Mindfulness practices are rooted in

Mindfulness practices are rooted in taking a nonjudgmental
stance towards difficult experiences (e.g., unpleasant affect, negative
thoughts; Kabat-Zinn, 1994) and have been found to decrease
levels of negative affect (Arch and Craske, 2006; Jain et al.,
2007; Ortner et al., 2007; Tang et al., 2007; Vinci et al., 2014) and
increase positive affect (Davidson et al., 2003; Jain et al., 2007;
Tang et al., 2007). Even a very brief, 15-min mindfulness-based
breathing induction assisted individuals in managing negative affect
when compared to two control groups (Arch and Craske,
2006). Performance on attentional tasks has improved following
mindfulness interventions (e.g., Black et al., 2011; Ortner et al.,
2007; Slagter et al., 2007; Tang et al., 2007). For example, Ortner
et al. (2007) found that college students who received a 7-week
course in mindfulness meditation demonstrated decreases in interference
(on a cognitive task) when presented with affective
images, as opposed to those in the relaxation group. The authors
concluded that the ability to disengage from the emotional content
allowed participants to perform better on the cognitive interference
task, and thus potentially increase attention control.
1.2. Potential mechanisms of impulsivity and mindfulness
The management of attention and emotions are common mechanisms
to both impulsivity and mindfulness (Ainslie and Haslam,
1992; Teper et al., 2013). Regarding impulsivity, having the
ability to attend to a boring or challenging task should result in
increased perseverance (as captured by the Lack of Perseverance
facet) and acting mindfully when experiencing certain mood
states, as opposed to rashly, should result in the management of
certain moods (as captured by the Negative and Positive Urgency
facets; Cyders et al., 2007; Whiteside and Lynam, 2001). Together,
these constructs suggest that managing emotion and attention are
central aspects of impulsivity. Similarly, trait mindfulness is linked
to both the regulation of emotion/affect and the control of attention
that are hypothesized to be associated with impulsivity (Arch
and Craske, 2006; Black et al., 2011; Davidson et al., 2003; Jain
et al., 2007; Ortner et al., 2007; Slagter et al., 2007; Tang et al.,
2007; Vinci et al., 2014). In fact, a recent theoretical model has
proposed that mindfulness improves attention through two related
processes – increased awareness of affect and acceptance of
