Their hearts were shaken, and fear

Their hearts were shaken, and fear of Meng Hao gradually began to build inside of them. All of a sudden, the dot of light that represented Meng Hao seemed strange and mysterious.

Suddenly, the situation on Meng Hao’s jade slip changed, and his mouth twisted into a cold smile. The seven dots of light were no longer closing in on him; in contrast, they were now speeding away from him in different directions.

“I bet you people are also stuck in here for two months. There will be plenty of time for us to have a little game of cat and mouse.” Meng Hao patted the terracotta soldier again, which turned and flew off into the distance with him.

Meng Hao’s eyes gleamed as he looked at the lands speeding by below, and gradually, a bashful expression appeared on his face. “Since I’m here, I need to get my hands on some of this ancestral land’s good fortune, no matter what.”

Up in the air, the Seventh Patriarch saw the gleam in Meng Hao’s eyes, and then nodded to himself.

“Based on the gleam in his eyes, it seems he’s going to go searching for some of the good fortune in the ancestral land. Good, this is what a descendant of the Fang Clan ought to do.” Stroking his beard, he smiled. “The kid looks a bit dainty; although he slaughters enemies ruthlessly, he’s also pure and charming. I wonder what kind of good fortune he’s destined to get here.”

This was the first time the old man had ever seen a gleam like that in Meng Hao’s eyes, and also the first time he had seen him act bashfully….

“Whenever I visit a place, I scrape it clean,” Meng Hao thought, justifying his actions to himself as best he could. “With this terracotta soldier to accompany me, if I let this place off any easier than usual, I would definitely regret it in the future!” With that, the gleam in his eye grew brighter.

Under Meng Hao’s control, the terracotta soldier flew off into the distance.

The ancestral land was laid out in a long strip, and Meng Hao’s current location was at the very beginning. After some time passed, and he had a chance to survey the lands up ahead, he sent some divine will into the terracotta soldier.

The terracotta soldier stopped, and Meng Hao rose to his feet and stared down at the ground. There below was a field of huge boulders. The surface of each boulder was carved with various images that contained natural law.

Meng Hao leapt off of the terracotta soldier and floated down into the field of boulders. As he looked around, his eyes began to shine brightly.

Up in midair, the Seventh Patriarch nodded to himself.

“Excellent. This area is nothing extremely special, but is actually very well suited to him. To gain enlightenment of some magical techniques would still count as good fortune.” The Seventh Patriarch began to smile, but then quickly gaped in astonishment and then in confusion.

Down below, Meng Hao had backed up a bit, then sent his divine will out. Next, the terracotta soldier descended and used both of its hands to reach down and pluck a boulder out of the ground.

Meng Hao’s eyes shone brightly as he quickly stored the boulder in his bag of holding, then sent the terracotta soldier to another boulder. It didn’t take long before the dozens of boulders in the area were all pulled from the ground and placed into Meng Hao’s bag of holding.

Afterwards, Meng Hao flew back up and sat down on the terracotta soldier’s head, then proceeded onward excitedly.

Up in midair, the Seventh Patriarch still hadn’t recovered from his shock. He stared at the dozens of holes in the ground left behind by Meng Hao, then gazed blankly at Meng Hao making his way off into the distance.

“What… what is he doing?” he murmured. “Didn’t he come here to contemplate enlightenment? To gain good fortune?” Meng Hao’s actions left him thoroughly shocked.

