- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Volume 18 Chapter 3Tuesday, Novembe
Volume 18 Chapter 3
Tuesday, November 11, 2014
Wings
They went past the deserts, rivers, and meadows of the south.
In order to cross the border of Africa to other countries, you had to pay an entry fee to pass which was quite expensive. At the border of the desert there were two rivers flowing of which animals came by to drink water. There were all sorts of creatures from the animal kingdom such as antelopes, zebras, cheetahs, jackals, buffalos, monkeys, and deer. The sky was filled with flocks of various colored feathered birds. Jong Bom Ah said to Lee Hyun.
“This is pretty amazing. It’s like a small zoo.”
Animals in the dry wilderness!
Lee Hyun nodded.
“It’s just as you say.”
Sparrows sitting on a telephone pole could not even begin to compare to the animal spirit he felt from the animals such as the pink flamingo. The jeep was safe from animal attacks since it was made of reinforced steel, but they still had to be careful of the vehicle being turned upside down.
Lee Hyun drove down a rough road with Jong Bom Ah. They could not get tired of looking at the animals.. Most of the animals in Korea were trapped in cages, but here there were herbivores grazing everywhere. There were giraffes that were looking around with its long neck for nearby dangerous wild beasts. Hungry lions looking for prey were wandering about. Crocodiles were swimming in the river.
At night they would sleep inside the cars.
Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng!
Kihaaaaah!
It was shaking because of the wild animals running about crying noisily. Nights in Africa were dangerous.
They went to deliver medicine to African villages in the Prairie. They went to larger cities to deliver the supplies to other places. Lee Hyun would probably be pleased with what he was doing but there was something that was on his mind. The land was very beautiful, as were the animals, but he noticed the true painful nature was how deeply rooted poverty was in the people. Africa was the world’s largest ghetto and no one knew how many children were starving in a place like this.
A pair of shoes bought in Korea would be enough to save the lives of 10 childdren in Africa.
‘I, however, did not suffer anything. I have to reflect on this. From now on I need to put more effort and work even harder.’
Rather than complaining about his past, his real motivation was for the future.
Life, nature, fate, and dreams.
From seeing life in Africa, he took time to give it some thought.
The world was not fair.
While some people were laughing while watching TV, there were numerous people out there sick, hungry, and dying. Elementary school, middle school, high school, college.
They did not receive an education and could not dream of doing anything as adults.
Travel!
At first he did not want to go anywhere, but now he did not regret going.
It had been four days since they had been in Africa.
At the end of the day, they would finally reach the city of their destination.
Lee Hyun took off his face mask that was covered in sand. There was dust in his hair and all over his entire body.
“Sahyung, where is this?”
“This is the heart of Africa.”
In the heart of Africa there were many large buildings and shops. There were many tourists so there was a stable economy and the city dealt in multinational trade.
“We’re done delivering all the medicine so the rest of the day is free time.”
“I’m going to take a bath.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to a hotel to clean themselves with a bath.
Then they toured the African city.
There were black people entering and hanging around the alley of the slums.
Travelers from all over the world could be seen here in Africa.
The city had very good security but people were careful not to come too close to Lee Hyun and Jong Bom Ah. From the way they looked and dressed, they looked like a group of desert bandits.
The next day they took a plane.
They went north of Africa into Europe. So they had to cross the ocean.
“Where are we going now?”
Lee Hyun asked Jong Bom Ah who was carrying a parachute backpack.
“We’re going here.”
“Yes?”
“Every real man should try skydiving once right?”
Lee Hyun looked out the window of the plane.
The houses in Europe looked like small dots and the road was drawn as if it were a blur.
“I’ve never skydived before.”
“You’ll get the hang of it.”
They recieved a small briefing from a French instructor on how to jump.
Fortunately the man had also learned the sword from the dojo so he was able to explain it quickly in Korean.
“Open!”
The hangar door of the airplane opened, causing their whole bodies to shake from the wind blowing on them.
Jong Bom Ah yelled.
“I’ll be going first!”
Jong Bom Ah jumped out of the hangar door fabulously and began falling towards the ground. Running as hard as he could, Lee Hyun jumped out of the airplane’s hangar.
At that moment.
He was in the middle of the blue sky.
He could feel the wind flowing past his body as he descended to the ground.
It was like when he descended from the City of the Sky, Lavias!
With his entire body in free fall, he felt like he had the freedom to go anywhere.
A five star hotel in Paris, France.
Lee Hyun and Jong Bom Ah were staying in a penthouse. After they checked in with the bellhop, the hotel staff gave them strange looks. They were being misunderstood since there were a lot gay people in Korea in comparison to Europe.
“Let’s drink!”
The hotel they had in France was equipped with a wine room.
Jong Bom Ah threw his backpack aside and took out a hand-knife and stabbed it into the high quality wine. He was not interested in using a corkscrew. Then he poured the cool wine into a cup and drank it.
“Ah, so refreshing! Is there any whiskey or soju here?”
As a typical Korean man, he enjoyed drinking his soju.
“There’s nothing like drinking soju!”
“Yea. It’s good to be honest! Aren’t there some middle school and high school students that drink wine? Soju is the best.”
They could not understand the taste and smell of wine.
It was just bitter!
For Jong Bom Ah, he could not enjoy drinking wine since it was distasteful.
“I don’t understand why its so expensive. Its the worst kind of drink.”
They had insulted all the wine lovers of the world!
Soju on the other hand was good with food like pork and together with friends, as well as creating a more sociable atmosphere.
“A bottle of soju is good in any country.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to the terrace that was overlooking the Eiffel Tower as they briefly drank two cups of alcohol. Both of the men enjoyed their alcohol even more because it wasn’t costing them anything. Outside of the window was the Seine River and the historical buildings of Paris.
In Europe there was a saying that Paris had the most beautiful streets. In the hotel lobby there were statues and bright, colorful paintings in every corridor. Even the alcohol from the ice chest had a exotic feeling to it. Jong Bom Ah spun the bottle of liquor around as he said.
“Instead of feeling cooped up and watching TV, why do we take a night trip and walk around France.”
“All right.”
“Get a parachute.”
“Yes.”
The was a movie that was playing on the TV that was popular in Europe and the United States. The five star hotel also had Chinese and Japanese broadcasting, but the variety of entertainment did not have the many professional Korean broadcasts. Lee Hyun took his camcorder along with his parachute. Everything will be recorded by the camcorder!
“Huhuhu.”
Jong Bom Ah did a nasty laugh in from of the camera as he walked over to the terrace.
“You were promised that you would get to stay at a five star hotel. Come on, let’s go.”
They did not need elevators. Jong Bom Ah dramatically jumped over the terrace. It looked as if he wanted to commit suicide. The only other thing was the night sky of Paris.
“So these kind of experiences are a part of traveling.”
Lee Hyun quickly followed him. He climbed over the railing and jumped to the ground. He expanded the parachute immediately and he descended slowing to the ground in the night sky of Paris. The hotel they were staying in was very tall so he could view a little bit of Paris’s scenery. However, he was gradually getting closer to the ground! Because Jong Bom Ah was more experience with using a parachute, he had arrived at the ground first. People were looking at them since they had suddenly fell out of the air. Then a French beauty approached them. She asked in her native language.
“Tu es d’ou (Where are you from)?”
Jong Bom Ah did not know French. Of course he didn’t know English either.
He made a glance towards Lee Hyun, who was the same.
“…”
They were now stuck with a frozen expression.
In order to enter a university, GED required to have basic proficiency in English.
They were Korean and didn’t learn any foreign languages so they could not understand the French woman. Lee Hyun decided to ignore her.
“Sahyung, let’s go eat hot dogs.”
He came to help Jong Bom Ah out of the situation.
“Sure. How about over there?”
They ignored the French beauty and instead went to a hot dog stand.
Clap clap clap!
Nearby passerby began to clap at them.
They wanted to congratulate them for having parachuted down.
They went around like ordinary tourists for the rest of the day.
They went the the Palace of Versailles, Luxembourg Gardens, Place de la Concorde, and the Bastille Opera House. Using the attractions as backgrounds, Jong Bom Ah struck a pose and revealed the muscles on his forearm.
“Ready. One, two three!”
Click!
“Now you go and do it.”
“Yes.”
“Okay. Now let’s go.”
A typical photo shoot trip!
They would ask some French people or other travelers to take one of two pictures with them. They would then be busy eating hot dogs in the elegant streets of Paris.
“The hot dogs are good in Paris.”
“It’s very delicious. How about we eat some pork chops in the evening?”
“Yea, pork chops sound good too.”
After a hearty meal in the evening, they went to Germany. The dojo had
Tuesday, November 11, 2014
Wings
They went past the deserts, rivers, and meadows of the south.
In order to cross the border of Africa to other countries, you had to pay an entry fee to pass which was quite expensive. At the border of the desert there were two rivers flowing of which animals came by to drink water. There were all sorts of creatures from the animal kingdom such as antelopes, zebras, cheetahs, jackals, buffalos, monkeys, and deer. The sky was filled with flocks of various colored feathered birds. Jong Bom Ah said to Lee Hyun.
