Myths structure our perceptions of

Myths structure our perceptions of history and of
reality by providing guiding narratives that help
to create, define and bond communities, most
typically by giving them an origin and a destiny.
Patricia Fara.1
On his New York Times blog in 2008, Steven Levitt dubbed Robert Jensen “the
Indiana Jones of economics” and, with that persona, Jensen recounted how he and
his colleague Nolan Miller had succeeded in finding “an elusive fabled prize shrouded
in mystery [and] travel to far-off lands”. They had been searching for a “verified
example” of a “violation of one of the most sacred and holy laws in economics”, the
possibility of which had “excited and intrigued economists for over a century”. Other
economics blogs were also enthusiastic, if perhaps not quite so effusive, about the
quest.2
The occasion for the excitement was a paper by Jensen and Miller, published
in 2008 by the American Economic Review, reporting the results of a field experiment
which they characterised as providing “the first rigorous, empirical evidence of real -
world Giffen behaviour”. The experiment, which involved subsidising the purchases
of rice and wheat by poor households in China, removed the “minor embarrassment“
that economists had been unable to provide convincing evidence for their theoretical
argument that the “Law of Demand, while descriptively valid in many situations, may
not apply to the very poor facing subsistence concerns.” Although Alfred Marshall
had “first publicized this idea in the 1895 edition of his Principles of Economics” using
the example of bread, and a discussion of Giffen behaviour could be found in
“virtually every basic economics course”, empirical confirmation had been lacking for
Marshall’s “conjecture”. If subsequent work had indicated that the “demand for
neither wheat nor bread was upward sloping in Britain during Marshall’s time”, the
“standard textbook example of a Giffen good, potatoes during the Irish potato famine
of 1845 – 1849”, first published in Paul Samuelson’s Economics, was now
“discredited”. More recent laboratory experiments on the topic were of little use as
their conditions were “far removed from reality”, while other econometric work
suffered from specification problems. Jensen and Miller concluded, however, that
“the absence of previously documented cases most likely results from inadequate
1
Epigraph: Fara 1999, p.168. Any emphases in material quoted here appear in the original
texts.
2 Levitt 2008; Jensen 2008. For the blog commentary, see Economist 2007; Moroney 2007;
Rodrik 2007; Thoma 2007.
2
data or empirical strategies.” More generally, as neoclassical economic theory was
the only analysis that could predict the behaviour of the Giffen phenomenon, their
results also provided a vindication of the theory which “in recent years … has come
increasingly under attack” [Jensen and Miller 2008, pp.1553, 1554, 1558, 1576].3
Jensen and Miller thus presented their paper as the denouement of a long search for
empirics that would support Marshall’s conjecture. It was precisely because the
search had been marred by ‘inadequate data or empirical strategies’ that “Giffen
behavior has long played an important, though controversial role in economic
pedagogy, as well as in the history of economic thought” [Jensen and Miller 2008,
p.1554]. Their analysis, however, actually undermined the picture of a single
research project driven by the attempt to establish whether an initial conjecture had
empirical validity. The Jensen and Miller results did not provide evidence for a “Giffen
good” where, at least over a range, the market demand curve slopes upward.
Following the previous secondary literature, Jensen and Miller note that the effects of
the behaviour of the very poor could be swamped in a market, so their results were
evidence of “Giffen behaviour” and not of a Giffen good. Indeed, because Jensen
and Miller rejected the possibility of identifying such a market demand curve, their
paper, in effect, sounded the Last Post for that project. In an analysis that is
symptomatic of the more recent experimental turn in economics, the relevance of
Giffen behaviour was now depicted in terms of devising welfare programs for the
poor [Jensen and Miller 2008, pp.1558, 1575 – 76]. If Jensen and Miller were not
clear about the significance of that point, some of the blog commentary claimed that
they had identified a demand curve or, at least, a Giffen good.4
More careful excavations at the sites of Marshall and Samuelson have unearthed a
series of anomalies that further problematise the history of a single Giffen research
project in economics. First, Marshall did not discuss the possibility of a market
demand curve with a positive slope in the Principles. Moreover, the subsequent
3
Jensen and Miller list the following requirements for Giffen behaviour. Households must be
“poor enough that they face subsistence nutrition concerns”; their diet consists of “a basic
(staple) and a fancy good”; the basic good provides the “cheapest source of calories”,
accounts for “a large part of the diet/budget, and has no ready substitute” [Jensen and Miller
2008, p.1556]. This is formally consistent with the usual textbook account where the basic
good must be inferior and the income effect dominates the substitution effect.
