ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นกา

ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่น

การพิจารณาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นนี้ เราสามารพิจารณาได้ทั้งในกรอบของรัฐเดี่ยวและในรัฐรวม อย่างไรก็ดี เนื่องด้วยประเทศไทยนั้น เป็นรัฐเดี่ยว รวมทั้งประชาชนคนไทยมีความคุ้นเคยกับโครงสร้างของรัฐเดี่ยวมากกว่ารัฐรวม ดังนั้น ในที่นี้ จึงจะเน้นอธิบายความสัมพันธ์รัฐกับท้องถิ่นในกรอบของรัฐเดี่ยวเป็นสำคัญ

การพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของรัฐเดี่ยวนั้น เรามีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาถึงองค์กรที่อยู่ระหว่างกลางของรัฐ และท้องถิ่น (Intermediate Structure) เสียก่อน เพราะจะทำให้เราทราบว่าได้รัฐ และท้องถิ่นติดต่อสัมพันธ์กันในทางตรง หรือในทางอ้อมอย่างไร และในลักษณะใด

การจัดระบบความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่น ในกรณีของรัฐเดี่ยว หากเราพิจารณาควบคู่ไปกับสถานภาพขององค์กรของรัฐที่อยู่ตรงกลางระหว่างรัฐกับท้องถิ่นแล้ว เราสามารถจัดแบ่งออกได้เป็น 3 รูปแบบ ดังต่อไปนี้



ความสัมพันธ์แบบไม่มีกฎหมายกำหนดให้มีการบริหารราชการส่วนภูมิภาค (Sub-National Government in General)

ระบบความสัมพันธ์แบบนี้ พบได้ว่ารัฐบาลกลางจะมีความสัมพันธ์กับองค์กรปกครองท้องถิ่นโดยตรง โดยไม่มีการบริหารราชการส่วนกลางมาขั้นตรงกลาง แม้ว่าจะมีการจัดตั้งองค์กรจากส่วนกลางในพื้นที่ต่าง ๆ แต่องค์กรเหล่านี้ก็เป็นผู้แทนจากส่วนกลางโดยตรง อีกทั้งไม่ได้มีกฎหมายจัดตั้งให้เป็นองค์กรบริหารส่วนภูมิภาคแต่อย่างใด ตัวอย่างที่เห็นได้ชัด คือ ในประเทศญี่ปุ่น มีการจัดตั้งสำนักงานของกระทรวงต่าง ๆ เช่น กระทรวงการคลัง กระทรวงเกษตร กระทรวงคมนาคม กระทรวงยุติธรรม ฯลฯ ในพื้นที่ต่าง ๆ โดยหน่วยงานเหล่านี้ปฏิบัติหน้าที่ขึ้นตรงต่อส่วนกลางคือกระทรวงที่จัดตั้งสำนักงานเหล่านี้ขึ้น ดังนั้น หน่วยงานเหล่านี้จึงจัดเป็น ราชการส่วนกลางที่ตั้งสำนักงานนอกเขตเมืองหลวง และมิใช่ส่วนภูมิภาค

สำหรับความสัมพันธ์ของท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางนั้น ปรากฏว่าส่วนใหญ่จะมีความสัมพันธ์กันตามภารกิจหน้าที่ของท้องถิ่น กล่าวคือ ประการที่หนึ่ง ท้องถิ่นมีหน้าที่ต้องกระทำตามที่กฎหมายกำหนดให้เป็นอำนาจหน้าที่ของท้องถิ่น (Local Functions) และ ประการที่สอง ท้องถิ่นมีภารกิจหน้าที่ที่ส่วนกลางมอบหมายให้ท้องถิ่นทำการแทน (Delegated Functions) ซึ่งทั้งสองประการมีส่วนกำหนดลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นที่แตกต่างกัน กล่าวคือ หากหน้าที่ใดที่มีกฎหมายกำหนดให้เป็นอำนาจหน้าที่ของท้องถิ่น ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นจะเป็นไปตามกฎหมาย และกระบวนการกำกับดูแลให้เป็นไปตามกฎหมาย

