Apostrophe DefinitionIn literature,

Apostrophe Definition

In literature, apostrophe is a figure of speech sometimes represented by exclamation “O”. A writer or a speaker, using an apostrophe, detaches himself from the reality and addresses an imaginary character in his speech.

It is important not to confuse the apostrophe which is a figure of speech and the apostrophe which is a punctuation mark (‘). It shows possession or a mark to indicate omission of one or more letters (contractions) while apostrophe used in literature is an arrangement of words addressing a non-existent person or an abstract idea in such a way as if it were present and capable of understanding feelings.



Apostrophe Examples from Literature

English literature is replete with instances of apostrophe. Let us have a look at a few examples.

Example #1

William Shakespeare makes use of an apostrophe in his play “Macbeth”:

“Is this a dagger which I see before me,
The handle toward my hand?
Come, let me clutch thee!
I have thee not, and yet I see thee still.”

In his mental conflict before murdering King Duncan, Macbeth has a strange vision of a dagger and talks to it as if it were another person.

Example #2

Jane Taylor uses apostrophe in the well-known nursery rhyme “The Star”:

“Twinkle, twinkle, little star,
How I wonder what you are.
Up above the world so high,
Like a diamond in the sky.”

In the above nursery rhyme, a child addresses a star (an imaginary idea). Hence, this is a classic example of apostrophe.

Example #3

Look at how Mary Shelly uses apostrophe in her novel “Frankenstein”:

“Oh! Stars and clouds and winds, ye are all about to mock me; if ye really pity me, crush sensation and memory; let me become as nought; but if not, depart, depart, and leave me in darkness.”

Talking to stars, clouds and winds is an apostrophe.

Example #4

John Donne comes up with the use of an apostrophe in his poem “Death Be Not Proud”:

“Death be not proud, though some have called thee
Mighty and dreadful, for, thou art not so,
For, those, whom thou think’st, thou dost overthrow,
Die not, poor death, nor yet canst thou kill me.”

The poet talks to death, an abstract idea, as if it were a person capable of comprehending his feelings.



Similarly, John Donne once more uses apostrophe in his poem “The Sun Rising”:

“Busy old fool, unruly Sun,
Why dost thou thus,
Through windows, and through curtains, call on
us?
Must to thy motions lovers’ seasons run?
Saucy pedantic wretch,”

The poet addresses the sun in an informal and colloquial way as if it were a real human being. He asks the Sun in a rude way why the Sun appeared and spoiled the good time he was having with his beloved.

Example #5

James Joyce uses apostrophe in his novel “A Portrait of the Artist as a Young Man”:

“Welcome, O life! I go to encounter for the millionth time the reality of experience and to forge in the smithy of my soul the uncreated conscience of my race.”

Being able to talk to something abstract like life is possible only in literature.

Example #6

Billy Collins, in his poem “To a Stranger Born in Some Distant Country Hundreds of Years from Now”, uses a conventional apostrophe starting with “O”:

“O stranger of the future!
O inconceivable being!
Whatever the shape of your house,
However you scoot from place to place,
No matter how strange and colorless the clothes you may wear,
I bet nobody likes a wet dog either.
I bet everyone in your pub,
Even the children, pushes her away.”

The speaker is talking to an imaginary character, the “stranger born in some distant country hundreds of years from now”.

Example #7

Another apostrophe example is from the poem “Sire” written by W.S Merwin:

“Forerunner, I would like to say, silent pilot,
Little dry death, future,
Your indirections are as strange to me
As my own. I know so little that anything
You might tell me would be a revelation.”

