RESULTS AND DISCUSSIONSporangia of

RESULTS AND DISCUSSION
Sporangia of P. helianthicola, when placed on water agar started to discharge zoospores after 60 to 90 min (Fig. 2). An average of seven zoospores per sporangium was released and we never observed the release of undifferentiated protoplasm, as it was describe by Kajornchaiyakul and Brown (1976). Only two out of 150 zoospores, collected one by one with a micro-capillary and transferred to the apical bud of a sunflower seedling, succeeded to infect. The infection became visible after two weeks, when sporulation started on leaves. The ratio of infection increased to 8%, when single sporangia instead of single zoospores were used as inoculum. The mitotically produced sporangia of the two single-zoospore-infected plants were used to establish genetically homogenous strains of the pathogen for future experiments. Within the two infected plants, the formation of oospores started approximately one week later. Antheridia and Oogonia with oospores of different developmental stage were frequently found in the plant tissue along leaf veins and adjacent to the white blisters (Fig. 3). This showed that no mating partner is necessary for the sexual reproduction of P. helianthicola. Homothallism is known from some other Peronosporomycetes (Spring, 2000; Wong et al., 2001), but only few species have been investigated yet and we have not found any information for Albuginomycetidae. From the evolutionary point of view, the homothallic reproduction appears to be disadvantageous with respect to adaptation. However, for a biotrophic pathogen it can be beneficial to secure the survival between two growing seasons of its host through durable spores. Moreover, the oocurrence of oospores of P. helianthicola in achenes of infected plants (Viljoen et al., 1999) enables the propagation of the pathogen together with its host and explains the long-distance dispersal to different continents. The homothallic sexual reproduction could also explain the low phenotypic and genotypic variability found in comparison of P. helianthicola samples from three different continents (Spring et al., 2005; 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลและการสนทนาSporangia of P. helianthicola, when placed on water agar started to discharge zoospores after 60 to 90 min (Fig. 2). An average of seven zoospores per sporangium was released and we never observed the release of undifferentiated protoplasm, as it was describe by Kajornchaiyakul and Brown (1976). Only two out of 150 zoospores, collected one by one with a micro-capillary and transferred to the apical bud of a sunflower seedling, succeeded to infect. The infection became visible after two weeks, when sporulation started on leaves. The ratio of infection increased to 8%, when single sporangia instead of single zoospores were used as inoculum. The mitotically produced sporangia of the two single-zoospore-infected plants were used to establish genetically homogenous strains of the pathogen for future experiments. Within the two infected plants, the formation of oospores started approximately one week later. Antheridia and Oogonia with oospores of different developmental stage were frequently found in the plant tissue along leaf veins and adjacent to the white blisters (Fig. 3). This showed that no mating partner is necessary for the sexual reproduction of P. helianthicola. Homothallism is known from some other Peronosporomycetes (Spring, 2000; Wong et al., 2001), but only few species have been investigated yet and we have not found any information for Albuginomycetidae. From the evolutionary point of view, the homothallic reproduction appears to be disadvantageous with respect to adaptation. However, for a biotrophic pathogen it can be beneficial to secure the survival between two growing seasons of its host through durable spores. Moreover, the oocurrence of oospores of P. helianthicola in achenes of infected plants (Viljoen et al., 1999) enables the propagation of the pathogen together with its host and explains the long-distance dispersal to different continents. The homothallic sexual reproduction could also explain the low phenotypic and genotypic variability found in comparison of P. helianthicola samples from three different continents (Spring et al., 2005; 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และอภิปรายผล
