Discovery of the Anti-Malarial Acti

Discovery of the Anti-Malarial Activity of Artemisinin
The devastating impact of Malaria has spurred intense research efforts during the last centuries, leading to a series of Nobel Prizes in Physiology or Medicine. Ronald Ross, a British army surgeon working in India was awarded the Nobel Prize in 1902* after he discovered malaria is transmitted by mosquitoes. Charles Laveran, a French physician working in an Algerian hospital received the Nobel Prize in 1907* after he discovered the existence of parasites inside the red blood cells of malaria-infected patients. He went on to show that quinine treatment eliminated the parasites from the blood. The Swiss chemist Paul Herman Müller was awarded the Nobel Prize in 1948* for his discovery of DDT as a contact poison against several arthropods including mosquitoes. Soon thereafter, DDT a highly efficient insecticide, was widely used to exterminate mosquitoes, with the hope of reducing the transmission of the parasite between individuals. Together with the newly developed anti-malarial drug, chloroquine, this approach was initially very effective in reducing the incidence of the disease in many countries. However, after only a few decades, mosquitoes developed resistance towards DDT and concomitantly, serious concerns were raised regarding the impact of the insecticide on the environment. Moreover, the durability of chloroquine was also called into question as resistant strains of P falciparium emerged and spread. Both of these factors contributed to the widespread increase in mortality from malaria during the 1960’s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นพบกิจกรรมต้านมาเลเรียของ Artemisininผลกระทบด้านร้ายของโรคมาลาเรียได้กระตุ้นความพยายามวิจัยที่รุนแรงในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา นำไปสู่ชุดของรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ โรนัลด์รอสส์ ศัลยแพทย์กองทัพอังกฤษที่ทำงานในอินเดียได้รับรางวัลโนเบลในปี 1902 * หลังจากที่เขาค้นพบโรคมาลาเรียคือติดต่อ โดยยุง ชาร์ลส์ Laveran แพทย์ฝรั่งเศสทำงานในโรงพยาบาลแอลจีเรียได้รับรางวัลโนเบลใน 1907 * หลังจากที่เขาค้นพบการมีอยู่ของปรสิตภายในเซลล์เม็ดเลือดแดงของผู้ป่วยที่ติดเชื้อมาลาเรีย เขาก็จะแสดงว่า ควินินรักษากำจัดปรสิตจากเลือด นักเคมีสวิส Müller พอลเฮอร์แมนได้รับรางวัลโนเบลในปี 1948 * สำหรับการค้นพบของเขาของดีดีทีเป็นพิษกับมันขึ้นมาหลายที่รวมทั้งยุงผู้ติดต่อ เร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น ดีดีทียาฆ่าแมลงมีประสิทธิภาพสูง ใช้เพื่อกำจัดยุง หวังลดการส่งผ่านของเชื้อระหว่างบุคคลงาน ร่วมกับยาต้านมาลาเรียพัฒนาขึ้นใหม่ มาลาเรีย ลดวิธีการนี้คือในเบื้องต้นมีประสิทธิภาพในการลดอุบัติการณ์ของโรคในหลายประเทศ อย่างไรก็ตาม หลังจากเพียงไม่กี่ทศวรรษ ยุงพัฒนาความต้านทาน ต่อดีดีที และ concomitantly ปัญหาร้ายแรงขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบของยาฆ่าแมลงสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ ความทนทานของมาลาเรียลดถูกเรียกว่าเป็นคำถามเป็น P falciparium โผล่ออกมา และแพร่กระจายพันธุ์ทน ปัจจัยเหล่านี้ทั้งสองสนับสนุนการเพิ่มขึ้นอย่างแพร่หลายในตายจากมาลาเรียในช่วงปี 1960

