This project has attempted to convi

This project has attempted to convince the reader of the significance of sound
design in contemporary theater practice by moving beyond common assumptions of the
purposes of the “soundtrack” and reconfiguring the location of sonic activity in audient
and sonorous bodies. Critics have long debated musical meaning in the theater without
satisfactory conclusion, while audiences have enjoyed, even savored the sounds of
theatrical performance, finding rich possibilities therein. Brown describes “the
audience’s cultural familiarity” with music in the theater as “a kind of participatory
dramaturgy, while the cadences and rhythms of the music still do their work of
underscoring emotional vectors in the liminal space between performance and reception”
(Sound, 65). An audience’s cultural familiarities with what is heard in performance is a
kind of ghosting from one performance to the next as well as the more important work of
moving beyond the theater to understand performance in terms of everyday life. How are
sound, voice, music, and noise in performance related to the world an audience will
return to when they leave the theater? While many audiences are offered clear and fixed
meanings for the sounds and sights they experience in performance, perhaps a
dramaturgy of multiple meanings and possibilities might offer audiences a more
satisfying theater experience through the participatory activity of doing their own
thinking and feeling.
SITI Company’s mode of theater creation, in which “one can both see and hear,”
might be such a model. A daily part of their practice, SITI’s relationship with sounding,
154 listening, and vibration opens their work to affective possibilities. As Jean-Luc Nancy
writes, “The sonorous… outweighs form. It does not dissolve it but rather enlarges it; it
gives it an amplitude, a density and a vibration or an undulation whose outline never does
anything but approach” (2). SITI’s work attempts to approach meaning without fixing it
in place. They do so by cultivating an active relationship with sensation and affect that is
especially pronounced in the ways they work with sound. Deleuze and Guattari identify
three “compounds of sensations” in art that may be identified in SITI’s work. These
compounds of sensations are:
the vibration, which characterizes the simple sensation (but it is already durable
or compound, because it rises and falls, implies a constitutive difference of level,
follows an invisible thread that is more nervous than cerebral); the embrace or the
clinch (when two sensations resonate in each other by embracing each other so
tightly in a clinch of what are no more than ‘energies’); withdrawal, division,
distension (when, on the contrary, two sensations draw apart, release themselves,
but so as now to be brought together by the light, the air, or the void that sinks
between them or into them, like a wedge that is at once so dense and so light that
it extends in every direction as the distance grows, and forms a bloc that no longer
needs a support). Vibrating sensation—coupling sensation—opening or splitting,
hollowing out sensation. (What Is Philosophy? 168)
Suzuki actor training, as practiced by SITI Company, involves embodied work with
vibration, while the composition process, as led by Anne Bogart and informed by
155 Viewpoints practice, attends to the vibration of intensive moments on stage, the embrace
or clinch of two sensations resonating together—like the embodied sounds of Ellen
Lauren and the second sound of her sonic body reverberating as she sleepwalks through
the spherical pickup of onstage microphones, and the withdrawal, division, distension
that makes up Viewpoints work in general as it operates on the plane of immanence.
I have focused on affect in SITI Company’s acting and sound design work
because the experience of multiplicity—what Barney O’Hanlon calls “the theater of co
existence” (O’Hanlon, Personal interview)—an acknowledged goal of the company,
involves the power and ability to affect and be affected. Cox points to a body’s “dynamic
relationships with other entities” (Cox, “How Do You…”) as a description of affect. In
an effort to address the difficulty of writing clearly about affect—“hazy, atmospheric, and
nevertheless perfectly apprehensible” (Guattari, 158)—I have applied the theories of
Barthes and Peirce. Barthes’s “grain” of the voice, the embodied excess involved in the
process of signifiance, both individual and cultural, I suggest is affect at work. By
confining myself to the work of only two of Peirce’s ten sign categories, the icon and the
index, I am able to identify affect in what he describes as emotional and energetic
interpretants. The endless chaining of signification for Peirce, in which interpretants
become signs that then have another effect in the auditor is alike to Barthes’s ever
changing, ever growing process of signifiance. Both are affect, and both theories have
enabled me to think about SITI Company’s work and the relationship between sound
design and acting in general.