Function of Apostrophe

By employing apostrophe in their literary works, writers try to bring abstract ideas or non-existent persons to life so that the nature of emotions they want to communicate gets across in a better way – because it is more convenient for the readers to relate themselves to the abstract emotions when they observe them in their natural surroundings. In addition, the use of apostrophe motivates the readers to develop a perspective that is fresh as well as creative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนิยามเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในวรรณคดี เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวเป็นภาพพจน์แสดงบางครั้ง โดยเครื่องหมายอัศเจรีย์ "O" นักเขียนหรือลำโพง ใช้เป็นเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยว ถอดตัวเองจากความเป็นจริง และอยู่ตัวอักขระจำนวนจินตภาพในคำพูดของเขาไม่ต้องสับสนเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวซึ่งเป็นภาพพจน์และเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยว (') เครื่องหมายวรรคตอนซึ่งได้ มันแสดงความครอบครอง หรือทำเครื่องหมายเพื่อระบุว่า กระทำการอันหนึ่ง หรือหลายตัว (หด) ในขณะที่ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในวรรณคดีเป็นการจัดเรียงคำที่กำหนดบุคคลที่ไม่มีอยู่หรือความคิดนามธรรมในลักษณะนั้นปัจจุบัน และความสามารถในการเข้าใจความรู้สึก ตัวอย่างเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวจากวรรณคดีวรรณคดีอังกฤษด้วยอินสแตนซ์ของเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวได้ ให้เราดูตัวอย่างได้ตัวอย่าง #1เชกสเปียร์ William ทำให้ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวมีในเขาเล่น "แม็คเบ็ธ":"เป็นกริชที่เห็นฉันจับไปที่มือของฉันมา ผม clutch ทั้งหลายมีทั้งหลายไม่ และยัง เห็นทั้งหลายยัง"ขัดแย้งของจิตก่อนที่จะสังหารกษัตริย์ดันแคน แม็คเบ็ธมีวิสัยทัศน์ที่แปลกของกริชและเจรจากับนั้นบุคคลอื่นตัวอย่าง #2Jane Taylor ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในเพลงกล่อมเด็กรู้จัก "เดอะสตาร์":"Twinkle, twinkle ดาวน้อยอย่างไรไม่ทราบคุณคืออะไรขึ้นเหนือโลกสูงเช่นเพชรบนท้องฟ้า"ในเพลงกล่อมเด็กข้าง เด็กอยู่ดาว (ความคิดจินตภาพ) ดังนั้น นี้เป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวตัวอย่างที่ #3ดูที่วิธีการที่แมรีชายใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในนวนิยายของเธอ "แฟรงเกนสไตน์":"โอ้ ดาว และเมฆ และลม เยมีเหน็บแนมผม ถ้าเยจริง ๆ สงสารฉัน ความสนใจความรู้สึกและหน่วยความจำ ผมกลายเป็น nought แต่ถ้าไม่ ขาออก ขาออก และปล่อยผมในความมืด"พูดถึงดาว เมฆและลมได้มีเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวตัวอย่าง #4จอห์น Donne มาใช้เป็นเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในบทกวีของเขา "ความตายจะไม่ภูมิใจ":"ตายไม่ภาคภูมิใจ แม้ว่าบางส่วนได้เรียกทั้งหลายยิ่งใหญ่ และ dreadful สำหรับ พระองค์ชนไม่เช่นนั้นสำหรับ,,ซึ่งพระองค์ think'st พระองค์ล้มล้างตายดีตายไม่ หรือยัง canst พระองค์ฆ่าฉัน"กวีพูดถึงตาย ความคิดนามธรรม นั้นบุคคลสามารถ comprehending ความรู้สึกของเขา ในทำนองเดียวกัน จอห์น Donne อีกครั้งใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในบทกวีของ "เดอะซันเพิ่มขึ้น":"ไม่ว่างคนโง่เก่า วินัยดวงอาทิตย์ทำไมทูลพระองค์พระองค์นั้นผ่านหน้าต่าง และ ผ่านม่าน เรียกเราหรือไม่ต้องการซีซั่นดังพระองค์รักรันSaucy pedantic