The fact that the measures of insti

The fact that the measures of institutions used in the literature reflect choices (often made
by dictators) rather than constraints is further illustrated by examining the
correlations between
these variables and written constitutional rules. We consider four such measures. The first two are
motivated by the work of Persson and Tabellini (2003) on electoral rules, which these authors see
as one of the important constraints on executive authority. One such variable we use is “plurality”,
which equals one if legislators are elected using a winner-take-all/first past the post rule. The other
objective measure is “proportional representation,” which equals one if candidates to the upper and
lower houses of parliament are elected using a proportional representation system. Both of these
variables come from Beck et al. (2001).

In addition, we use two constitutional measures of the
checks on the executive supplied by the judiciary from La Porta et al. (2004). The first is judicial
independence, which measures the permanency in office of supreme court judges. The second is
constitutional review, which measures the extent of judicial review of legislation. Again, all these
are constitutional measures of political rules constraining the executive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจริงที่ว่า มาตรการของสถาบันที่ใช้ในวรรณคดีสะท้อนถึงตัวเลือก (มักจะทำ
โดยเผด็จ) แทนข้อจำกัดจะเพิ่มเติมแสดง โดยตรวจสอบการ
ความสัมพันธ์ระหว่าง
ตัวแปรและเขียนรัฐธรรมนูญกฎเหล่านี้ เราพิจารณาสี่มาตรการดังกล่าว ครั้งแรกมี
แรงจูงใจ โดยการทำงานของ Persson และ Tabellini (2003) กฎเลือกตั้ง ซึ่งผู้เขียนเหล่านี้ดู
เป็นหนึ่งในข้อจำกัดสำคัญของอำนาจบริหาร เช่นตัวแปรหนึ่งที่เราใช้เป็น "หลายฝ่าย" ,
ซึ่งเท่ากับหนึ่งถ้ากรอบนโยบายจะเลือกใช้เป็นผู้ชนะจะทั้งหมด/ครั้งแรกผ่านกฎการลงรายการบัญชี อื่น ๆ
วัดวัตถุประสงค์คือ "แสดงสัดส่วน ซึ่งเท่ากับหนึ่งถ้าสมส่วนบน และ
บ้านล่างของรัฐสภาจะเลือกใช้ระบบแสดงสัดส่วนการ ทั้งนี้
ตัวแปรมาจากเบ็ค et al. (2001)

นอกจากนี้ เราใช้มาตรการรัฐธรรมนูญสองของ
ตรวจสอบการบริหารโดยตุลาการจากลาปอตาและ al. (2004) แรกคือยุติธรรม
เอกราช ที่วัดความคงทนในสำนักงานของผู้พิพากษาศาลฎีกา ที่สองคือ
ทบทวนรัฐธรรมนูญ การวัดขอบเขตของกฎหมายยุติธรรมทบทวนการ อีกครั้ง ทั้งหมดนี้
มีมาตรการรัฐธรรมนูญกฎเมืองกีดผู้บริหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงที่ว่ามาตรการของสถาบันที่ใช้ในวรรณกรรมสะท้อนให้เห็นถึงทางเลือกที่ (มักจะทำ
โดยเผด็จการ) มากกว่าข้อ จำกัด ที่จะแสดงต่อไปโดยการตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่าง
ตัวแปรเหล่านี้และกฎระเบียบตามรัฐธรรมนูญที่เป็นลายลักษณ์อักษร เราพิจารณาสี่มาตรการดังกล่าว สองคนแรกที่ได้รับ
แรงบันดาลใจจากการทำงานของเพอร์สันและ Tabellini (2003) กับกฎการเลือกตั้งซึ่งผู้เขียนเหล่านี้เห็น
ว่าเป็นหนึ่งในข้อ จำกัด ที่สำคัญในการบริหารอำนาจ หนึ่งตัวแปรดังกล่าวที่เราใช้คือ "ส่วนใหญ่"
ซึ่งเท่ากับหนึ่งถ้าได้รับการเลือกตั้งสมาชิกสภานิติบัญญัติใช้ winner-take-all/first ผ่านมากฎการโพสต์ อื่น ๆ
วัดวัตถุประสงค์คือ "สัดส่วนแทน" ซึ่งเท่ากับหนึ่งถ้าผู้สมัครบนและ
บ้านล่างของรัฐสภาได้รับการเลือกตั้งโดยใช้ระบบการแสดงสัดส่วน ทั้งสอง
ตัวแปรมาจากเบ็คและอัล (2001) นอกจากนี้เรายังใช้สองมาตรการตามรัฐธรรมนูญของการตรวจสอบกับผู้บริหารระดับสูงที่จัดทำโดยผู้พิพากษาจากลาปอร์ตาและอัล (2004) ประการแรกคือการพิจารณาคดีความเป็นอิสระซึ่งมาตรการความคงทนในสำนักงานของผู้พิพากษาศาลฎีกา ที่สองคือการตรวจสอบตามรัฐธรรมนูญซึ่งมาตรการขอบเขตของการทบทวนการพิจารณาคดีของกฎหมาย อีกครั้งเหล่านี้เป็นมาตรการตามรัฐธรรมนูญของกฎระเบียบทางการเมืองบังคับผู้บริหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความจริงที่ว่า มาตรการต่างๆที่ใช้ในวรรณกรรมสะท้อนถึงทางเลือก ( มักจะทำโดยเผด็จการ
) มากกว่าข้อจำกัดเพิ่มเติมมีภาพประกอบ โดยศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรเหล่านี้

และเขียนกฎกติกาตามรัฐธรรมนูญ เราพิจารณา 4 มาตรการ ดังกล่าว สองข้อแรก
กระตุ้นการทํางานของ persson และ tabellini ( 2003 ) ในกฎการเลือกตั้ง ซึ่งผู้เขียนเห็น
เหล่านี้เป็นหนึ่งในปัญหาที่สำคัญอำนาจของฝ่ายบริหาร เช่น ตัวแปรที่เราใช้ " เสียงข้างมาก "
ซึ่งเท่ากับหนึ่งหากสมาชิกสภานิติบัญญัติถูกเลือกใช้เป็นผู้ชนะทุกคนผ่านเสาแรก / กฎ วัดวัตถุประสงค์อื่น
" สัดส่วนแทน " ซึ่งมีค่าเท่ากับหนึ่งถ้าผู้สมัครเพื่อบนและล่างของรัฐสภา มีการเลือกตั้ง
บ้านใช้ระบบการเลือกตั้งแบบสัดส่วนทั้งของตัวแปรเหล่านี้
มาจาก Beck et al . ( 2001 )

นอกจากนี้ เราใช้สองรัฐธรรมนูญมาตรการของ
ตรวจสอบผู้บริหารจัดโดยตุลาการจาก La Porta et al . ( 2004 ) อย่างแรกคือความเป็นอิสระของตุลาการ
ซึ่งมาตรการถาวรในสำนักงานของผู้พิพากษาศาลฎีกา ประการที่สองคือ
การทบทวนรัฐธรรมนูญ ซึ่งมาตรการขอบเขตของการทบทวนการพิจารณาคดีของการออกกฎหมายอีกครั้งเหล่านี้เป็นมาตรการของรัฐธรรมนูญการเมือง
กฎจำกัดผู้บริหาร