experiences (Teper et al., 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีปฏิบัติสติไม่ฝังรากในการเป็น nonjudgmentalท่าทางต่อประสบการณ์ยาก (เช่น ไม่มีผลต่อ ลบความคิด Kabat Zinn, 1994) และได้รับพบว่าลดลงระดับของผลกระทบ (ซุ้มและ Craske, 2006 Jain et al.,2007 Ortner et al. 2007 Tang et al. 2007 วินชี et al. 2014) และเพิ่มบวกมีผลต่อ (Davidson et al. 2003 Jain et al. 2007Tang et al. 2007) แม้สั้น 15-นาทีตามสติเหนี่ยวนำบุคคลช่วยในการจัดการเชิงลบที่มีผลต่อการหายใจเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมที่สอง (ซุ้มและ Craske2006) มีการปรับปรุงประสิทธิภาพงานนี้ต่อไปนี้แทรกแซงสติ (เช่น ดำ et al. 2011 Ortner et al.,2007 Slagter et al. 2007 Tang et al. 2007) ตัวอย่างเช่น Ortneret al. (2007) พบว่าวิทยาลัยนักเรียนที่ได้รับสัปดาห์ 7หลักสูตรในการทำสมาธิสติแสดงลดลงในการรบกวนในงานความรู้ความเข้าใจ) เมื่อนำเสนอ ด้วยอารมณ์ภาพ ตรงข้ามกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มพักผ่อน ผู้เขียนข้อสรุปว่า ความสามารถในการไล่จากเนื้อหาทางอารมณ์ผู้อนุญาตทำงานได้ดีบนรบกวนความรู้ความเข้าใจงาน และดังนั้น อาจเพิ่มการควบคุมความสนใจ1.2. เกิดกลไกของ impulsivity และสติการจัดการของความสนใจและอารมณ์เป็นกลไกทั่วไปimpulsivity และสติ (Ainslie และ Haslam1992 Teper et al. 2013) เกี่ยวกับ impulsivity มีการจะมีผลให้ความสามารถในการเข้าร่วมงานน่าเบื่อ หรือท้าทายความเพียรเพิ่มขึ้น (เป็นภาพโดยขาดความเพียรแง่) และทำหน้าที่ mindfully เมื่อประสบกับอารมณ์บางอย่างอเมริกา เมื่อเทียบกับ rashly จะมีผลให้การบริหารจัดการของอารมณ์ความรู้สึกบางอย่าง (ตามจับ โดยค่าลบและบวกความเร่งด่วนแง่มุม Cyders et al. 2007 Whiteside และ Lynam, 2001) ร่วมกันโครงสร้างเหล่านี้แนะนำว่า การจัดการอารมณ์และความสนใจมีด้านกลางของ impulsivity ในทำนองเดียวกัน เชื่อมโยงลักษณะสติการควบคุมอารมณ์/ผลและการควบคุมของความสนใจที่มีการตั้งสมมติฐาน ด้วย impulsivity (ซุ้มและ Craske, 2006 สีดำ et al. 2011 Davidson et al. 2003 เจนet al. 2007 Ortner et al. 2007 Slagter et al. 2007 Tang et al.,2007 วินชี et al. 2014) ในความเป็นจริง แบบจำลองทางทฤษฎีที่ล่าได้เสนอว่า สติช่วยเพิ่มความสนใจผ่านสองที่เกี่ยวข้องกระบวนการเพิ่มความตระหนักของผลกระทบและการยอมรับประสบการณ์ (Teper et al. 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิบัติเจริญสติมีรากในการ nonjudgmental
จุดยืนที่มีต่อประสบการณ์ที่ยากลำบาก (เช่นส่งผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ในเชิงลบ
ความคิด; Kabat-Zinn, 1994) และได้รับการพบเพื่อลด
ระดับของเชิงลบส่งผลกระทบต่อ (Arch และ Craske, 2006. เชน, et al,
2007 ; Ortner et al, 2007;. Tang et al, 2007;. วินชี et al, 2014) และ.
เพิ่มขึ้นส่งผลกระทบต่อทางบวก (เดวิดสัน et al, 2003;. เชน et al, 2007;.
. Tang et al, 2007) แม้จะเป็นช่วงสั้น ๆ มาก 15 นาทีสติตาม
บุคคลที่หายใจช่วยเหนี่ยวนำในการจัดการเชิงลบส่งผลกระทบต่อ
เมื่อเทียบกับสองกลุ่มควบคุม (Arch และ Craske,
2006) ผลการดำเนินงานเกี่ยวกับงานที่ตั้งใจได้ดีขึ้นต่อไปนี้
การแทรกแซงสติ (เช่นสีดำ et al, 2011;. Ortner, et al.,
2007; SLAGTER et al, 2007;.. Tang et al, 2007) ยกตัวอย่างเช่น Ortner
et al, (2007) พบว่านักศึกษาที่ได้รับ 7 สัปดาห์
แน่นอนในการทำสมาธิสติแสดงให้เห็นถึงการลดลงของสัญญาณรบกวน
(ในงานองค์ความรู้) เมื่อนำเสนอกับอารมณ์
ภาพเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มการผ่อนคลาย ผู้เขียน
สรุปว่าความสามารถในการปลดจากเนื้อหาทางอารมณ์
ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมในการดำเนินการที่ดีขึ้นในการรบกวนความรู้ความเข้าใจ
งานและทำให้อาจเพิ่มการควบคุมความสนใจ.