หากการหน้าที่ใด ท้องถิ่นต้องทำเพราะว่าเป็นสิ่งที่รัฐบาลกลางมอบหมายให้ทำ ความสัมพันธ์จะเป็นไปตามข้อตกลงระหว่างรัฐบาลกลางกับท้องถิ่น เช่น เมื่อท้องถิ่นกระทำการแทนแล้ว ใครจะเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่าย มาตรฐานของงานที่มอบให้ทำแทนนั้นมีลักษณะเป็นอย่างไร รัฐบาลกลางผู้เป็นเจ้าของงานและอำนาจหน้าที่ มีเป้าประสงค์อย่างไรจึงได้มอบหมายงานนั้นให้ท้องถิ่นทำการแทน ฯลฯ

การกำหนดอำนาจหน้าที่ทั้งสองประการส่งผลให้องค์กรปกครองท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางเข้ามาเกี่ยวข้องสัมพันธ์ต่อกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ซึ่งรัฐบาลกลางจะเป็นผู้ตรวจสอบ ควบคุม กำกับดูแล และส่งเสริมรวมทั้งสนับสนุนการทำกิจกรรมของท้องถิ่นในด้านต่าง ๆ ทั้งที่ให้เป็นตามไปกฎหมายซึ่งรับรองความเป็นอิสระของท้องถิ่นไว้แล้วประการหนึ่ง และเป็นไปตามนโยบายของรัฐบาล ซึ่งมอบหมายให้ท้องถิ่นทำหน้าที่บางประการแทนรัฐบาลกลางอีกประการหนึ่ง เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อการจัดบริการสาธารณะให้แก่ประชาชนทั้งประเทศ