ท™องขนาดใหญกวีอยู่แดดในทางที่เป็นทางการ และภาษานั้นเป็นมนุษย์จริง เขาถามดวงอาทิตย์ในลักษณะหยาบคายทำไมดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้น และเสียเวลาดีที่เขามีกับรักของเขาตัวอย่าง #5James Joyce ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในนวนิยายของเขา "A ภาพเหมือนของศิลปินเป็นแบบชายหนุ่ม":"ยินดีต้อนรับ ชีวิต O ผมไปเจอเวลาชี้ความประสบการณ์จริง และ การปลอมแปลงใน smithy ของจิตวิญญาณของจิตสำนึกทรงดำรงการแข่งขันของฉัน"ความสามารถในการพูดเป็นนามธรรมเหมือนชีวิตได้เฉพาะในวรรณคดีตัวอย่าง #6คอลลินส์ Billy ในบทกวีของเขา "การเป็นคนแปลกหน้าเกิดในบางห่างไกลประเทศหลายร้อยของปีจากตอนนี้" ใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวแบบดั้งเดิมเริ่มต้น ด้วย "O":"O คนแปลกหน้าในอนาคตโอ มีน่าเล่ารูปร่างสิ่งของบ้านอย่างไรก็ตาม คุณสายการบินสกู๊ตการจากสถานการเพลสไม่แปลก และไม่มีสีอย่างไรเสื้อผ้าคุณอาจสวมใส่เดิมพันไม่มีใครชอบสุนัขเปียกอย่างใดอย่างหนึ่งฉันเดิมพันทุกคนในผับของคุณแม้แต่เด็ก ผลักดันเธอออกไป "ลำโพงที่จะพูดกับตัวอักขระจำนวนจินตภาพ การ "stranger เกิดในประเทศบางห่างไกลหลายร้อยปีจากวันนี้"ตัวอย่าง #7อีกตัวอย่างเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวมาจากบทกวี "เดิน" เขียน โดย W.S Merwin:"คิว อยากจะพูด นักบินเงียบเล็ก ๆ แห้งตาย ในอนาคตคุณ indirections จะแปลกเป็นฉันเป็นของตัวเอง ฉันรู้น้อยมากว่าอะไรคุณอาจบอกฉันจะเปิดเผย"ฟังก์ชันเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวโดยใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวในงานวรรณกรรมของพวกเขา ผู้เขียนพยายามนำความคิดนามธรรมหรือบุคคลไม่มีอยู่กับชีวิตเพื่อให้ธรรมชาติของอารมณ์ที่พวกเขาต้องการสื่อสารได้ทั้งในวิธีที่ดีกว่า – เนื่องจากมีความสะดวกสำหรับผู้อ่านที่เกี่ยวข้องตัวเองอารมณ์นามธรรมเมื่อพวกเขาปฏิบัติในสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ นอกจากนี้ การใช้เครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวแรงบันดาลใจอ่านพัฒนามุมมองที่สด รวมทั้งความคิดสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิยาม Apostrophe ในวรรณคดี, apostrophe เป็นตัวเลขที่เป็นตัวแทนในการพูดบางครั้งโดยอัศเจรีย์ "O" นักเขียนหรือลำโพงโดยใช้เครื่องหมายวรรคตอน, แยกตัวเองออกจากความเป็นจริงและที่อยู่ในจินตนาการตัวละครในคำพูดของเขา. มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่สับสน apostrophe ซึ่งเป็นตัวเลขในการพูดและเครื่องหมายวรรคตอนซึ่งเป็นเครื่องหมายวรรคตอน (') มันแสดงให้เห็นความครอบครองหรือเครื่องหมายเพื่อบ่งชี้ถึงการละเลยของตัวอักษรอย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่า (หดตัว) ในขณะที่เครื่องหมายวรรคตอนที่ใช้ในวรรณคดีคือการจัดเรียงของคำที่อยู่เป็นคนที่ไม่ได้มีอยู่หรือความคิดที่เป็นนามธรรมในลักษณะราวกับว่ามันเป็นปัจจุบันและความสามารถในการเข้าใจ ความรู้สึก. Apostrophe ตัวอย่างจากวรรณกรรมวรรณคดีอังกฤษเปี่ยมไปด้วยกรณีของเครื่องหมายวรรคตอน ขอให้เราได้ดูเป็นตัวอย่าง. ตัวอย่างที่ 1 วิลเลียมเชคสเปียทำให้การใช้เครื่องหมายวรรคตอนในการเล่นของเขา "แมคเบ ธ ": "นี่กริชซึ่งผมเห็นก่อนที่ฉันมีต่อการจับมือของฉัน? มาให้ฉันคว้าเจ้า ! ฉันมีเจ้าไม่ได้และยังฉันยังคงเห็นเจ้า. " ในความขัดแย้งทางจิตของเขาก่อนที่จะฆ่ากษัตริย์ดันแคนแมคเบ ธ มีวิสัยทัศน์ที่แปลกของกริชและพูดคุยกับมันราวกับว่ามันเป็นอีกคนหนึ่ง. ตัวอย่างที่ 2 เจนเทย์เลอร์ใช้เครื่องหมายวรรคตอนใน ที่รู้จักกันดีเด็กสัมผัส "สตาร์": "กระพริบตา, กระพริบตา, ดาวเล็ก ๆ น้อย