156 Sound, affect, multiplicity, co-existence—these are all aspects of SITI’s theater
practice. When Anne Bogart was asked what legacy she and the company might leave
for future generations, Bogart replied, “it’s actually a way of leaving a legacy of a way of
being together” (Conversations with Anne 507). The unique relationship between sound
design and acting practiced by SITI Company is a way of being together, a commitment
to the social experience of theater practice and theater reception, a theater of co
existence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการนี้ได้พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของความสำคัญของเสียง ในทางปฏิบัติโรงละครร่วมสมัยด้วยนอกเหนือจากสมมติฐานทั่วไปของการออกแบบการ วัตถุประสงค์ของ "เพลง" และการตั้งค่าคอนฟิกที่ตั้งของกิจกรรมเสียงใน audient และร่างกาย sonorous นักวิจารณ์ได้นานยังคงความหมายดนตรีในโรงละครโดยไม่ต้อง บทสรุปที่น่าพอใจ ในขณะที่ผู้ชมได้เพลิดเพลิน ได้ชมเสียง ภาพยนต์ ค้นหาโอกาสรวย therein บราวน์อธิบาย "การ ของผู้ชมวัฒนธรรมความคุ้นเคย"กับดนตรีในโรงละครเป็น"แบบมีส่วนร่วม dramaturgy ขณะ cadences และแบบของเพลงยังคงทำงานของ underscoring อารมณ์เวกเตอร์ในพื้นที่ liminal ระหว่างประสิทธิภาพและการต้อนรับ" (เสียง 65) Familiarities วัฒนธรรมของผู้ชม ด้วยอะไรจะได้ยินในประสิทธิภาพการทำงานเป็นการ ชนิดของ ghosting จากประสิทธิภาพหนึ่งถัดไปเป็นการทำงานที่สำคัญของ ย้ายนอกเหนือจากโรงการเข้าใจประสิทธิภาพในชีวิตประจำวัน วิธีคือ เสียง เสียง ดนตรี และเสียงรบกวนประสิทธิภาพการทำงานที่เกี่ยวข้องกับโลกที่ผู้ชมจะ กลับไปเมื่อพวกเขาออกจากโรงหรือไม่ ในขณะที่ผู้ชมในห้องพักชัดเจน และถาวร ความหมายเสียงและแหล่งที่พวกเขามีประสบการณ์ประสิทธิภาพ อาจจะเป็น dramaturgy หลายความหมายและโอกาสอาจมีผู้ชมมากขึ้น ความพึงพอใจประสบการณ์โรงละครผ่านกิจกรรมการมีส่วนร่วมทำของตนเอง ความคิดและความรู้สึก บริษัทซิตี้โหมดสร้างโรงละคร ในที่ "สามารถทั้งดู และ ฟัง อาจจะเป็นแบบจำลอง ภาคปฏิบัติการ ความสัมพันธ์ของซิตี้กับหู ทุกวัน 154 ฟัง และการสั่นสะเทือนเปิดทำงานจะไปได้ผล เป็นฌองลุค Nancy เขียน, "การ sonorous...