, Ulva intestinalis, and Lyngbya sp

, Ulva intestinalis, and Lyngbya sp. were use with 200, 20, and 20 gm-2 res respectively. After 4 weeks of culture, the sea basses cultured with Ulva intestinalis showed a highest weight and length with of 1.85 ± 0.91 g and 3.86±1.16 cm, respectively and showed no significantly effect (p > 0.05) with those of the others. Growth rate sea basses in control, Gracilaria fisheri, Ulva intestinalis, and Lyngbya sp. cultures were 4.50, 2.73, 5.13 และ 2.77 percent per day respectively. Weight of Gracilaria fisheri was decreased to 138.24 ± 33.19 g m-2 while weight of Ulva intestinalis, and Lyngbya sp. were increased to 225.76 ± 31.81 and 176.14 ± 7.09 g with the growth rate of 2.01, 1.38, and 0.99 percent per day. Water quality including salinity, temperature, pH, amount of ammonia and nitrate, alkalinity and hardness of water were not statistically significant (p > 0.05) among the treatments. Average total survival rate of sea basses cultured with no algae, Gracilaria fisheri, Ulva intestinalis, and Lyngbya sp. were 19, 14.3, 17.7, and 23.7 percent respectively. An average total feed conversion ratio was 2.41. In conclusion, co-cultured of sea basses with the algae does not have an effect on their growth rate, survival rate, and quality of water. Also, the algae which were bred with those sea basses have few growth rate, and the eating by other self still occurs among those fries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

, Ulva intestinalis และ Lyngbya sp.ถูกใช้กับ 200, 20 และ res 20 กรัม-2 ตามลำดับ หลังจาก 4 สัปดาห์ของวัฒนธรรม เบสทะเลล้างกับ Ulva intestinalis แสดงให้เห็นว่ามีน้ำหนักและยาว 1.85 ± 0.91 g และ 3.86±1.16 ซม. สูงสุดตามลำดับ และพบว่าไม่มีนัยสำคัญ (p > 0.05) ผลกับของคนอื่น เจริญเติบโตอัตราซีเบสในควบคุม Gracilaria fisheri, Ulva intestinalis และ Lyngbya sp.วัฒนธรรมได้ 4.50, 2.73, 5.13 และร้อย ละ 2.77 ต่อวันตามลำดับ ลดลงน้ำหนักของ Gracilaria fisheri เป็น 138.24 ± 33.19 g m-2 ในขณะที่น้ำหนักของ Ulva intestinalis และ Lyngbya sp.ได้เพิ่มขึ้นเป็น± 225.76 31.81 และ 176.14 ± 7.09 กรัมอัตราการเจริญเติบโต 2.01, 1.38 และร้อย ละ 0.99 ต่อวัน คุณภาพน้ำเช่นความเค็ม อุณหภูมิ pH ปริมาณของแอมโมเนีย และไนเตรท สภาพด่าง และความกระด้างของน้ำได้ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p > 0.05) ระหว่างการรักษา อัตราการรอดตายรวมเฉลี่ยของทะเลเบสล้างไม่มีสาหร่าย Gracilaria fisheri, Ulva intestinalis และ Lyngbya sp. 19, 14.3, 17.7 และร้อย ละ 23.7 ตามลำดับ อัตราการเปลี่ยนอาหารรวมเฉลี่ย 2.41 มาก ในบทสรุป ร่วมล้างของเบสทะเลกับสาหร่ายมีผลต่ออัตราการเติบโตของพวกเขา อัตราการอยู่รอด และคุณภาพของน้ำ ยัง สาหร่ายซึ่งเป็นพันธุ์ที่ มีเบสที่ทะเลมีอัตราการเติบโตน้อย และกิน โดยตนเองอื่น ๆ ยังคงเกิดขึ้นในหมู่เหล่ามันทอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

