Statistical AnalysisContinuous vari

Statistical Analysis
Continuous variable values were expressed as mean standard deviation, and comparisons were performed with Student’s t-tests. Categorical variables were compared with Chi-square tests. Within-group differences in uncertainty, CSQ, anxiety, depression, and QOL scores before and sample t-tests. Group comparisons of the improvement in scores after intervention were done with independent sample t-tests. The uncertainty, CSQ, anxiety, depression, and QOL scores were also analyzed with repeated measures analysis of variance (ANOVA). A value of p < .05 was considered statistically significant.

Results
Out of 50 patients each group, 49 in the intervention group and 47 in the control group completed the study. As shown in Table 2, there was no significant difference in the baseline characteristics between the two groups. No significant group differences were found in uncertainty (subscale and total; Table 3), coping strategy (Table 3), anxiety (Table 4), depression (Table 4), or QOL (PCS and MCS; Table 4) before the intervention, indicating that the two groups were comparable at baseline. Monthly telephone call records for the intervention group showed that the audio CD was used an average of 3.85 1.32 times per month (range 2–7). Relaxation strategies were the strategy most frequently used for coping with triggers. Approximately 94% of patients used this strategy for a variety of triggers and found it helpful; 82% of patients used pleasant imagery and distraction and found them helpful. Calming self-talk was seldom used for triggers and was found to be less helpful than the other strategies. Patients used the manual to cope with symptoms an average of 2.12 1.56 times each month (range 0–5). Approximately 69% used it for dyspnea, 45% for persistent cough and sputum production, and 11–18% for wheezing and chest tightness. Most patients (92%) reported that the manual was helpful. After the intervention, the intervention group, but not the control group, showed significant improvement in uncertainty (Table 3), coping strategy (Table 3), anxiety (Table 4), depression (Table 4), and QOL-MCS (Table 4). Difference scores (D), namely, the improvement in scores between the baseline (T1) and the 10-month follow-up (T2) were calculated for each outcome in each group (Tables 3 and 4). Comparisons of the difference scores showed that compared to the control group, the intervention group had significantly better improvement in uncertainty (Table 3), coping strategy (in the subscales of coping self-statement, increasing behavioral activities, catastrophizing, and diversion of attention; Table 3), anxiety (Table 4), depression (Table 4), and QOL-MCS (Table 4) after the intervention. Repeated measures ANOVA nalyses were performed with data from both the control and the intervention groups to evaluate the main effect of time and the uncertainty management intervention on anxiety, depression, and QOL-MCS, respectively. The effect of interaction
