Indeed, studies assessing the effec

Indeed, studies assessing the effects of salinity on corals have
primarily focused on adult life stages (e.g., Berkelmans et al., 2012;
Kerswell and Jones, 2003; Loya et al., 2001; Seveso et al., 2013), and
our understanding of how the pelagic life stages of corals are able to
face salinity changes needs to be expanded. Supplemental research
in this area is required considering that for the majority of coral
species, gametes released in the water column are buoyant and
float towards the surface, where fertilization occurs (Babcock et al.,
1986). Coral gametes and embryos remain at the surface of
seawater during the whole embryonic and larval development (two
to three days), leaving them more vulnerable than other benthic
stages of corals (recruits, adults) to salinity changes during heavy
rains. Few studies have been aimed at assessing the effects of
salinity on coral pelagic life stages (Humphrey et al., 2008;
Richmond, 1993; Scott et al., 2013; True, 2012; Vermeij et al.,
2006). These studies noted a sharp decline in the success of fertilization
of coral gametes and larva settlement to decreases in
salinity, as well as an increased pre- and post-settlement mortality
in relation to salinity decrease.
Currently, corals living in coastal reefs experience large changes
in salinity during severe rainfall events, which can lead to salinity
levels decreasing to 10‰ (e.g., Jokiel et al., 1993; Moberg et al.,
1997). The intensification of rainfall events in tropical areas and
their associated freshwater runoff may have severe impacts on
coral health. For example, the freshwater event in Kaneohe Bay
(Hawaii) in 1987 dropped the salinity to 15‰in surface waters and
killed all corals present at a depth of 1e2 m (Jokiel et al., 1993). The
rain associated with cyclone “Joy” in Central Queensland (Australia)
decreased the salinity around Keppel Islands down to 7‰ at the
surface, leading to extreme damage and loss of corals in shallowwater
communities (Van Woesik et al., 1995). In French Polynesia,
the volcanic islands (e.g., Moorea, Tahiti) are characterized by
narrow lagoons which lead to coral reef ecosystems that are
strongly influenced by environmental gradients. In these reefs,
heavy rains and runoff may have drastic impacts on corals by
reducing the benthic species richness, as was observed by Adjeroud
and Salvat (1996) in Opunohu Bay. These rapid drops in salinity in
coastal waters may have drastic effects not only for coral communities
but also for the early life stages of corals. Moreover, the work
of Mendes and Woodley (2002) highlighted that coral spawning
generally occurs during periods of low rainfall and/or prior to the
peak of heavy rains to ensure success of fertilization and increase
larval survival rates. In Moorea (French Polynesia), Acropora corals
spawn from September to November (Carroll et al., 2006; H
edouin,
personal communication), which coincides with months of rising
rainfall (from 40.4 to 70.9 mm per month, Fig. 1). Despite the
recognized deleterious effects of salinity on early life stages of
corals (Humphrey et al., 2008; Richmond,1993; Scott et al., 2013); it
could be hypothesized that Acropora coral gametes from Moorea
(French Polynesia) display an enhanced tolerance to salinity drop to
ensure fertilization success during that critical period of the year. It
has already been observed that the history of salinity exposure
plays a significant role in coral population tolerance (Chartrand
et al., 2009), and it is plausible that such tolerance may be transmitted
to the offspring. Currently, there are, to the best of our
knowledge, only two published works on the sensitivity of early life
stages of corals in French Polynesia to stress (ocean acidification
and temperature, Rivest and Hofmann, 2014; copper pollution,
Puisay et al., 2015), but none have assessed the effect of salinity on
early life stages.