Time passed. Meng Hao caught sight of a rather small lake that looked like a mirror. As the sun glinted off of its surface, magical symbols rose up from the water.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถูกเขย่าหัวใจของพวกเขา และความกลัวของเฮาเมงค่อย ๆ เริ่มสร้างภายในของพวกเขา ทันที จุดของแสงที่แสดงเมงเฮาดูเหมือนแปลก และลึกลับทันใดนั้น สถานการณ์บนใบหยกเมงเฮาเปลี่ยนแปลง และบิดปากเป็นรอยยิ้มเย็น จุดเจ็ดแสงไม่ถูกปิดในเขา ตรงกันข้าม พวกเขาถูกตอนนี้เร่งห่างจากเขาในทิศทางที่แตกต่างกัน"ฉันเดิมพันคุณคนยังติดอยู่ที่นี่สองเดือน จะมีเวลาที่เราจะมีเกมเล็ก ๆ ของแมวและเมาส์มากมาย" เฮา เมงโรคกลัวดินเผาทหารอีก ซึ่งเปิด และปิดบินเป็นระยะทางกับเขาเมงเฮาตา gleamed เขามองดินแดนเร่งโดยด้านล่าง และค่อย ๆ นิพจน์ bashful ที่ปรากฏบนใบหน้าของเขา "ตั้งแต่ฉันนี่ ฉันต้องการได้บางโชคดีของแผ่นดินของบรรพบุรุษนี้ ไม่ว่าสิ่งนั้น"ขึ้นในอากาศ พระเจ็ดเห็นคให้ในสายตาเมงเฮา แล้ว เลยต้องให้ตัวเอง"อิงคให้ในสายตาของเขา เหมือนเขากำลังจะไปหาบางโชคดีในแผ่นดินของบรรพบุรุษ ดี นี้เป็นอะไรเป็นลูกหลานของฟางกองทัพควรจะทำ" เขายิ้มลูบเครา "เด็กดูอร่อยบิต แม้ว่าเขา slaughters ศัตรูโหดเหี้ยม เขายังเป็นเสน่ห์ และบริสุทธิ์ ผมสงสัยอะไรโชคดีที่เขามีกำหนดจะได้รับที่นี่"นี้เป็นครั้งแรกที่คนเก่าเคยเห็นคให้เหมือนที่ในเมงเฮาของตา และยัง เป็นครั้งแรกเขาได้เห็นเขาทำเหนียม..."ทุกครั้งที่เยี่ยมชมสถาน ฉันขูดมันสะอาด คิดว่า เฮาเมง justifying กระทำกับตัวเองดีที่สุดเท่าที่เขาสามารถ "กับทหารดินเผานี้ไปกับฉัน ถ้านี้ปิดได้ง่ายขึ้นกว่าปกติ จะแน่นอนเสียใจมันในอนาคต! " กับที่ คให้ในตาของเขาเติบโตสดใสภายใต้การควบคุมเมงเฮา ทหารดินเผาบินออกเป็นระยะทางแผ่นดินของบรรพบุรุษถูกวางในแถบยาว และตำแหน่งปัจจุบันเมงเฮาก็ช่วงแรก หลังจากผ่านบางครั้ง และเขามีโอกาสที่จะสำรวจดินแดนขึ้นข้างหน้า เขาส่งพระเจ้าบาง จะเป็นทหารดินเผาหยุดทหารดินเผา และเมงเฮายังเท้าของเขา และจ้องลงที่พื้นดิน ด้านล่างได้ฟิลด์ของแนวหินขนาดใหญ่ พื้นผิวของหินแต่ละแกะสลัก ด้วยภาพต่าง ๆ ที่อยู่กฎธรรมชาติเฮา เมงหลุดออกจากทหารดินเผา และรื้อลงในฟิลด์ของก้อนหิน ขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ตาของเขาก็เริ่มส่องสว่างค่ากลางเวหา พระเจ็ดเลยต้องให้ตัวเอง"ยอดเยี่ยม บริเวณนี้มีอะไรพิเศษมาก แต่จริงมากเหมาะสำหรับเขา เพื่อตรัสรู้ของเทคนิคบางขลังจะยังนับเป็นโชคดี" พระเจ็ดเริ่มยิ้ม แต่แล้ว เร็วดำ ในเมือแล้วความสับสนลงด้านล่าง เมงเฮามีสำรองข้อมูลบิต แล้วส่งเจ้าของเขาจะออก ถัดไป ทหารดินเผาที่สืบเชื้อสาย และใช้มือทั้งสองไปถึงลง และถอนหินจากพื้นดินเมงเฮาตาส่องสดใสกับเขาอย่างรวดเร็วเก็บไว้ชนถือถุงของเขา แล้วส่งทหารดินเผาหินอื่น ไม่ใช้เวลานานก่อนที่ทั้งหมดถูกดึงมาจากพื้นดินหลายสิบของหินในพื้นที่ และวางลงในถุงเมงเฮาโฮลดิ้งหลังจากนั้น เฮาเมงบินกลับขึ้น และนั่งลงบนศีรษะของทหารดินเผา แล้วดำเนินการขึ้งเป็นต้นไปค่ากลางเวหา พระเจ็ดยังไม่ได้กู้คืนจากช็อตของเขา เขาจ้องที่รูในพื้นดินทิ้ง โดย Meng ห้าว แล้ว จ้อง blankly เฮาเมงทำให้ทางของเขาออกเป็นระยะทางหลายสิบ"...อะไรคืออะไรเขาทำได้อย่างไร" เขา murmured "ไม่ได้เขามาที่นี่จะคิดตรัสรู้ จะได้รับโชคดี" เมงเฮากระทำเหลือเขาอย่างตกใจเวลาที่ผ่านไป เมงเฮาจับสายตาของทะเลสาบขนาดค่อนข้างเล็กที่ดูเหมือนกระจก ขณะที่ดวงอาทิตย์ glinted ออกจากพื้นผิวของมัน สัญลักษณ์เวทมนตร์เพิ่มขึ้นจากน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวใจของพวกเขาสั่นสะเทือนและความกลัวของเม้งเฮาค่อย ๆ เริ่มที่จะสร้างภายในของพวกเขา ทั้งหมดในทันทีที่จุดของแสงที่เป็นตัวแทนของเม้งเฮาดูเหมือนแปลกและลึกลับ.