between time and the intervention was also assessed. Partial eta squared values, which indicates the percentage of variance in anxiety, depression, or QOL-MCS attributable to the effect of time, the intervention, or interaction between time and the intervention, were calculated. As shown in Table 5, time had a significant main effect on anxiety, depression, and QOL-MCS, indicating that the patients’ psychological health improved over time in both groups. The intervention showed a significant main effect as well as interaction with time, indicating that the uncertainty management was effective in improving the patients’ psychological health, and that the effect strengthened over time. The partial eta squared showed that the intervention had the largest effect on uncertainty, followed by anxiety, QOL-MCS, and depression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ทางสถิติตัวแปรต่อเนื่องได้แสดงเป็นค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหมายถึง และได้ดำเนินการเปรียบเทียบกับ t-ทดสอบของนักเรียน ตัวแปรที่แน่ชัดถูกเปรียบเทียบกับการทดสอบ Chi-square ภายในกลุ่มความแตกต่างในความไม่แน่นอน CSQ วิตกกังวล ซึมเศร้า และ QOL คะแนนก่อน และตัวอย่าง t-ทดสอบ การเปรียบเทียบกลุ่มปรับปรุงในคะแนนหลังจากแทรกแซงทำกับ t-ทดสอบตัวอย่างอิสระ ความไม่แน่นอน CSQ วิตกกังวล ซึมเศร้า การ QOL คะแนนถูกวิเคราะห์ ด้วยผลต่างของการวิเคราะห์มาตรการซ้ำ (การวิเคราะห์ความแปรปรวน) ค่าของ p < .05 ถูกพิจารณาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผลลัพธ์จาก 50 ผู้ป่วยแต่ละกลุ่ม 49 ในกลุ่มแทรกแซงและ 47 ในกลุ่มควบคุมดำเนินการศึกษา แสดงว่าไม่มีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในลักษณะพื้นฐานระหว่างสองกลุ่มดังแสดงในตารางที่ 2 ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญกลุ่มไม่พบความไม่แน่นอน (subscale และรวม ตาราง 3), เผชิญกลยุทธ์ (ตาราง 3), ความกังวล (ตาราง 4), ภาวะซึมเศร้า (ตาราง 4), หรือ QOL (พีซีและเอ็มซี ตารางที่ 4) ก่อนที่จะแทรกแซง บ่งชี้ว่า กลุ่มที่สองได้เทียบเท่าที่หลักการ รายเดือนโทรศัพท์ระเบียนสำหรับกลุ่มแทรกแซงพบว่า มีใช้ซีดีเพลงโดยเฉลี่ย 3.85 แถว 1.32 ครั้งต่อเดือน (ช่วงที่ 2 – 7) กลยุทธ์เป็นกลยุทธ์ที่ใช้บ่อยที่สุดในการรับมือกับทริกเกอร์ได้ ประมาณ 94% ของผู้ป่วยที่ใช้กลยุทธ์นี้สำหรับทริกเกอร์ และพบประโยชน์ 82% ของผู้ป่วยใช้ถ่ายพอใจและเพลิดเพลิน และพบประโยชน์ ชื่นพูดคุยด้วยตนเองไม่ค่อยใช้ทริกเกอร์ และพบได้น้อยดีกว่ากลยุทธ์อื่น ๆ ผู้ป่วยใช้คู่มือในการรับมือกับอาการเฉลี่ย 2.12 1.56 เวลาแต่ละเดือน (ช่วง 0-5) ประมาณ 69% ใช้สำหรับ dyspnea, 45% สำหรับไอแบบถาวรและผลิต sputum และ 11-18% สำหรับแน่นหายใจหอบและหน้าอก ผู้ป่วยส่วนใหญ่ (92%) รายงานว่า คู่มือที่เป็นประโยชน์ หลังจากแทรกแซง กลุ่มแทรกแซง แต่ไม่ควบคุม กลุ่ม ปรับปรุงที่สำคัญได้แสดงความไม่แน่นอน (ตาราง 3), เผชิญกลยุทธ์ (ตาราง 3), ความวิตกกังวล (ตาราง 4), ภาวะซึมเศร้า (ตาราง 4), และเอ็ม ซี QOL (ตาราง 4) ผลต่างของคะแนน (D) ได้แก่ ปรับปรุงในคะแนนพื้นฐาน (T1) และติดตามผล 10 เดือน (T2) ถูกคำนวณสำหรับแต่ละผลลัพธ์ในแต่ละกลุ่ม (ตารางที่ 3 และ 