School Work"I don't know, Seamus,"

School Work

"I don't know, Seamus," Ron said doubtfully. They were in the library beavering away at their Potions essays. Right, perhaps not beavering. More like squabbling over the latest issue of Quidditch Monthly and occasionally giving their scrolls exasperated looks.
"I'm telling you, he doesn't read them!" Seamus leaned over the table to whisper when Madam Pince glared at him. Next to Snape, she had the most frightening glare at Hogwarts. Of any human, that was. "There are never any marks on them, unless you count those rings where he puts down his coffee mug."
"Or the giant red slashes crossing out entire paragraphs," contributed Harry.
"Right, and those are random, aren't they? So we could just write anything we like. Hell, *I'm* going to do it." Seamus stared at his scroll. "A limerick!"
"That's appropriate," murmured Ron.
"I heard that. It's not all leprechauns and four-leaf clovers, you dolts. Right, now. There was a man named Snape--There was a greasy bastard named Snape--"
"Seamus!" Ron was shocked. "Are you *writing* that?"
"Watch it, Ron, you're sounding like Percy."
Ouch, thought Harry.
"There was a greasy bastard named Snape, who appeared rather like an ape. He made vile potions--"
"He'll take that as a compliment, not an insult," Dean commented dryly. He was busily writing away on his scroll.
"What are you writing, then?" Seamus tried to read over Dean's shoulder.
"An essay on why the Cannons are such effing losers," Dean said, smirking at Ron.
Ron sharpened his quill meaningfully. "Well, that's given me my idea. 'Why the Cannons are the greatest team of all time', by Ron Weasley."
Seamus looked over at Harry. "C'mon, Harry, you too."
"I don't know." He had reasons for not wanting to piss off Snape too badly.
"Listen, we've only got a month left of school, then we're out of here. You've had a month's worth of detention before." Seamus grinned.
"Yeah, but I don't want to spend my last month here with Filch." With Snape, on the other hand--
Seamus leaned a little closer. "Just one month, Harry. Think of all the things you've wanted to say to Snape over the past seven years. This is your chance, and it's safe, because he'll never read it! It'll be like that therapy thing Hermione was telling us about."
Ron's head shot up. "Hermione?"
"No, she's not here, Ron," Harry said soothingly. Hermione had been pestering them about what she called their 'poor study habits'; she was worried that they wouldn't earn high enough marks on the NEWTs to take up jobs at the Ministry. "And if she does come by, look, we're working." Not on school work per se, but what Hermione didn't know wouldn't hurt her.
"Okay." The red head bent over the essay.
"Anyway, Harry, it'll be good for you. Venting all those pent-up feelings."
Oh, they were pent-up, all right. Harry realized he had a death grip on his quill. He relaxed his hold slightly. "All right. But I'm not showing it to any of you."
"Mr. Secretive strikes again," Dean said. "Wow, I have a lot of material here. This may be my longest Potions essay yet."
"Oh, good on you, Dean!" Hermione walked up to their table, dragging Neville with her. She'd been giving him extra tutoring to bring him up to speed, and he was pathetically grateful. "See, Ron? See, Harry? *Dean* is devoting himself to his school work."
Harry kicked Seamus under the table so that the other boy wouldn't burst into laughter. "Yes, Hermione," Harry said obediently. For the life of him he couldn't understand why Ron was so attracted to her. But perhaps Ron wanted to be bossed around for the rest of his life. Harry rolled up his scroll and hid it in his bag. He'd finish it later.
The next day Severus Snape glared at the Gryffindors as they handed in their essays on the theme of "Ethics and Potions". That was par for the course. But the way some of them looked back at him, with a hint of challenge, wasn't. Finnigan, Thomas, and Weasley all met his eyes, gave him an unusually defiant look, and then glanced away. Strange for the three of them to conspire without including Potter. He ratcheted up his glare for the Boy Who Kept On Living; Potter handed in his essay, looked Snape straight in the eye, and-- blushed. Well. That was unexpected. Perhaps he should actually read their essays all the way through for once, instead of just standing at the top of the dungeon stairs, throwing them down, and assigning grades according to their ultimate landing spots.
So it was that after dinner Snape settled in his favorite armchair with a glass of wine and four essays. Finnigan's was an astoundingly pedestrian commentary on the supposed immorality of Veritaserum. But smack in the middle Snape encountered a limerick.
'There was a greasy bastard named Snape,
Who appeared rather like an ape.
He made vile potions
Had very strange notions
And his robe resembled a drape.'
