Mother
Owl
was
not
at
home.
For
though
she
usually
hunted
only
in
the
night,
this
morning
she
was
still
out
searching
for
one
more
tidbit
to
satisfy
her
hungry
babies.
When
she
returned
to
the
nest,
she
found
one
of
them
dead.
Her
other
children
told
her
that
the
monkey
had
killed
it.
All
that
day
and
all
that
night,
she
sat
in
her
tree‐
so
sad,
so
sad,
so
sad!
Now
it
was
Mother
Owl
who
woke
the
sun
each
day
so
that
the
dawn
could
come.
But
this
time,
when
she
should
have
hooted
for
the
sun,
she
did
not
do
it.
The
night
grew
longer
and
longer.
The
animals
of
the
forest
knew
it
was
lasting
much
too
long.
They
feared
that
the
sun
would
never
come
back.