ลูกชิ้นแบบฟอร์ม มันละลายมัน แต่แทนที่จะ ขยายมัน มัน ทำให้คลื่นการ มีหนาแน่น และความสั่นสะเทือน หรือลอนเป็นเค้าร่างที่มีไม่เคยไม่ anything but วิธี" (2) งานของซิตี้พยายามในความหมายวิธีการไม่แก้ไขมัน ในสถานที่ พวกเขาทำการเพาะปลูกความสัมพันธ์ของงานกับความรู้สึก และผลที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการออกเสียงในวิธีที่พวกเขาทำงาน ด้วยเสียง Deleuze และ Guattari ระบุ สาม "สารประกอบของสววรค์" ในงานศิลปะที่อาจระบุในการทำงานของซิตี้ เหล่านี้ สารประกอบของสววรค์จะ: สั่นสะเทือน ซึ่งระบุลักษณะความรู้สึกเรียบง่าย (แต่อยู่ทนทาน หรือสารประกอบ เนื่องจากมันเพิ่มขึ้น และ ตก หมายถึงความแตกต่างขึ้นระดับ ต่อด้ายมองไม่เห็นที่ประสาทมากขึ้นกว่าสมอง); กอดหรือ clinch (เมื่อสองสววรค์ดังก้องในกัน โดยกอดกันดังนั้น อย่างใกล้ชิดในการ clinch ของบ้างไม่มากกว่า 'พลังงาน'); เพิกถอน การหาร distension (เมื่อ การ์ตูน วาดสววรค์ 2 อพาร์ท ปล่อยตัวเอง แต่เพื่อให้เป็นปัจจุบันสามารถนำมารวมกัน โดยแสง อากาศ หรือโมฆะ ที่อ่างล้างมือ ระหว่างพวกเขา หรือพวกเขา เช่นลิ่ม ที่ครั้งนั้นหนาแน่นดังนั้นแสงที่ ขยายออกไปในทุกทิศทางเป็นระยะเติบโต และรูปแบบเป็นค่ายที่ไม่ ต้องการสนับสนุน) สั่นสะเทือนความรู้สึกเช่น coupling รู้สึก — เปิด หรือ แยก hollowing ออกความรู้สึก (ปรัชญาคืออะไร? 168) Suzuki นักฝึกอบรม เป็น บริษัทซิตี้ เกี่ยวข้องกับการทำงานกับ embodied สั่นสะเทือน ในขณะที่กระบวนการองค์ประกอบ led โดย Bogart แอนน์ และทราบโดย 155 ชมปฏิบัติ เข้าร่วมกับการสั่นสะเทือนของช่วงเวลาที่เร่งรัดบนเวที กอด หรือ clinch ของสองสววรค์ resonating กัน – ชอบเสียง embodied ของเอลเลน ลอเรนและเสียงที่สองของเธอร่างกายเสียง reverberating เป็นนาง sleepwalks ผ่าน รถกระบะทรงกลมของ ไมโครโฟน onstage และถอน ฝ่าย distension ที่ทำให้ค่ามุมมองทำงานทั่วไปที่ทำงานบนเครื่องบินของ immanence ผมได้เน้นผลในการทำหน้าที่ของ บริษัทซิตี้และงานออกแบบเสียง เนื่องจากประสบการณ์มากมายหลายหลากซึ่งสิ่ง O'Hanlon บาร์นีย์เรียก "โรงละครของ coดำรงอยู่" (O'Hanlon สัมภาษณ์) ซึ่งเป็นเป้าหมายที่รับการยอมรับของบริษัท เกี่ยวข้องกับพลังงานและความสามารถในการส่งผลกระทบต่อ และได้รับผลกระทบ ค็อกซ์จุดร่างกายของ "ไดนามิก ความสัมพันธ์กับเอนทิตีอื่น" (ค็อกซ์ "วิธีทำคุณ...") เป็นคำอธิบายผลการ ใน การพยายามยากเขียนชัดเจนเกี่ยวกับผล — "มัว บรรยากาศ และ อย่างไรก็ตามอย่าง apprehensible" (Guattari, 158) ซึ่งใช้ทฤษฎีของ Barthes และ Peirce ของ Barthes "เมล็ดข้าว" ของเสียง เกิน embodied เกี่ยวข้องในการ กระบวนการของ signifiance แต่ละ และวัฒนธรรม คำแนะนำจะมีผลต่อที่ทำงาน โดย confining ตัวเองไปเพียงสองประเภทของ Peirce 10 เครื่อง ไอคอนและ ดัชนี ฉันสามารถระบุผลในสิ่งที่เขาอธิบายเป็นอารมณ์ และมีพลัง interpretants กำหนดสายงานของ signification สำหรับ Peirce ใน interpretants