How uninspired. Snape sighed heavily. Even Sirius Black had been able to do better than that. Snape whipped out his quill and wrote, 'Unoriginal and unexciting. Lacks the necessary dramatic flourish that the limerick form demands.'
Thomas was next. The boy had only made it four sentences into his essay on illegal uses of bubotuber pus before beginning a lengthy critique of the Cannons through the ages. At the end Snape wrote, 'Needs more examples; conclusion simply repeats main points of introduction. Weak transitions give the all-too-accurate impression that you simply wrote down ideas as they occurred to you instead of striving to create a coherent argument.'
It was Weasley's turn. Snape drank some more wine. He was almost beginning to enjoy this. Weasley had interrupted his argument that healing potions with severe side-effects should be used in cases of otherwise terminal illness in order to pen a spirited, albeit disjointed, defense of the Cannons. Snape wrote, 'No evidence whatsoever to support your specious argument. Your illogic and emotionality preclude a rational approach to the topic and bespeak a writer who has made up his mind before investigating his hypothesis.'
That simply left Potter. Snape's hand trembled as he fortified himself with another glass of wine. Potter had managed to produce a full five inches on, of all things, the Ministry's rules for allocation of the Wolfsbane Potion. Snape found himself nodding in agreement at one point; the rules were arbitrary and illogical in the extreme, typical of the documents produced by Ministry bureaucrats. But then he read something that made him set his glass down before he dropped it.
'Dear Severus ['Snape' had been crossed out heavily and replaced by 'Severus']. I'll write this as if it were a letter. And I'll pretend you'll read it, even though I'm quite sure you won't. Anyway, Seamus told me to write all the things I ever wanted to say to you.'
Oh, no. Snape braced himself.
'That would be at least ten scrolls, though, and the things I wanted to say in my first year aren't the things I want to say now.'
Snape's heart started beating a little faster.
'Do you hate me? Because I don't hate you. And really, I don't think you hate me either. Do you know that you look at me sometimes? You don't glare, or scowl, or smirk. You just look. Have you noticed me looking back?'
He had, but hadn't dared to think about what it might mean.
'I love looking at you.'
Oh god. His hands started to sweat.