อย่างไรก็ดี องค์กรส่วนตรงกลาง ได้แก่ สำนักงานของกระทรวง ทบวง กรม ต่าง ๆ ในพื้นที่ ก็มีความสำคัญต่อการจัดการบริการสาธารณะแก่ประชาชน และต่อการทำกิจกรรมของ ท้องถิ่นอยู่ไม่น้อย เพราะองค์กรตรงกลางเหล่านี้มีทำหน้าที่หลักในการช่วยเหลือให้รัฐบาลกลาง และท้องถิ่นประสานงานกันได้ง่าย และคล่องตัวขึ้น นอกจากนี้ การจัดทำโครงการขนาดใหญ่ ๆ บางโครงการเป็นของรัฐบาลกลางโดยตรงก็ยังคงมี รวมทั้งการทำงานร่วมกัน ระหว่างรัฐบาลกลางกับองค์กรปกครองท้องถิ่นขนาดใหญ่ก็มีอยู่ด้วย ดังนั้น องค์กรตรงกลาง ซึ่งเป็นตัวแทนของรัฐบาลกลางจึงมีหน้าที่อำนวยความสะดวกให้แก่ทั้งสองฝ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของท้องถิ่นให้ดำเนินกิจกรรมไปได้อย่างสะดวก เรียบร้อย และมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นการพิจารณาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นนี้เราสามารพิจารณาได้ทั้งในกรอบของรัฐเดี่ยวและในรัฐรวมอย่างไรก็ดีเนื่องด้วยประเทศไทยนั้นเป็นรัฐเดี่ยวรวมทั้งประชาชนคนไทยมีความคุ้นเคยกับโครงสร้างของรัฐเดี่ยวมากกว่ารัฐรวมดังนั้นในที่นี้จึงจะเน้นอธิบายความสัมพันธ์รัฐกับท้องถิ่นในกรอบของรัฐเดี่ยวเป็นสำคัญการพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของรัฐเดี่ยวนั้นเรามีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาถึงองค์กรที่อยู่ระหว่างกลางของรัฐและท้องถิ่น (โครงสร้างระดับกลาง) เสียก่อนเพราะจะทำให้เราทราบว่าได้รัฐและท้องถิ่นติดต่อสัมพันธ์กันในทางตรงหรือในทางอ้อมอย่างไรและในลักษณะใดการจัดระบบความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นในกรณีของรัฐเดี่ยวหากเราพิจารณาควบคู่ไปกับสถานภาพขององค์กรของรัฐที่อยู่ตรงกลางระหว่างรัฐกับท้องถิ่นแล้วเราสามารถจัดแบ่งออกได้เป็น 3 รูปแบบดังต่อไปนี้ ความสัมพันธ์แบบไม่มีกฎหมายกำหนดให้มีการบริหารราชการส่วนภูมิภาค (รัฐบาลแห่งชาติย่อยทั่วไป)ระบบความสัมพันธ์แบบนี้พบได้ว่ารัฐบาลกลางจะมีความสัมพันธ์กับองค์กรปกครองท้องถิ่นโดยตรงโดยไม่มีการบริหารราชการส่วนกลางมาขั้นตรงกลางแม้ว่าจะมีการจัดตั้งองค์กรจากส่วนกลางในพื้นที่ต่างๆ แต่องค์กรเหล่านี้ก็เป็นผู้แทนจากส่วนกลางโดยตรงอีกทั้งไม่ได้มีกฎหมายจัดตั้งให้เป็นองค์กรบริหารส่วนภูมิภาคแต่อย่างใดตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือในประเทศญี่ปุ่นมีการจัดตั้งสำนักงานของกระทรวงต่างๆ เช่นกระทรวงการคลังกระทรวงเกษตรกระทรวงคมนาคมกระทรวงยุติธรรมฯลฯ ในพื้นที่ต่างๆ โดยหน่วยงานเหล่านี้ปฏิบัติหน้าที่ขึ้นตรงต่อส่วนกลางคือกระทรวงที่จัดตั้งสำนักงานเหล่านี้ขึ้นดังนั้นหน่วยงานเหล่านี้จึงจัดเป็นราชการส่วนกลางที่ตั้งสำนักงานนอกเขตเมืองหลวงและมิใช่ส่วนภูมิภาคสำหรับความสัมพันธ์ของท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางนั้นปรากฏว่าส่วนใหญ่จะมีความสัมพันธ์กันตามภารกิจหน้าที่ของท้องถิ่นกล่าวคือประการที่หนึ่งท้องถิ่นมีหน้าที่ต้องกระทำตามที่กฎหมายกำหนดให้เป็นอำนาจหน้าที่ของท้องถิ่น (ฟังก์ชันท้องถิ่น) และประการที่สอง (บังคับ) ท้องถิ่นมีภารกิจหน้าที่ที่ส่วนกลางมอบหมายให้ท้องถิ่นทำการแทนซึ่งทั้งสองประการมีส่วนกำหนดลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นที่แตกต่างกันกล่าวคือหากหน้าที่ใดที่มีกฎหมายกำหนดให้เป็นอำนาจหน้าที่ของท้องถิ่นความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นจะเป็นไปตามกฎหมายและกระบวนการกำกับดูแลให้เป็นไปตามกฎหมายหากการหน้าที่ใดท้องถิ่นต้องทำเพราะว่าเป็นสิ่งที่รัฐบาลกลางมอบหมายให้ทำความสัมพันธ์จะเป็นไปตามข้อตกลงระหว่างรัฐบาลกลางกับท้องถิ่นเช่นเมื่อท้องถิ่นกระทำการแทนแล้วใครจะเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายมาตรฐานของงานที่มอบให้ทำแทนนั้นมีลักษณะเป็นอย่างไรรัฐบาลกลางผู้เป็นเจ้าของงานและอำนาจหน้าที่มีเป้าประสงค์อย่างไรจึงได้มอบหมายงานนั้นให้ท้องถิ่นทำการแทนฯลฯการกำหนดอำนาจหน้าที่ทั้งสองประการส่งผลให้องค์กรปกครองท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางเข้ามาเกี่ยวข้องสัมพันธ์ต่อกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ซึ่งรัฐบาลกลางจะเป็นผู้ตรวจสอบควบคุมกำกับดูแลและส่งเสริมรวมทั้งสนับสนุนการทำกิจกรรมของท้องถิ่นในด้านต่างๆ ทั้งที่ให้เป็นตามไปกฎหมายซึ่งรับรองความเป็นอิสระของท้องถิ่นไว้แล้วประการหนึ่งและเป็นไปตามนโยบายของรัฐบาลซึ่งมอบหมายให้ท้องถิ่นทำหน้าที่บางประการแทนรัฐบาลกลางอีกประการหนึ่งเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อการจัดบริการสาธารณะให้แก่ประชาชนทั้งประเทศอย่างไรก็ดีองค์กรส่วนตรงกลางได้แก่สำนักงานของกระทรวงทบวงกรมต่างๆ ในพื้นที่ก็มีความสำคัญต่อการจัดการบริการสาธารณะแก่ประชาชนและต่อการทำกิจกรรมของท้องถิ่นอยู่ไม่น้อยเพราะองค์กรตรงกลางเหล่านี้มีทำหน้าที่หลักในการช่วยเหลือให้รัฐบาลกลางและท้องถิ่นประสานงานกันได้ง่ายและคล่องตัวขึ้นนอกจากนี้การจัดทำโครงการขนาดใหญ่ๆ บางโครงการเป็นของรัฐบาลกลางโดยตรงก็ยังคงมีรวมทั้งการทำงานร่วมกัน (ฟังก์ชันร่วม) ระหว่างรัฐบาลกลางกับองค์กรปกครองท้องถิ่นขนาดใหญ่ก็มีอยู่ด้วยดังนั้นองค์กรตรงกลางซึ่งเป็นตัวแทนของรัฐบาลกลางจึงมีหน้าที่อำนวยความสะดวกให้แก่ทั้งสองฝ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของท้องถิ่นให้ดำเนินกิจกรรมไปได้อย่างสะดวกเรียบร้อยและมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ดีเนื่องด้วยประเทศไทยนั้นเป็นรัฐเดี่ยว ดังนั้นในที่นี้ และท้องถิ่น (ระดับโครงสร้าง) เสียก่อนเพราะจะทำให้เราทราบว่าได้รัฐ หรือในทางอ้อมอย่างไร ในกรณีของรัฐเดี่ยว เราสามารถจัดแบ่งออกได้เป็น 3 รูปแบบ (รัฐบาลอนุกรรมการแห่งชาติทั่วไป) ระบบความสัมพันธ์แบบนี้ ๆ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือในประเทศญี่ปุ่น ๆ เช่นกระทรวงการคลังกระทรวงเกษตรกระทรวงคมนาคมกระทรวงยุติธรรม ฯลฯ ในพื้นที่ต่าง ๆ ดังนั้นหน่วยงานเหล่านี้จึงจัดเป็น กล่าวคือประการที่หนึ่ง (ฟังก์ชั่นในประเทศ) และประการที่สอง (ฟังก์ชั่นได้รับมอบหมาย) กล่าวคือ เช่นเมื่อท้องถิ่นกระทำการแทนแล้ว ซึ่งรัฐบาลกลางจะเป็นผู้ตรวจสอบควบคุมกำกับดูแล ๆ และเป็นไปตามนโยบายของรัฐบาล องค์กรส่วนตรงกลาง ได้แก่ สำนักงานของกระทรวงทบวงกรมต่าง ๆ ในพื้นที่ และต่อการทำกิจกรรมของท้องถิ่นอยู่ไม่น้อย และท้องถิ่นประสานงานกันได้ง่ายและคล่องตัวขึ้นนอกจากนี้การจัดทำโครงการขนาดใหญ่ ๆ รวมทั้งการทำงานร่วมกัน (ฟังก์ชั่นที่ใช้ร่วมกัน) ดังนั้นองค์กรตรงกลาง เรียบร้อยและมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่น

การพิจารณาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นนี้เราสามารพิจารณาได้ทั้งในกรอบของรัฐเดี่ยวและในรัฐรวมอย่างไรก็ดีเนื่องด้วยประเทศไทยนั้นเป็นรัฐเดี่ยวดังนั้นในที่นี้จึงจะเน้นอธิบายความสัมพันธ์รัฐกับท้องถิ่นในกรอบของรัฐเดี่ยวเป็นสำคัญ

การพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของรัฐเดี่ยวนั้นเรามีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาถึงองค์กรที่อยู่ระหว่างกลางของรัฐและท้องถิ่น ( โครงสร้างระดับกลาง ) เสียก่อนและท้องถิ่นติดต่อสัมพันธ์กันในทางตรงหรือในทางอ้อมอย่างไรและในลักษณะใด

การจัดระบบความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นในกรณีของรัฐเดี่ยวหากเราพิจารณาควบคู่ไปกับสถานภาพขององค์กรของรัฐที่อยู่ตรงกลางระหว่างรัฐกับท้องถิ่นแล้วเราสามารถจัดแบ่งออกได้เป็น 3 รูปแบบดังต่อไปนี้



ความสัมพันธ์แบบไม่มีกฎหมายกำหนดให้มีการบริหารราชการส่วนภูมิภาค ( Sub รัฐบาลแห่งชาติในทั่วไป )