ๆฉันสงสัยว่าสิ่งที่คุณเป็น. ขึ้นไปข้างบนโลกดังนั้นสูงเช่นเดียวกับเพชรในท้องฟ้า. " ในเด็กสัมผัสข้างต้นอยู่ที่เด็ก ดาว (ความคิดจินตนาการ) ดังนั้นนี้เป็นตัวอย่างคลาสสิกของ apostrophe. ตัวอย่าง # 3 ดูที่วิธีการที่แมรีเชลลีใช้เครื่องหมายวรรคตอนในนิยายของเธอ "Frankenstein": "โอ้! ดาวและเมฆและลมพวกท่านทั้งหลายมีทั้งหมดเกี่ยวกับการที่จะเยาะเย้ยฉัน; ถ้าท่านทั้งหลายจริงๆสงสารฉันรู้สึกปิ๊และหน่วยความจำ; ให้ฉันกลายเป็นสูญเปล่า แต่ถ้าไม่ออก, ออกและปล่อยให้ฉันอยู่ในความมืด ". พูดคุยกับดาวเมฆและลมเป็น apostrophe. ตัวอย่างที่ 4 จอห์นดอนน์ขึ้นมาด้วยการใช้เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวีของเขา "ความตายจะไม่ภูมิใจ": " ความตายจะไม่เป็นความภาคภูมิใจถึงแม้บางคนได้เรียกเจ้าMighty และน่ากลัวสำหรับเจ้าไม่ได้เป็นเช่นนั้นสำหรับผู้ที่พระองค์ think'st จงคว่ำตายไม่ได้ตายไม่ดีหรือยังเจ้าฆ่าฉัน. " . การเจรจากวีตายความคิดนามธรรมราวกับว่ามันเป็นคนที่มีความสามารถในการทำความเข้าใจความรู้สึกของเขาในทำนองเดียวกันจอห์นดอนน์ครั้งหนึ่งเคยใช้มากขึ้น Apostrophe ในบทกวีของเขา "อาทิตย์อุทัย": "ไม่ว่างคนโง่เก่าเกเรอาทิตย์, ทำไมเจ้าจึง , ผ่านหน้าต่างและผ่านผ้าม่าน, เรียกร้องให้เรา? ต้องฤดูกาลการเคลื่อนไหวของเจ้าคนรัก 'ทำงาน? เลวทะลึ่งอวดความรู้ " กวีที่อยู่ในดวงอาทิตย์ในทางที่เป็นทางการและภาษาพูดราวกับว่ามันเป็นมนุษย์ที่แท้จริง . เขาถามว่าดวงอาทิตย์ในทางหยาบคายทำไมดวงอาทิตย์ปรากฏตัวขึ้นและเสียเวลาที่ดีที่เขามีกับที่รักของเขาตัวอย่าง # 5 เจมส์จอยซ์ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในนิยายของเขา "ภาพเหมือนของศิลปินขณะที่ชายหนุ่ม": "ยินดีต้อนรับโอ ชีวิต! ผมไปพบเป็นครั้งที่ล้านความเป็นจริงของประสบการณ์และการปลอมในโรงตีเหล็กของจิตวิญญาณของฉันมโนธรรมสร้างสรรค์ของการแข่งขันของฉัน. " ความสามารถในการพูดคุยกับบางสิ่งบางอย่างที่เป็นนามธรรมเหมือนชีวิตเป็นไปได้เฉพาะในวรรณคดี. ตัวอย่าง # 6 บิลลี่คอลลิน ในบทกวีของเขา "เพื่อให้คนแปลกหน้าเกิดในบางประเทศที่ห่างไกลหลายร้อยปีนับจากนี้" ใช้เครื่องหมายวรรคตอนทั่วไปเริ่มต้นด้วย "O": "O คนแปลกหน้าของอนาคต! O นึกไม่ถึงความเป็นอยู่ไม่ว่ารูปทรงของบ้านของคุณแต่คุณวิ่งหนี จากสถานที่ที่ไม่ว่าแปลกและไม่มีสีเสื้อผ้าที่คุณอาจจะสวมใส่ฉันไม่มีใครเดิมพันชอบสุนัขเปียกทั้ง. ฉันเดิมพันทุกคนในผับของคุณแม้แต่เด็กที่ผลักดันให้เธอออกไป. " ลำโพงจะพูดคุยกับตัวละครในจินตนาการ , "คนแปลกหน้าเกิดในบางประเทศที่ห่างไกลหลายร้อยปีต่อจากนี้". ตัวอย่าง # 7 อีกตัวอย่าง apostrophe มาจากบทกวี "ฝ่าบาท" เขียนโดย WS เมอร์ลิน: "ผู้เบิกทางผมอยากจะบอกว่าเงียบนักบินเสียชีวิตเล็ก ๆ น้อย ๆ แห้ง ในอนาคตindirections ของคุณจะเป็นที่แปลกประหลาดกับผมในฐานะที่เป็นของตัวเอง ผมรู้น้อยว่าอะไรคุณอาจจะบอกฉันจะเปิดเผย. " ฟังก์ชั่นของ Apostrophe โดยการใช้เครื่องหมายวรรคตอนในงานวรรณกรรมของพวกเขา, นักเขียนพยายามที่จะนำความคิดนามธรรมหรือบุคคลที่ไม่ได้มีอยู่ในการดำรงชีวิตเพื่อให้ธรรมชาติของอารมณ์ที่พวกเขาต้องการในการสื่อสาร ได้รับข้ามในทางที่ดี - เพราะมันเป็นความสะดวกสบายมากขึ้นสำหรับผู้อ่านที่จะเกี่ยวข้องกับตัวเองกับอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นนามธรรมเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นพวกเขาในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติของพวกเขา นอกจากนี้การใช้เครื่องหมายวรรคตอนที่กระตุ้นให้ผู้อ่านในการพัฒนามุมมองที่มีความสดใหม่เช่นเดียวกับความคิดสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องหมายวรรคตอนความหมาย

