Therefore the Romans’ passion for g

Therefore the Romans’ passion for glory was not a virtue, a genuine human excellence, regardless of the achievements it brought to the city they loved. Augustine does not deny that “those men of old” who “founded and extended” Rome exhibited a self-discipline which “their descendants” did not.
They “overcame the desire for riches and many other vices”;
55 this suppression is presumably what he means by speaking of Rome’s “moral adornments.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้น ความรักของชาวโรมันสำหรับเกียรติไม่ได้คุณธรรม excellence มนุษย์แท้ โดยไม่คำนึงถึงความสำเร็จที่มาถึงเมืองที่พวกเขารัก ออกัสตินไม่ปฏิเสธว่า "ชายผู้เก่า" ที่ "ก่อตั้ง และขยาย" โรมแสดงวินัยที่ "ลูกหลานของพวกเขา" ไม่ พวกเขา "เอาชนะความปรารถนาสำหรับมั่งคั่งและคมีอื่น ๆ มากมาย"55 นี้ปราบปรามคือสันนิษฐานว่า เขาความหมาย โดยการพูดของโรม "ศีลธรรมพบ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นความรักของชาวโรมัน 'เพื่อความรุ่งเรืองไม่ได้เป็นความดีเลิศของมนุษย์แท้โดยไม่คำนึงถึงความสำเร็จที่นำไปยังเมืองที่พวกเขารัก ออกัสตินไม่ได้ปฏิเสธว่า "คนเหล่านั้นเก่า" ใคร "ก่อตั้งขึ้นและขยาย" โรมแสดงวินัยตนเองซึ่ง "ลูกหลานของพวกเขา" ไม่ได้.
พวกเขา "เอาชนะความปรารถนาเพื่อความมั่งคั่งและความชั่วร้ายอื่น ๆ อีกมากมาย";
55 การปราบปรามนี้สันนิษฐานว่าเป็นสิ่งที่ เขาหมายถึงโดยการพูดของกรุงโรม "เครื่องประดับศีลธรรม."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นชาวโรมัน " ตัณหาเพื่อความรุ่งเรืองไม่คุณธรรม มนุษย์แท้เป็นเลิศ โดยไม่คำนึงถึงความสำเร็จก็มาถึงเมืองที่พวกเขารัก ออกัสตินไม่ปฏิเสธว่า " คนเหล่านั้นเก่า " ที่ก่อตั้งและขยาย " โรมมีความมีวินัยในตนเอง ซึ่ง " ทายาท " ของพวกเขาไม่ได้พวกเขาเอาชนะความปรารถนาความมั่งคั่งและอบายมุขอื่น ๆ " มากมาย55 การปราบปรามนี้สันนิษฐานว่าเขาหมายความว่ายังไง โดยการพูดของ " โรมศีลธรรม adornments ”