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นพบของกิจกรรมต้านมาเลเรียของ Artemisinin
ผลกระทบร้ายแรงของโรคมาลาเรียได้กระตุ้นความพยายามวิจัยอย่างเข้มข้นในช่วงศตวรรษที่ผ่านมานำไปสู่ชุดของรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ โรนัลด์รอสส์เป็นศัลยแพทย์กองทัพอังกฤษที่ทำงานในอินเดียได้รับรางวัลโนเบลในปี 1902 * หลังจากที่เขาค้นพบโรคมาลาเรียจะถูกส่งโดยยุง ชาร์ลส์เป, ฝรั่งเศสแพทย์ที่ทำงานในโรงพยาบาลแอลจีเรียได้รับรางวัลโนเบลในปี 1907 * หลังจากที่เขาค้นพบการดำรงอยู่ของปรสิตภายในเซลล์เม็ดเลือดแดงของผู้ป่วยที่ติดเชื้อมาลาเรีย เขาก็ยังแสดงให้เห็นว่าการรักษายาควินินกำจัดปรสิตจากเลือด นักเคมีชาวสวิสพอลเฮอร์แมนMüllerได้รับรางวัลโนเบลในปี 1948 * สำหรับการค้นพบของเขาดีดีทีเป็นพิษติดต่อกับหลายรพรวมทั้งยุง หลังจากนั้นไม่นานดีดีทียาฆ่าแมลงที่มีประสิทธิภาพสูงใช้กันอย่างแพร่หลายในการกำจัดยุงด้วยความหวังของการลดการแพร่กระจายของปรสิตระหว่างบุคคลที่ ร่วมกับการพัฒนาขึ้นใหม่ยาต้านมาลาเรีย, มาลาเรีย, วิธีการนี้เป็นคนแรกที่มีประสิทธิภาพมากในการลดอุบัติการณ์ของการเกิดโรคในหลายประเทศ แต่หลังจากนั้นเพียงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมายุงพัฒนาความต้านทานต่อยาฆ่ายุงและร่วมกัน, ความกังวลอย่างจริงจังถูกยกขึ้นเกี่ยวกับผลกระทบของยาฆ่าแมลงที่มีต่อสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ยังมีความทนทานของมาลาเรียก็เรียกว่าเป็นคำถามที่เป็นสายพันธุ์ที่ทนของ P falciparium โผล่ออกมาและการแพร่กระจาย ทั้งสองปัจจัยเหล่านี้มีส่วนทำให้การเพิ่มขึ้นอย่างแพร่หลายในอัตราการตายจากโรคมาลาเรียในช่วงปี 1960

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การค้นพบของกิจกรรมต่อต้านมาลาเรียของอาร์ทีมิซินินผลกระทบที่รุนแรงของโรคมาลาเรียได้กระตุ้นความพยายามของการวิจัยที่รุนแรงในระหว่างศตวรรษล่าสุด นำไปสู่ชุดของรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ โรนัลด์ รอสส์ , กองทัพอังกฤษศัลยแพทย์ทำงานในอินเดียได้รับรางวัลรางวัลโนเบลในปี 1902 * หลังจากที่เขาได้ค้นพบเชื้อมาลาเรียจะถูกส่งโดยยุง ชาร์ลส์ laveran , ฝรั่งเศสแพทย์ทำงานในโรงพยาบาลในแอลจีเรียได้รับรางวัลโนเบลในปี ค.ศ. 1907 * หลังจากที่เขาได้ค้นพบการมีอยู่ของปรสิตในเลือดของผู้ป่วยที่ติดเชื้อมาลาเรีย . เขาไปเพื่อแสดงให้เห็นว่า ยาควินินรักษากำจัดปรสิตจากเลือด นักเคมีชาวสวิส พอล เฮอร์แมน มึลเลอร์ได้รับรางวัลโนเบลในปี 1948 * ของเขาค้นพบ DDT เป็นติดต่อยาพิษกับแมลงหลายชนิด รวมทั้งยุง ไม่นานหลังจากนั้น ดีดีทีแมลงที่มีประสิทธิภาพสูง ได้ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อกำจัดยุง กับความหวังของการลดการส่งผ่านของปรสิตระหว่างบุคคลได้ พร้อมกับพัฒนาใหม่ต่อต้านมาลาเรียยา , ครุฑ , วิธีการนี้ตอนแรกที่มีประสิทธิภาพมากในการลดอุบัติการณ์ของโรคในหลายประเทศ อย่างไรก็ตาม หลังจากเพียงไม่กี่ทศวรรษ ยุงพัฒนาต้านทานต่อสารร้ายแรง ถูกยกเป็นทีม และความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบของยาฆ่าแมลงในสภาพแวดล้อม นอกจากนี้ ความทนทานของครุฑถูกเรียกว่าเป็นคำถามเป็นสายพันธุ์ที่ทน P falciparium เกิดขึ้นและแพร่กระจาย ทั้งสองปัจจัยเหล่านี้สนับสนุนการเพิ่มขึ้นในอัตราการตายจากโรคมาลาเรียแพร่หลายในช่วงปี 1960 .