ในวรรณคดี เครื่องหมายเป็นรูปของการพูดแสดงบางครั้งโดยอัศเจรีย์ " O " นักเขียน หรือ ลำโพง ใช้เครื่องหมายแยก , ตัวเองจากความเป็นจริงและที่อยู่ตัวละครจินตนาการคำพูด

มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่สับสนวรรคซึ่งเป็นรูปของการพูด และวรรคซึ่งเป็นเครื่องหมายวรรคตอน ( ' )มันแสดงให้เห็นความครอบครองหรือเครื่องหมายเพื่อบ่งชี้ถึงความล้มเหลวของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งตัวอักษร ( หดตัว ) ในขณะที่เครื่องหมายใช้ในวรรณกรรมเป็นจัดเรียงของคำที่อยู่บุคคลมีอยู่ หรือความคิดที่เป็นนามธรรมในลักษณะเช่นถ้าเป็นปัจจุบัน และความสามารถในการเข้าใจความรู้สึก





วรรคตัวอย่างจากวรรณกรรมอังกฤษวรรณกรรมเป็นไป กับอินสแตนซ์ของวรรค .ให้เราดูที่ตัวอย่าง ตัวอย่างที่ 1



#วิลเลียมเชกสเปียร์ทำให้การใช้เครื่องหมายในการเล่นของเขา " แมคเบธ " :

" นี่คือกริชซึ่งผมเห็นก่อนผม
จับต่อมือของฉัน ?
มา คว้าเจ้า
ผมมีเจ้าไม่ได้ แต่ข้าเห็นท่านยัง "

ในความขัดแย้งทางจิตของเขาก่อนที่จะสังหารกษัตริย์ดันแคนก็อตแลนด์มีวิสัยทัศน์ที่แปลกของกริช และพูดคุยกับมัน ถ้าเป็นบุคคลอื่น เช่น #

2

เจนเทย์เลอร์ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในรู้จักเพลงกล่อมเด็ก " ดาว " :