“This is pretty amazing. It’s like a small zoo.”
Animals in the dry wilderness!
Lee Hyun nodded.
“It’s just as you say.”
Sparrows sitting on a telephone pole could not even begin to compare to the animal spirit he felt from the animals such as the pink flamingo. The jeep was safe from animal attacks since it was made of reinforced steel, but they still had to be careful of the vehicle being turned upside down.
Lee Hyun drove down a rough road with Jong Bom Ah. They could not get tired of looking at the animals.. Most of the animals in Korea were trapped in cages, but here there were herbivores grazing everywhere. There were giraffes that were looking around with its long neck for nearby dangerous wild beasts. Hungry lions looking for prey were wandering about. Crocodiles were swimming in the river.
At night they would sleep inside the cars.
Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng!
Kihaaaaah!
It was shaking because of the wild animals running about crying noisily. Nights in Africa were dangerous.
They went to deliver medicine to African villages in the Prairie. They went to larger cities to deliver the supplies to other places. Lee Hyun would probably be pleased with what he was doing but there was something that was on his mind. The land was very beautiful, as were the animals, but he noticed the true painful nature was how deeply rooted poverty was in the people. Africa was the world’s largest ghetto and no one knew how many children were starving in a place like this.
A pair of shoes bought in Korea would be enough to save the lives of 10 childdren in Africa.
‘I, however, did not suffer anything. I have to reflect on this. From now on I need to put more effort and work even harder.’
Rather than complaining about his past, his real motivation was for the future.
Life, nature, fate, and dreams.
From seeing life in Africa, he took time to give it some thought.
The world was not fair.
While some people were laughing while watching TV, there were numerous people out there sick, hungry, and dying. Elementary school, middle school, high school, college.
They did not receive an education and could not dream of doing anything as adults.
Travel!
At first he did not want to go anywhere, but now he did not regret going.
It had been four days since they had been in Africa.
At the end of the day, they would finally reach the city of their destination.
Lee Hyun took off his face mask that was covered in sand. There was dust in his hair and all over his entire body.
“Sahyung, where is this?”
“This is the heart of Africa.”
In the heart of Africa there were many large buildings and shops. There were many tourists so there was a stable economy and the city dealt in multinational trade.
“We’re done delivering all the medicine so the rest of the day is free time.”
“I’m going to take a bath.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to a hotel to clean themselves with a bath.
Then they toured the African city.
There were black people entering and hanging around the alley of the slums.
Travelers from all over the world could be seen here in Africa.
The city had very good security but people were careful not to come too close to Lee Hyun and Jong Bom Ah. From the way they looked and dressed, they looked like a group of desert bandits.
The next day they took a plane.
They went north of Africa into Europe. So they had to cross the ocean.
“Where are we going now?”
Lee Hyun asked Jong Bom Ah who was carrying a parachute backpack.
“We’re going here.”
“Yes?”
“Every real man should try skydiving once right?”
Lee Hyun looked out the window of the plane.
The houses in Europe looked like small dots and the road was drawn as if it were a blur.
“I’ve never skydived before.”
“You’ll get the hang of it.”
They recieved a small briefing from a French instructor on how to jump.
Fortunately the man had also learned the sword from the dojo so he was able to explain it quickly in Korean.
“Open!”
The hangar door of the airplane opened, causing their whole bodies to shake from the wind blowing on them.
Jong Bom Ah yelled.
“I’ll be going first!”
Jong Bom Ah jumped out of the hangar door fabulously and began falling towards the ground. Running as hard as he could, Lee Hyun jumped out of the airplane’s hangar.
At that moment.
He was in the middle of the blue sky.
He could feel the wind flowing past his body as he descended to the ground.
It was like when he descended from the City of the Sky, Lavias!
With his entire body in free fall, he felt like he had the freedom to go anywhere.
A five star hotel in Paris, France.
Lee Hyun and Jong Bom Ah were staying in a penthouse. After they checked in with the bellhop, the hotel staff gave them strange looks. They were being misunderstood since there were a lot gay people in Korea in comparison to Europe.
“Let’s drink!”
The hotel they had in France was equipped with a wine room.
Jong Bom Ah threw his backpack aside and took out a hand-knife and stabbed it into the high quality wine. He was not interested in using a corkscrew. Then he poured the cool wine into a cup and drank it.
“Ah, so refreshing! Is there any whiskey or soju here?”
As a typical Korean man, he enjoyed drinking his soju.
“There’s nothing like drinking soju!”
“Yea. It’s good to be honest! Aren’t there some middle school and high school students that drink wine? Soju is the best.”
They could not understand the taste and smell of wine.
It was just bitter!
For Jong Bom Ah, he could not enjoy drinking wine since it was distasteful.
“I don’t understand why its so expensive. Its the worst kind of drink.”
They had insulted all the wine lovers of the world!
Soju on the other hand was good with food like pork and together with friends, as well as creating a more sociable atmosphere.
“A bottle of soju is good in any country.”
Lee Hyun and Jong Bom Ah went to the terrace that was overlooking the Eiffel Tower as they briefly drank two cups of alcohol. Both of the men enjoyed their alcohol even more because it wasn’t costing them anything. Outside of the window was the Seine River and the historical buildings of Paris.
In Europe there was a saying that Paris had the most beautiful streets. In the hotel lobby there were statues and bright, colorful paintings in every corridor. Even the alcohol from the ice chest had a exotic feeling to it. Jong Bom Ah spun the bottle of liquor around as he said.
“Instead of feeling cooped up and watching TV, why do we take a night trip and walk around France.”
“All right.”
“Get a parachute.”
“Yes.”
The was a movie that was playing on the TV that was popular in Europe and the United States. The five star hotel also had Chinese and Japanese broadcasting, but the variety of entertainment did not have the many professional Korean broadcasts. Lee Hyun took his camcorder along with his parachute. Everything will be recorded by the camcorder!
“Huhuhu.”
Jong Bom Ah did a nasty laugh in from of the camera as he walked over to the terrace.
“You were promised that you would get to stay at a five star hotel. Come on, let’s go.”
They did not need elevators. Jong Bom Ah dramatically jumped over the terrace. It looked as if he wanted to commit suicide. The only other thing was the night sky of Paris.
“So these kind of experiences are a part of traveling.”
Lee Hyun quickly followed him. He climbed over the railing and jumped to the ground. He expanded the parachute immediately and he descended slowing to the ground in the night sky of Paris. The hotel they were staying in was very tall so he could view a little bit of Paris’s scenery. However, he was gradually getting closer to the ground! Because Jong Bom Ah was more experience with using a parachute, he had arrived at the ground first. People were looking at them since they had suddenly fell out of the air. Then a French beauty approached them. She asked in her native language.
“Tu es d’ou (Where are you from)?”
Jong Bom Ah did not know French. Of course he didn’t know English either.
He made a glance towards Lee Hyun, who was the same.
“…”
They were now stuck with a frozen expression.
In order to enter a university, GED required to have basic proficiency in English.
They were Korean and didn’t learn any foreign languages so they could not understand the French woman. Lee Hyun decided to ignore her.
“Sahyung, let’s go eat hot dogs.”
He came to help Jong Bom Ah out of the situation.
“Sure. How about over there?”
They ignored the French beauty and instead went to a hot dog stand.
Clap clap clap!
Nearby passerby began to clap at them.
They wanted to congratulate them for having parachuted down.
They went around like ordinary tourists for the rest of the day.
They went the the Palace of Versailles, Luxembourg Gardens, Place de la Concorde, and the Bastille Opera House. Using the attractions as backgrounds, Jong Bom Ah struck a pose and revealed the muscles on his forearm.
“Ready. One, two three!”
Click!
“Now you go and do it.”
“Yes.”
“Okay. Now let’s go.”
A typical photo shoot trip!
They would ask some French people or other travelers to take one of two pictures with them. They would then be busy eating hot dogs in the elegant streets of Paris.
“The hot dogs are good in Paris.”
“It’s very delicious. How about we eat some pork chops in the evening?”
“Yea, pork chops sound good too.”