4
That commentary may have been influenced by the way that Jensen referred to the quest
for a ‘Giffen good’ that violated ‘the Law of Demand’ [Jensen 2008].
3
discussion in Marshall’s Memorandum on Fiscal Policy of International Trade (1908)
contradicted the account in the Principles (Section 1 below). Marshall’s references to
the statistician Sir Robert Giffen (1837–1910) as the source for his different accounts
are also problematic. It is an odd feature of the Jensen and Miller paper that, while
they often refer to Giffen behaviour (or goods), there is no explicit reference to
Giffen.5
Hence they make no mention of the second anomaly, which is that there is
no evidence that Giffen ever made the claim(s) that Marshall attributed to him.6
Indeed, it will be shown here that Giffen rejected a key assumption in Marshall’s
Memorandum (Section 2). The third anomaly is that, by the mid-1920s, discussion of
an upward-sloping demand curve attached no particular significance to an illustration
referenced by Marshall’s Principles because other and quite different explanations
were regarded as just as, if not more, important. That focus was replicated in the
early editions of Samuelson’s Economics, so that it was not until the early 1960s that
Giffen and the Irish famine were introduced in that text as the only possible
illustration for a demand curve with a positive slope (Section 3). Examination of these
anomalies shows that there have been different histories of Giffen behaviour,
conceptualised in different ways and constructed for different purposes since 1895.
If the case of Samuelson’s Economics, for example, provides a striking example of
shifting textbook rhetoric, it also illustrates how the 1930s ‘transformation’ of
neoclassical economics as “a general logic of choice” [Hicks 1934, p.54] restricted its
explanatory domain.
1. Marshalling A Contradiction
In the third edition of his Principles, Marshall defended his consumer surplus analysis,
acknowledging that, in strict theoretical terms, it required that the marginal utility of
money remained constant. Provided, however, that there were only small changes in
"the neighborhood of the customary price" and that special care was taken in dealing
with "necessaries", the "substance" of the analysis remained valid and there would be
"very few practical problems" in which changes in the marginal utility of money would
have "any importance" [Marshall 1895, pp.208-9]. To illustrate the last point, he
argued that
5
For biographical information on Giffen, see Mason 1989, ch. 3.
6
Following George Stigler [1947; 1948], this point is generally accepted by historians of
economics. The news has, however, been slow to reach some quarters: “[A Giffen good is
named] after the nineteenth - century economist who first noted the possibility” [Varian 2010,
p.105].
4
There are however some exceptions. For instance, as Mr Giffen has pointed
out, a rise in the price of bread makes so large a drain on the resources of the
poorer labouring families and raises so much the marginal utility of money to
them, that they are forced to curtail their consumption of meat and the more
expensive farinaceous foods: and, bread being still the cheapest food which
they can get and will take, they consume more, and not less of it. But such
cases are rare; when they are met with, they must be treated separately [ibid.
p. 208].7
Contrary to the assumption in much of the subsequent literature, Marshall was not
concerned with explaining an upward-sloping market demand curve in the
Principles.
8