'I think I might like it best when you're working on something. You're very intent and focused. I used to watch you during Order meetings when you were listening to the plans. Your eyes would go a little distant and you'd have a tiny furrow between your eyebrows. Then you'd snap back into focus. I like to watch you making potions, too. You bend slightly over your cauldron and your hair falls forward. Is it really as greasy as it looks?'
Snape reached up and touched a lock of his hair. Yes, it was.
'It probably is. Oh well. And your hands. I love looking at your hands. They're so strong and deft.'
Snape glanced at his own hands. They were still sweating.
'I want those hands to touch me.'
The hands in question gripped the parchment tightly.
'Do you want to touch me? I think you do. Oh god, I hope you do. I want--'
The rest of the parchment was blank. Snape carefully set the scroll aside, picked up his glass, and drained it. He retrieved the scroll and re-read it. The words were still there. Was this some kind of joke? It had to be. He picked up his quill and wrote, 'Too elliptical at times. Abrupt ending. Over-use of rhetorical questions.' He thought for a moment and added, 'Intriguing premise.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานโรงเรียน"ฉันไม่รู้ ซี ร่อนกล่าว doubtfully พวกอยู่ในไลบรารี beavering เก็บที่เรียง Potions ของพวกเขา ขวา บางทีไม่ beavering เหมือนความขัดแย้งมากกว่าปัญหาล่าสุดของควิดดิชรายเดือน และบางครั้งทำให้พวกเขาเลื่อน exasperated ดู"ฉันบอกคุณ เขาไม่อ่าน" ซีเองตารางกระซิบเมื่อ Pince ม่าย glared ที่เขา ติด Snape เธอมีแสงจ้าที่น่ากลัวที่สุดที่ฮอกวอตส์ มนุษย์ใด ๆ ที่ไม่ "มีจะไม่เครื่องหมายใด ๆ นั้น เว้นแต่ว่าคุณนับแหวนเหล่านั้นที่เขาวางลง mug กาแฟของเขา""หรือยักษ์แดงเครื่องหมายทับฆ่าทั้งย่อหน้า ส่วนแฮร์รี่"ขวา และที่เป็นแบบสุ่ม พวกเขา ดังนั้น เราสามารถเขียนอะไรเรา นรก, * ผม * จะทำ " ซีจ้องไปที่เลื่อนของเขา "ลิเมอริก""ที่เหมาะสม murmured รอน"ผมได้ยินที่ มันไม่ใช่ทั้งหมด leprechauns และสี่– clovers ใบ คุณ dolts เดี๋ยวนี้ มีชายคนหนึ่งชื่อ Snape -มีลูกครึ่งเลี่ยนชื่อ Snape-""ซี" รอนตกใจ "คุณ * เขียน * ที่? ""ดูมัน รอน คุณกำลังเสียงเช่นเพอร์"Ouch คิดว่า แฮร์รี่"มีลูกครึ่งมันเยิ้ม Snape ชื่อที่ปรากฏค่อนข้างเหมือนเป็นลิง เขาทำผสม potions-""จะเอาที่เป็นชมเชย ไม่ถากถาง คณบดีแสดงความคิดเห็น dryly เขาได้สร้างเขียนไปบนเลื่อนของเขา"สิ่งคุณเขียน แล้ว" ซีพยายามอ่านเหนือไหล่ของคณบดี"การเรียงบนทำไมปืนใหญ่มีเช่น effing losers คณบดีกล่าว smirking ที่ร่อนร้อนรุนแรงขึ้นขนนกของเขามา "ดี ที่ฉันได้ให้ความคิดของฉัน. ' ทำไมปืนใหญ่มีทีมมากที่สุดตลอดกาล ", โดยรอนวีสลีย์"ซีมองผ่านที่แฮร์รี่ " C'mon แฮร์รี่ คุณเกินไป""อย่า" เขามีเหตุผลที่ไม่อยากให้พ้น Snape เลวเกินไป"ฟัง เราเพียงได้เดือนที่เหลือของโรงเรียน แล้วเราจะออกจากที่นี่ คุณเคยได้เดือนคุ้มขังก่อน" ซี grinned"ใช่ แต่ฉันไม่ต้องการใช้จ่ายของฉันสุดท้ายเดือนที่นี่กับ Filch " มี Snape คง-ซีเองใกล้เพียงเล็กน้อย "เพียง 1 เดือน แฮร์รี่ คิดว่า สิ่งที่คุณเคยอยากพูดกับ Snape เจ็ดปีผ่านมา นี้เป็นโอกาสของคุณ และมันปลอดภัย เพราะเขาจะไม่เคยอ่าน มันจะได้เช่นนั้นเฮอร์ไมโอบอกเราเกี่ยวกับสิ่งบำบัด"หัวของรอนที่ขึ้น "เฮอร์ไมโอ""ไม่มี เธอไม่นี่ รอน แฮร์รี่พูดเงียบ เฮอร์ไมโอได้รับ pestering พวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเรียกว่าการ 'ยากศึกษานิสัย' เธอกังวลว่า พวกเขาจะไม่มีรายได้สูงพอเครื่องบน NEWTs จะรับงานที่กระทรวง "และถ้าเธอมา ด้วย ดู เรากำลังทำงาน" ไม่ได้อยู่ในโรงเรียนทำงานต่อ se แต่สิ่งที่เฮอร์ไมโอไม่รู้จะไม่ทำร้ายเธอ"ดี" หัวแดงเงี้ยวเรียง"อย่างไรก็ตาม แฮร์รี่ มันจะดีสำหรับคุณ ระบายอากาศความรู้สึก pent-up เหล่านั้น"โอ้ พวก pent-up สิทธิทั้งหมด แฮร์รี่รู้เขาจับตายบนขนนกเขา เขาผ่อนค้างของเขาเล็กน้อย "เอาละกัน แต่ผมไม่เป็นแสดงของคุณ"คณบดีกล่าวว่า "นาย Secretive นัดอีก "ว้าว มีวัสดุที่นี่ นี้ได้เรียง Potions ที่ยาวที่สุดของฉันได้""โอ้ ดีกับคุณ คณบดี! " เฮอร์ไมโอเดินขึ้นไปตาราง ลากเนวิลล์กับเธอ เธอได้ให้มาเขาเสริมกวดวิชาจะทำให้เขาถึงความเร็ว และเขาได้สะดวกขอบคุณ "ดู ร่อน ดู แฮร์รี่ * คณบดี * ถูก devoting ตัวเองทำงานโรงเรียนของเขา "แฮร์รี่เตะซีใต้โต๊ะเพื่อให้เด็กจะไม่ออกมาเป็นเสียงหัวเราะ "ใช่ เฮอร์ไมโอ, " แฮร์รี่กล่าวว่า ทรง ชีวิตของเขา เขาไม่เข้าใจทำไมรอนถูกเพื่อดึงดูดให้เธอ แต่บางทีอยากจะ bossed รอบที่เหลือของชีวิตของเขารอน แฮร์รี่สะสมเลื่อนของเขา และซ่อนในกระเป๋าของเขา เขาจะเสร็จสิ้นในภายหลังในวันถัดไป Severus Snape glared ที่ Gryffindors เป็นผู้มอบในความเรียงในรูปแบบของ "จริยธรรมและ Potions" ที่ถูกตราไว้ในหลักสูตร แต่แบบที่บางส่วนของพวกเขามองไปที่เขา กับความท้าทาย ไม่ Finnigan, Thomas วีสลีย์ทั้งหมดพบตา ให้เขามีลักษณะผิดปกติ defiant และ glanced ไป แปลกสำหรับทั้งสามก็รวมหัวไม่รวมพอตเตอร์ เขา ratcheted ค่าแสงจ้าของเขาในการที่เด็กชายที่เก็บไว้ในชีวิต พอตเตอร์มอบในเรียงความของเขา ดู Snape ตรงตา ก - ขวยเขิน ดี ที่ไม่คาดคิด บางทีเขาควรจริงอ่านเรียงความ จนการ แทนที่ จะเพียงแค่ยืนอยู่ด้านบนของบันไดดันเจี้ยน ทิ้งพวกเขาลง และการกำหนดเกรดตามการเชื่อมโยงไปถึงจุดที่ดีที่สุดดังนั้น มันเป็นที่หลังจากอาหารค่ำ Snape ชำระในเก้าอี้ของเขาชื่นชอบกับแก้วไวน์และเรียงสี่ มีความเห็นเชิญ astoundingly บนศีลธรรมควรของ Veritaserum ของ Finnigan ได้ แต่ตีใน Snape กลางพบกับลิเมอริก' มีลูกครึ่งเลี่ยนชื่อ Snapeที่ปรากฏเช่นมีลิงค่อนข้างเขาทำการผสม potionsมีความเข้าใจมากและเสื้อคลุมของเขาคล้ายกับ drape 'วิธี uninspired Snape ถอนหายใจหนัก ดำริอุสแม้เคยทำดีกว่าที่สามารถ Snape ได้พัดเอาออกขนนกของเขา และ เขียน, ' Unoriginal และไม่น่าตื่นเต้น ไม่มีอวดอย่างจำเป็นที่ต้องการแบบลิเมอริก.'Thomas ถัดไปได้ เด็กมีเฉพาะทำสี่ประโยคไปเรียงบนใช้ไม่ถูกต้องของหนองใน bubotuber ก่อนที่จะเริ่มวิจารณ์ยาวยิงผ่านยุคสมัยของเขา ท้าย Snape เขียน, ' ต้องการตัวอย่างเพิ่มเติม สรุปก็ทำซ้ำกระทู้แนะนำ ช่วงอ่อนแอให้ความประทับใจทั้งหมดไปความถูกต้องที่คุณเพียงแค่เขียนลงความคิดที่เกิดกับคุณแทนที่จะมุ่งมั่นที่จะสร้างอาร์กิวเมนต์ coherent 'เปิดของวีสลีย์ได้ Snape ดื่มไวน์บางเพิ่มเติม เขาเกือบถูกเริ่มสนุกกับการนี้ วีสลีย์มีจังหวะโต้แย้งของเขาว่า รักษา potions กับผลข้างเคียงที่รุนแรงควรใช้ในกรณีเจ็บป่วยหรือเทอร์มินัลเพื่อให้ปากกาเซนเตอร์ แม้ว่าไม่เป็นสมาชิกร่วม ป้องกันการยิง Snape เขียน, ' ไม่ปรากฏหลักฐานใด ๆ สนับสนุนอาร์กิวเมนต์ของคุณกว้างขึ้น Illogic และ emotionality ของคุณห้ามวิธีการเชือดแบบหัวข้อ และแสดงให้เห็นถึงนักเขียนที่ทำขึ้นจิตใจของเขาก่อนที่จะตรวจสอบสมมติฐานของเขา .'พอตเตอร์ที่ซ้ายก็ มือของ Snape trembled เป็นเขาธาตุตัวเองกับอีกแก้วไวน์ พอตเตอร์ได้จัดการผลิตตัวเต็ม 5 นิ้ว ทุกสิ่ง กฎของกระทรวงสำหรับการปันส่วนของ Wolfsbane Potion พบ Snape เอง nodding ตกลงที่จุดหนึ่ง กฎถูกกำหนด และไม่สมเหตุผลที่สุด โดยทั่วไปของเอกสารที่ผลิต โดย bureaucrats กระทรวง แต่เขาอ่านแล้ว สิ่งที่ทำให้เขาตั้งของเขาแก้วลงก่อนที่เขาลดลง' รัก Severus ['Snape' ถูกข้ามออกมาก และแทนที่ ด้วย 'Severus'] ผมจะเขียนนี้นั้นตัวอักษร และผมจะทำเป็นคุณจะอ่านได้ แม้ว่าฉันค่อนข้างแน่ใจว่า คุณจะไม่ อย่างไรก็ตาม ซีบอกฉันจะเขียนทุกสิ่งที่เคยอยากจะพูดกับคุณ 'โอ้ ไม่ ค้ำยันตัวเอง Snape'ที่จะเลื่อนน้อยสิบ แม้ และสิ่งที่อยากจะบอกว่า ในปีแรกไม่ได้ในสิ่งที่อยากจะบอกว่า ตอนนี้'Snape's heart started beating a little faster.'Do you hate me? Because I don't hate you. And really, I don't think you hate me either. Do you know that you look at me sometimes? You don't glare, or scowl, or smirk. You just look. Have you noticed me looking back?'He had, but hadn't dared to think about what it might mean.'I love looking at you.'Oh god. His hands started to sweat.'I think I might like it best when you're working on something. You're very intent and focused. I used to watch you during Order meetings when you were listening to the plans. Your eyes would go a little distant and you'd have a tiny furrow between your eyebrows. Then you'd snap back into focus. I like to watch you making potions, too. You bend slightly over your cauldron and your hair falls forward. Is it really as greasy as it looks?'Snape reached up and touched a lock of his hair. Yes, it was.'It probably is. Oh well. And your hands. I love looking at your hands. They're so strong and deft.'Snape glanced at his own hands. They were still sweating.'I want those hands to touch me.'The hands in question gripped the parchment tightly.'Do you want to touch me? I think you do. Oh god, I hope you do. I want--'ส่วนเหลือของ parchment ว่างเปล่าได้ Snape ตั้งเลื่อนเฉย ขึ้นเขาแก้ว รอบคอบ และระบายออกได้ เขาดึงเลื่อน และอ่านอีกครั้ง คำยังมีได้ นี้มีบางชนิดของเล่น มันมีให้ เขารับของเขาขนนก และ เขียน, ' Too รีครั้ง สิ้นสุดอย่างทันทีทันใด ใช้เกินคำถามไม่ ' เขาคิดว่า