After a hearty meal in the evening, they went to Germany. The dojo had
0/5000
ปริมาณ 18 บทที่ 3วันอังคาร 11 พฤศจิกายน 2014ปีกพวกเขาไปเลยทะเล แม่น้ำ และโดวส์ของภาคใต้การข้ามแดนของแอฟริกาไปยังประเทศอื่น ๆ คุณมีการชำระค่าธรรมเนียมเพิ่มรายการผ่านซึ่งมีราคาค่อนข้างแพง ที่เส้นขอบของทะเลทราย มีสองแม่น้ำไหลที่สัตว์มาโดยการดื่มน้ำ มีทุกประเภทของสิ่งมีชีวิตจากสัตว์ เช่น antelopes ม้าลาย cheetahs, jackals, buffalos ลิง กวาง ท้องฟ้าก็เต็มไป ด้วยจำนวนเกือบเท่าเดิมของนกเยี่ยมสีต่าง ๆ Jong Bom Ah ว่า ฮยอนลี"นี้ได้ดีเลย ได้เช่นสวนสัตว์ขนาดเล็ก"สัตว์ในป่าแห้งลีฮยอนพยักหน้า"มันเป็นเหมือนคุณพูด"แม้ไม่สามารถเริ่มนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์นกกระจอกจะเปรียบเทียบกับวิญญาณสัตว์ที่เขารู้สึกจากสัตว์เช่นนกฟลามิงโกสีชมพู รถจี๊ปไม่ปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์เนื่องจากมันถูกทำมาจากเหล็กเสริม แต่พวกเขายังจะต้องระวังรถจะคว่ำลีฮยอนขับรถลงถนนหยาบกับ Jong Bom Ah พวกเขาอาจไม่ได้รับเบื่อที่สัตว์... ส่วนใหญ่ของสัตว์ในเกาหลีได้ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มี herbivores grazing ทุก ยีราฟที่มีมองไปรอบ ๆ กับคอของมันยาวนานสำหรับสัตว์ป่าอันตรายใกล้เคียง ได้ สิงโตหิวมองหาเหยื่อหลงเกี่ยวกับ จระเข้ก็ว่ายน้ำในแม่น้ำในเวลากลางคืน พวกเขาจะนอนหลับภายในรถยนต์Kuuueng Kuuueng Kueng Kueng KuengKihaaaaahมันไม่สั่นเนื่องจากสัตว์ป่าที่ทำงานเกี่ยวกับร้องไห้ฟ้าลั่นครืน ในแอฟริกามีอันตรายพวกเขาไปส่งยาไปยังหมู่บ้านในทุ่งหญ้าแอฟริกา พวกเขาไปสู่เมืองใหญ่เพื่อส่งเสบียงไปยังสถานอื่น ๆ ลีฮยอนคงจะยินดีกับสิ่งที่เขาได้ทำ แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขา ที่ดินถูกสวย เป็นสัตว์ได้ แต่เขาสังเกตเห็นลักษณะเจ็บปวดจริงมีรากลึกวิธีความยากจนอยู่ในคน แอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลก และไม่มีใครรู้ว่าจำนวนเด็กอดอยากในที่นี้คู่ของรองเท้าที่ซื้อในเกาหลีจะพอที่จะบันทึกชีวิตของ 10 childdren ในแอฟริกา',อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ไม่ได้เป็นทุกข์อะไร แล้วถึงนี้ จากนี้ต้องใส่ความพยายามมากขึ้น และทำงานหนักยิ่งขึ้น 'แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขา แรงจูงใจที่แท้จริงของเขาได้ในอนาคตชีวิต ธรรมชาติ โชคชะตา และความฝันดูชีวิตในแอฟริกา เขาเอาเวลาที่จะให้บางคนคิดว่าโลกไม่ยุติธรรมในขณะที่บางคนก็หัวเราะในขณะที่ดูโทรทัศน์ มีคนจำนวนมากออกมีป่วย หิว และตาย โรงเรียนประถมศึกษา มัธยม โรงเรียนมัธยม วิทยาลัยพวกเขาไม่ได้รับการศึกษา และไม่ฝันทำอะไรที่เป็นผู้ใหญ่เดินทางในตอนแรกเขาไม่ต้องไปไหน แต่ตอนนี้ เขาก็ไม่เสียใจไปจะได้รับสี่วันเนื่องจากพวกเขาได้ในแอฟริกาที่สุดของวัน พวกเขาในที่สุดจะถึงเมืองปลายทางลีฮยอนเอาออกหน้าที่ถูกครอบคลุมอยู่ในทราย มีฝุ่น ในผมของเขา และ ทั่วร่างกายของเขาทั้งหมด" Sahyung ที่นี่? ""นี่คือใจกลางของแอฟริกา"ในแอฟริกา มีอาคารขนาดใหญ่และร้านค้ามากมาย มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากให้มีเศรษฐกิจมั่นคง และการเมืองแจกในการค้าข้ามชาติ"เรากำลังทำการส่งมอบยาทั้งหมดดังนั้นส่วนเหลือของวัน เวลาว่าง""ฉันจะไปว่ายน้ำ"ลีฮยอนและ Jong Bom Ah ไปพักทำความสะอาดตัวเอง ด้วยน้ำแล้ว จะออกแสดงเมืองแอฟริกามีคนป้อน และรอบ ๆ ซอย slumsนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกสามารถเห็นได้ที่นี่ในแอฟริกาเมืองที่มีความปลอดภัยดีมาก แต่คนระวังไม่ให้มาใกล้เกิน กับ Lee Hyun Jong Bom Ah จากวิธีการพวกเขามอง และแต่งตัว พวกเขาดูเหมือนกลุ่มโจรทะเลทรายในวันถัดไปพวกเขาเอาเครื่องบินพวกเขาไปจากแอฟริกาไปยังยุโรป ดังนั้น พวกเขาข้ามทะเล"ที่เราจะตอนนี้หรือไม่"ลีฮยอนถาม Jong Bom Ah ที่ถูกแบกเป้ร่มชูชีพ"เรากำลังไปที่นี่""ใช่หรือไม่""ทุกคนจริงควรลองต้องกระโดดร่มดิ่งเมื่อเหมาะสม"ลีฮยอนมองออกหน้าต่างของเครื่องบินบ้านในยุโรปเหมือนจุดเล็ก ๆ และออกถนนนั้นทื่อ"ฉันได้ไม่ skydived ก่อน""คุณจะได้รับการแขวนของมัน"ได้รับรายงานขนาดเล็กจากผู้สอนภาษาฝรั่งเศสในการกระโดดโชคดีคนก็ยังเรียนรู้ดาบจากโดโจจึงสามารถอธิบายได้อย่างรวดเร็วในเกาหลี"เปิด"ประตูโรงเก็บเครื่องบินเปิด ทำให้ร่างกายทั้งหมดจับจากลมที่พัดนั้นJong Bom Ah yelled"ฉันจะไปเที่ยวแรก"Jong Bom Ah ไปออกประตูโรงเก็บ fabulously และเริ่มล้มลงสู่พื้นดิน ทำงานหนักเหมือนที่เขาสามารถ ลีฮยอนไปออกจากโรงเก็บเครื่องบินในช่วงเวลานั้นเขาอยู่กลางท้องฟ้าเขารู้สึกถึงลมที่ไหลผ่านร่างกายของเขา ตามที่พระองค์เสด็จไปพื้นดินมันเป็นเหมือนเมื่อพระองค์เสด็จจากเมืองฟ้า Laviasกับร่างกายของเขาทั้งในฤดูใบไม้ร่วงฟรี เขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปไหนมาไหนเป็นโรงแรมห้าดาวในปารีส ฝรั่งเศสLee Hyun และ Jong Bom อา มีอยู่ในแบบเพนท์เฮ้าส์ หลังจากนั้นตรวจสอบ ด้วยการ bellhop ดีให้พวกเขาดูแปลก พวกเขาถูกเข้าใจผิดเนื่องจากมีคนเป็นเกย์มากในเกาหลีโดยยุโรป"ลองดื่ม"โรงแรมที่มีในฝรั่งเศสเพียบพร้อมไป ด้วยห้องไวน์Jong Bom Ah โยนเป้ของเขาไว้ และเอาออกมือมีด และแทงเป็นไวน์คุณภาพสูง เขาไม่สนใจในการใช้เหล็กไขจุกขวด เขา poured ไวน์เย็นลงในถ้วย แล้วดื่มก็"อา ดังนั้นสดชื่น มีวิสกี้หรือโซจูนี่ใด ๆ หรือไม่"เป็นคนเกาหลีทั่วไป เขาชอบดื่มโซจูของเขา"มีอะไรที่ชอบดื่มโซจู""ใช่ จึงควรที่จะซื่อสัตย์ ไม่มีนักเรียนโรงเรียนมัธยมและโรงเรียนมัธยมบางที่ดื่มไวน์หรือไม่ โซจูเป็นดีสุด"พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์ก็แค่ขมสำหรับ Jong Bom Ah เขาอาจไม่เพลิดเพลินกับการดื่มไวน์ตั้งแต่ distasteful"ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมของแพงเพื่อให้ เป็นชนิดที่เลวร้ายที่สุดของเครื่องดื่ม "พวกเขาได้ insulted คนรักไวน์ทั้งหมดของโลกโซจูคงได้ดีกับอาหาร เช่นหมู และ กับเพื่อน รวมทั้งสร้างบรรยากาศที่เป็นกันเองมากขึ้น"ขวดโซจูได้ดีในทุกประเทศ"ลีฮยอนและ Jong Bom Ah ไประเบียงที่ถูกมองเห็นหอไอเฟลเป็นพวกเขาสั้น ๆ ดื่มแอลกอฮอล์สองถ้วย ทั้งสองคนชอบเหล้าของพวกเขามากยิ่งขึ้นเนื่องจากมันไม่ได้คิดต้นทุนได้อะไร นอกหน้าต่างมีแม่น้ำแซนและอาคารประวัติศาสตร์ของปารีสในยุโรป มีความพูดว่า ปารีสมีถนนที่สวยที่สุด ในห้องมีรูปปั้นและภาพวาดสดใส สีสันในทุกทาง