ทันใดนั้นสถานการณ์ในใบหยกเม้ง Hao ของการเปลี่ยนแปลงและปากของเขาบิดเป็นรอยยิ้มเย็น เจ็ดจุดของแสงเขาไม่ได้ปิดในเมื่อเขา; ในทางตรงกันข้ามพวกเขาได้ในขณะนี้เร่งออกห่างจากเขาไปในทิศทางที่แตกต่างกัน.

"ฉันเดิมพันที่คุณจะติดคนยังอยู่ในที่นี่เป็นเวลาสองเดือน จะมีความอุดมสมบูรณ์ของเวลาที่เราจะมีเกมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแมวและเมาส์. "เม้งเฮาตบทหารดินเผาอีกครั้งซึ่งหันหลังกลับและบินออกไปไกลกับเขา.

ตาเม้งเฮาส์ gleamed ในขณะที่เขามองไปที่ที่ดินเร่งโดย ด้านล่างและค่อยๆแสดงออกขี้อายปรากฏบนใบหน้าของเขา "ตั้งแต่ฉันมาที่นี่ฉันต้องการที่จะได้รับในมือของฉันในบางส่วนของความโชคดีนี้ที่ดินของบรรพบุรุษของไม่ว่าสิ่งที่."

ขึ้นไปในอากาศ, เจ็ดพระสังฆราชเห็นประกายในแววตาเม้งเฮาส์แล้วพยักหน้าให้กับตัวเอง.

" ขึ้นอยู่กับประกายในแววตาของเขาที่ดูเหมือนว่าเขาจะไปหาบางส่วนของความโชคดีในดินแดนของบรรพบุรุษ ดีนี้เป็นสิ่งที่ลูกหลานของตระกูลฝางควรจะทำ. "ลากเส้นหนวดเคราของเขายิ้ม "เด็กมีลักษณะบิตโอชะ; แม้ว่าเขาจะฆ่าศัตรูโหดเหี้ยมเขายังบริสุทธิ์และมีเสน่ห์ ผมสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของความโชคดีที่เขาลิขิตที่จะได้รับที่นี่. "

นี่เป็นครั้งแรกที่ชายชราเคยเห็นแสงเช่นนั้นในสายตาของเม้งเฮาส์และยังเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเขาทำหน้าที่อาย ... .

" เมื่อใดก็ตามที่ฉัน เยี่ยมชมสถานที่ที่ผมขูดมันสะอาด "เม้งเฮาคิดว่าเหตุผลการกระทำของเขาให้กับตัวเองอย่างดีที่สุดเท่าที่เขาสามารถทำได้ "ด้วยทหารดินเผานี้จะมาพร้อมกับฉันถ้าฉันปล่อยให้สถานที่แห่งนี้ปิดได้ง่ายกว่าปกติแน่นอนฉันจะเสียใจมันในอนาคต!" กับที่ประกายในแววตาของเขาสว่างขึ้น.

ภายใต้การควบคุมเม้ง Hao ของทหารดินเผาบิน ออกไปในระยะทางที่.

ที่ดินของบรรพบุรุษถูกวางในแถบยาวและตำแหน่งปัจจุบันของเม้งเฮาส์เป็นจุดเริ่มต้นมาก หลังจากเวลาผ่านไปและเขาก็มีโอกาสที่จะสำรวจดินแดนขึ้นข้างหน้าเขาบางส่วนจะถูกส่งเข้าไปในพระเจ้าทหารดินเผา.

ทหารดินเผาหยุดและเม้งเฮาลุกขึ้นไปที่เท้าของเขาและจ้องมองลงไปที่พื้น มีดังต่อไปนี้เป็นเขตของก้อนหินขนาดใหญ่ พื้นผิวของแต่ละก้อนหินแกะสลักด้วยภาพต่างๆที่มีกฎธรรมชาติ.