ระบบความสัมพันธ์แบบนี้พบได้ว่ารัฐบาลกลางจะมีความสัมพันธ์กับองค์กรปกครองท้องถิ่นโดยตรงโดยไม่มีการบริหารราชการส่วนกลางมาขั้นตรงกลางแม้ว่าจะมีการจัดตั้งองค์กรจากส่วนกลางในพื้นที่ต่างไม่มีอีกทั้งไม่ได้มีกฎหมายจัดตั้งให้เป็นองค์กรบริหารส่วนภูมิภาคแต่อย่างใดตัวอย่างที่เห็นได้ชัดความในประเทศญี่ปุ่นมีการจัดตั้งสำนักงานของกระทรวงต่างจะเช่นกระทรวงการคลังกระทรวงเกษตรกระทรวงคมนาคมฯลฯในพื้นที่ต่างจะโดยหน่วยงานเหล่านี้ปฏิบัติหน้าที่ขึ้นตรงต่อส่วนกลางคือกระทรวงที่จัดตั้งสำนักงานเหล่านี้ขึ้นดังนั้นหน่วยงานเหล่านี้จึงจัดเป็นราชการส่วนกลางที่ตั้งสำนักงานนอกเขตเมืองหลวง
สำหรับความสัมพันธ์ของท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางนั้นปรากฏว่าส่วนใหญ่จะมีความสัมพันธ์กันตามภารกิจหน้าที่ของท้องถิ่นกล่าวคือประการที่หนึ่ง( ฟังก์ชันท้องถิ่น ) และประการที่สองท้องถิ่นมีภารกิจหน้าที่ที่ส่วนกลางมอบหมายให้ท้องถิ่นทำการแทน ( มอบหมายหน้าที่ ) ซึ่งทั้งสองประการมีส่วนกำหนดลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นที่แตกต่างกันกล่าวคือความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับท้องถิ่นจะเป็นไปตามกฎหมายและกระบวนการกำกับดูแลให้เป็นไปตามกฎหมาย

หากการหน้าที่ใดท้องถิ่นต้องทำเพราะว่าเป็นสิ่งที่รัฐบาลกลางมอบหมายให้ทำความสัมพันธ์จะเป็นไปตามข้อตกลงระหว่างรัฐบาลกลางกับท้องถิ่นเช่นเมื่อท้องถิ่นกระทำการแทนแล้วมาตรฐานของงานที่มอบให้ทำแทนนั้นมีลักษณะเป็นอย่างไรรัฐบาลกลางผู้เป็นเจ้าของงานและอำนาจหน้าที่มีเป้าประสงค์อย่างไรจึงได้มอบหมายงานนั้นให้ท้องถิ่นทำการแทนฯลฯ

การกำหนดอำนาจหน้าที่ทั้งสองประการส่งผลให้องค์กรปกครองท้องถิ่นกับรัฐบาลกลางเข้ามาเกี่ยวข้องสัมพันธ์ต่อกันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ซึ่งรัฐบาลกลางจะเป็นผู้ตรวจสอบควบคุมกำกับดูแลจะทั้งที่ให้เป็นตามไปกฎหมายซึ่งรับรองความเป็นอิสระของท้องถิ่นไว้แล้วประการหนึ่งและเป็นไปตามนโยบายของรัฐบาลซึ่งมอบหมายให้ท้องถิ่นทำหน้าที่บางประการแทนรัฐบาลกลางอีกประการหนึ่ง
อย่างไรก็ดีองค์กรส่วนตรงกลางได้แก่สำนักงานของกระทรวงทบวงกรมต่างจะในพื้นที่ก็มีความสำคัญต่อการจัดการบริการสาธารณะแก่ประชาชนและต่อการทำกิจกรรมของท้องถิ่นอยู่ไม่น้อยและท้องถิ่นประสานงานกันได้ง่ายและคล่องตัวขึ้นนอกจากนี้การจัดทำโครงการขนาดใหญ่จะบางโครงการเป็นของรัฐบาลกลางโดยตรงก็ยังคงมีรวมทั้งการทำงานร่วมกันที่ใช้ร่วมกัน ( ฟังก์ชัน )ดังนั้นองค์กรตรงกลางซึ่งเป็นตัวแทนของรัฐบาลกลางจึงมีหน้าที่อำนวยความสะดวกให้แก่ทั้งสองฝ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของท้องถิ่นให้ดำเนินกิจกรรมไปได้อย่างสะดวกเรียบร้อยและมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น