According to some historical record

According to some historical records, the temple was built during the reign of Somdet Phra Borom Rachathirat I. Later Somdet Phra Ramesuan enshrined the reliquary inside the foundation of the Prang, and this incident thus originated the temple’s name “Wat Mahathat” or “Wat Phra Sri Rattana Mahatat” which means the sacred temple where the relics of the Lord Buddha were installed. The Prang of Wat Mahathat was built in Early Ayutthaya. Its structure became the traditional model when constructing a temple and can be found nationwide. Within the kingdom of Ayutthaya, the reliquary holds historical and religious significance as the edifice representing the Buddha. It is believe that Somdet Phra Borom Rachathirat I or Khun Luang Pa Ngua granted a permission to build the temple, but the completion took place during the reign of Somdet Phra Ramesuan. The Prang in which the holy relics were installed was greatly influenced by Khmer-style architecture - the lower part was made of laterite, whereas the upper part was masonry. There was a restoration during the reign of Somdet Phrachao Prasatthong in order to heighten the Prang, but this caused a serious damage to the top and the Prang was left alone with the portico. It was so unfortunate, as it was such an enormous and magnificent one. In 1956 the Fine Arts Department made another attempt to renovate and found a large number of invaluable antiques, such as the stone casket containing the relics. The casket is in fact consists of 7 superimposing stupas: a combination of lead and tin, silver, copper alloy, ebony, sandalwood, garnet and gold. Nowadays the casket is kept in Chao Sam Phaya National Museum.
Additionally, highlights of Wat Mahathat include the octagonal pagoda, the plaster base of a Buddha image, the medium-size Prang with mural paintings about the life of the Buddha, the resident hall of the Buddhist Supreme Patriarch and other smaller Viharas. What seems to be the most prominent landmark of the temple is the head of a sandstone Buddha image entwined in the roots of a Bodhi tree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามบางระเบียนประวัติ วัดถูกสร้างขึ้นระหว่างรัชกาลสมเด็จพระบรมเดิมผม ภายหลังสมเด็จพระเสียทีประดิษฐานหีบวัตถุมงคลภายในรากฐานของการปราง และเหตุการณ์นี้จึงมาเป็นวัดชื่อ "วัดมหาธาตุ" หรือ "วัดพระศรีรัตนา Mahatat" ซึ่งหมายถึง วัดศักดิ์สิทธิ์ที่พระธาตุของพระพุทธเจ้าถูกติดตั้ง ปรางค์ของวัดมหาธาตุสร้างในอยุธยาตอนต้น โครงสร้างเป็น แบบดั้งเดิมเมื่อสร้างวัด และสามารถพบได้ทั่วประเทศ ภายในราชอาณาจักรอยุธยา หีบวัตถุมงคลมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ และศาสนาเป็น edifice ที่แทนพระพุทธเจ้า เชื่อว่า แต่เดิมสมเด็จพระบรมฉันหรือคุณหลวงป่างัวได้รับอนุญาตให้สร้างวัด แต่ความสมบูรณ์เกิดขึ้นในรัชสมัยของสมเด็จพระเสียทีได้ ปรางซึ่งติดตั้งธาตุศักดิ์สิทธิ์ถูกมากรับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมแบบเขมร - ส่วนล่างทำร่อง ในขณะที่ส่วนบนเป็นปูน มีการบูรณะในรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้า Prasatthong เพื่อป็นปราง แต่นี้เกิดความเสียหายร้ายแรงด้านบน และปรางถูกทิ้งอยู่คนเดียวกับโก้ มันเป็นโชคร้ายดังนั้น มันเป็นเช่นนี้เป็นขนาดใหญ่ และสวยงามส่วนหนึ่ง ในปี 1956 ที่กรมศิลปากรได้พยายามอีกเงินก้อน และพบโบราณวัตถุล้ำค่า เช่นหีบศพหินที่ประกอบด้วยธาตุเป็นจำนวนมาก หีบศพอยู่ในความเป็นจริงประกอบด้วย 7 superimposing พระธาตุ: เป้าหมายและดีบุก เงิน ทองแดงโลหะผสม ไม้มะเกลือ จันทน์ โกเมน และทองคำ ปัจจุบันหีบศพเก็บไว้ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเจ้าสามพระยานอกจากนี้ จุดเด่นของวัดมหาธาตุมีเจดีย์แปดเหลี่ยม ฐานปั้นพระพุทธรูป ปรางขนาดกลาง มีภาพจิตรกรรมฝาผนังเกี่ยวกับพระพุทธเจ้า ฮอลล์ประจำพุทธสังฆราชและ Viharas อื่น ๆ ขนาดเล็ก อะไรน่าจะเป็นแลนด์มาร์คที่โดดเด่นที่สุดของวัดคือ หัวของหินทรายเป็นพระพุทธรูป entwined ในรากของต้นไม้โพธิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่บางบันทึกทางประวัติศาสตร์วัดที่ถูกสร้างขึ้นในรัชสมัยของสมเด็จพระบรมราชาธิราชครั้งที่หนึ่งต่อมาสมเด็จพระราเมศวรประดิษฐานสถูปภายในรากฐานของพระปรางค์ที่และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้จึงเกิดขึ้นชื่อวัดว่า "วัดมหาธาตุ" หรือ "วัดพระธาตุ ศรีมหาธาตุ "ซึ่งหมายถึงวัดพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ที่ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ถูกติดตั้ง ปรางค์วัดมหาธาตุถูกสร้างขึ้นในช่วงต้นอยุธยา โครงสร้างของมันกลายเป็นรูปแบบดั้งเดิมเมื่อสร้างวัดและสามารถพบได้ทั่วประเทศ ภายในราชอาณาจักรอยุธยา, สถูปถือความสำคัญทางประวัติศาสตร์และศาสนาเป็นสิ่งปลูกสร้างที่เป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า มันเป็นความเชื่อว่าสมเด็จพระบรมราชาธิราชหรือคุณหลวงพ่องั่วได้รับอนุญาตให้สร้างพระวิหาร แต่เสร็จสิ้นที่เกิดขึ้นในรัชสมัยของสมเด็จพระราเมศวร ปรางค์ซึ่งเป็นพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ที่ติดตั้งได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมสไตล์เขมร - ส่วนล่างทำจากศิลาแลงในขณะที่ส่วนบนเป็นผนังก่ออิฐ มีการบูรณะในช่วงรัชสมัยของสมเด็จพระเจ้าตากสิน Prasatthong ที่เป็นในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มระดับความปรางค์ แต่นี้ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงไปด้านบนและปรางค์ถูกทิ้งอยู่ตามลำพังกับระเบียง มันเป็นโชคร้ายเช่นนั้นมันเป็นเช่นอย่างมากและงดงามหนึ่ง ในปี 1956 กรมศิลปากรได้พยายามที่จะทำการบูรณะอีกและพบว่าจำนวนมากของวัตถุโบราณที่ทรงคุณค่าเช่นโลงศพหินที่มีพระธาตุ โลงศพในความเป็นจริงประกอบด้วย 7 ซ้อนเจดีย์: การรวมกันของตะกั่วและดีบุก, เงิน, โลหะผสมทองแดง, ไม้มะเกลือไม้จันทน์โกเมนและทองคำ ปัจจุบันโลงศพจะถูกเก็บไว้ในเจ้าแซมพญาพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ.
