And suddenly the door of the room u

And suddenly the door of the room upstairs opened by itself, and they saw coming down the stairs the wrapped-up figure of the stranger staring more blackly than ever through those large glasses. He came down stiffly and slowly, staring all the time; he walked across the passage, staring, and then stopped. He entered the parlour, and suddenly and angrily shut the door in their faces. Not a word was spoken until the noise of the door had died away. They looked at one another. 'Well, I've never seen anything like it!' said Mr Wadgers, more troubled than ever. 'If I were you, I'd go in and ask him about it,' Mr Wadgers advised Mr Hall. 'I'd demand an explanation.' It took some time to persuade Mr Hall to do it. At last he knocked, opened the door, and got as far as: 'Excuse me—'
'Go to the devil!' said the stranger, 'and shut that door after
you.' And that was all.
Chapter 7 The Stranger Shows His Face
It was half past five when the stranger went into the little parlour of the Coach and Horses, and there he remained until nearly midday, with the blinds down and the door shut, and nobody went near him. All that time he could have eaten nothing. Three times he rang his bell, the third time loud and long, but no one answered him. 'Telling us to go to the devil, indeed!' said Mrs Hall. Soon came the story of the robbery at the Vicarage, and that started them thinking. Hall went off with Wadgers to find Mr Shuckleforth, the lawyer, and take his advice. No one went upstairs, and no one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันใดนั้นประตูห้องชั้นบนเปิด ด้วยตัวเอง และมาลงบันไดรูปขึ้นห่อของคนแปลกหน้าจ้องมอง blackly กว่าที่เคยเห็นผ่านแว่นตาที่มีขนาดใหญ่ เขามาลง stiffly และ ช้า จ้องมองตลอดเวลา เขาเดินข้ามกาล จ้องมอง และหยุดแล้ว เขาป้อนห้องนั่งเล่น และทันที และ angrily ปิดประตูในหน้า Word ไม่ได้พูดจนกว่าเสียงของประตูเสียชีวิตไป พวกเขามองที่อื่น 'ดี พันธุ์อะไรเช่นนั้น ' กล่าวว่า นาย Wadgers มีปัญหากว่าเดิม 'ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะไป และถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ นายฮอลล์แนะนำนาย Wadgers 'ผมมีความต้องการคำอธิบาย' ใช้เวลาในการชักชวนนายฮอลล์จะทำ ในที่สุดเขาโบว์ลิ่ง เปิดประตู และมีเพียง: ' โทษ —' 'ไปมาร ' กล่าวว่า คนแปลกหน้า, ' และปิดที่ประตูหลัง คุณ ' และให้ บทที่ 7 คนแปลกหน้าแสดงใบหน้าของเขา ครึ่งที่ผ่านมาห้าเมื่อคนแปลกหน้าเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเล็กน้อยของโค้ชและม้า และมีเขายังคงจนเกือบปิดตอนกลางวัน มีผ้าม่านลงและประตู และไม่มีใครเข้าไปใกล้เขาได้ เวลาทั้งหมดที่เขาสามารถกินอะไร ครั้งที่สามเขารังเขาระฆัง เวลาสามเสียงดัง และยาวนาน แต่ไม่มีใครตอบเขา 'บอกเราไปมาร แน่นอน ' กล่าวว่า นางฮอลล์ เร็ว ๆ นี้ มาพร้อมเรื่องราวของการปล้นที่ Vicarage การ และที่เริ่มได้คิด หอประชุมไปออกกับ Wadgers หานาย Shuckleforth ทนายความ และใช้คำแนะนำของเขา ไม่มีใครไปชั้นบน และไม่มีใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และทันใดนั้นประตูห้องชั้นบนเปิดด้วยตัวเองและพวกเขาเห็นมาลงบันไดร่างห่อขึ้นจากคนแปลกหน้าจ้องมองมากขึ้นกว่าที่เคย blackly ผ่านแว่นตาที่มีขนาดใหญ่เหล่านั้น เขาลงมาเคร่งครัดและช้าจ้องมองตลอดเวลา; เขาเดินข้ามทางเดินจ้องมองแล้วหยุด เขาเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและก็โกรธและปิดประตูในใบหน้าของพวกเขา ไม่ใช่คำพูดจนเสียงของประตูที่เสียชีวิตไป พวกเขามองไปที่อีกคนหนึ่ง 'ดีผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้! กล่าวว่านาย Wadgers, ความสุขมากขึ้นกว่าเดิม 'ถ้าฉันเป็นคุณฉันจะไปในและถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้' นาย Wadgers แนะนำให้นายฮอลล์ 'ฉันจะเรียกร้องคำอธิบาย. มันเอาเวลาที่จะชักชวนให้นายฮอลล์ที่จะทำมัน ในที่สุดเขาเคาะเปิดประตูและได้เท่าที่:
'ขอโทษเลื'! 'ไปที่ปีศาจ' กล่าวว่าคนแปลกหน้า
'และปิดประตูว่าหลังจากที่คุณ. และนั่นคือทั้งหมดที่.