เม้งเฮากระโจนออกจากทหารดินเผาและลอยลงไปในเขตของก้อนหิน ในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ดวงตาของเขาเริ่มที่จะเปล่งปลั่งสดใส.

ขึ้นอยู่กลางอากาศ, เจ็ดพระสังฆราชพยักหน้ากับตัวเอง.

"ดีเยี่ยม บริเวณนี้เป็นอะไรที่พิเศษมาก แต่จริง ๆ แล้วเป็นอย่างดีเหมาะกับเขา ที่จะได้รับการตรัสรู้ของเทคนิคบางขลังยังคงนับโชคดี. "The Seventh สังฆราชเริ่มที่จะยิ้ม แต่แล้วอ้าปากค้างได้อย่างรวดเร็วด้วยความประหลาดใจและจากนั้นในความสับสน.

ลงมาด้านล่างเม้งเฮาได้รับการสนับสนุนขึ้นเล็กน้อยแล้วส่งพระเจ้าของเขาจะออกมา . ถัดไปทหารดินเผาลงมาและใช้มือทั้งสองข้างในการเข้าถึงลงและถอนก้อนหินออกจากพื้นดิน.

ตาเม้งเฮาส์ส่องสดใสในขณะที่เขาได้อย่างรวดเร็วเก็บไว้ก้อนหินในกระเป๋าของเขาของการถือครองนั้นก็ส่งทหารดินเผาเพื่อก้อนหินอีก มันใช้เวลาไม่นานก่อนที่จะหลายสิบก้อนหินในพื้นที่ถูกดึงออกมาทั้งหมดมาจากพื้นดินและวางลงในถุงเม้ง Hao การถือหุ้น.

หลังจากนั้นเม้งเฮาบินกลับขึ้นและนั่งลงบนศีรษะของทหารดินเผาจากนั้นเดินไปข้างหน้าด้วยความตื่นเต้น

ขึ้นอยู่กลางอากาศ, เจ็ดพระสังฆราชยังไม่หายจากการช็อตของเขา เขาจ้องที่หลายสิบหลุมในพื้นดินทิ้งไว้ข้างหลังโดย Meng Hao แล้วจ้อง blankly ที่เม้งเฮาทำทางของเขาออกไปไกล.

"มีอะไร ... สิ่งที่เขากำลังทำ?" เขาบ่นอยู่ "เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อพิจารณาการตรัสรู้? ที่จะได้รับโชคลาภที่ดี? "การกระทำของเม้งเฮาทิ้งเขาตกใจอย่างทั่วถึง.

