บาตรพระถือเป็นหนึ่งในอัฐบริขาร บาตร

บาตรพระถือเป็นหนึ่งในอัฐบริขาร บาตร ภาชนะใส่อาหารสำหรับพระภิกษุสามเณร ถือว่าเป็นของใช้ที่มีความสำคัญสำหรับสงฆ์เป็นอย่างมาก และ เป็นหนึ่งในอัฐบริขาร 8 อย่าง ที่บัญญัติไว้ในพระธรรมวินัย ได้แก่ สบง (ผ้านุ่ง), จีวร (ผ้าห่ม), สังฆาฏิ (ผ้าพาดบ่า), ประคดเอว, บาตร, มีดโกนหรือมีดตัดเล็บ, เข็ม และกระบอกกรองน้ำ ซึ่งตามหลักพระวินัยแล้วบาตรที่มีลักษณะตรงตามหลักพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้มี 2 ชนิดเท่านั้นคือ ‘บาตรดินเผา’ และ ‘บาตรเหล็กรมดำ’ โดยควรมีขนาด 7-11 นิ้ว อีกทั้งพระพุทธองค์ยังทรงบัญญัติห้ามไม่ให้พระภิกษุใช้บาตรที่ทำจากโลหะหรือวัสดุที่มีมูลค่าสูง เช่น ทอง เงิน ทองเหลือง ทองแดง อัญมณี และแก้วผลึกต่างๆ แม้แต่บาตรที่ทำจากดีบุก สังกะสี หรือไม้ ก็ใช้ไม่ได้ ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไปในปัจจุบัน และเทคโนโลยีที่เข้ามาแทนที่ วัดบางแห่งจึงอนุโลมให้ใช้บาตรที่ทำจากสแตนเลส เนื่อง จากสะดวกในการดูแลรักษาและทำความสะอาดง่าย จึงเป็นที่นิยมในหมู่สงฆ์ ส่วนฝาบาตรนั้นในสมัยพุทธกาลจะทำจากไม้ แต่ปัจจุบันเปลี่ยนมาใช้ฝาสแตนเลสแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บาตรพระถือเป็นหนึ่งในอัฐบริขารบาตรภาชนะใส่อาหารสำหรับพระภิกษุสามเณรถือว่าเป็นของใช้ที่มีความสำคัญสำหรับสงฆ์เป็นอย่างมากและเป็นหนึ่งในอัฐบริขาร 8 เชิงแบบอย่างที่บัญญัติไว้ในพระธรรมวินัยได้แก่สบง (ผ้านุ่ง), จีวร (ผ้าห่ม), สังฆาฏิ (ผ้าพาดบ่า), ประคดเอว บาตร มีดโกนหรือมีดตัดเล็บ เข็มและกระบอกกรองน้ำซึ่งตามหลักพระวินัยแล้วบาตรที่มีลักษณะตรงตามหลักพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้มี 2 ชนิดเท่านั้นคือ 'บาตรดินเผา' และ 'บาตรเหล็กรมดำ' โดยควรมีขนาด 7-11 นิ้วอีกทั้งพระพุทธองค์ยังทรงบัญญัติห้ามไม่ให้พระภิกษุใช้บาตรที่ทำจากโลหะหรือวัสดุที่มีมูลค่าสูงเช่นทองเงินทองเหลืองทองแดงอัญมณีและแก้วผลึกต่าง ๆ แม้แต่บาตรที่ทำจากดีบุกสังกะสีหรือไม้ก็ใช้ไม่ได้ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนแปลงไปในปัจจุบันและเทคโนโลยีที่เข้ามาแทนที่วัดบางแห่งจึงอนุโลมให้ใช้บาตรที่ทำจากสแตนเลสเนื่องจากสะดวกในการดูแลรักษาและทำความสะอาดง่ายจึงเป็นที่นิยมในหมู่สงฆ์ส่วนฝาบาตรนั้นในสมัยพุทธกาลจะทำจากไม้แต่ปัจจุบันเปลี่ยนมาใช้ฝาสแตนเลสแทน