, อัลวา intestinalis และ Lyngbya SP ถูกใช้กับ 200, 20, และ 20 GM-Res 2 ตามลำดับ หลังจาก 4 สัปดาห์ที่ผ่านมาของวัฒนธรรม, เบสทะเลเพาะเลี้ยงที่มีอัลวา intestinalis พบว่ามีน้ำหนักสูงสุดและมีความยาว 1.85 ± 0.91 กรัมและ 3.86 ± 1.16 ซม. ตามลำดับและพบว่าไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญ (p> 0.05) กับของคนอื่น ๆ การเจริญเติบโตอัตราเบสทะเลในการควบคุมสาหร่ายผมนาง, อัลวา intestinalis และ Lyngbya SP วัฒนธรรมเป็น 4.50, 2.73, 5.13 และร้อยละ 2.77 ต่อวันตามลำดับ น้ำหนักของสาหร่ายผมนางได้รับการลดลง 138.24 ± 33.19 กรัม M-2 ในขณะที่น้ำหนักของอัลวา intestinalis และ Lyngbya SP เพิ่มขึ้นเป็น 225.76 ± 31.81 และ 176.14 ± 7.09 กรัมมีอัตราการเจริญเติบโตของ 2.01, 1.38 และร้อยละ 0.99 ต่อวัน คุณภาพน้ำรวมทั้งความเค็มอุณหภูมิวัดค่า pH, ปริมาณของแอมโมเนียและไนเตรตเป็นด่างและความกระด้างของน้ำไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p> 0.05) การรักษา อัตราการรอดตายเฉลี่ยรวมของเบสทะเลเพาะเลี้ยงสาหร่ายไม่มีสาหร่ายผมนาง, อัลวา intestinalis และ Lyngbya SP 19, 14.3, 17.7 และร้อยละ 23.7 ตามลำดับ อัตราการเปลี่ยนอาหารเฉลี่ยรวม 2.41 ในการสรุปเลี้ยงร่วมของเบสทะเลสาหร่ายไม่ได้มีผลกระทบต่ออัตราการเจริญเติบโตอัตราการรอดตายและคุณภาพของน้ำ นอกจากนี้สาหร่ายที่ได้รับการอบรมกับผู้เบสทะเลมีอัตราการเจริญเติบโตไม่กี่และการรับประทานอาหารด้วยตนเองอื่น ๆ ยังคงเกิดขึ้นในหมู่ผู้ที่ทอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใบ , intestinalis และ lyngbya sp . ที่ใช้กับ 200 , 20 , 20 gm-2 RES ตามลำดับ หลังจาก 4 สัปดาห์ของวัฒนธรรม , ซีเบส เลี้ยง intestinalis ใบพบว่า น้ำหนักและความยาวสูงสุดของ 1.85 ± 0.91 กรัมและ 3.86 ± 1.16 ซม. ตามลำดับ และพบว่าไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) กับของผู้อื่น อัตราการเติบโตของทะเลเบสในการควบคุม ผมนาง , อัลวา intestinalis และ lyngbya sp . วัฒนธรรมเป็น 4.50 , 2.73 , 5.13 และ 2.77 เปอร์เซ็นต์ต่อวัน ตามลำดับ น้ำหนักลดลงใน 138.24 ผมนาง± 33.19 G ด้วย ในขณะที่น้ำหนักของใบ intestinalis และ lyngbya sp . ที่เพิ่มขึ้นและ 225.76 ± 31.81 176.14 ± 7.09 กรัม อัตราการเจริญเติบโตของ 2.01 1.38 และ 0.99 เปอร์เซ็นต์ต่อวัน คุณภาพน้ำ ได้แก่ อุณหภูมิ ความเป็นกรด ปริมาณแอมโมเนีย และไนเตรท ความเป็นด่าง และความกระด้างของน้ำไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ( p > 0.05 ) ระหว่างการรักษา เฉลี่ยอัตราการอยู่รอดของทะเลที่ไม่มีเบสเลี้ยงสาหร่ายผมนาง , อัลวา intestinalis และ lyngbya sp . ที่ 19 , 14.3 , 24.6 และ 23.7 ตามลำดับ เฉลี่ยรวมการเปลี่ยนอาหารเท่ากับ 2.41 . สรุป ร่วมเลี้ยงทะเลเบสกับสาหร่ายไม่มีผลในอัตราการเจริญเติบโต อัตรารอดตาย และคุณภาพของน้ำ นอกจากนี้ สาหร่าย ซึ่งเป็นพันธุ์ที่มีทะเลเบสมีอัตราการเติบโตน้อย และกินด้วยตนเองอื่น ๆยังคงเกิดขึ้นท่ามกลางพวกมันฝรั่งทอด