื้นฐานความบกพร่องเฉลี่ย1.2 ปีของการด้อยค่าที่อยู่อาศัย (ที่มีความบกพร่องในการทำกิจกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งในชีวิตประจำวัน) ในช่วง 6 ปีที่ผ่านมาหลังจากที่พื้นฐานเมื่อเทียบกับ 1.0 ปีสำหรับผู้ชายที่มีอายุมากกว่า ผู้หญิงที่มีอายุ 85 ปีหรือมากกว่าโดยไม่ต้อง ments พื้นฐานชำรุดเฉลี่ย 1.7 ปีของที่อยู่อาศัยด้อยคุณภาพในช่วงระยะเวลาการติดตามเมื่อเทียบกับ1.5 ปีสำหรับผู้ชายเก่าที่เก่าแก่ที่สุด ถึงแม้ว่าเหล่านี้มีอัตราที่แตกต่างกันเป็นส่วนหนึ่งเนื่องจากอายุการใช้งานอีกต่อไปของผู้หญิง, การค้นพบนี้มีประจุบวกimpli สิ่งสำคัญสำหรับความเสี่ยงของการที่ต้อง / การใช้บริการการดูแลระยะยาว. การศึกษาของเราของความพิการจะถูก จำกัด โดยการใช้งานของตัวเองเทียบกับรายงานความพิการสังเกต รายงานตัวเองเหล่านี้อาจสะท้อนให้เห็นการเจ็บป่วยและความรู้ที่เกี่ยวข้องกับความพิการ นอกจากนี้ยังมีความพิการสำหรับกิจกรรมที่เฉพาะเจาะจงในการศึกษานี้ถูกกำหนดให้เป็นความยากลำบากในการปฏิบัติหน้าที่ที่ มันเป็นไปได้ที่ จำกัด มากขึ้นคำจำกัดความของความพิการได้ผลคำสั่งอุบัติการณ์อื่นๆ . เพื่อสรุปผลการวิจัยเหล่านี้สนับสนุนรูปแบบลำดับชั้นของความพิการในกิจกรรมของชีวิตประจำวันที่อยู่อาศัยขึ้นอยู่กับอัตราการเกิดความพิการเมื่อเวลาผ่านไปและพวกเขาแสดงให้เห็นความแตกต่างทางเพศที่เป็นไปได้ในการเกิดความพิการ รูปแบบระยะยาวของความพิการให้ข้อมูลเชิงลึกในประวัติศาสตร์ธรรมชาติของความก้าวหน้าของความพิการและมีความสำคัญต่อสุขภาพของประชาชน. ความรู้เกี่ยวกับรูปแบบของโรคเอดส์ความคืบหน้าในบัตรประจำตัวของผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงสูงของความพิการซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการแทรกแซงการกำหนดเป้าหมายมุ่งเป้าไปที่ที่ยังคงรักษาความเป็นอิสระในหมู่คนอเมริกันที่มีอายุมากกว่าและหญิง นอกจากนี้คาดการณ์ของความพิการเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการคาดการณ์ของประชาชนอายุการใช้งานและค่าใช้จ่ายส่วนตัวที่จำเป็นเพื่อสนับสนุนผู้สูงอายุผู้พิการ D