อึด และ เพิ่ม 'Intriguing รื่นรมย์'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทำงานของโรงเรียน"ผมไม่ทราบว่าเชมัส" รอนกล่าวว่าหวาดระแวง พวกเขาอยู่ในห้องสมุด beavering ไปที่การเขียนเรียงความ Potions ของพวกเขา ขวาอาจจะไม่ beavering มากขึ้นเช่นทะเลาะกันมากกว่าฉบับล่าสุดของควิดดิชรายเดือนและบางครั้งให้เลื่อนของพวกเขาโกรธลักษณ์. "ฉันบอกคุณเขาไม่ได้อ่านพวกเขา!" เชมัสโน้มตัวไปข้างโต๊ะจะกระซิบเมื่อมาดาม Pince จ้องมาที่เขา ถัดไปไปที่สเนปที่เธอได้มีแสงจ้าที่น่ากลัวที่สุดที่ฮอกวอต ของมนุษย์คนใดที่เป็น "ไม่เคยมีเครื่องหมายใด ๆ ที่พวกเขาถ้าคุณไม่นับแหวนเหล่านั้นที่เขาวางลงถ้วยกาแฟของเขา." "หรือทับสีแดงขนาดยักษ์ข้ามออกทั้งย่อหน้า" แฮร์รี่มีส่วนร่วม. "ตอนและผู้ที่มีการสุ่มจะไม่ได้พวกเขา ดังนั้นเราก็สามารถเขียนอะไรที่เราชอบ. นรก * * * * * * * * ฉันจะทำมัน. " เชมัสจ้องมองมาที่เขาเลื่อน "โคลง A" "นั่นคือเหมาะสม" บ่นรอน. "ผมได้ยินมาว่ามันเป็นเลเปรอคอนไม่ได้ทั้งหมดและโคลเวอร์สี่ใบคุณ dolts ขวาตอนนี้มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อสเนป -... มีไอ้เลี่ยนเป็นชื่อสเนป - "" เชมัส " รอนก็ตกใจ "คุณ * * * * * * * * เขียนว่า?" "ดูมันรอนคุณกำลังทำให้เกิดเสียงเช่นเพอร์ซี่." อุ๊ยคิดว่าแฮร์รี่. "มีไอ้เลี่ยนสเนปเป็นชื่อที่ปรากฏเหมือนลิง. เขาทำ potions-- เลวทราม "" เขาจะใช้เวลาที่เป็นคำชมเชยไม่ดูถูก "คณบดี dryly แสดงความคิดเห็น เขาเป็นคนที่ยุ่งเกี่ยวกับการเขียนไปเลื่อนเขา. "สิ่งที่คุณเขียนแล้ว?" เชมัสพยายามที่จะอ่านข้ามไหล่ของคณบดี. "เรียงความเกี่ยวกับเหตุผลที่ปืนเป็นผู้ขาดทุน effing เช่น" คณบดีกล่าวว่าแสยะยิ้มที่มุมที่รอน. รอนคมปากกาของเขามีความหมาย "ดีที่ให้ฉันคิดฉัน. 'ทำไมปืนใหญ่เป็นทีมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเวลาทั้งหมด' โดยรอนวีสลีย์." เชมัสมองไปที่แฮร์รี่ "C'mon แฮร์รี่คุณเกินไป." "ผมไม่ทราบว่า." เขามีเหตุผลที่ไม่ต้องการที่จะปัสสาวะออกมากเกินไปไม่ดีสเนป. "ฟังเราได้มีเพียงหนึ่งเดือนที่เหลือของโรงเรียนแล้วเราจะออกจากที่นี่. คุณมีมูลค่าเดือนของการควบคุมตัวก่อน." เชมัสยิ้ม. "ใช่ แต่ฉันไม่ต้องการที่จะใช้จ่ายเดือนที่ผ่านมาของฉันที่นี่ด้วยการหยิบฉวย." กับสเนปบน hand-- อื่น ๆเชมัสเอนใกล้ชิดเล็ก ๆ น้อย ๆ "เพียงแค่หนึ่งเดือนแฮร์รี่. คิดว่าทุกสิ่งที่คุณอยากจะพูดกับสเนปที่ผ่านมาเจ็ดปี. นี่เป็นโอกาสของคุณและมันปลอดภัยเพราะเขาไม่เคยจะอ่านมันมันจะเป็นเหมือนการรักษาที่ สิ่งที่เฮอร์ไมโอบอกเราเกี่ยวกับ. "หัวของรอนยิงขึ้น "เฮอร์ไมโอ?" "ไม่มีเธอไม่อยู่ที่นี่รอน" แฮร์รี่กล่าวว่าปลอบโยน เฮอร์ไมโอได้รับการรบกวนพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เธอเรียกว่าพวกเขา 'นิสัยในการเรียนไม่ดี'; เธอเป็นห่วงว่าพวกเขาจะได้รับเครื่องหมายสูงพอในจิ้งจกจะใช้งานที่กระทรวง "และถ้าเธอไม่มามองเรากำลังทำงาน." ไม่ได้อยู่ในต่อการทำงานของโรงเรียน แต่สิ่งที่เฮอร์ไมโอไม่ทราบว่าจะไม่ทำร้ายเธอ. "โอเค." หัวแดงก้มลงเขียนเรียงความ. "อย่างไรก็ตามแฮร์รี่มันจะดีสำหรับคุณ. ระบายความรู้สึกของทุกคนที่ถูกกัก." โอ้พวกเขากำลังถูกกักขวาทั้งหมด