" ดาวดวงน้อยน้อย , ดาว ,
ฉันสงสัยว่าเธอเป็นอย่างไร .
ข้างบนโลกเพื่อ สูง
เหมือนเพชรในท้องฟ้า "

ในข้างต้น เพลงกล่อมเด็ก เด็กที่อยู่ดาว ( ความคิดในจินตนาการ ) ดังนั้นนี้เป็นตัวอย่างคลาสสิกของวรรค . ตัวอย่าง#

3

ดูสิ แมรี่ เชลลี่ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในนวนิยาย " Frankenstein " :

" โอ้ ! ดาวและเมฆและลม พวกเจ้าทั้งหมดจะเยาะเย้ยข้า ถ้าเจ้าจริงๆ สงสาร ความรู้สึกความสนใจและหน่วยความจำ ผมกลายๆ แต่ถ้า ไม่ ออก ออก และปล่อยให้ฉันอยู่ในความมืด "

พูดกับดาว เมฆ และ ลม คือ เครื่องหมาย

# 4 ตัวอย่าง

จอห์นดอนน์ขึ้นมา ด้วยการใช้เครื่องหมายในบทกวีของเขา " ความตายจะไม่ภูมิใจ " :

" ความตายจะไม่ภูมิใจ แต่บางคนได้เรียกเจ้า
ยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวสำหรับท่าน ไม่งั้น
สำหรับผู้ที่พระองค์ think'st จงโค่น ,
ไม่ตาย ตายไม่ดี หรือท่านจะฆ่าข้า . . . "

กวีพูดถึงความตาย ความคิดที่เป็นนามธรรมเช่นถ้าเป็นคนที่สามารถทำความเข้าใจความรู้สึกของเขา . . . . . .



โดยจอห์นดอนน์อีกครั้งใช้เครื่องหมายวรรคตอนในบทกวี " ดวงอาทิตย์ขึ้น " :

" ยุ่งตาแก่ ดวงอาทิตย์เกเร

ทำไมท่านจึงผ่าน Windows และผ่านม่าน โทร
เรา ?
ต้องของการเคลื่อนไหวฤดูกาลคนรักวิ่ง
จองหองอวดความรู้ - "

กวีที่อยู่ดวงอาทิตย์ในลักษณะที่ไม่เป็นทางการภาษาพูดเหมือนมนุษย์จริงเขาถามว่าดวงอาทิตย์เป็นวิธีที่หยาบ ทำไมดวงอาทิตย์ปรากฏและปล้นเวลาที่ดีที่เขามีกับคู่รักของเขา เช่น #

5

เจมส์จอยซ์ใช้เครื่องหมายวรรคตอนในนวนิยาย “ภาพเหมือนของศิลปินขณะที่ชายหนุ่ม " :

" ยินดีต้อนรับ โอ้ ชีวิต ผมจะไปพบ สำหรับเวลาที่ล้าน ความเป็นจริงของประสบการณ์และการปลอมแปลงในโรงหล่อของจิตใจคุณธรรม uncreated ของการแข่งขันของฉัน "

การได้พูดคุยกับสิ่งที่เป็นนามธรรมเช่นชีวิตที่เป็นไปได้เพียงในวรรณกรรม เช่น #

6

บิลลี่คอลลินส์ในบทกวีของเขา " คนแปลกหน้าเกิดในบางประเทศที่ห่างไกลหลายร้อยปีต่อจากนี้ " ใช้ปกติจุดที่เริ่มต้นด้วย " O "

" O คนแปลกหน้าของอนาคต !
o ประหลาดถูก !
สิ่งที่รูปร่างของบ้านของคุณ แต่คุณพบ

จากสถานที่ไม่ว่าวิธีการที่แปลก และ สีเสื้อผ้าที่คุณจะสวม
ฉันว่าไม่มีใครชอบสุนัขเปียกด้วย .
ฉันเดิมพันทุกคนในผับของคุณ
แม้แต่เด็กๆ ผลักเธอออกไป "

พูดอยู่พูดกับตัวละครที่สมมุติ , " คนต่างด้าวเกิดในบางประเทศที่ห่างไกลหลายร้อยปีจากตอนนี้ "

7

อีกอย่าง#วรรคตัวอย่างจากบทกวี " ครับ " เขียนโดย W . S เมอร์วิ่น :

" เป็นเอกสาร