เวลาผ่านไป เม้งเฮาจับสายตาของทะเลสาบขนาดเล็กค่อนข้างที่มองเหมือนกระจก ขณะที่ดวงอาทิตย์ glinted ออกจากพื้นผิวของมันมีมนต์ขลังสัญลักษณ์ลุกขึ้นจากน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตใจของเขาหวั่นไหวและกลัวเมิ่งเฮ่าค่อยๆเริ่มสร้างภายในของพวกเขา ทันใดนั้น จุดของแสงที่แสดงเมงเฮาดูแปลกและลึกลับจู่ๆ สถานการณ์ก็เมิงเฮา หยก แอบเปลี่ยน ปากของเขาบิดเป็นรอยยิ้มเย็น เจ็ดจุดของแสงยังไม่เข้าใกล้เขา ในทางตรงกันข้ามพวกเขาตอนนี้เร่งห่างจากเขาในทิศทางที่แตกต่างกัน" ฉันพนันได้เลยว่าคุณเป็นคนยังติดอยู่ในนี้เป็นเวลาสองเดือน จะมีเวลามากมายสำหรับเราที่จะมีเกมของแมวและเมาส์ " เมิ่งเฮ่าตบดินเผาทหารอีกครั้ง ซึ่งจะบินไปไกลด้วยเหม็ง เฮาตาแสงสว่างเมื่อมองไปที่ที่ดินเร่งจากด้านล่าง และค่อย ๆ สีหน้าเขินอายปรากฏอยู่บนใบหน้าของเขา " ตั้งแต่ผมมาที่นี่ ผมต้องการที่จะได้รับในมือของฉันบนนี้บางส่วนของที่ดินของบรรพบุรุษของโชคลาภดี ไม่ว่าอะไรก็ตามขึ้นไปในอากาศ , ประมุขที่เจ็ดเห็นประกายในดวงตาของเมิ่งเฮ่า แล้วพยักหน้ากับตัวเอง" อยู่ในแววตาของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะไปค้นหาบางส่วนของความโชคดีในแผ่นดินของบรรพบุรุษ ดี , นี้คือสิ่งที่ เป็นทายาทของตระกูลฟางควรจะทำ " ลูบเคราของเขา เขายิ้ม " เด็กที่ดูงดงาม แม้ว่าเขาสังหารศัตรูอย่างไร้ความปราณี เขายังบริสุทธิ์และมีเสน่ห์ ฉันสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของโชคดีที่เขากำหนดให้มาที่นี่ "นี่เป็นครั้งแรกที่ชายชราเคยเห็นแสงแบบนี้ เหม็ง เฮาตา และยังเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเขาทำท่าเหนียม . . . . . . ." เมื่อใดก็ตามที่ฉันเยี่ยมชมสถานที่ผมขูดให้สะอาด " เมิ่งฮ่าวคิด อธิบายการกระทำของเขาเองให้ดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ " กับทหารดินเผา ไปกับฉัน ถ้าฉันให้สถานที่นี้ออกง่ายกว่าปกติ ผมก็คงเสียใจในอนาคต " ด้วยนั้น แววตาของเขาเติบโตสดใสภายใต้ เหม็ง เฮาควบคุมทหารดินเผา บินไปไกลที่ดินของบรรพบุรุษ ถูกวางเป็นแถบยาว และที่อยู่ปัจจุบันของ เมิ่งฮ่าวที่เริ่มต้นมาก หลังจากเวลาผ่านไปและเขามีโอกาสที่จะสำรวจดินแดนข้างหน้า เขาส่งศักดิ์สิทธิ์จะเป็นดินเผาทหารทหารดินเผา หยุด และ เมิ่งฮ่าวลุกขึ้น ยืนและจ้องมองลงมาที่พื้นดิน มีด้านล่างเป็นสนามของหินขนาดใหญ่ พื้นผิวของแต่ละหินแกะสลักต่าง ๆภาพที่มีกฎหมายธรรมชาติเมิ่งฮ่าวกระโจนออกจากทหารดินเผา และลอยลงในฟิลด์ของก้อนหิน เมื่อเขามองไปรอบๆ ดวงตาของเขาเริ่มที่จะส่องแสงขึ้นกลางอากาศ ประมุขที่เจ็ดพยักหน้ากับตัวเอง" ยอดเยี่ยม พื้นที่นี้มีอะไรพิเศษมาก แต่เป็นจริงมากเหมาะกับเขา ให้ได้ตรัสรู้เทคนิคบางขลังยังนับเป็นความโชคดี " ประมุขที่เจ็ดเริ่มยิ้ม แต่แล้วก็รีบ gaped ในความประหลาดใจ และสับสนข้างล่าง เมิ่งฮ่าวได้รับการสนับสนุนขึ้นเล็กน้อย แล้วส่งเทพเค้าจะออก ต่อมา ทหารดินเผาลงมาและใช้ทั้งสองมือของมันถึงลงและดึงก้อนหินออกจากพื้นดินเหม็ง เฮาตาส่องแสงเจิดจ้า เขารีบเก็บก้อนหินในกระเป๋าถือ แล้วส่งทหารดินเผาหินอีก มันไม่ได้ใช้เวลานานก่อนที่จะนับสิบของหินในพื้นที่ทั้งหมดถูกดึงจากพื้นดินและวางไว้เป็น เหม็ง เฮากระเป๋าถือหลังจากนั้น เมิ่งฮ่าวบินกลับไปนั่งบนหัวเผาทหาร จากนั้นก็มุ่งหน้าไปเร็วมากขึ้นกลางอากาศ ประมุข ฉบับที่ยังไม่หายจากอาการช็อกของเขา เขาจ้องมองไปที่หลายสิบของหลุมในพื้นดินที่ถูกทิ้งไว้โดยเมิงเฮา แล้วจ้องมองอย่างว่างเปล่า ที่เมิ่งฮ่าวทำทางของเขาไปไกล" อะไร . . . . . . . เขาทำอะไร ? " เขาพึมพำ " เขาไม่ได้มาที่นี่ เพื่อพิจารณาธรรม ? ที่จะได้รับโชคดี ? " การกระทำของ เมิ่งฮ่าวแล้วเค้าตกใจเวลาผ่านไป เมงเฮาเห็นค่อนข้างเล็กทะเลสาบที่เหมือนเป็นกระจก เป็นดวงอาทิตย์ glinted ออกจากผิว สัญลักษณ์เวทมนตร์ลุกขึ้นจากน้ำ