ที่สิ้นสุด เป็นสัญญาณที่แล้ว มีผลในการสอบเหมือนกับของ Barthes เคย กระบวนการเปลี่ยนแปลง เคยเติบโตของ signifiance ทั้งสองมีผล และทฤษฎีทั้งสอง ฉันคิดว่า เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเสียงและการทำงานของ บริษัทซิตี้เปิดใช้งาน ออกแบบและทำหน้าที่ทั่วไป เสียง 156 ผล มากมายหลายหลาก บริษัทดำรงอยู่ — เหล่านี้เป็นทุก ๆ อย่างของซิตี้โรงละคร ปฏิบัติการ เมื่อ Bogart แอนน์ถูกถามมรดกอะไร เธอและบริษัททิ้ง สำหรับรุ่นในอนาคต Bogart ตอบ "มันเป็นจริงวิธีทิ้งมรดกเป็น การร่วมกัน" (สนทนากับแอนน์ 507) ความสัมพันธ์ระหว่างเสียงเฉพาะ ออกแบบและทำหน้าที่โดย บริษัทซิตี้เป็นวิธีการร่วมกัน ความมุ่งมั่น กับประสบการณ์ทางสังคมฝึกโรงละครและโรงละครต้อนรับ โรงละครของบริษัทดำรงอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการนี้มีความพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านที่มีความสำคัญของเสียงที่ออกแบบในทางปฏิบัติโรงละครร่วมสมัยโดยการย้ายเกินกว่าสมมติฐานที่พบบ่อยของวัตถุประสงค์ของ"ซาวด์แทร็ก" และกำหนดค่าที่ตั้งของกิจกรรมเกี่ยวกับเสียงใน audient ร่างกายและดังสนั่น วิจารณ์ได้ถกเถียงกันนานความหมายดนตรีในโรงละครโดยไม่ได้ข้อสรุปที่น่าพอใจในขณะที่ผู้ชมมีความสุขแม้เสิร์ฟเสียงของการแสดงละครการค้นหาความเป็นไปได้ที่อุดมไปด้วยนั้น บราวน์อธิบายว่า "ความคุ้นเคยทางวัฒนธรรมของผู้ชม" ที่มีดนตรีในโรงละครในฐานะ "ชนิดของการมีส่วนร่วมละครในขณะที่กระดึบและจังหวะของเพลงยังคงทำผลงานของพวกเขาเน้นเวกเตอร์ทางอารมณ์ในพื้นที่อันตราระหว่างประสิทธิภาพและการรับ" (เสียง 65 ) familiarities ทางวัฒนธรรมของผู้ชมกับสิ่งที่ได้ยินในการทำงานเป็นชนิดของ ghosting จากผลการดำเนินงานต่อไปเช่นเดียวกับการทำงานที่สำคัญมากขึ้นในการย้ายที่อยู่นอกเหนือโรงละครที่จะเข้าใจผลการดำเนินงานในแง่ของการใช้ชีวิตประจำวัน วิธีการที่เสียงเสียงเพลงและเสียงในการทำงานที่เกี่ยวข้องกับโลกที่ผู้ชมจะกลับไปเมื่อพวกเขาออกจากโรงละคร? ในขณะที่ผู้ชมจำนวนมากที่มีการเสนอที่ชัดเจนและคงความหมายสำหรับเสียงและสถานที่ท่องเที่ยวที่พวกเขามีประสบการณ์ในการทำงานอาจจะเป็นละครของหลายความหมายและเป็นไปได้อาจมีผู้ชมมากขึ้นประสบการณ์ความบันเทิงที่น่าพอใจผ่านกิจกรรมที่มีส่วนร่วมในการดำเนินการของตัวเองคิดและความรู้สึก. โหมด SITI ของ บริษัท ฯ ของการสร้างโรงละครที่ "หนึ่งทั้งสองสามารถมองเห็นและได้ยิน" อาจจะมีรูปแบบดังกล่าว เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิบัติในชีวิตประจำวันของพวกเขามีความสัมพันธ์ SITI ด้วยเสียง, 154 