The next key point is that Baan Tia

The next key point is that Baan Tiam’s broadly defined rice sufficiency is a result of considerable out-migration. If significantly more people had remained in the village there simply would not be enough locally produced rice for local consumption needs and dependence on external purchase would be substantially higher than it is now.
And rice sufficiency is a relatively recent phenomenon. Farmers report that rice yields have increased dramatically in recent years as a result of the introduction of improved varieties (especially Sanpatong 1). These varieties require relatively high inputs of fertiliser but the greatly increased returns easily justify the additional outlay. Of course, the sufficiency economy model of rural development does provide for the introduction of new technology in Stage 3 of its model. But according to sufficiency economy precepts this should follow on from a firm foundation in self reliance and local knowledge. In Baan Tiam, and many other parts of Thailand, improved rice yields are the result of ongoing external investment in variety improvement, irrigation infrastructure and agro-chemical input.
And finally, despite its cultural importance, rice is only one component of the contemporary household economy. And, in fact, it is a relatively modest component. By my rough estimates the cash value of rice production makes less than 10 percent of average household incomes in northern Thailand. Even among those deemed to be living in absolute poverty rice production may represent only 20 or 30 percent of total income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเด็นสำคัญต่อไปคือ ว่าพอเพียงบ้าน Tiam ข้าวทั่วไปกำหนดผลของการย้าย out-มาก ถ้ามากคนก็ยังคงอยู่ในหมู่บ้านก็จะไม่มี เพียงพอภายในผลิตข้าวสำหรับบริโภคภายใน และพึ่งซื้อภายนอกจะสูงมากมากกว่าที่เป็นอยู่ขณะนี้และพอเพียงข้าวเป็นปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างล่าสุด รายงานเกษตรกรที่ผลผลิตข้าวได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในปีที่ผ่านมาจากการแนะนำปรับปรุงพันธุ์ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 1 สันป่าตอง) พันธุ์เหล่านี้ต้องใช้ปัจจัยการผลิตค่อนข้างสูงของ fertiliser แต่กลับเพิ่มขึ้นอย่างมากได้จัด outlay เพิ่มเติม แน่นอน แบบเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาชนบทให้การแนะนำเทคโนโลยีใหม่ใน 3 ขั้นตอนของรูปแบบของ แต่ตามศีลเศรษฐกิจพอเพียง นี้ควรทำตามจากรากฐานมั่นคงในการพึ่งตนเองและความรู้ท้องถิ่น ในบ้าน Tiam และส่วนอื่น ๆ ของประเทศไทย ให้ผลผลิตข้าวดีขึ้นเป็นผลของการลงทุนภายนอกอย่างต่อเนื่องในการปรับปรุงต่าง ๆ โครงสร้างพื้นฐานชลประทาน และป้อนสารเคมีเกษตรและสุดท้าย แม้ มีความสำคัญทางวัฒนธรรม ข้าวเป็นส่วนประกอบหนึ่งของเศรษฐกิจครัวเรือนร่วมสมัย และ ในความเป็นจริง เป็นส่วนประกอบค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัว โดยประมาณการคร่าว ๆ ของฉัน มูลค่าเงินสดของการผลิตข้าวทำให้น้อยกว่าร้อยละ 10 ของรายได้เฉลี่ยครัวเรือนในภาคเหนือ แม้กระทั่งในผู้ที่ถือว่ามีชีวิตอยู่ในความยากจนสัมบูรณ์ข้าว ผลิตอาจแสดงเพียง 20 หรือ 30 เปอร์เซ็นต์ของรายได้รวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดถัดไปที่สำคัญคือที่บ้าน จากนั้นกำหนดข้าวพอเพียง ซึ่งเป็นผลมากจากการโยกย้าย ถ้าคนมากขึ้นยังคงอยู่ในหมู่บ้านมีเพียงไม่เพียงพอสำหรับความต้องการบริโภคข้าวที่ผลิตได้ในประเทศ และการพึ่งพาการซื้อภายนอกจะสูงกว่าตอนนี้
และข้าวพอเพียง เป็นปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างใหม่ข่าวเกษตรกรที่ผลผลิตข้าวได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในปีที่ผ่านมา เป็นผลจากการปรับปรุง ( โดยเฉพาะพันธุ์สันป่าตอง 1 ) พันธุ์เหล่านี้ต้องใช้ปัจจัยการผลิตของปุ๋ยค่อนข้างสูงแต่ผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นอย่างมากสามารถปรับค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม แน่นอนเศรษฐกิจพอเพียงรูปแบบการพัฒนาชนบท จะจัดให้มีการเปิดตัวเทคโนโลยีใหม่ในขั้นตอนที่ 3 ของรุ่นของ แต่ตามแนวเศรษฐกิจพอเพียง ศีลนี้จะตามมาจากรากฐานในการพึ่งพาตนเอง และความรู้เกี่ยวกับท้องถิ่น . ในบ้านแล้ว และส่วนอื่น ๆของไทย เพิ่มผลผลิตข้าว เป็นผลจากการปรับปรุงอย่างต่อเนื่องในการลงทุนที่หลากหลายโครงสร้างพื้นฐานด้านชลประทานและใส่เคมีเกษตร .
และในที่สุด แม้ความสำคัญของวัฒนธรรมข้าว เป็นเพียงส่วนประกอบหนึ่งของเศรษฐกิจครัวเรือนร่วมสมัย และในความเป็นจริงมันเป็นส่วนประกอบที่ค่อนข้างเรียบง่าย . โดยการประมาณการคร่าวๆของผมมูลค่าเงินสดของการผลิตข้าวให้น้อยกว่าร้อยละ 10 ของรายได้ครัวเรือนเฉลี่ยในภาคเหนือของประเทศไทยแม้แต่ในหมู่ผู้ที่ถือว่าอยู่ในการผลิตข้าว ความยากจนสัมบูรณ์จะเป็นตัวแทนเพียง 20 หรือ 30 เปอร์เซ็นต์ของรายได้รวม .