แม้แอลกอฮอล์จากหน้าอกของน้ำแข็งมีความรู้สึกแปลกใหม่กับ Jong Bom อา ปั่นขวดเหล้าสถานเขากล่าว"แทนที่จะรู้สึก cooped ค่า และดูโทรทัศน์ ทำไมทำเราเที่ยวกลางคืน และเดินไปรอบ ๆ ประเทศฝรั่งเศส""หมดสิทธิ""ได้รับร่มชูชีพ""ใช่"ถูกภาพยนตร์ที่ถูกเล่นบนทีวีที่เป็นที่นิยมในยุโรปและสหรัฐอเมริกา โรงแรม 5 ดาวยังมีออกอากาศที่จีนและญี่ปุ่น แต่ไม่มีความหลากหลายของความบันเทิงออกอากาศเกาหลีของมืออาชีพมาก ลีฮยอนเอากล้องของเขาพร้อมกับร่มชูชีพของเขา ทุกอย่างจะถูกบันทึก ด้วยกล้อง"Huhuhu"Jong Bom Ah ไม่ได้น่ารังเกียจหัวเราะในจากของกล้องขณะที่มันเดินผ่านไประเบียง"คุณได้สัญญาว่า คุณจะไปพักโรงแรม 5 ดาว มา ลองไป"พวกเขาไม่ได้ต้องการลิฟท์ Jong Bom Ah ฝอระเบียงอย่างมาก มันดูเหมือนกับว่าเขาอยากฆ่าตัวตาย เฉพาะสิ่งอื่น ๆ คือ ท้องฟ้ายามค่ำคืนของปารีส"ดังนั้นเหล่านี้ชนิดของประสบการณ์เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง"ลีฮยอนอย่างรวดเร็วตามเขา เขาปีนขึ้นไปที่ราว และการดิน เขาขยายร่มชูชีพทันที และพระองค์เสด็จทำให้พื้นดินในท้องฟ้ายามค่ำคืนของปารีส โรงแรมที่พวกเขาได้อยู่ในสูงมากเพื่อให้เขาได้ดูนิด ๆ หน่อย ๆ ของทัศนียภาพของปารีส อย่างไรก็ตาม เขาถูกค่อย ๆ การใกล้ชิดกับพื้นดิน เพราะ Jong Bom Ah ประสบการณ์เพิ่มเติม ด้วยการใช้ร่มชูชีพ เขาได้มาถึงที่พื้นก่อน คนกำลังมองพวกเขาเนื่องจากพวกเขามีก็ตกลงจากอากาศ แล้วความงามฝรั่งเศสประดับนั้น เธอถามเจ้าของภาษา"ทูเอส d'ou (คุณ) ? "Jong Bom Ah ไม่รู้ภาษาฝรั่งเศส แน่นอนเขาไม่ทราบภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่งเขาคร่าว ๆ ต่อ Lee Hyun ผู้ที่ได้“…”ตอนนี้พวกเขาถูกติดอยู่กับนิพจน์แช่แข็งป้อนมหาวิทยาลัย ged ให้ได้ภายในการต้องมีพื้นฐานความชำนาญในภาษาอังกฤษพวกเขาถูกเกาหลี และไม่ได้เรียนรู้ภาษาต่างประเทศใด ๆ เพื่อให้พวกเขาไม่สามารถเข้าใจผู้หญิงฝรั่งเศส ลีฮยอนตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ" Sahyung ลองไปกินไส้กรอก"เขามาช่วย Jong Bom Ah จากสถานการณ์"แน่ใจ วิธีการเกี่ยวกับนั่น"พวกเขาละเว้นความงามฝรั่งเศส และไปยืนสุนัขร้อนแทนเสียงดังเปรี้ยงเสียงดังเปรี้ยงเสียงดังเปรี้ยงPasserby ใกล้เคียงเริ่มตบที่พวกเขาต้องการแสดงความยินดีในการมี parachuted มาลงพวกเขาไปรอบ ๆ เช่นนักท่องเที่ยวส่วนเหลือของวันธรรมดาพวกเขาไปสวนวังของเวอเซียลเลส ลักเซมเบิร์ก เพลสเดอลาคองคอร์ด และบาสตีลโอเปร่า ใช้สถานที่เป็นพื้นหลัง Jong Bom อา หลงก่อให้เกิด และเปิดกล้ามเนื้อบนปลายแขนของเขา"พร้อมกัน หนึ่ง สองสาม"คลิก"ตอนนี้คุณไป และทำมัน""ใช่""ดี ตอนนี้ ลองไป"เที่ยวถ่ายภาพภาพถ่ายทั่วไปพวกเขาจะถามว่า คนฝรั่งเศสบางคนหรือนักท่องเที่ยวอื่น ๆ จะสองภาพกับพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาแล้วจะไม่ว่างกินสุนัขร้อนในปารีสถนนสวยงาม"ไส้กรอกเป็นดีในปารีส""ได้ค่ะ ประมาณว่าเรากินหมูบาง chops ในตอนเย็นหรือไม่""ใช่ หมู chops เสียงดีเกินไป"หลังอาหารแสนอร่อยในช่วงเย็น พวกเขาไปยังประเทศเยอรมนี มีโดโจ
การแปล กรุณารอสักครู่..
เล่มที่ 18 บทที่ 3
อังคาร 11 พฤศจิกายน, 2014 ปีกพวกเขาเดินผ่านทะเลทรายแม่น้ำและทุ่งหญ้าของภาคใต้. เพื่อที่จะข้ามพรมแดนของทวีปแอฟริกาไปยังประเทศอื่น ๆ ที่คุณจะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแรกเข้าจะผ่านซึ่งมีราคาแพงมาก . ที่ชายแดนของทะเลทรายมีแม่น้ำสองสายไหลของสัตว์ที่มาจากการดื่มน้ำ มีทุกประเภทของสิ่งมีชีวิตจากสัตว์ในราชอาณาจักรเป็นเช่น antelopes ม้าลายเสือชีตาห์สกุลวงศ์ควายลิงและกวาง ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฝูงนกขนสีต่างๆ Jong Bom อากล่าวว่าลีฮยอน. "นี่คือน่ารัก มันเหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก. "สัตว์ในถิ่นทุรกันดารแห้ง! ลีฮยอนพยักหน้า." มันก็แค่ที่คุณพูด. "กระจอกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะเปรียบเทียบกับจิตวิญญาณของสัตว์ที่เขารู้สึกว่าจากสัตว์เช่นสีชมพูนกกระเรียน รถจี๊ปปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นจากเหล็กเสริม แต่พวกเขายังคงต้องระวังรถที่ถูกเปิดคว่ำ. ลีฮยอนขับรถลงถนนที่ขรุขระกับ Jong Bom อา พวกเขาอาจจะไม่ได้รับเหนื่อยกับการมองไปที่สัตว์ .. ส่วนใหญ่ของสัตว์ในประเทศเกาหลีที่ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีทุกที่สัตว์กินพืชปศุสัตว์ มียีราฟที่ถูกมองไปรอบ ๆ ที่มีคอยาวสำหรับสัตว์ป่าที่อยู่ใกล้เคียงที่เป็นอันตราย สิงโตหิวมองหาเหยื่อที่ถูกหลงเกี่ยวกับ ถูกจระเข้ว่ายน้ำในแม่น้ำ. ในเวลากลางคืนพวกเขาจะนอนหลับอยู่ภายในรถ. Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng! Kihaaaaah! มันก็สั่นเพราะสัตว์ป่าวิ่งร้องไห้เสียงดัง คืนในทวีปแอฟริกาเป็นอันตราย. พวกเขาเดินไปส่งยาไปยังหมู่บ้านแอฟริกันในทุ่งหญ้า พวกเขาเดินไปเมืองใหญ่ที่จะส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะพอใจกับสิ่งที่เขาทำ แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขา ที่ดินเป็นภาพที่สวยงามมากเช่นเดียวกับสัตว์ แต่เขาสังเกตเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของความเจ็บปวดที่ถูกวิธีการแก้ไขปัญหาความยากจนที่ฝังรากลึกอยู่ในคน แอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลกและไม่มีใครรู้ว่าจำนวนเด็กที่ได้รับการอดอาหารในสถานที่เช่นนี้. รองเท้าซื้อในเกาหลีจะเพียงพอที่จะช่วยชีวิต 10 childdren ในแอฟริกา. ผม แต่ไม่ได้รับอะไร . ฉันต้องสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนี้ไปฉันจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นและทำงานได้ยาก. แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขาแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาคืออนาคต. ชีวิต, ธรรมชาติ, โชคชะตาและความฝัน. จากการได้เห็นชีวิตในแอฟริกาเขาเอาเวลาที่จะให้ บางคนคิดว่ามัน. โลกที่ไม่เป็นธรรม. ในขณะที่บางคนได้หัวเราะขณะที่ดูทีวีมีคนจำนวนมากออกป่วยมีหิวและกำลังจะตาย โรงเรียนประถมมัธยมโรงเรียนมัธยมวิทยาลัย. พวกเขาไม่ได้รับการศึกษาและไม่สามารถฝันของการทำอะไรที่เป็นผู้ใหญ่. เดินทาง! ตอนแรกเขาไม่ต้องการที่จะไปที่ใดก็ได้ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เสียใจไป. จะได้รับ สี่วันนับตั้งแต่พวกเขาได้รับในแอฟริกา. ณ สิ้นวันที่พวกเขาในที่สุดก็จะถึงเมืองปลายทางของพวกเขา. ลีฮยอนถอดหน้ากากใบหน้าของเขาที่ถูกปกคลุมในทราย มีฝุ่นอยู่ในผมของเขาและทั่วทั้งร่างกายของเขา. "Sahyung ที่นี้คืออะไร?" "นี่คือหัวใจของทวีปแอฟริกา." ตั้งอยู่ในใจกลางของทวีปแอฟริกามีอาคารขนาดใหญ่และร้านค้ามากมาย มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากเพื่อให้มีเศรษฐกิจที่มั่นคงและเป็นเมืองที่มีการจัดการในการค้าข้ามชาติ. "เราเสร็จสิ้นการส่งมอบยาทั้งหมดเพื่อให้ส่วนที่เหลือของวันนี้คือเวลาว่าง." "ฉันจะใช้เวลาอาบน้ำ." ลี ฮยอนและจอง Bom อาไปที่โรงแรมที่จะทำความสะอาดตัวเองด้วยการอาบน้ำ. แล้วพวกเขาก็ไปเที่ยวเมืองแอฟริกัน. มีคนผิวดำเข้าและแขวนอยู่รอบ ๆ ซอยของชุมชนแออัดที่. นักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกจะเห็นที่นี่ในทวีปแอฟริกาเมืองที่มีการรักษาความปลอดภัยที่ดีมาก แต่คนระวังไม่ให้เข้ามาใกล้เกินไปที่ลีฮยอนและจอง Bom อา จากวิธีที่พวกเขามองและสวมใส่พวกเขาดูเหมือนกลุ่มโจรทะเลทราย. วันรุ่งขึ้นพวกเขาเอาเครื่องบิน. พวกเขาเดินไปทางตอนเหนือของทวีปแอฟริกาในยุโรป ดังนั้นพวกเขาจะต้องข้ามมหาสมุทร. "เราจะไปที่ไหนตอนนี้หรือไม่" ลีฮยอนจงถามบอมอาที่ถือกระเป๋าเป้สะพายหลังร่มชูชีพ. "เรากำลังจะที่นี่." "ใช่" "ทุกคนจริงควรลองกระโดดร่มสิทธิครั้งเดียว ? "ลีฮยอนมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบิน. บ้านในยุโรปดูเหมือนจุดเล็ก ๆ และถนนถูกดึงออกมาราวกับว่ามันเป็นเบลอ." ผมไม่เคย skydived มาก่อน. "" คุณจะได้รับการแขวนของมัน . "พวกเขาได้รับการบรรยายสรุปเล็กๆ จากอาจารย์ผู้สอนภาษาฝรั่งเศสเกี่ยวกับวิธีการที่จะข้ามไป. โชคดีที่คนที่ได้เรียนรู้ดาบจากโดโจเพื่อให้เขาก็สามารถที่จะอธิบายได้อย่างรวดเร็วในภาษาเกาหลี." เปิด "ประตูโรงเก็บเครื่องบินเปิดก่อให้เกิดร่างกายของพวกเขาทั้งที่จะเขย่าจากลมพัดกับพวกเขา. จง Bom อาตะโกน. "ผมจะไปที่แรก!" จง Bom อากระโดดออกมาจากประตูโรงเก็บเครื่องบิน fabulously และเริ่มลดลงไปสู่พื้นดิน ทำงานอย่างหนักเท่าที่เขาสามารถทำได้ลีฮยอนกระโดดออกมาจากโรงเก็บเครื่องบิน. ในขณะนั้น. เขาอยู่ในช่วงกลางของท้องฟ้าสีฟ้า. เขาอาจจะรู้สึกลมไหลผ่านร่างกายของเขาในขณะที่เขาเดินลงมาสู่พื้นดิน. มันเป็นเหมือนเมื่อ เขาสืบเชื้อสายมาจากเมืองท้องฟ้า Lavias! กับร่างกายทั้งหมดของเขาในฤดูใบไม้ร่วงฟรีเขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปที่ใดก็ได้. โรงแรมห้าดาวในกรุงปารีสประเทศฝรั่งเศส. ลีฮยอนและจอง Bom อากำลังพักอยู่ในเพิง . หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบในที่มีการยกกระเป๋าพนักงานโรงแรมให้พวกเขามีรูปลักษณ์ที่แปลก พวกเขาถูกเข้าใจผิดเนื่องจากมีเป็นเกย์คนจำนวนมากในประเทศเกาหลีในการเปรียบเทียบกับยุโรป. "Let 's ดื่ม!" โรงแรมที่พวกเขามีในประเทศฝรั่งเศสเป็นอุปกรณ์ที่มีห้องไวน์. โดยJong Bom อาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขากันและเอาออกมือมีด และแทงลงในไวน์ที่มีคุณภาพสูง เขาไม่ได้สนใจในการใช้เกลียว จากนั้นเขาก็เทไวน์เย็นลงในถ้วยและดื่มมัน. "อาสดชื่นมาก! จะมีวิสกี้หรือโซจูที่นี่? "ขณะที่ชายเกาหลีทั่วไปเขาสนุกกับการดื่มโซจูของเขา." มีอะไรที่ชอบดื่มโซจูเป็น! "" แท้จริงแล้ว เป็นเรื่องที่ดีที่จะซื่อสัตย์! ไม่ได้มีบางโรงเรียนมัธยมและโรงเรียนมัธยมศึกษาที่ดื่มไวน์ โซจูที่ดีที่สุด. "พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์. มันเป็นความขมขื่นเพียง! สำหรับการจอง Bom อาเขาไม่สามารถสนุกกับการดื่มไวน์เพราะมันเป็นที่น่ารังเกียจ." ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมีราคาแพงดังนั้น ชนิดที่เลวร้ายที่สุดของเครื่องดื่ม. "พวกเขาดูถูกทุกคนรักไวน์ของโลก! โซจูในทางกลับกันได้ดีกับอาหารเช่นเนื้อหมูและร่วมกันกับเพื่อนเช่นเดียวกับการสร้างบรรยากาศที่เข้ากับคนง่ายมากขึ้น." ขวดโซจูเป็น ที่ดีในประเทศใด ๆ . "ลีฮยอนและจองอาBom ไประเบียงที่สามารถมองเห็นที่หอไอเฟลในเวลาสั้น ๆ ที่พวกเขาดื่มสองถ้วยของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทั้งสองคนมีความสุขของพวกเขาดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากยิ่งขึ้นเพราะมันไม่ได้มีค่าใช้จ่ายอะไรพวกเขา นอกหน้าต่างเป็นแม่น้ำแซนและอาคารทางประวัติศาสตร์ของกรุงปารีส. ในยุโรปมีการบอกว่าปารีสมีถนนที่สวยที่สุด ในล็อบบี้ของโรงแรมมีรูปปั้นและสดใส, ภาพวาดมีสีสันในทุกทางเดิน แม้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากหน้าอกน้ำแข็งมีความรู้สึกแปลกใหม่ให้มัน Jong Bom อาปั่นขวดเหล้าที่อยู่รอบ ๆ ในขณะที่เขากล่าวว่า. "แทนความรู้สึก cooped ขึ้นและดูทีวีทำไมเราใช้เวลาเดินทางคืนและเดินไปรอบฝรั่งเศส." "สิ่งที่ถูกต้อง." "รับร่มชูชีพ." "ใช่ "เป็นหนังที่เล่นในทีวีที่ได้รับความนิยมในยุโรปและสหรัฐอเมริกา โรงแรมระดับห้าดาวยังมีการออกอากาศจีนและญี่ปุ่น แต่ความหลากหลายของความบันเทิงที่ไม่ได้มีการออกอากาศเกาหลีมืออาชีพ ลีฮยอนเอากล้องถ่ายภาพวิดีโอของเขาพร้อมกับร่มของเขา ทุกอย่างจะถูกบันทึกไว้โดยกล้องวิดีโอ! "เลยหุหุ." จงอา Bom ได้น่ารังเกียจหัวเราะจากกล้องในขณะที่เขาเดินออกไปที่ระเบียง. "คุณได้รับการสัญญาว่าคุณจะได้รับที่จะเข้าพักในโรงแรมระดับห้าดาว มาขอไป. "พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีลิฟท์ Jong Bom อาอย่างมากกระโดดข้ามระเบียง มันดูราวกับว่าเขาต้องการที่จะฆ่าตัวตาย สิ่งอื่น ๆ เพียง แต่เป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปารีส. "ดังนั้นชนิดของประสบการณ์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง." ลีฮยอนได้อย่างรวดเร็วตามเขา เขาปีนขึ้นมากกว่ารั้วและกระโดดลงไปที่พื้น เขาขยายร่มชูชีพทันทีและเขาสืบเชื้อสายมาชะลอตัวลงไปที่พื้นในท้องฟ้ากลางคืนของกรุงปารีส โรงแรมที่พวกเขากำลังอยู่ในการเป็นสูงมากเพื่อที่เขาจะดูนิด ๆ หน่อย ๆ ของทิวทัศน์ของกรุงปารีส แต่เขาก็ค่อยๆการใกล้ชิดกับพื้นดิน! เพราะ Jong Bom อาเป็นประสบการณ์มากขึ้นกับการใช้ร่มชูชีพเขาได้มาถึงที่พื้นก่อน คนที่กำลังหาที่พวกเขาตั้งแต่พวกเขาได้ก็ลดลงออกมาจากอากาศ แล้วความงามฝรั่งเศสเข้าหาพวกเขา เธอถามในภาษาบ้านเกิดของเธอ. "Tu เอ d'ou (คุณมาจากไหน)?" จงอา Bom ไม่ทราบฝรั่งเศส แน่นอนเขาไม่ได้รู้ภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่ง. เขาทำอย่างรวดเร็วต่อลีฮยอนซึ่งเป็นคนคนเดียวกัน. "... " พวกเขาติดอยู่ในขณะนี้ด้วยการแสดงออกแช่แข็ง. เพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัยที่ GED ต้องมีความสามารถขั้นพื้นฐานในภาษาอังกฤษ . พวกเขาเป็นภาษาเกาหลีและไม่ได้เรียนรู้ภาษาต่างประเทศใด ๆ เพื่อให้พวกเขาไม่สามารถเข้าใจผู้หญิงฝรั่งเศส ลีฮยอนตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ. "Sahyung ขอไปกินสุนัขร้อน." เขามาช่วย Jong Bom อาออกจากสถานการณ์ที่. "แน่นอน วิธีการเกี่ยวกับที่นั่น? "พวกเขาไม่สนใจความงามของฝรั่งเศสและแทนที่จะไปยืนสุนัขร้อน. Clap ตบมือตบมือ! เดินผ่านไปผ่านใกล้เคียงเริ่มปรบมือที่พวกเขา. พวกเขาต้องการที่จะแสดงความยินดีกับพวกเขาสำหรับการโดดร่มลง. พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เหมือนนักท่องเที่ยวสามัญใน ส่วนที่เหลือของวัน. พวกเขาเดินไปที่พระราชวังแวร์ซาย, ลักเซมเบิร์กสวน Place de la Concorde และ Bastille โอเปร่าเฮ้าส์ การใช้สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นพื้นหลัง, Jong Bom อาหลงท่าและเผยให้เห็นกล้ามเนื้อบนแขนของเขา. "พร้อม หนึ่งสองสาม "Click!" ตอนนี้คุณไปและทำมัน. "" ใช่. "" โอเค ตอนนี้ขอไป. "ภาพโดยทั่วไปการเดินทางยิง! พวกเขาจะขอให้คนฝรั่งเศสบางส่วนหรือนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ จะใช้เวลาหนึ่งของภาพสองภาพกับพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ว่างกินสุนัขร้อนในถนนที่สง่างามของกรุงปารีส. "สุนัขร้อนเป็นสิ่งที่ดีในปารีส." "มันอร่อยมาก วิธีการเกี่ยวกับที่เรากินหมูสับบางในตอนเย็น? "" เออหมูสับเสียงดีเกินไป. "หลังจากที่มีอาหารมากมายในช่วงเย็นที่พวกเขาไปเยอรมนี มีโดโจ
อังคาร 11 พฤศจิกายน, 2014 ปีกพวกเขาเดินผ่านทะเลทรายแม่น้ำและทุ่งหญ้าของภาคใต้. เพื่อที่จะข้ามพรมแดนของทวีปแอฟริกาไปยังประเทศอื่น ๆ ที่คุณจะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแรกเข้าจะผ่านซึ่งมีราคาแพงมาก . ที่ชายแดนของทะเลทรายมีแม่น้ำสองสายไหลของสัตว์ที่มาจากการดื่มน้ำ มีทุกประเภทของสิ่งมีชีวิตจากสัตว์ในราชอาณาจักรเป็นเช่น antelopes ม้าลายเสือชีตาห์สกุลวงศ์ควายลิงและกวาง ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยฝูงนกขนสีต่างๆ Jong Bom อากล่าวว่าลีฮยอน. "นี่คือน่ารัก มันเหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก. "สัตว์ในถิ่นทุรกันดารแห้ง! ลีฮยอนพยักหน้า." มันก็แค่ที่คุณพูด. "กระจอกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะเปรียบเทียบกับจิตวิญญาณของสัตว์ที่เขารู้สึกว่าจากสัตว์เช่นสีชมพูนกกระเรียน รถจี๊ปปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ตั้งแต่มันถูกสร้างขึ้นจากเหล็กเสริม แต่พวกเขายังคงต้องระวังรถที่ถูกเปิดคว่ำ. ลีฮยอนขับรถลงถนนที่ขรุขระกับ Jong Bom อา พวกเขาอาจจะไม่ได้รับเหนื่อยกับการมองไปที่สัตว์ .. ส่วนใหญ่ของสัตว์ในประเทศเกาหลีที่ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีทุกที่สัตว์กินพืชปศุสัตว์ มียีราฟที่ถูกมองไปรอบ ๆ ที่มีคอยาวสำหรับสัตว์ป่าที่อยู่ใกล้เคียงที่เป็นอันตราย สิงโตหิวมองหาเหยื่อที่ถูกหลงเกี่ยวกับ ถูกจระเข้ว่ายน้ำในแม่น้ำ. ในเวลากลางคืนพวกเขาจะนอนหลับอยู่ภายในรถ. Kuuueng! Kuuueng! Kueng! Kueng! Kueng! Kihaaaaah! มันก็สั่นเพราะสัตว์ป่าวิ่งร้องไห้เสียงดัง คืนในทวีปแอฟริกาเป็นอันตราย. พวกเขาเดินไปส่งยาไปยังหมู่บ้านแอฟริกันในทุ่งหญ้า พวกเขาเดินไปเมืองใหญ่ที่จะส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะพอใจกับสิ่งที่เขาทำ แต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจของเขา ที่ดินเป็นภาพที่สวยงามมากเช่นเดียวกับสัตว์ แต่เขาสังเกตเห็นธรรมชาติที่แท้จริงของความเจ็บปวดที่ถูกวิธีการแก้ไขปัญหาความยากจนที่ฝังรากลึกอยู่ในคน แอฟริกาเป็นสลัมที่ใหญ่ที่สุดในโลกและไม่มีใครรู้ว่าจำนวนเด็กที่ได้รับการอดอาหารในสถานที่เช่นนี้. รองเท้าซื้อในเกาหลีจะเพียงพอที่จะช่วยชีวิต 10 childdren ในแอฟริกา. ผม แต่ไม่ได้รับอะไร . ฉันต้องสะท้อนให้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนี้ไปฉันจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นและทำงานได้ยาก. แทนที่จะบ่นเกี่ยวกับอดีตของเขาแรงจูงใจที่แท้จริงของเขาคืออนาคต. ชีวิต, ธรรมชาติ, โชคชะตาและความฝัน. จากการได้เห็นชีวิตในแอฟริกาเขาเอาเวลาที่จะให้ บางคนคิดว่ามัน. โลกที่ไม่เป็นธรรม. ในขณะที่บางคนได้หัวเราะขณะที่ดูทีวีมีคนจำนวนมากออกป่วยมีหิวและกำลังจะตาย โรงเรียนประถมมัธยมโรงเรียนมัธยมวิทยาลัย. พวกเขาไม่ได้รับการศึกษาและไม่สามารถฝันของการทำอะไรที่เป็นผู้ใหญ่. เดินทาง! ตอนแรกเขาไม่ต้องการที่จะไปที่ใดก็ได้ แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เสียใจไป. จะได้รับ สี่วันนับตั้งแต่พวกเขาได้รับในแอฟริกา. ณ สิ้นวันที่พวกเขาในที่สุดก็จะถึงเมืองปลายทางของพวกเขา. ลีฮยอนถอดหน้ากากใบหน้าของเขาที่ถูกปกคลุมในทราย มีฝุ่นอยู่ในผมของเขาและทั่วทั้งร่างกายของเขา. "Sahyung ที่นี้คืออะไร?" "นี่คือหัวใจของทวีปแอฟริกา." ตั้งอยู่ในใจกลางของทวีปแอฟริกามีอาคารขนาดใหญ่และร้านค้ามากมาย มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากเพื่อให้มีเศรษฐกิจที่มั่นคงและเป็นเมืองที่มีการจัดการในการค้าข้ามชาติ. "เราเสร็จสิ้นการส่งมอบยาทั้งหมดเพื่อให้ส่วนที่เหลือของวันนี้คือเวลาว่าง." "ฉันจะใช้เวลาอาบน้ำ." ลี ฮยอนและจอง Bom อาไปที่โรงแรมที่จะทำความสะอาดตัวเองด้วยการอาบน้ำ. แล้วพวกเขาก็ไปเที่ยวเมืองแอฟริกัน. มีคนผิวดำเข้าและแขวนอยู่รอบ ๆ ซอยของชุมชนแออัดที่. นักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลกจะเห็นที่นี่ในทวีปแอฟริกาเมืองที่มีการรักษาความปลอดภัยที่ดีมาก แต่คนระวังไม่ให้เข้ามาใกล้เกินไปที่ลีฮยอนและจอง Bom อา จากวิธีที่พวกเขามองและสวมใส่พวกเขาดูเหมือนกลุ่มโจรทะเลทราย. วันรุ่งขึ้นพวกเขาเอาเครื่องบิน. พวกเขาเดินไปทางตอนเหนือของทวีปแอฟริกาในยุโรป ดังนั้นพวกเขาจะต้องข้ามมหาสมุทร. "เราจะไปที่ไหนตอนนี้หรือไม่" ลีฮยอนจงถามบอมอาที่ถือกระเป๋าเป้สะพายหลังร่มชูชีพ. "เรากำลังจะที่นี่." "ใช่" "ทุกคนจริงควรลองกระโดดร่มสิทธิครั้งเดียว ? "ลีฮยอนมองออกไปนอกหน้าต่างของเครื่องบิน. บ้านในยุโรปดูเหมือนจุดเล็ก ๆ และถนนถูกดึงออกมาราวกับว่ามันเป็นเบลอ." ผมไม่เคย skydived มาก่อน. "" คุณจะได้รับการแขวนของมัน . "พวกเขาได้รับการบรรยายสรุปเล็กๆ จากอาจารย์ผู้สอนภาษาฝรั่งเศสเกี่ยวกับวิธีการที่จะข้ามไป. โชคดีที่คนที่ได้เรียนรู้ดาบจากโดโจเพื่อให้เขาก็สามารถที่จะอธิบายได้อย่างรวดเร็วในภาษาเกาหลี." เปิด "ประตูโรงเก็บเครื่องบินเปิดก่อให้เกิดร่างกายของพวกเขาทั้งที่จะเขย่าจากลมพัดกับพวกเขา. จง Bom อาตะโกน. "ผมจะไปที่แรก!" จง Bom อากระโดดออกมาจากประตูโรงเก็บเครื่องบิน fabulously และเริ่มลดลงไปสู่พื้นดิน ทำงานอย่างหนักเท่าที่เขาสามารถทำได้ลีฮยอนกระโดดออกมาจากโรงเก็บเครื่องบิน. ในขณะนั้น. เขาอยู่ในช่วงกลางของท้องฟ้าสีฟ้า. เขาอาจจะรู้สึกลมไหลผ่านร่างกายของเขาในขณะที่เขาเดินลงมาสู่พื้นดิน. มันเป็นเหมือนเมื่อ เขาสืบเชื้อสายมาจากเมืองท้องฟ้า Lavias! กับร่างกายทั้งหมดของเขาในฤดูใบไม้ร่วงฟรีเขารู้สึกเหมือนเขามีอิสระที่จะไปที่ใดก็ได้. โรงแรมห้าดาวในกรุงปารีสประเทศฝรั่งเศส. ลีฮยอนและจอง Bom อากำลังพักอยู่ในเพิง . หลังจากที่พวกเขาตรวจสอบในที่มีการยกกระเป๋าพนักงานโรงแรมให้พวกเขามีรูปลักษณ์ที่แปลก พวกเขาถูกเข้าใจผิดเนื่องจากมีเป็นเกย์คนจำนวนมากในประเทศเกาหลีในการเปรียบเทียบกับยุโรป. "Let 's ดื่ม!" โรงแรมที่พวกเขามีในประเทศฝรั่งเศสเป็นอุปกรณ์ที่มีห้องไวน์. โดยJong Bom อาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขากันและเอาออกมือมีด และแทงลงในไวน์ที่มีคุณภาพสูง เขาไม่ได้สนใจในการใช้เกลียว จากนั้นเขาก็เทไวน์เย็นลงในถ้วยและดื่มมัน. "อาสดชื่นมาก! จะมีวิสกี้หรือโซจูที่นี่? "ขณะที่ชายเกาหลีทั่วไปเขาสนุกกับการดื่มโซจูของเขา." มีอะไรที่ชอบดื่มโซจูเป็น! "" แท้จริงแล้ว เป็นเรื่องที่ดีที่จะซื่อสัตย์! ไม่ได้มีบางโรงเรียนมัธยมและโรงเรียนมัธยมศึกษาที่ดื่มไวน์ โซจูที่ดีที่สุด. "พวกเขาไม่สามารถเข้าใจรสชาติและกลิ่นของไวน์. มันเป็นความขมขื่นเพียง! สำหรับการจอง Bom อาเขาไม่สามารถสนุกกับการดื่มไวน์เพราะมันเป็นที่น่ารังเกียจ." ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมีราคาแพงดังนั้น ชนิดที่เลวร้ายที่สุดของเครื่องดื่ม. "พวกเขาดูถูกทุกคนรักไวน์ของโลก! โซจูในทางกลับกันได้ดีกับอาหารเช่นเนื้อหมูและร่วมกันกับเพื่อนเช่นเดียวกับการสร้างบรรยากาศที่เข้ากับคนง่ายมากขึ้น." ขวดโซจูเป็น ที่ดีในประเทศใด ๆ . "ลีฮยอนและจองอาBom ไประเบียงที่สามารถมองเห็นที่หอไอเฟลในเวลาสั้น ๆ ที่พวกเขาดื่มสองถ้วยของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทั้งสองคนมีความสุขของพวกเขาดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากยิ่งขึ้นเพราะมันไม่ได้มีค่าใช้จ่ายอะไรพวกเขา นอกหน้าต่างเป็นแม่น้ำแซนและอาคารทางประวัติศาสตร์ของกรุงปารีส. ในยุโรปมีการบอกว่าปารีสมีถนนที่สวยที่สุด ในล็อบบี้ของโรงแรมมีรูปปั้นและสดใส, ภาพวาดมีสีสันในทุกทางเดิน แม้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากหน้าอกน้ำแข็งมีความรู้สึกแปลกใหม่ให้มัน Jong Bom อาปั่นขวดเหล้าที่อยู่รอบ ๆ ในขณะที่เขากล่าวว่า. "แทนความรู้สึก cooped ขึ้นและดูทีวีทำไมเราใช้เวลาเดินทางคืนและเดินไปรอบฝรั่งเศส." "สิ่งที่ถูกต้อง." "รับร่มชูชีพ." "ใช่ "เป็นหนังที่เล่นในทีวีที่ได้รับความนิยมในยุโรปและสหรัฐอเมริกา โรงแรมระดับห้าดาวยังมีการออกอากาศจีนและญี่ปุ่น แต่ความหลากหลายของความบันเทิงที่ไม่ได้มีการออกอากาศเกาหลีมืออาชีพ ลีฮยอนเอากล้องถ่ายภาพวิดีโอของเขาพร้อมกับร่มของเขา ทุกอย่างจะถูกบันทึกไว้โดยกล้องวิดีโอ! "เลยหุหุ." จงอา Bom ได้น่ารังเกียจหัวเราะจากกล้องในขณะที่เขาเดินออกไปที่ระเบียง. "คุณได้รับการสัญญาว่าคุณจะได้รับที่จะเข้าพักในโรงแรมระดับห้าดาว มาขอไป. "พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีลิฟท์ Jong Bom อาอย่างมากกระโดดข้ามระเบียง มันดูราวกับว่าเขาต้องการที่จะฆ่าตัวตาย สิ่งอื่น ๆ เพียง แต่เป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนของกรุงปารีส. "ดังนั้นชนิดของประสบการณ์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของการเดินทาง." ลีฮยอนได้อย่างรวดเร็วตามเขา เขาปีนขึ้นมากกว่ารั้วและกระโดดลงไปที่พื้น เขาขยายร่มชูชีพทันทีและเขาสืบเชื้อสายมาชะลอตัวลงไปที่พื้นในท้องฟ้ากลางคืนของกรุงปารีส โรงแรมที่พวกเขากำลังอยู่ในการเป็นสูงมากเพื่อที่เขาจะดูนิด ๆ หน่อย ๆ ของทิวทัศน์ของกรุงปารีส แต่เขาก็ค่อยๆการใกล้ชิดกับพื้นดิน! เพราะ Jong Bom อาเป็นประสบการณ์มากขึ้นกับการใช้ร่มชูชีพเขาได้มาถึงที่พื้นก่อน คนที่กำลังหาที่พวกเขาตั้งแต่พวกเขาได้ก็ลดลงออกมาจากอากาศ แล้วความงามฝรั่งเศสเข้าหาพวกเขา เธอถามในภาษาบ้านเกิดของเธอ. "Tu เอ d'ou (คุณมาจากไหน)?" จงอา Bom ไม่ทราบฝรั่งเศส แน่นอนเขาไม่ได้รู้ภาษาอังกฤษอย่างใดอย่างหนึ่ง. เขาทำอย่างรวดเร็วต่อลีฮยอนซึ่งเป็นคนคนเดียวกัน. "... " พวกเขาติดอยู่ในขณะนี้ด้วยการแสดงออกแช่แข็ง. เพื่อที่จะเข้ามหาวิทยาลัยที่ GED ต้องมีความสามารถขั้นพื้นฐานในภาษาอังกฤษ . พวกเขาเป็นภาษาเกาหลีและไม่ได้เรียนรู้ภาษาต่างประเทศใด ๆ เพื่อให้พวกเขาไม่สามารถเข้าใจผู้หญิงฝรั่งเศส ลีฮยอนตัดสินใจที่จะไม่สนใจเธอ. "Sahyung ขอไปกินสุนัขร้อน." เขามาช่วย Jong Bom อาออกจากสถานการณ์ที่. "แน่นอน วิธีการเกี่ยวกับที่นั่น? "พวกเขาไม่สนใจความงามของฝรั่งเศสและแทนที่จะไปยืนสุนัขร้อน. Clap ตบมือตบมือ! เดินผ่านไปผ่านใกล้เคียงเริ่มปรบมือที่พวกเขา. พวกเขาต้องการที่จะแสดงความยินดีกับพวกเขาสำหรับการโดดร่มลง. พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เหมือนนักท่องเที่ยวสามัญใน ส่วนที่เหลือของวัน. พวกเขาเดินไปที่พระราชวังแวร์ซาย, ลักเซมเบิร์กสวน Place de la Concorde และ Bastille โอเปร่าเฮ้าส์ การใช้สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นพื้นหลัง, Jong Bom อาหลงท่าและเผยให้เห็นกล้ามเนื้อบนแขนของเขา. "พร้อม หนึ่งสองสาม "Click!" ตอนนี้คุณไปและทำมัน. "" ใช่. "" โอเค ตอนนี้ขอไป. "ภาพโดยทั่วไปการเดินทางยิง! พวกเขาจะขอให้คนฝรั่งเศสบางส่วนหรือนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ จะใช้เวลาหนึ่งของภาพสองภาพกับพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ว่างกินสุนัขร้อนในถนนที่สง่างามของกรุงปารีส. "สุนัขร้อนเป็นสิ่งที่ดีในปารีส." "มันอร่อยมาก วิธีการเกี่ยวกับที่เรากินหมูสับบางในตอนเย็น? "" เออหมูสับเสียงดีเกินไป. "หลังจากที่มีอาหารมากมายในช่วงเย็นที่พวกเขาไปเยอรมนี มีโดโจ
การแปล กรุณารอสักครู่..