1.2 กลไกศักยภาพของ impulsivity และสติ
ฝ่ายบริหารของความสนใจและอารมณ์เป็นกลไกที่พบบ่อย
ทั้ง impulsivity และสติ (Ainslie และ Haslam,
1992. Teper et al, 2013) เกี่ยวกับการ impulsivity, มี
ความสามารถในการเข้าร่วมงานที่น่าเบื่อหรือท้าทายควรจะส่งผลใน
ความเพียรเพิ่มขึ้น (ตามจับโดยขาดความเพียร
พูน) และทำหน้าที่สติเมื่อประสบอารมณ์บาง
รัฐเมื่อเทียบกับผลีผลามควรจะส่งผลในการจัดการของ
บางอย่าง อารมณ์ความรู้สึก (ตามจับโดยบวกและลบเร่งด่วน
แง่มุม; Cyders et al, 2007;. ไวท์ไซด์และ Lynam, 2001) ร่วมกัน
สร้างเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการจัดการอารมณ์และความสนใจเป็น
ด้านกลางของหุนหันพลันแล่น ในทำนองเดียวกันลักษณะสติมีการเชื่อมโยง
กับทั้งกฎระเบียบของอารมณ์ / ส่งผลกระทบต่อการควบคุมและความสนใจที่
ที่มีการตั้งสมมติฐานจะเชื่อมโยงกับ impulsivity (Arch
และ Craske 2006; ดำ et al, 2011;. เดวิดสัน et al, 2003;. เชน
et อัล, 2007. Ortner et al, 2007;. SLAGTER et al, 2007;. Tang, et al.,
2007. วินชี et al, 2014) ในความเป็นจริงรูปแบบทางทฤษฎีที่ผ่านมาได้
เสนอว่าสติช่วยเพิ่มความสนใจผ่านสองที่เกี่ยวข้องกับ
กระบวนการ - เพิ่มความตระหนักของผลกระทบต่อและการยอมรับของ
ประสบการณ์ (Teper et al, 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สติในการปฏิบัติเป็นรากฐานในการ nonjudgmentalท่าทางที่มีต่อประสบการณ์ที่ยาก ( เช่น ไม่เป็นที่พอใจ มีผลลบความคิด แคเบิตซิน , 1994 ) และได้พบเพื่อลดระดับของการส่งผลลบ ( โค้ง และ craske , 2006 ; เชน et al . ,2007 ; ออร์ตเนอร์ et al . , 2007 ; Tang et al . , 2007 ; Vinci et al . , 2010 ) และเพิ่มไม่กระทบ ( Davidson et al . , 2003 ; เชน et al . , 2007 ;Tang et al . , 2007 ) แม้จะสั้นมาก 15 นาทีตามสติการช่วยหายใจแต่ละบุคคลในการจัดการ ส่งผลลบเมื่อเทียบกับสองกลุ่มควบคุม ( โค้ง craske และ ,2006 ) การปฏิบัติงานตามความสนใจ มีการปรับปรุงสติของ ( เช่นสีดำ , et al . , 2011 ; ออร์ตเนอร์ et al . ,2007 ; slagter et al . , 2007 ; Tang et al . , 2007 ) ตัวอย่างเช่น ออร์ตเนอร์et al . ( 2007 ) พบว่า นักเรียนที่ได้รับ 7-weekหลักสูตรการวิจัยเชิงแสดงการลดลงในการแทรกแซง( งานทาง ) เมื่อแสดงอารมณ์ภาพ , เป็นนอกคอกกลุ่มการผ่อนคลาย ผู้เขียนสรุปได้ว่า ความสามารถในการปลดปล่อยจากเนื้อหาทางอารมณ์อนุญาตให้ผู้เข้าร่วมแสดงกว่าการแทรกแซงทางปัญญางาน และดังนั้นจึง อาจเพิ่มการควบคุมความสนใจ1.2 กลไกและศักยภาพของแรงกระตุ้นของคุณสติการจัดการของความสนใจและอารมณ์เป็นกลไกทั่วไปทั้งสติ ( และหุนหันพลันแล่น และแฮสเลิ่ม Ainslie ,1992 ; ทีเพอร์ et al . , 2013 ) เกี่ยวกับหุนหันพลันแล่น ที่มีความสามารถในการเข้าถึงความน่าเบื่อหรือยากงานน่าจะเพิ่มความเพียร ( บันทึกโดยขาดความเพียรด้าน ) และการแสดงอย่างสนใจเมื่อประสบอารมณ์บางอย่างสหรัฐอเมริกา เป็นนอกคอก บุ่มบ่าม ควรจะส่งผลในการจัดการของอารมณ์บางอย่าง ( ที่ถูกลบและบวกความเร่งด่วนแง่มุม ; cyders et al . , 2007 ; ไวท์ไซด์ และลีเนิ่ม , 2001 ) ด้วยกันโครงสร้างเหล่านี้แนะนำว่า การจัดการกับอารมณ์และความสนใจด้านกลางของหุนหันพลันแล่น . ในทำนองเดียวกัน อุปนิสัย สติถูกเชื่อมโยงทั้งควบคุมอารมณ์ / ผลกระทบและการควบคุมความสนใจที่ต้องเกี่ยวข้องกับความหุนหันพลันแล่น ( โค้งและ craske , 2006 ; ดำ et al . , 2011 ; Davidson et al . , 2003 ; เชนet al . , 2007 ; ออร์ตเนอร์ et al . , 2007 ; slagter et al . , 2007 ; Tang et al . ,2007 ; Vinci et al . , 2010 ) ในความเป็นจริง ที่ผ่านมา แบบจำลองทางทฤษฎีได้เสนอว่า สติช่วยเพิ่มความสนใจผ่านสองที่เกี่ยวข้องกระบวนการและเพิ่มความตระหนักของผลกระทบและการยอมรับของประสบการณ์ ( ทีเพอร์ et al . , 2013 )