การฟังและการสั่นสะเทือนเปิดงานของพวกเขาที่จะเป็นไปได้อารมณ์ ในฐานะที่เป็น Jean-Luc แนนเขียนว่า"ดังสนั่น ... เมื่อเทียบกับรูปแบบ มันไม่ละลาย แต่ขยายมัน มันให้มันกว้าง, ความหนาแน่นและการสั่นสะเทือนหรือผันผวนที่มีโครงร่างไม่ได้ทำอะไรแต่วิธีการ "(2) ทำงาน SITI ของความพยายามที่จะเข้าใกล้ความหมายโดยไม่ต้องแก้ไขมันในสถานที่ พวกเขาทำได้โดยการปลูกฝังความสัมพันธ์ที่ใช้งานกับความรู้สึกและส่งผลกระทบที่เด่นชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรูปแบบที่พวกเขาทำงานด้วยระบบเสียง Deleuze และ Guattari ระบุสาม"สารประกอบของความรู้สึก" ในงานศิลปะที่อาจจะมีการระบุในการทำงานของ SITI เหล่านี้สารประกอบของความรู้สึกคือการสั่นสะเทือนซึ่งลักษณะความรู้สึกที่เรียบง่าย(แต่มันมีอยู่แล้วคงทนหรือสารเพราะมันเพิ่มและลดลงหมายถึงความแตกต่างที่เป็นส่วนประกอบของระดับดังนี้ด้ายที่มองไม่เห็นที่เป็นประสาทมากกว่าสมอง); อ้อมกอดหรือกอด (เมื่อสองความรู้สึกสะท้อนในกันและกันโดยกอดแต่ละอื่น ๆ เพื่อให้แน่นกอดของสิ่งที่ไม่เกิน'พลังงาน'); ถอนส่วนขยาย (เมื่อในทางที่สองความรู้สึกที่วาดกันปล่อยตัวเอง แต่เพื่อให้เป็นตอนนี้จะถูกนำมารวมกันด้วยแสงอากาศหรือช่องว่างที่จมระหว่างพวกเขาหรือในพวกเขาเช่นลิ่มที่เป็นครั้งเดียวเพื่อให้มีความหนาแน่นสูงและเพื่อให้แสงที่จะขยายไปในทิศทางที่ทุกคนเป็นระยะทางที่เติบโตขึ้นและรูปแบบกลุ่มที่ไม่ต้องการการสนับสนุน) รู้สึกสั่น-มีเพศสัมพันธ์ความรู้สึกเปิดหรือแยกhollowing ออกความรู้สึก (ปรัชญาคือสิ่งที่? 168) การฝึกอบรมนักแสดงซูซูกิเป็นปฏิบัติโดย SITI บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับการเป็นตัวเป็นตนทำงานร่วมกับการสั่นสะเทือนในขณะที่กระบวนการองค์ประกอบเช่นนำโดยแอนน์โบการ์ตและได้รับแจ้งจาก155 มุมมองการปฏิบัติเข้าร่วมการสั่นสะเทือนในช่วงเวลาที่เข้มข้นบนเวที อ้อมกอดหรือกอดของทั้งสองความรู้สึกสะท้อนด้วยกันเหมือนเสียงเป็นตัวเป็นตนของเอลเลนลอเรนและเสียงที่สองของร่างกายเสียงของเธอก้องขณะที่เธอsleepwalks ผ่านรถกระบะทรงกลมของไมโครโฟนบนเวทีและการถอนกองแน่นท้องที่ทำให้มุมมองในการทำงานในทั่วไปจะดำเนินการบนเครื่องบินของภูมิปัญญาพื้นบ้านได้. ฉันได้มุ่งเน้นไปที่ผลกระทบต่อการแสดง SITI บริษัท และการทำงานของการออกแบบเสียงเพราะประสบการณ์จากหลายหลากสิ่งที่บาร์นีย์O'Hanlon เรียกว่า "โรงละครร่วมการดำรงอยู่" (O'Hanlon สัมภาษณ์ส่วนบุคคล) เป้าหมายได้รับการยอมรับโครงสร้างของ บริษัท ที่เกี่ยวข้องกับอำนาจและความสามารถในการส่งผลกระทบและได้รับผลกระทบ จุดค็อกซ์ให้กับร่างกายของ "แบบไดนามิกความสัมพันธ์กับหน่วยงานอื่นๆ " (คอคส์ "วิธีคุณ ... ") เป็นคำอธิบายของผลกระทบต่อ ในความพยายามที่จะอยู่ที่ความยากลำบากของการเขียนอย่างชัดเจนเกี่ยวกับ affect- "หมอกบรรยากาศและยังคงสมบูรณ์แบบapprehensible" (Guattari 158) -I ได้ประยุกต์ใช้ทฤษฎีของBarthes และเพียรซ Barthes ของ "ข้าว" ของเสียงเกินเป็นตัวเป็นตนมีส่วนร่วมในกระบวนการของการsignifiance ทั้งบุคคลและวัฒนธรรมผมขอแนะนำคือส่งผลกระทบต่อการทำงาน โดยหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังตัวเองในการทำงานในสองของเพียรซสิบประเภทป้ายไอคอนและที่ดัชนีผมสามารถที่จะระบุส่งผลกระทบต่อสิ่งที่เขาอธิบายว่าอารมณ์และพลังinterpretants ผูกมัดไม่มีที่สิ้นสุดของความหมายสำหรับเพียรซซึ่ง interpretants กลายเป็นสัญญาณว่าแล้วมีผลในอีกผู้สอบบัญชีเป็นเหมือนกันที่จะ Barthes เคยเปลี่ยนแปลงกระบวนการที่เคยเติบโตของsignifiance ส่งผลกระทบต่อทั้งสองและทฤษฎีทั้งสองได้เปิดใช้งานผมที่จะคิดเกี่ยวกับการทำงาน SITI บริษัท และความสัมพันธ์ระหว่างเสียงการออกแบบและการทำหน้าที่ในทั่วไป. 156 เสียงส่งผลกระทบต่อความหลากหลาย, การอยู่ร่วมกันเหล่านี้มีทุกด้านของโรงละคร SITI ของการปฏิบัติ เมื่อแอนน์โบการ์ตถูกถามว่าเธอมรดกและ บริษัท อาจจะออกสำหรับคนรุ่นอนาคต, โบการ์ตตอบว่า "ก็จริงวิธีการออกจากมรดกของวิธีการได้อยู่ด้วยกัน" (สนทนากับแอนน์ 507) ความสัมพันธ์ระหว่างเสียงที่ไม่ซ้ำกันออกแบบและทำหน้าที่ปฏิบัติโดย SITI บริษัท เป็นวิธีการที่อยู่ด้วยกันมีความมุ่งมั่นที่จะประสบการณ์ทางสังคมของการปฏิบัติและการรับโรงละครโรงภาพยนตร์โรงละครร่วมการดำรงอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงการนี้ได้พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของความสำคัญของการออกแบบเสียง
ในทางปฏิบัติละครร่วมสมัยโดยการย้ายเกินกว่าสมมติฐานทั่วไปของ
วัตถุประสงค์ของ " เสียง " และ reconfiguring สถานที่กิจกรรมของโซนิคใน audient
เสียงสั่นและศพ วิจารณ์ได้ถกเถียงดนตรีความหมายในโรงละครโดยไม่
ข้อสรุปที่น่าพอใจ ในขณะที่ผู้ชมได้เพลิดเพลินกับแม้เสิร์ฟเสียง
การแสดงละคร , การค้นหาที่อุดมไปด้วยความเป็นไปได้นั้น บราวน์อธิบาย "
ผู้ชมทางวัฒนธรรมความคุ้นเคย " กับเพลงในละครเป็น " ชนิดของการมีส่วนร่วม
การท่องเที่ยวภายในประเทศ ขณะที่จังหวะและจังหวะของเพลงก็ยังทำงานของ
( อารมณ์เวกเตอร์ในพื้นที่ liminal ระหว่างประสิทธิภาพและรับ "
( เสียง , 65 )ผู้ชมที่คุ้นเคยกับวัฒนธรรมสิ่งที่ได้ยินในการปฏิบัติเป็นชนิดของเงาจาก
การแสดงถัดไป ตลอดจนงานสำคัญของ
ย้ายเกินโรงละครที่จะเข้าใจประสิทธิภาพในแง่ของชีวิต สบายดี
เสียง เสียง เพลง และเสียงรบกวนในการทำงานที่เกี่ยวข้องกับโลกผู้ชมจะ