นอกจากนี้ไฮไลท์ของวัดมหาธาตุรวมถึงเจดีย์แปดเหลี่ยมฐานปูนของพระพุทธรูปที่พระปรางค์ขนาดกลางที่มีภาพจิตรกรรมฝาผนังเกี่ยวกับชีวิตของพระพุทธเจ้าห้องโถงถิ่นที่อยู่ใน พุทธสมเด็จพระสังฆราชและ Viharas ขนาดเล็กอื่น ๆ สิ่งที่น่าจะเป็นสถานที่สำคัญที่โดดเด่นที่สุดของวัดคือหัวของพระพุทธรูปหินทรายโอบในรากของต้นโพธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามบันทึกทางประวัติศาสตร์บางอย่าง พระวิหารสร้างขึ้นในรัชสมัยของสมเด็จพระบรมความตรงเชิงโครงสร้างและความสามารถในการทำนายเหมือนกัน ต่อมาสมเด็จพระราเมศวรสมเด็จพระประดิษฐานอยู่ที่ธาตุภายในฐานของพระปรางค์ และเหตุการณ์นี้จึงมาจากชื่อ " วัดวัดมหาธาตุ " หรือ " วัดพระศรีรัตนกิ " ซึ่งหมายถึง วัดที่มีพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ของ พระพุทธเจ้าได้ถูกติดตั้งพระปรางค์ วัดมหาธาตุ สร้างขึ้นในช่วงต้น พระนครศรีอยุธยา โครงสร้างเป็นแบบดั้งเดิมที่สร้างวัด และสามารถพบได้ทั่วประเทศ ภายในกรุงศรีอยุธยา , นกปรอดหัวจุกถือความสำคัญทางประวัติศาสตร์และศาสนาเป็นคฤหาสน์ที่เป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้ามันคือเชื่อว่า สมเด็จพระบรมความตรงเชิงโครงสร้างและความสามารถในการทำนาย ผมหรือคุณหลวงพะงั่ว ได้รับอนุญาตให้สร้างวัดได้ แต่ความสมบูรณ์เกิดขึ้นในระหว่างรัชสมัยของสมเด็จพระกรุงศรีอยุธยา . พระปรางค์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุอันศักดิ์สิทธิ์ถูกติดตั้งเป็นอย่างมากได้รับอิทธิพลจากสถาปัตยกรรมสไตล์เขมรส่วนล่างทำจากศิลาแลง ส่วน ส่วนบนเป็นก่ออิฐมีการบูรณะในรัชกาลของสมเด็จพระเจ้า prasatthong เพื่อเพิ่มระดับ ปรางค์ แต่ทำให้เกิดความเสียหายร้ายแรงยอดและปรางค์ถูกทิ้งไว้คนเดียวกับระเบียง มันช่างโชคร้าย มันใหญ่หลวงและงดงามคนหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2499 กรมศิลปากรทำอื่นพยายามที่จะบูรณะ และพบเป็นจำนวนมากที่ทรงคุณค่าของโบราณ ,เช่น หินแก้ว บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ โลงในความเป็นจริงประกอบด้วย 7 ซ้อนเจดีย์ : การรวมกันของตะกั่วและดีบุก , เงิน , โลหะผสมทองแดง , ไม้มะเกลือ , ไม้จันทน์ , โกเมน และทอง ทุกวันนี้โลงเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติสามพญาเจ้าฟ้า .
นอกจากนี้ ไฮไลท์ วัดมหาธาตุมีเจดีย์แปดเหลี่ยม , พลาสเตอร์ที่ฐานของพระพุทธรูปพระปรางค์ขนาดกลาง มีภาพจิตรกรรมฝาผนังเกี่ยวกับชีวิตของพระพุทธเจ้า ห้องโถงมีถิ่นที่อยู่ของพระสังฆราชและวิหารขนาดเล็กอื่น ๆ สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่โดดเด่นที่สุดของวัดหัวเป็นพระพุทธรูปหินทรายศิลปะในรากของต้นโพธิ์ .