บทที่ 7
คนแปลกหน้าแสดงให้เห็นใบหน้าของเขามันก็ผ่านมาห้าครึ่งหนึ่งเมื่อคนแปลกหน้าเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นเล็กๆ น้อย ๆ ของโค้ชและม้าและมีเขาอยู่จนถึงเกือบเที่ยงกับผ้าม่านลงและปิดประตูและไม่มีใคร ไปอยู่ใกล้เขา ตลอดเวลาที่เขาจะได้กินอะไร สามครั้งเขารังระฆังของเขาเป็นครั้งที่สามดังและนาน แต่ไม่มีใครตอบเขาว่า 'บอกเราจะไปปีศาจแน่นอน!' นางฮอลล์กล่าวว่า เร็ว ๆ นี้มาเล่าเรื่องราวของการโจรกรรมพระและที่พวกเขาเริ่มคิด ฮอลล์ออกไปกับ Wadgers จะหานาย Shuckleforth ทนายความและนำคำแนะนำของเขา ไม่มีใครไปชั้นบนและไม่มีใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และทันใดนั้นประตูของห้องชั้นบนก็เปิดเอง แล้วก็เห็นลงจากบันไดที่ห่อร่างของคนแปลกหน้าจ้องมองอีก blackly กว่าเดิมผ่านแว่นตาขนาดใหญ่เหล่านั้น เขากลับมาแข็งแรงและค่อยๆ จ้องตลอดเวลา เขาเดินข้ามทางเดิน จ้อง แล้วก็หยุด เขาเดินเข้าไปในห้องและปิดประตูทันทีด้วยความโกรธและในใบหน้าของพวกเขาไม่ใช่คำพูดจนเสียงประตูได้ตายจากไป พวกเขามองกันและกัน . . . ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ ! นาย wadgers ทุกข์มากกว่าเดิม . . . ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะเข้าไปถามเขาเกี่ยวกับมัน ' นาย wadgers แนะนำนายฮอลล์’ ฉันต้องการคำอธิบาย มันต้องใช้เวลาเกลี้ยกล่อมนายฮอลล์ ที่จะทำมัน ในที่สุดเขาก็เปิดประตู และได้เท่าที่ :' ขอโทษ '
จงไปยังปีศาจ ! กล่าวว่า คนต่างด้าว และปิดประตูหลัง
คุณ . ' และนั่นคือทั้งหมด
บทที่ 7 คนแปลกหน้าแสดงตัว
มันเป็นตี 5 ครึ่งเมื่อคนแปลกหน้าเข้าไปในร้านค้าเล็ก ๆน้อย ๆของโค้ช และม้า และมีเขาอยู่จนเกือบเที่ยง กับผ้าม่าน และประตูปิด และไม่มีใครไปใกล้ ๆเขา ตลอดเวลาที่เขาอาจจะไม่ได้กินอะไรเลยสามครั้งเขา rang ระฆังของเขาครั้งที่สามดังและนาน แต่ก็ไม่มีใครตอบเขา บอกไปพวกปีศาจจริงๆ ! บอกว่าคุณฮอลล์ แล้วมาเรื่องการโจรกรรมพระ และเริ่มต้น พวกเขาคิด ห้องโถงออกไปกับ wadgers หาคุณ shuckleforth ทนายและทำตามคำแนะนำของเขา ไม่มีใครขึ้นไปข้างบน และไม่มีใคร