กลับไปเมื่อพวกเขาออกจากโรงภาพยนตร์ในขณะที่ผู้ชมหลายเสนอที่ชัดเจนและคงที่
ความหมายสำหรับเสียงและภาพที่พวกเขามีประสบการณ์ในการปฏิบัติ บางที
ศิลปะการละครของหลายอย่างและความเป็นไปได้ที่อาจให้ผู้ชมมากขึ้น
พอใจประสบการณ์ที่โรงภาพยนตร์ผ่านกิจกรรมแบบมีส่วนร่วมคิดของตัวเอง
และความรู้สึก
โหมด Siti บริษัทสร้างละคร ซึ่งในหนึ่งทั้งสองสามารถเห็น และได้ยิน"
อาจเป็นแบบ เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกของพวกเขาทุกวัน ความสัมพันธ์ Siti กับหู
154 , การฟัง และการสั่นสะเทือน เปิดงานของพวกเขาให้อารมณ์ความเป็นไปได้ ขณะที่ ฌอง ลุค แนนซี่
เขียน " เสียงสั่น . . . . . . . เมื่อเทียบกับรูปแบบ มันไม่ละลาย แต่ค่อนข้างขยายได้ ;
ให้มันมีขนาด , ความหนาแน่นและการสั่นสะเทือนหรือการเคลื่อนไหวเป็นลูกคลื่นที่เค้าไม่เคยทำ
อะไร แต่วิธีการ " ( 2 ) Siti ทำงานพยายามที่จะเข้าหาความหมายโดยไม่ต้องแก้ไข
ในสถานที่ พวกเขาทำเช่นนั้นโดยปลูกฝังความสัมพันธ์กับความรู้สึก และมีผลต่องานที่
เด่นชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิธีที่พวกเขาทำงานด้วยเสียง เดอลูซ และกัตตารีระบุ
3 " สารประกอบของความรู้สึก " ในศิลปะที่อาจจะระบุใน Siti ทำงาน สารประกอบของความรู้สึกเหล่านี้

:การสั่นสะเทือนที่ characterizes เพทนาง่าย ( แต่มันก็ทนทาน
หรือผสม เพราะมันขึ้นและลง และแสดงถึงความแตกต่างของระดับ
ตามด้ายล่องหนที่ประหม่ากว่าสมอง ) ; อ้อมกอดหรือ
กอด ( เมื่อสองความรู้สึกสะท้อนในแต่ละอื่น ๆโดยการโอบกอดกันแล้ว
กอดแน่นในสิ่งที่เป็นมากกว่า ' พลัง ' ) ;การถอนกอง
แน่นท้อง ( เมื่อ , ในทางตรงกันข้าม สองความรู้สึกแยกกัน ปล่อยตัวเอง
แต่เพื่อตอนนี้เพื่อจะมาด้วยกัน โดย แสง อากาศ หรือช่องว่างที่จม
ระหว่างพวกเขาหรือเข้าไป เหมือนลิ่มที่เป็นครั้งเดียวให้หนาแน่นและดังนั้นแสงที่
มันขยายในทุกทิศทาง เช่น ระยะเติบโต และรูปแบบบล็อกที่ไม่มี
ต้องการสนับสนุน )ความรู้สึกความรู้สึกหรือเปิดสั่นแบบแยก
hollowing ออกเพทนา ( ปรัชญา คือ อะไร ? 168 ) นักแสดงฝึก
ซูซูกิ เช่นเดียวกัน โดยบริษัท Siti , เกี่ยวข้องกับการทำงานกับ
ถึงการสั่นสะเทือนในขณะที่กระบวนการองค์ประกอบ เช่น นำโดย แอนน์โบการ์ต และรับทราบโดย
155 ความคิดเห็นการปฏิบัติ เข้าร่วมกับการสั่นสะเทือนของช่วงเวลาที่เข้มข้นขึ้น อ้อมกอด
หรือกอดสองความรู้สึก ก่อนร่วมกัน เหมือนใช้เสียงของเอลเลน
ลอเรนและเสียงที่สองของร่างกายเสียงของเธอดังก้องขณะที่เธอเดินละเมอผ่าน
ทรงกลมรถกระบะของเวที ไมโครโฟน และการถอนกองแน่นท้อง
ที่ทําให้ทัศนะงานทั่วไปตามที่ทำงานบนเครื่องบินของ immanence .
