The term ‘moral hazard’ is surely o

The term ‘moral hazard’ is surely one of the most controversial
in the field of health economics. Although it would seem that
the connotation must be pejorative – immorality is certainly
implied if one is prey to the hazard (Dembe and Boden,
2000) – it is commonly used to describe a much more benign
situation in which a person with health insurance will use
more services. Indeed, as Pauly (1968) pointed out long ago,
‘‘the response of seeking more medical care with insurance
than in its absence is a result not of moral perfidy, but of
rational economic behavior’’ (p. 535).
In reality, though, health economists have

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำว่า 'ศีลธรรมอันตราย' ย่อมเป็นหนึ่งแย้งสุด
ด้านเศรษฐศาสตร์สุขภาพ แม้ว่าดูเหมือนที่
นัยที่ต้อง pejorative – ศีลธรรมแน่นอน
นัยหนึ่งว่าเหยื่อให้อันตราย (Dembe และ Boden,
2000) – มักใช้เพื่ออธิบายการอ่อนโยนมาก
สถานการณ์ที่จะใช้บุคคลที่ มีประกันสุขภาพ
บริการ แน่นอน เป็น Pauly (1968) ชี้ให้เห็นนาน,
'' ผลตอบรับของแพทย์เพิ่มเติม มีประกัน
มากกว่าในการขาดงานเป็นผล ของคุณธรรม perfidy ไม่ แต่ของ
พฤติกรรมเศรษฐกิจเชือด '' (p. 535) .
ในความเป็นจริง แม้ว่า นักเศรษฐศาสตร์สุขภาพได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำว่า 'ศีลธรรมอันตราย' เป็นแน่นอนหนึ่งในความขัดแย้งมากที่สุด
ในสาขาเศรษฐศาสตร์สาธารณสุข แม้ว่ามันจะดูเหมือนว่า
มีความหมายจะต้องดูถูก - อยุติธรรมอย่างแน่นอน
โดยนัยหากมีเหยื่ออันตราย (Dembe และ Boden,
2000) - มันเป็นที่นิยมใช้ในการอธิบายเป็นพิษเป็นภัยมากขึ้น
ในสถานการณ์ที่คนที่มีประกันสุขภาพที่จะใช้
บริการมากขึ้น แท้จริงเป็นพอลลี่ (1968) ชี้ให้เห็นมานานแล้ว
'' การตอบสนองของการแสวงหาการรักษาพยาบาลมากขึ้นกับการประกัน
กว่าในกรณีที่ไม่มีเป็นผลไม่ได้ทรยศศีลธรรม แต่
พฤติกรรมทางเศรษฐกิจเหตุผล '' (พี. 535)
ในความเป็นจริง แม้ว่านักเศรษฐศาสตร์สุขภาพมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า " อันตรายศีลธรรม ' เป็นแน่นอนหนึ่งในการโต้เถียงมากที่สุด
ในด้านเศรษฐศาสตร์สุขภาพ แม้ว่ามันจะดูเหมือนว่า
นัยต้องพูดคำหยาบ–ผิดศีลธรรมแน่นอน
) ถ้าเป็นเหยื่อของภัย ( และ dembe Boden ,
2 ) ซึ่งเป็นที่นิยมใช้เพื่ออธิบายมากใจดี
มากขึ้นในสถานการณ์ที่บุคคลประกันสุขภาพจะใช้
บริการเพิ่มเติม แน่นอนตามที่พอลี่ ( 1968 ) ชี้ให้เห็นนานมาแล้ว
การพลีการตอบสนองในการแสวงหาการรักษาพยาบาลเพิ่มเติมกับประกัน
กว่าในการขาดผลไม่ใช่การทรยศคุณธรรม แต่ของพฤติกรรมทางเศรษฐกิจเชือด ' ( หน้า 118 ) .
ในความเป็นจริง แม้ว่านักเศรษฐศาสตร์สุขภาพมี