4) การเปรียบเทียบคะแนนความแตกต่างชี้ให้เห็นว่าเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม กลุ่มแทรกแซงได้ปรับปรุงดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญความไม่แน่นอน (ตาราง 3), เผชิญกลยุทธ์ (ใน subscales งบตัวเองเผชิญ เพิ่มกิจกรรมพฤติกรรม catastrophizing และเปลี่ยนเส้นทางของความสนใจ ตาราง 3), ความวิตกกังวล (ตาราง 4), ภาวะซึมเศร้า (ตาราง 4), และ QOL-เอ็มซี (ตาราง 4) หลังจากแทรกแซง วัดซ้ำการวิเคราะห์ความแปรปรวน nalyses ได้ดำเนินการกับข้อมูลจากการควบคุมและแทรกแซงของกลุ่มเพื่อประเมินผลหลักของเวลาและการแทรกแซงจัดการความไม่แน่นอน ในความวิตกกังวล ซึมเศร้า QOL-เอ็ม ซี ตามลำดับ ผลของการโต้ตอบ ระหว่างเวลาและแทรกแซงถูกยังประเมิน เอตากบางส่วนค่า ซึ่งบ่งชี้เปอร์เซ็นต์ของผลต่างวิตกกังวล ซึมเศร้า หรือผลของเวลา แทรกแซง การปฏิสัมพันธ์ระหว่างเวลาและการแทรกแซงรวม QOL เอ็มซี ลอการิทึม คำนวณได้ ดังแสดงในตาราง 5 เวลามีผลหลักสำคัญในความวิตกกังวล ซึมเศร้า และ QOL-เอ็ม ซี บ่งชี้ว่า สุขภาพจิตของผู้ป่วยดีขึ้นเวลาในทั้งสองกลุ่ม แทรกแซงที่พบเป็นผลหลักที่สำคัญรวมทั้งโต้ตอบกับเวลา ที่บ่งชี้ว่า การจัดการความไม่แน่นอนคือมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงสุขภาพจิตของผู้ป่วย และให้ ผลมากขึ้นช่วงเวลา เอตากบางส่วนที่ลอการิทึมแสดงให้เห็นว่า การแทรกแซงมีผลใหญ่ที่สุดบนความไม่แน่นอน ตาม ด้วยความวิตกกังวล QOL เอ็มซี และภาวะซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ทางสถิติ
ค่าตัวแปรอย่างต่อเนื่องได้รับการแสดงเป็นหมายถึงส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการเปรียบเทียบได้ดำเนินการกับเสื้อทดสอบของนักศึกษา ตัวแปรเด็ดขาดเปรียบเทียบกับการทดสอบไคสแควร์ ความแตกต่างภายในกลุ่มในความไม่แน่นอน CSQ วิตกกังวลซึมเศร้าและคะแนนคุณภาพชีวิตก่อนและตัวอย่างเสื้อทดสอบ เปรียบเทียบกลุ่มของการปรับปรุงในคะแนนหลังจากการแทรกแซงได้ทำกับกลุ่มตัวอย่างที่เป็นอิสระเสื้อทดสอบ ความไม่แน่นอน CSQ วิตกกังวลซึมเศร้าและคะแนนที่ได้มาวิเคราะห์คุณภาพชีวิตนอกจากนี้ยังมีการวิเคราะห์วัดซ้ำของความแปรปรวน (ANOVA) ค่าของ p <0.05 ได้รับการพิจารณาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ. ผลจาก 50 ผู้ป่วยแต่ละกลุ่ม 49 ในกลุ่มแทรกแซงและ 47 ในกลุ่มควบคุมเสร็จสิ้นการศึกษา ดังแสดงในตารางที่ 2 ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในลักษณะพื้นฐานระหว่างสองกลุ่ม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่พบในความไม่แน่นอน (subscale และรวม; ตารางที่ 3) กลยุทธ์การรับมือ (ตารางที่ 3) ความวิตกกังวล (ตารางที่ 4), ซึมเศร้า (ตารางที่ 4) หรือคุณภาพชีวิต (PCS และ MCS; ตารางที่ 4) ก่อนที่จะแทรกแซง แสดงให้เห็นว่าทั้งสองกลุ่มถูกเปรียบเทียบที่ baseline บันทึกการโทรโทรศัพท์รายเดือนสำหรับกลุ่มทดลองแสดงให้เห็นว่าซีดีเพลงที่ใช้เฉลี่ย 3.85 1.32 ครั้งต่อเดือน (ช่วง 2-7) กลยุทธ์การพักผ่อนเป็นกลยุทธ์ที่ใช้บ่อยที่สุดสำหรับการรับมือกับทริกเกอร์ ประมาณ 94% ของผู้ป่วยที่ใช้กลยุทธ์นี้สำหรับความหลากหลายของทริกเกอร์และพบว่ามันเป็นประโยชน์ 82% ของผู้ป่วยที่ใช้ภาพที่สวยงามและสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวและพบว่าพวกเขามีประโยชน์ สงบตัวเองพูดไม่ค่อยถูกนำมาใช้สำหรับการเรียกและได้พบว่ามีประโยชน์น้อยกว่ากลยุทธ์อื่น ๆ ผู้ป่วยที่ใช้คู่มือการที่จะรับมือกับอาการเฉลี่ย 2.12 1.56 ครั้งในแต่ละเดือน (ช่วง 0-5) ประมาณ 69% ใช้สำหรับหายใจ 45% สำหรับไอถาวรและการผลิตเสมหะและ 11-18% สำหรับหายใจและความหนาแน่นหน้าอก ผู้ป่วยส่วนใหญ่ (92%) รายงานว่าคู่มือเป็นประโยชน์ หลังจากการแทรกแซงของกลุ่มแทรกแซง แต่ไม่กลุ่มควบคุมปรับตัวดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความไม่แน่นอน (ตารางที่ 3) กลยุทธ์การรับมือ (ตารางที่ 3) ความวิตกกังวล (ตารางที่ 4), ซึมเศร้า (ตารางที่ 4) และคุณภาพชีวิต-MCS (ตารางที่ 4 ) คะแนนความแตกต่าง (D) คือการปรับปรุงในระหว่างคะแนนพื้นฐาน (T1) และติดตาม 10 เดือน (T2) ได้รับการคำนวณผลในแต่ละกลุ่มแต่ละ (ตารางที่ 3 และ 4) การเปรียบเทียบความแตกต่างของคะแนนแสดงให้เห็นว่าเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมกลุ่มแทรกแซงมีการปรับปรุงดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความไม่แน่นอน (ตารางที่ 3) กลยุทธ์การรับมือ (subscales ในการรับมือคำสั่งด้วยตนเองเพิ่มกิจกรรมพฤติกรรม catastrophizing และการเบี่ยงเบนความสนใจ; ตารางที่ 3) ความวิตกกังวล (ตารางที่ 4), ซึมเศร้า (ตารางที่ 4) และคุณภาพชีวิต-MCS (ตารางที่ 4) หลังจากการแทรกแซง วัดซ้ำ ANOVA nalyses ได้ดำเนินการกับข้อมูลจากทั้งควบคุมและกลุ่มแทรกแซงในการประเมินผลกระทบหลักของเวลาและการแทรกแซงการจัดการความไม่แน่นอนต่อความวิตกกังวลซึมเศร้าและคุณภาพชีวิต-MCS ตามลำดับ ผลของการทำงานร่วมกันระหว่างช่วงเวลาและการแทรกแซงนอกจากนี้ยังได้รับการประเมิน ค่ากำลังสอง eta บางส่วนซึ่งแสดงร้อยละของความแปรปรวนในความวิตกกังวล, ซึมเศร้า, หรือคุณภาพชีวิต-MCS ส่วนที่เป็นผลของระยะเวลาการแทรกแซงหรือการปฏิสัมพันธ์ระหว่างเวลาและการแทรกแซงจะถูกคำนวณ ดังแสดงในตารางที่ 5 เวลามีผลกระทบหลักที่สำคัญต่อความวิตกกังวลซึมเศร้าและคุณภาพชีวิต-MCS แสดงให้เห็นว่าสุขภาพทางด้านจิตใจของผู้ป่วยดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปในทั้งสองกลุ่ม แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงผลกระทบหลักที่สำคัญเช่นเดียวกับการมีปฏิสัมพันธ์กับเวลาที่แสดงให้เห็นว่าการจัดการความไม่แน่นอนมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงสุขภาพทางด้านจิตใจของผู้ป่วยและที่มีผลในช่วงเวลาที่มีความเข้มแข็ง กทพ squared บางส่วนที่แสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงมีผลที่ใหญ่ที่สุดบนความไม่แน่นอนตามมาด้วยความวิตกกังวลคุณภาพชีวิต-MCS และภาวะซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถิติวิเคราะห์ตัวแปรค่า
อย่างต่อเนื่องแสดงเป็นเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการเปรียบเทียบได้กับนักเรียนจำนวน . ตัวแปรอย่างแท้จริง โดยเปรียบเทียบกับการทดสอบไคสแควร์ . ความแตกต่างภายในกลุ่มในความไม่แน่นอน csq , ความวิตกกังวล , ซึมเศร้า , ผู้ป่วยและคะแนนก่อนและตัวอย่างแบบ .กลุ่มเปรียบเทียบในการปรับปรุงคะแนนหลังการทดลองเสร็จแบบตัวอย่างอิสระ มีความไม่แน่นอน csq , ความวิตกกังวล , ซึมเศร้า , และคะแนนคุณภาพชีวิตยังวิเคราะห์วัดซ้ำ การวิเคราะห์ความแปรปรวน ( ANOVA ) ค่า p < . 05 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติผล

จาก 50 คน กลุ่ม49 ในกลุ่ม 47 ในกลุ่มที่จบการศึกษา ดังแสดงในตารางที่ 2 ไม่พบความแตกต่างในคุณลักษณะพื้นฐานระหว่างสองกลุ่ม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในกลุ่มพบความไม่แน่นอน ( รวม ( ตาราง 3 ) กลยุทธ์ coping ( ตารางที่ 3 ) ความวิตกกังวล ( ตารางที่ 4 ) ซึมเศร้า ( ตารางที่ 4 ) , หรือผู้ป่วย ( พีซีและ MCS ;