ฉันได้มุ่งเน้นต่อการแสดง Siti บริษัท และออกแบบเสียง
เพราะประสบการณ์จากหลายหลากสิ่งที่บาร์นีย์ o'hanlon เรียก " โรงละครแห่งการดำรงอยู่ Co
" ( o'hanlon ส่วนบุคคล , สัมภาษณ์ ) - การยอมรับเป้าหมายของ บริษัท ฯ ,
เกี่ยวข้องกับพลังและความสามารถที่จะมีผลต่อ และได้รับผลกระทบ ค็อกซ์ชี้ไปที่ " ร่างกายความสัมพันธ์แบบไดนามิก
กับหน่วยงานอื่น ๆ " ( ค็อกซ์" คุณ . . . . . . . " ) เป็นลักษณะของการเปลี่ยนแปลง ใน
ความพยายามเพื่อที่อยู่ปัญหาของการเขียนให้ชัดเจนเกี่ยวกับผล - ภาพบรรยากาศ และ apprehensible
แต่อย่างสมบูรณ์ " ( กัตตารี 158 ) - ฉันได้ประยุกต์ทฤษฎี
Barthes และเพิร์ซ . Barthes " เมล็ด " จากเสียง , embodied ส่วนเกินที่เกี่ยวข้องในกระบวนการของ signifiance
ทั้งบุคคล และ วัฒนธรรมผมขอแนะนำ คือ ต่อที่งาน โดย
กักขังตัวเองให้ทำงานเพียงสองของเพิร์ซเป็นสิบเซ็นหมวดหมู่ไอคอนและ
ดัชนี , ฉันสามารถระบุกระทบในสิ่งที่เขาอธิบายเป็นพลังอารมณ์และ
interpretants . ไม่มีที่สิ้นสุดการโยงความหมายสำหรับเพิร์ซ ซึ่ง interpretants
กลายเป็นป้ายนั้นมี Effect อื่นในผู้สอบบัญชีเป็นเหมือนกัน Barthes ได้
เปลี่ยนเคยกระบวนการเติบโตของ signifiance . ทั้งยังส่งผลกระทบต่อ ทั้งสองทฤษฎีมี
ทำให้ผมสามารถคิดงาน Siti ของบริษัท และความสัมพันธ์ระหว่างการออกแบบเสียง
และการแสดงทั่วไป
156 เสียง อารมณ์หลายหลาก CO การดำรงอยู่เหล่านี้ทุกแง่มุมของ Siti โรงละคร
ซ้อม เมื่อแอนน์โบการ์ตถูกถามว่ามรดกเธอและบริษัทจะออก
สำหรับคนรุ่นอนาคตโบการ์ตตอบว่า " มันเป็นวิธีออกจากมรดกของทาง
อยู่ด้วยกัน " ( สนทนากับแอนน์ 507 ) ความสัมพันธ์กันระหว่างการออกแบบเสียง
และการแสดงท่า โดยบริษัท Siti เป็นวิธีของการอยู่ด้วยกัน มีความมุ่งมั่น
ประสบการณ์ทางสังคมของการปฏิบัติที่โรงละครและโรงละครแผนกต้อนรับ , โรงละครของการดำรงอยู่ Co