In an effort to bridge this knowledge gap, the goal of this study
was to assess the sensibility of two critical pelagic life history stages
(gamete vs larva) of two coral species (Acropora cytherea and
Acropora pulchra) from French Polynesia in response to decreases in
salinity and to determine whether the vulnerability of pelagic life
stages from French Polynesia is similar to those from other regions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่นอน มีการศึกษาประเมินผลกระทบของเค็มบนแนวปะการังหลักมุ่งเน้นขั้นตอนผู้ใหญ่ (เช่น Berkelmans et al., 2012Kerswell และ Jones, 2003 Loya et al., 2001 Seveso et al., 2013), และเราเข้าใจวิธีการขั้นตอนเกี่ยวกับชีวิตของปะการังจะสามารถเค็มหน้าเปลี่ยนความต้องขยาย วิจัยเพิ่มเติมบริเวณนี้จะต้องพิจารณาที่ส่วนใหญ่ของปะการังสปีชีส์ gametes ออกในคอลัมน์น้ำเป็น buoyant และลอยสู่ผิว ที่เกิดการปฏิสนธิ (Babcock et al.,1986) . gametes ปะการังและโคลนอยู่ที่พื้นผิวของน้ำทะเลในระหว่างการพัฒนาในทั้งตัวอ่อน และ larval (สองสามวัน), ออกจากพวกเขามีความเสี่ยงมากกว่าธรรมชาติอื่น ๆขั้นตอนของแนวปะการัง (การเกณฑ์ทหาร ผู้ใหญ่) เค็มเปลี่ยนแปลงระหว่างหนักฝนตก ศึกษาไม่มีการมุ่งประเมินผลของเค็มในขั้นตอนเกี่ยวกับชีวิตปะการัง (ฟรีย์ et al., 2008ริชมอนด์ 1993 สก็อต et al., 2013 จริง 2012 Vermeij et al.,2006) การศึกษานี้กล่าวปฏิเสธคมในความสำเร็จของการปฏิสนธิของ gametes ปะการังและหนอนไหมการชำระเงินจะลดลงในเค็ม ตลอดจนการตายก่อน และหลังการชำระเงินที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับเค็มลดลงปัจจุบัน ปะการังในแนวปะการังชายฝั่งพบการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในระหว่างเหตุการณ์ฝนตกอย่างรุนแรง ซึ่งอาจเค็มเค็มระดับลดลงไป (เช่น Jokiel et al., 1993; 10‰ Moberg et al.,1997) แรงของปริมาณน้ำฝนในพื้นที่เขตร้อน และไหลบ่าของน้ำจืดเชื่อมโยงอาจมีผลกระทบอย่างรุนแรงในปะการังสุขภาพ ตัวอย่าง เหตุการณ์ปลาในอ่าว Kaneohe(ฮาวาย) ในปี 1987 หลุดเค็มเพื่อ 15‰in ผิวน้ำ และฆ่าแนวปะการังทั้งหมดที่อยู่ในความลึกของ 1e2 m (Jokiel et al., 1993) ที่ฝนที่เกี่ยวข้องกับพายุ "จอย" ในรัฐควีนส์แลนด์กลาง (ออสเตรเลีย)ลดเค็มสถานแหล่งเกาะเพื่อ 7‰ ในการพื้นผิว นำไปสู่ความเสียหายมากและสูญเสียปะการังใน shallowwaterชุมชน (Van Woesik และ al., 1995) ในฝรั่งเศสหมู่เกาะภูเขาไฟ (เช่น อช ตาฮิติ) มีลักษณะทะเลสาบซึ่งนำไปสู่ระบบนิเวศปะการังที่แคบขอรับอิทธิพลจากสิ่งแวดล้อมไล่ระดับสี ในแนวปะการังเหล่านี้เกิดฝนตกหนักและไหลบ่าอาจมีผลกระทบรุนแรงในแนวปะการังด้วยลดความร่ำรวยพันธุ์ธรรมชาติ เป็นถูกตรวจสอบ โดย Adjeroudและ Salvat (1996) ในอ่าว Opunohu เหล่านี้ลดลงอย่างรวดเร็วในเค็มในน้ำทะเลชายฝั่งอาจมีผลกระทบรุนแรงไม่เฉพาะชุมชนปะการังแต่สำหรับขั้นตอนชีวิตเริ่มต้นของแนวปะการัง นอกจากนี้ การทำงานของ Mendes และ Woodley (2002) เน้นปะการังที่วางไข่โดยทั่วไปเกิดขึ้นในระหว่างรอบระยะเวลา ของปริมาณน้ำฝนต่ำ และ/หรือก่อนของการเกิดฝนตกหนักเพื่อความสำเร็จของการปฏิสนธิเพิ่มขึ้นอัตราอยู่รอด larval ในอช (เฟรนช์), ปะการัง Acroporaวางไข่จากเดือนกันยายนถึงพฤศจิกายน (คาร์และ al., 2006 H edouinสื่อสารส่วนบุคคล), ซึ่งกรุณาเดือนไรซิ่งปริมาณน้ำฝน (จาก 40.4 มม. 70.9 ต่อเดือน Fig.) แม้มีการรับรู้ผลร้ายของเค็มในขั้นเริ่มต้นชีวิตของปะการัง (ฟรีย์ et al., 2008 ริชมอนด์ 1993 สก็อต et al., 2013); มันสามารถตั้งสมมติฐานว่าที่ gametes Acropora ปะการังจากอช(เฟรนช์) แสดงเป็นค่าเผื่อเพิ่มเค็มปล่อยเพื่อความสำเร็จในปัจจุบันในช่วงเวลาที่สำคัญของปี มันมีแล้วแล้วสังเกตที่ประวัติของเค็มแสงบทบาทสำคัญในการยอมรับของประชากรปะการัง (Chartrandร้อยเอ็ด al., 2009), และก็เป็นไปได้ว่า อาจมีส่งการยอมรับดังกล่าวให้ลูกหลาน มี การของเราความรู้ เพียงสองตีพิมพ์ในระดับความสำคัญของช่วงชีวิตการทำงานขั้นตอนของแนวปะการังในฝรั่งเศสเมื่อความเครียด (ยูโอเชี่ยนและ อุณหภูมิ Rivest และ Hofmann, 2014 มลภาวะทองแดงPuisay et al., 2015), แต่ไม่ได้ประเมินผลของเค็มบนระยะเริ่มต้นของชีวิตในความพยายามที่จะสะพานรู้ช่องว่าง เป้าหมายของการศึกษานี้มีการ ประเมินอย่างทันประวัติชีวิตสำคัญเกี่ยวกับขั้นตอนที่สอง(gamete เทียบกับหนอน) พันธุ์ปะการังที่สอง (Acropora cytherea และAcropora pulchra) จากเฟรนช์ในการตอบสนองลดลงในเค็ม และกำหนดว่าช่องโหว่เกี่ยวกับชีวิตระยะจากเฟรนช์คล้ายกับจากภูมิภาคอื่นได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อันที่จริงการศึกษาการประเมินผลกระทบของความเค็มในแนวปะการังได้
เน้นหลักในขั้นตอนชีวิตในวัยผู้ใหญ่ (เช่น Berkelmans, et al, 2012;.
Kerswell และโจนส์, 2003; Loya, et al, 2001;.. Seveso, et al, 2013) และ
ของเรา เข้าใจว่าช่วงชีวิตของปะการังทะเลสามารถที่จะ
เผชิญกับการเปลี่ยนแปลงความเค็มจะต้องมีการขยายตัว การวิจัยเพิ่มเติม
ในพื้นที่นี้จะต้องพิจารณาว่าส่วนใหญ่ของปะการัง
ชนิดเซลล์สืบพันธุ์ปล่อยออกมาในน้ำที่มีลอยตัวและ
ลอยไปสู่พื้นผิวที่ปฏิสนธิเกิดขึ้น (แบ็บ et al.,
1986) ปะการังเซลล์สืบพันธุ์และตัวอ่อนยังคงอยู่ที่พื้นผิวของ
น้ำทะเลในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อนและตัวอ่อนทั้ง (สอง
ถึงสามวัน) ปล่อยให้พวกเขามีความเสี่ยงกว่าหน้าดินอื่น ๆ
ขั้นตอนของปะการัง (เดินสายผู้ใหญ่) การเปลี่ยนแปลงความเค็มในช่วงหนัก
ฝน การศึกษาน้อยได้รับการมุ่งเป้าไปที่การประเมินผลกระทบของ
ความเค็มต่อช่วงชีวิตทะเลปะการัง (ฮัมฟรีย์และคณะ, 2008;.
ริชมอนด์ 1993 สกอตต์, et al, 2013;. True, 2012;. Vermeij, et al,
2006) การศึกษาเหล่านี้ตั้งข้อสังเกตลดลงคมชัดในความสำเร็จของการปฏิสนธิ
ของเซลล์สืบพันธุ์ปะการังอ่อนและการตั้งถิ่นฐานการลดลงของ
ความเค็มเช่นเดียวกับก่อนที่เพิ่มขึ้นและอัตราการเสียชีวิตหลังการตั้งถิ่นฐาน
ที่เกี่ยวข้องกับการลดลงของความเค็ม.