เล่ม 1 บทที่ 3
วันอังคารที่ 11 พฤศจิกายน 2014
ปีก
พวกเขาไปผ่านทะเลทราย , แม่น้ำและทุ่งหญ้าของภาคใต้ .
เพื่อข้ามเขตแดนของแอฟริกาไปยังประเทศอื่น ๆ ที่คุณต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแรกเข้าเพื่อผ่าน ซึ่งค่อนข้างแพง ที่ชายแดนของทะเลทรายมีแม่น้ำสองสายไหลซึ่งสัตว์แวะมาดื่มน้ำมีทุกประเภทของสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรของสัตว์เช่น antelopes , ม้าลาย , เสือชีตาห์ , jackals , ควาย ลิง และกวาง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยฝูงของสีต่าง ๆขนนก จองบอมอาพูดกับลีฮยอน .
" นี่น่าทึ่งจริงๆ เหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก แห้ง "
สัตว์ในป่า
" ลีฮยอนพยักหน้า เป็นอย่างที่คุณพูด "
นกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะเปรียบเทียบกับสัตว์วิญญาณที่เขารู้สึกได้จากสัตว์ เช่น นกฟลามิงโก้สีชมพู รถจี๊ปปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ เนื่องจากมันเป็นแกนเหล็ก แต่พวกเขายังคงต้องระวังรถจะคว่ำ
ลีฮยอนขับรถลงถนนที่ขรุขระกับพี่บอมอ่ะ พวกเขาจะไม่ได้รับเบื่อมองสัตว์ . . . . . . .ที่สุดของสัตว์ในเกาหลี ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีสัตว์กินพืชหญ้าเต็มไปหมด มียีราฟคอยาวที่ถูกมองไปรอบ ๆ กับของที่อันตรายป่าสัตว์ สิงโตหิวหาเหยื่อเคลื่อนที่เกี่ยวกับ จระเข้ได้ว่ายน้ำในแม่น้ำ .
ตอนกลางคืนจะนอนในรถ kuuueng
! kuuueng ! kueng ! kueng ! kueng !
kihaaaaah !
มันสั่นเพราะสัตว์ป่าวิ่งเรื่องร้องเจี๊ยวจ๊าว . คืนในแอฟริกา คือ อันตราย
พวกเขาไปส่งยาให้หมู่บ้านในแอฟริกาทุ่งหญ้า พวกเขาไปที่เมืองใหญ่เพื่อส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะยินดีกับสิ่งที่เขาทำ แต่ มีบางอย่างในใจของเขา ที่ดินสวยมาก เหมือนสัตว์
วันอังคารที่ 11 พฤศจิกายน 2014
ปีก
พวกเขาไปผ่านทะเลทราย , แม่น้ำและทุ่งหญ้าของภาคใต้ .
เพื่อข้ามเขตแดนของแอฟริกาไปยังประเทศอื่น ๆ ที่คุณต้องจ่ายค่าธรรมเนียมแรกเข้าเพื่อผ่าน ซึ่งค่อนข้างแพง ที่ชายแดนของทะเลทรายมีแม่น้ำสองสายไหลซึ่งสัตว์แวะมาดื่มน้ำมีทุกประเภทของสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรของสัตว์เช่น antelopes , ม้าลาย , เสือชีตาห์ , jackals , ควาย ลิง และกวาง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยฝูงของสีต่าง ๆขนนก จองบอมอาพูดกับลีฮยอน .
" นี่น่าทึ่งจริงๆ เหมือนสวนสัตว์ขนาดเล็ก แห้ง "
สัตว์ในป่า
" ลีฮยอนพยักหน้า เป็นอย่างที่คุณพูด "
นกนั่งอยู่บนเสาโทรศัพท์ไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มต้นที่จะเปรียบเทียบกับสัตว์วิญญาณที่เขารู้สึกได้จากสัตว์ เช่น นกฟลามิงโก้สีชมพู รถจี๊ปปลอดภัยจากการโจมตีของสัตว์ เนื่องจากมันเป็นแกนเหล็ก แต่พวกเขายังคงต้องระวังรถจะคว่ำ
ลีฮยอนขับรถลงถนนที่ขรุขระกับพี่บอมอ่ะ พวกเขาจะไม่ได้รับเบื่อมองสัตว์ . . . . . . .ที่สุดของสัตว์ในเกาหลี ถูกขังอยู่ในกรง แต่ที่นี่มีสัตว์กินพืชหญ้าเต็มไปหมด มียีราฟคอยาวที่ถูกมองไปรอบ ๆ กับของที่อันตรายป่าสัตว์ สิงโตหิวหาเหยื่อเคลื่อนที่เกี่ยวกับ จระเข้ได้ว่ายน้ำในแม่น้ำ .
ตอนกลางคืนจะนอนในรถ kuuueng
! kuuueng ! kueng ! kueng ! kueng !
kihaaaaah !
มันสั่นเพราะสัตว์ป่าวิ่งเรื่องร้องเจี๊ยวจ๊าว . คืนในแอฟริกา คือ อันตราย
พวกเขาไปส่งยาให้หมู่บ้านในแอฟริกาทุ่งหญ้า พวกเขาไปที่เมืองใหญ่เพื่อส่งเสบียงไปยังสถานที่อื่น ๆ ลีฮยอนอาจจะยินดีกับสิ่งที่เขาทำ แต่ มีบางอย่างในใจของเขา ที่ดินสวยมาก เหมือนสัตว์
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร แต่ถ้าฉันทำคุ
- By the way your face is a smile.
- What computer should you use? – What dat
- ในทางกลับกัน
- All proceeds of the event went to Newry
- Page 4: Rationalising the supply chainMi
- You busy now?
- รวมถึงเป็นจุดชมพญาเสือโคร่งที่งดงามอีกแห
- กระต่ายในกล่อง
- being disassembled, around weight lost r
- a dog chased us down the street
- ignificant increase in plasma sodium and
- he increase in the plasma sodium and pla
- รวมถึงเป็นจุดชมพญาเสือโคร่งที่งดงามอีกแห
- yes bbe,u wil enjy our african cocks fuc
- หากมีผืนขึ้นควรหยุดใช้ทันที
- คุณไม่สามารถหยุดวิวัฒนาการของเทคโนโลยีได
- โทระ
- 没有
- Devanagari is another variant of syllabi
- ในชีวิตประจำวันคุณพูดภาษาอะไร
- Organization
- What computer should you use? – What dat
- ฉันเป็นเพื่อนกับคุณได้มั้ย