แฮร์รี่รู้ว่าเขามีการจับปากกาตายของเขา เขาผ่อนคลายถือของเขาเล็กน้อย "สิทธิทั้งหมด. แต่ฉันไม่ได้แสดงให้ใด ๆ ของคุณ." "นายลับนัดอีกครั้ง" คณบดีกล่าวว่า "ว้าวฉันมีจำนวนมากของวัสดุที่นี่. นี้อาจจะมีการเขียนเรียงความ Potions ที่ยาวที่สุดของฉันยัง." "โอ้ดีกับคุณดีน" เฮอร์ไมโอเดินขึ้นไปที่โต๊ะของพวกเขาลากเนวิลล์กับเธอ เธอต้องการให้เขารับสอนพิเศษที่จะนำเขาขึ้นอยู่กับความเร็วและเขาก็รู้สึกขอบคุณอย่างน่าสงสาร "ดูรอน? ดูแฮร์รี่? * * * * * * * * คณบดีจะพลีตัวเองในการทำงานที่โรงเรียนของเขา." แฮร์รี่เตะเชมัสใต้โต๊ะเพื่อให้เด็กคนอื่น ๆ จะไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะ "ใช่เฮอร์ไมโอ" แฮร์รี่กล่าวว่าเชื่อฟัง สำหรับชีวิตของเขาที่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมรอนถูกดึงดูดเพื่อเธอ แต่บางทีรอนอยากจะสอยรอบสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา แฮร์รี่รีดขึ้นเลื่อนของเขาและซ่อนไว้ในกระเป๋าของเขา เขาต้องการเสร็จสิ้นได้ในภายหลัง. ในวันถัดไปเซเวอร์รัสสเนปจ้อง Gryffindors ที่พวกเขาส่งบทความของพวกเขาในรูปแบบของ "จริยธรรมและการปรุงยาที่" นั่นคือที่ตราไว้หุ้นสำหรับหลักสูตร แต่วิธีการที่บางคนก็มองกลับมาที่เขาด้วยคำแนะนำของความท้าทายไม่ได้ ฟินนิกันโทมัสและวีสลีย์ทั้งหมดได้พบกับดวงตาของเขาทำให้เขาดูท้าทายผิดปกติแล้วมองออกไป แปลกสำหรับสามของพวกเขาที่จะสมคบคิดโดยไม่รวมพอตเตอร์ เขาเงอะงะแสงจ้าของเขาสำหรับเด็กผู้ชายที่เก็บไว้ในที่อยู่อาศัย; พอตเตอร์ส่งเรียงความของเขามองตรงในสเนปตา and-- เขิน ดี นั่นคือที่ไม่คาดคิด บางทีเขาอาจจะจริงควรอ่านบทความของพวกเขาตลอดทางผ่านครั้งแทนเพียงแค่ยืนอยู่ที่ด้านบนของบันไดดันเจี้ยน, การขว้างปาพวกเขาลงและเกรดกำหนดตามจุดเชื่อมโยงไปถึงของพวกเขาที่ดีที่สุด. ดังนั้นมันจึงเป็นที่หลังอาหารเย็นสเนปตั้งรกรากอยู่ในเขา เก้าอี้ที่ชื่นชอบกับแก้วไวน์และสี่บทความ ฟินนิกันเป็นความเห็นทางเดินเท้าอย่างน่าประหลาดใจที่ผิดศีลธรรมควร Veritaserum แต่ตีในช่วงกลางของสเนปที่พบโคลงได้. 'มีไอ้เลี่ยนชื่อสเนปที่ปรากฏเหมือนลิง. เขาทำยาเลวทรามมีความคิดที่แปลกมากและเสื้อคลุมของเขาคล้ายกับผ้าม่านได้.' วิธีปฏิภาณ สเนปถอนหายใจอย่างหนัก แม้ซิเรียสสีดำที่ได้รับสามารถที่จะทำดีกว่า สเนปวิปปิ้งออกปากกาของเขาและเขียน 'มูลและไม่น่าตื่นเต้น ขาดความเจริญอย่างมากจำเป็นที่ความต้องการรูปแบบโคลง. โทมัสเป็นต่อไป เด็กได้ทำเพียงสี่ประโยคเข้าไปในการทดลองของเขาเกี่ยวกับการใช้ที่ผิดกฎหมายของหนอง bubotuber ก่อนที่จะเริ่มการวิจารณ์ที่มีความยาวของปืนใหญ่ผ่านวัย ในตอนท้ายของสเนปเขียน 'ความต้องการตัวอย่างมากขึ้น สรุปก็ซ้ำประเด็นหลักของการแนะนำ เปลี่ยนอ่อนแอให้ประทับใจทุกเกินไปที่ถูกต้องที่คุณก็เขียนลงความคิดที่พวกเขาเกิดขึ้นกับคุณแทนการมุ่งมั่นที่จะสร้างการโต้เถียงกัน. มันก็หันวีสลีย์ สเนปดื่มไวน์มากขึ้น เขาเกือบจะเริ่มต้นที่จะเพลิดเพลินไปกับการนี้ วีสลีย์ได้ขัดจังหวะการโต้เถียงของเขาว่ายารักษาที่มีผลข้างเคียงที่รุนแรงควรจะใช้ในกรณีที่มีการป่วยไข้เป็นอย่างอื่นในการสั่งซื้อเพื่อปากกาชีวิตชีวาแม้จะไม่ปะติดปะต่อ, การป้องกันของปืนใหญ่ สเนปเขียน 'ไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะสนับสนุนข้อโต้แย้งที่กว้างขวางของคุณ illogic และ emotionality ของคุณวิธีการป้องกันไม่ให้เหตุผลกับหัวข้อและอย่างเปิดเผยนักเขียนที่ได้ทำขึ้นใจของเขาก่อนที่จะตรวจสอบสมมติฐานของเขา. นั่นก็เหลือพอตเตอร์ มือของสเนปสั่นในขณะที่เขาเสริมว่าตัวเองกับแก้วไวน์อีก พอตเตอร์มีการจัดการการผลิตเต็มห้านิ้วของทุกสิ่งกฎของกระทรวงในการจัดสรรของพืชยา สเนปพยักหน้าพบว่าตัวเองอยู่ในข้อตกลงที่จุดหนึ่ง กฎระเบียบที่เป็นโดยพลการและเหตุผลในสุดขีดแบบฉบับของเอกสารที่ผลิตโดยกระทรวงข้าราชการ แต่แล้วเขาอ่านบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เขาตั้งกระจกของเขาลงก่อนที่เขาจะลดลง. 'รักเซเวอร์รัส [' สเนป 'ได้รับการข้ามออกอย่างหนักและถูกแทนที่ด้วย' เซเวอร์รัส '] ฉันจะเขียนนี้ราวกับว่ามันเป็นตัวอักษร และฉันจะแกล้งคุณจะอ่านมันแม้ว่าผมค่อนข้างแน่ใจว่าคุณจะไม่ อย่างไรก็ตามเชมัสบอกให้ผมเขียนทุกสิ่งที่ฉันเคยต้องการที่จะพูดกับคุณ. 'โอ้ไม่ สเนปยันตัวเอง. 'ที่จะเป็นอย่างน้อยสิบม้วนแม้ว่าและสิ่งที่ผมอยากจะบอกว่าในปีแรกของฉันไม่ได้ในสิ่งที่ฉันอยากจะบอกว่าตอนนี้. หัวใจของสเนปเริ่มเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย.' คุณเกลียด ผม? เพราะผมไม่ได้เกลียดคุณ และจริงๆผมไม่คิดว่าคุณเกลียดฉันทั้ง คุณรู้หรือไม่ว่าคุณมองฉันบางครั้ง? คุณไม่แสงจ้าหรือหน้าบึ้งหรือยิ้ม คุณเพียงแค่มอง คุณสังเกตเห็นผมมองย้อนกลับไป? 'เขามีแต่ไม่กล้าที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มันอาจหมายถึง.' ฉันรักมองหาที่คุณ. 'โอ้พระเจ้า มือของเขาเริ่มที่จะเหงื่อ. 'ฉันคิดว่าฉันอาจจะชอบมันที่ดีที่สุดเมื่อคุณกำลังทำงานในสิ่งที่ คุณความตั้งใจและมุ่งเน้นมาก ผมเคยดูคุณในระหว่างการประชุมเมื่อสั่งซื้อสินค้าที่คุณกำลังฟังแผน ดวงตาของคุณจะไปเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ห่างไกลและคุณต้องการมีร่องเล็ก ๆ ระหว่างคิ้วของคุณ แล้วคุณจะรีบกลับในโฟกัส ผมชอบที่จะดูคุณทำยามากเกินไป คุณโค้งงอเล็กน้อยกว่าหม้อน้ำของคุณและผมของคุณล้มไปข้างหน้า มันจริงๆเลี่ยนที่สุดเท่าที่มันดู 'สเนปถึงขึ้นและสัมผัสปอยผมของเขา ใช่ครับมันเป็น. "มันน่าจะเป็น โอ้ดี และมือของคุณ ฉันรักการมองไปที่มือของคุณ พวกเขากำลังให้แข็งแกร่งและคล่องแคล่ว. สเนปเหลือบมองไปที่มือของเขาเอง พวกเขายังคงทำงานหนัก. 'ฉันต้องการมือผู้สัมผัสฉัน.' มือในคำถามจับกระดาษแน่น. 'คุณต้องการที่จะสัมผัสฉัน? ฉันคิดว่าคุณทำ โอ้พระเจ้าฉันหวังว่าคุณทำ ฉัน want-- 'ส่วนที่เหลือของกระดาษก็เปล่า สเนปอย่างรอบคอบตั้งเลื่อนกันหยิบแก้วของเขาและระบายมัน เขาดึงเลื่อนอีกครั้งและอ่านมัน คำพูดที่ยังคงมี เป็นชนิดนี้ของตลกบางอย่าง? มันต้องเป็น เขาหยิบปากกาของเขาและเขียน 'รูปไข่เกินไปในช่วงเวลาที่ สิ้นสุดทันทีทันใด มากกว่าการใช้คำถามเชิงโวหาร. เขาคิดว่าสำหรับช่วงเวลาและเพิ่ม 'สถานที่ที่น่าสนใจ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.Back home was studied 1 hours
.