ปัจจุบันปะการังที่อาศัยอยู่ในแนวปะการังชายฝั่งทะเลที่มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่
ความเค็มในช่วงเหตุการณ์ปริมาณน้ำฝนที่รุนแรงซึ่งจะนำไปสู่ความเค็ม
ระดับลดลงถึง 10 ‰ (เช่น Jokiel, et al, 1993;.. Moberg และคณะ,
1997) ทำให้แรงขึ้นของเหตุการณ์ปริมาณน้ำฝนในเขตร้อนและ
การไหลบ่าของน้ำจืดที่เกี่ยวข้องของพวกเขาอาจมีผลกระทบรุนแรงต่อ
สุขภาพของปะการัง ตัวอย่างเช่นเหตุการณ์น้ำจืดในโอฮีย์
(ฮาวาย) ในปี 1987 ลดลงความเค็ม 15 ‰ในน้ำผิวดินและ
ฆ่าปะการังทั้งหมดในปัจจุบันที่ระดับความลึก 1E2 เมตร (Jokiel et al., 1993)
ฝนที่เกี่ยวข้องกับพายุไซโคลน "จอย" ในภาคกลางของรัฐควีนส์แลนด์ (ออสเตรเลีย)
ลดลงความเค็มรอบหมู่เกาะเคปเปลลงไป 7 ‰ที่
พื้นผิวที่นำไปสู่ความเสียหายที่รุนแรงและการสูญเสียของปะการังใน shallowwater
ชุมชน (Van Woesik et al., 1995) ใน French Polynesia,
เกาะภูเขาไฟ (เช่นมูเรีย, ตาฮิติ) ที่โดดเด่นด้วย
แก่งแคบ ๆ ที่นำไปสู่ระบบนิเวศแนวปะการังที่ได้รับ
อิทธิพลจากการไล่ระดับสีสิ่งแวดล้อม ในแนวปะการังเหล่านี้
ฝนตกหนักและน้ำอาจมีผลกระทบอย่างมากต่อปะการังโดย
การลดความร่ำรวยสายพันธุ์สัตว์หน้าดินตามที่ได้ตั้งข้อสังเกตโดย Adjeroud
และ Salvat (1996) ใน Opunohu เบย์ เหล่านี้ลดลงอย่างรวดเร็วในความเค็มใน
น่านน้ำชายฝั่งอาจมีผลกระทบอย่างมากไม่เพียง แต่สำหรับชุมชนปะการัง
แต่ยังสำหรับขั้นตอนแรกในชีวิตของปะการัง นอกจากนี้การทำงาน
ของเมนเดสและ Woodley (2002) เน้นที่วางไข่ปะการัง
มักเกิดขึ้นในช่วงที่ปริมาณน้ำฝนต่ำและ / หรือก่อนที่จะมี
จุดสูงสุดของฝนตกหนักเพื่อความสำเร็จของการปฏิสนธิและเพิ่ม
อัตราการรอดตายของลูกปลา ในมูเรีย (French Polynesia) ปะการัง Acropora
วางไข่จากเดือนกันยายนถึงพฤศจิกายน (แครอลและคณะ, 2006;. H? edouin,
การสื่อสารส่วนบุคคล) ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของเดือน
ปริมาณน้ำฝน (40.4-70.9 มิลลิเมตรต่อเดือนรูปที่ 1.) . แม้จะ
ได้รับการยอมรับผลอันตรายของความเค็มบนเวทีชีวิตในวัยเด็กของ
ปะการัง (ฮัมฟรีย์และคณะ, 2008;. ริชมอนด์. 1993; ก็อตต์, et al, 2013); มัน
อาจจะมีการตั้งสมมติฐานว่าเซลล์สืบพันธุ์ปะการัง Acropora จากมูเรีย
(French Polynesia) แสดงความอดทนเพิ่มความเค็มลดลงเพื่อ
ให้ประสบความสำเร็จการปฏิสนธิในช่วงระยะเวลาที่สำคัญของปี มัน
ได้รับการตั้งข้อสังเกตว่าประวัติศาสตร์ของการเปิดรับความเค็ม
มีบทบาทสำคัญในความอดทนประชากรปะการัง (Chartrand
et al., 2009) และมันก็เป็นไปได้ว่าความอดทนดังกล่าวอาจถูกส่ง
ไปยังลูกหลาน ปัจจุบันมี, ที่ดีที่สุดของเรา
ความรู้เพียงสองตีพิมพ์ผลงานกับความไวของชีวิตในวัยเด็ก
ขั้นตอนของปะการังใน French Polynesia ความเครียด (กรดในมหาสมุทร
และอุณหภูมิ Rivest และ Hofmann, 2014; มลพิษทองแดง
. Puisay และคณะ, 2015) แต่ไม่มีผู้ใดได้รับการประเมินผลกระทบของความเค็มต่อ
ขั้นตอนแรกในชีวิต.
ในความพยายามที่จะลดช่องว่างความรู้นี้เป้าหมายของการศึกษาครั้งนี้
คือการประเมินความรู้สึกของทั้งสองขั้นตอนประวัติชีวิตทะเลที่สำคัญ
(vs พันธุ์ตัวอ่อน) ของทั้งสองปะการัง สายพันธุ์ (Cytherea Acropora และ
Acropora สวยงาม) จาก French Polynesia ในการตอบสนองการลดลงของ
ความเค็มและเพื่อตรวจสอบว่าช่องโหว่ของชีวิตทะเล
ขั้นตอนจาก French Polynesia คล้ายกับผู้ที่มาจากภูมิภาคอื่น ๆ