sporangia ของพี helianthicola เมื่อวางลงบนวุ้นน้ำเริ่มที่จะปล่อย zoospores หลัง 60 ถึง 90 นาที (รูปที่ 2). ค่าเฉลี่ยของเจ็ด zoospores ต่ออับสปอร์ได้รับการปล่อยตัวและเราไม่เคยสังเกตเห็นการเปิดตัวของ protoplasm ความแตกต่างมันก็อธิบายโดย Kajornchaiyakul และบราวน์ (1976) เพียงสองจาก 150 zoospores เก็บหนึ่งโดยหนึ่งกับเส้นเลือดฝอยขนาดเล็กและโอนไปยังตายอดของต้นกล้าดอกทานตะวัน, ประสบความสำเร็จในการติดเชื้อ การติดเชื้อกลายเป็นมองเห็นได้หลังจากสองสัปดาห์เมื่อสร้างสปอร์เริ่มต้นบนใบ อัตราส่วนของการติดเชื้อเพิ่มขึ้นถึง 8% เมื่อ sporangia เดียวแทน zoospores เดียวถูกนำมาใช้เป็นหัวเชื้อ sporangia ผลิต mitotically ของทั้งสองโรงงานเดียว zoospore ที่ติดเชื้อถูกนำมาใช้ในการสร้างสายพันธุ์ที่เป็นเนื้อเดียวกันทางพันธุกรรมของเชื้อโรคสำหรับการทดลองในอนาคต ภายในสองพืชที่ติดเชื้อก่อตัวของ oospores เริ่มต้นประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมา antheridia และ oogonia กับ oospores ของขั้นตอนการพัฒนาที่แตกต่างกันที่พบบ่อยในเนื้อเยื่อพืชพร้อมหลอดเลือดดำใบและอยู่ติดกับแผลสีขาว (รูปที่. 3) นี้แสดงให้เห็นว่าคนที่ไม่มีการผสมพันธุ์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศของพี helianthicola Homothallism เป็นที่รู้จักจากบาง Peronosporomycetes อื่น ๆ (ฤดูใบไม้ผลิ. 2000; วงศ์และคณะ, 2001) แต่ไม่กี่ชนิดเท่านั้นที่ได้รับการตรวจสอบและยังเรายังไม่พบข้อมูลใด ๆ สำหรับ Albuginomycetidae จากจุดวิวัฒนาการในมุมมองของการทำสำเนา homothallic ดูเหมือนจะเสียเปรียบที่เกี่ยวกับการปรับตัว แต่สำหรับเชื้อโรค biotrophic มันสามารถเป็นประโยชน์ต่อการรักษาความปลอดภัยการอยู่รอดระหว่างสองฤดูกาลที่เพิ่มขึ้นของโฮสต์ผ่านสปอร์ที่มีความทนทาน นอกจากนี้ oocurrence ของ oospores ของ helianthicola P. ใน achenes ของพืชที่ติดเชื้อ (Viljoen et al., 1999) ช่วยให้การแพร่กระจายของเชื้อโรคร่วมกับเจ้าภาพและอธิบายถึงการแพร่กระจายทางไกลไปยังทวีปที่แตกต่างกัน การสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ homothallic ยังสามารถอธิบายได้ว่าฟีโนไทป์ต่ำและความแปรปรวนทางพันธุกรรมที่พบในการเปรียบเทียบตัวอย่าง P. helianthicola จากสามทวีปที่แตกต่างกัน (ฤดูใบไม้ผลิและคณะ, 2005;. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลและการอภิปราย
สปอแรงเกีย P . helianthicola เมื่ออยู่ในน้ำวุ้นเริ่มจำหน่าย zoospores หลังจาก 60 ถึง 90 นาที ( รูปที่ 2 ) เฉลี่ยของเจ็ด zoospores ต่อสปอแรนเจียมถูกปล่อยออกมา และเราไม่เคยสังเกตรุ่น undifferentiated โปรโตปลาสซึม เป็นการอธิบายโดย kajornchaiyakul และสีน้ำตาล ( 1976 ) เพียงสองของ zoospores 150 ,เก็บหนึ่งโดยหนึ่งกับเส้นเลือดฝอยขนาดเล็กและโอนไปยังบัดปลายของดอกทานตะวันต้นกล้า , ประสบความสำเร็จที่จะติดเชื้อ การติดเชื้อกลายเป็นมองเห็นได้หลังจากสองสัปดาห์ เมื่อการเริ่มต้นบนใบ อัตราส่วนของการติดเชื้อเพิ่มขึ้น 8% เมื่อสปอแรงเกียเดียว แทนที่จะ zoospores เดียวถูกใช้เป็นเชื้อ .การ mitotically ผลิตสปอแรงเกียของทั้งสองคณะเดียวโรคพืชถูกใช้เพื่อสร้างสายพันธุ์ของเชื้อพันธุกรรม homogenous ในการทดลองต่อไป ภายในสองโรคพืช , การก่อตัวของ oospores เริ่มต้นประมาณหนึ่งสัปดาห์ต่อมาเธอรีเดีย และ โอโอโกเนียกับ oospores แตกต่างตามระยะมักพบในเนื้อเยื่อพืชไปตามเส้นใบ และติดกับแผลสีขาว ( รูปที่ 3 ) นี้แสดงให้เห็นว่าไม่มีการผสมพันธุ์คู่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการสืบพันธุ์ทางเพศของหน้า helianthicola . homothallism เป็นที่รู้จักจากบาง peronosporomycetes อื่นๆ ( ฤดูใบไม้ผลิ , 2000 ; วง et al . , 2001 )แต่เพียงไม่กี่ชนิดที่ได้ทำการศึกษาแล้ว เราไม่พบข้อมูลใด ๆ สำหรับ albuginomycetidae . จากจุดวิวัฒนาการของมุมมองภาพโฮโมแทลลิกจะเสียเปรียบ และการปรับตัว อย่างไรก็ตาม เชื้อโรค biotrophic มันสามารถเป็นประโยชน์เพื่อความปลอดภัยของการอยู่รอดระหว่าง 2 ฤดูปลูกของโฮสต์ผ่านสปอร์ทนทาน นอกจากนี้การ oocurrence ของ oospores ของหน้า helianthicola ใน achenes ของพืชที่ติดเชื้อ ( viljoen et al . , 1999 ) ช่วยให้การขยายพันธุ์ของเชื้อโรคด้วยกันกับโฮสต์และอธิบายการแพร่กระจายทางไกลไปยังทวีปต่าง ๆ การสืบพันธุ์ทางเพศโฮโมแทลลิกยังสามารถอธิบายความแปรปรวนทางพันธุกรรมของเซลล์ต่ำ และพบในการเปรียบเทียบหน้าhelianthicola ตัวอย่างจาก 3 ประเทศ ( ฤดูใบไม้ผลิ et al . , 2005 ; 2011 )