Rather, the point of his analysis was to defend the concept of consumer
surplus against the criticism that it was of little practical use because it was not
possible to provide accurate estimates of aggregate consumer material welfare if
there were marked differences in the distribution of income and thus the marginal
utility of money between different groups of transactors. Rejecting that criticism,
Marshall argued that the extreme case of the labouring poor increasing their
consumption of bread as the price rose was atypical. Such behaviour did not threaten
the estimation of consumer surplus with a downward-sloping market demand curve
because ‘such cases are rare’. To argue that the market demand curve was upward
sloping would have destroyed the point of his argument. In the Principles, the
question was not: what are the conditions in which a market demand curve has an
upward slope? Rather the question was: is the concept of consumer surplus of
practical use in estimating changes in consumer welfare, given a downward-sloping

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตำนานโครงสร้างรับรู้ของเราของประวัติศาสตร์และความเป็นจริงโดยการให้คำบรรยายแนวทางที่จะช่วยในการสร้างชุมชนที่กำหนดและพันธบัตรส่วนใหญ่มักจะให้มีแหล่งกำเนิดและชะตากรรม. แพทริเซี Fara.1 ในบล็อกของเขาที่นิวยอร์กไทม์ในปี 2008 สตีเว่น Levitt ขนานนามว่า โรเบิร์ตเซ่นที่ "อินเดียน่าโจนส์ของเศรษฐกิจ" และกับบุคคลที่เซ่นเล่าให้ฟังว่าเขาและเพื่อนร่วมงานของเขาโนแลนมิลเลอร์ที่ประสบความสำเร็จในการหา"รางวัลนิทานที่เข้าใจยากปกคลุมไปด้วยความลึกลับ[และ] เดินทางไปยังดินแดนที่ห่างไกล" พวกเขาได้รับการค้นหา "การยืนยันเช่น" ของ "การละเมิดของหนึ่งในกฎหมายที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดและศักดิ์สิทธิ์ในทางเศรษฐศาสตร์" ที่เป็นไปได้ของที่มี "ตื่นเต้นและทึ่งเศรษฐศาสตร์มานานกว่าศตวรรษ" อื่น ๆบล็อกเศรษฐกิจก็ยังมีความกระตือรือร้นถ้าอาจจะไม่ค่อนข้างพรั่งพรูออกมาเกี่ยวกับquest.2 โอกาสสำหรับความตื่นเต้นเป็นกระดาษเซ่นและมิลเลอร์ที่ตีพิมพ์ในปี 2008 โดยการทบทวนเศรษฐกิจอเมริกันรายงานผลการทดลองที่ที่พวกเขาให้มีลักษณะเป็น "ครั้งแรกอย่างเข้มงวดหลักฐานเชิงประจักษ์ของจริง - โลกฟเฟ่นพฤติกรรม" การทดลองที่เกี่ยวข้องกับการอุดหนุนการซื้อข้าวและข้าวสาลีโดยผู้ประกอบการที่ไม่ดีในประเทศจีนออก "ลำบากใจเล็ก ๆ น้อย ๆ " ที่นักเศรษฐศาสตร์ที่ได้รับไม่สามารถที่จะให้มีหลักฐานที่น่าเชื่อสำหรับทฤษฎีของพวกเขาโต้แย้งว่า "กฏหมายของความต้องการในขณะที่บรรยายที่ถูกต้องในหลาย ๆ สถานการณ์ อาจไม่ได้นำไปใช้กับหันหน้าไปทางที่ดีมากความกังวลการดำรงชีวิต. "แม้ว่าอัลเฟรดมาร์แชลล์ได้" เผยแพร่ครั้งแรกที่ความคิดนี้ใน 1,895 ฉบับหลักการของเขาเศรษฐศาสตร์ "โดยใช้ตัวอย่างของขนมปังและการอภิปรายของพฤติกรรมฟเฟ่นอาจพบได้ใน" อย่างแท้จริง ทุกหลักสูตรเศรษฐศาสตร์พื้นฐาน "ยืนยันเชิงประจักษ์ได้รับการขาดมาร์แชลล์" คาดเดา " หากผลงานที่ตามมาได้ชี้ให้เห็นว่า "ความต้องการสำหรับทั้งข้าวสาลีหรือขนมปังได้รับการขึ้นลาดในสหราชอาณาจักรในช่วงเวลามาร์แชลล์" ที่"ตัวอย่างในตำรามาตรฐานของฟเฟ่นดี, มันฝรั่งในช่วงมันฝรั่งข้าวยากหมากแพงไอริชของ1845 - 1849" ตีพิมพ์ครั้งแรกในพอล เศรษฐศาสตร์แซมวลของตอนนี้"ไม่น่าเชื่อ" ทดลองในห้องปฏิบัติการที่ผ่านมาเพิ่มเติมในหัวข้อมีการใช้น้อยได้ตามเงื่อนไขของพวกเขาเป็น "ห่างไกลจากความเป็นจริง" ในขณะที่การทำงานทางเศรษฐมิติอื่น ๆ ที่ได้รับความเดือดร้อนจากปัญหาข้อกำหนด เซ่นและมิลเลอร์ได้ข้อสรุปอย่างไรว่า"กรณีที่ไม่มีกรณีที่ก่อนหน้านี้ไว้ให้ได้ผลลัพธ์ที่มีแนวโน้มมากที่สุดจากการที่ไม่เพียงพอ1 บท: Fara ปี 1999 หน้า 168 เน้นในวัสดุใด ๆ ที่ยกมานี่ปรากฏในต้นฉบับตำรา. 2 Levitt 2008; เซ่น 2008 สำหรับความเห็นบล็อกเห็นนักเศรษฐศาสตร์ 2007; Moroney 2007; Rodrik 2007; Thoma 2007 2 ข้อมูลหรือกลยุทธ์เชิงประจักษ์. "โดยทั่วไปเป็นทฤษฎีเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิคือการวิเคราะห์เดียวที่สามารถทำนายพฤติกรรมของปรากฏการณ์ฟเฟ่นที่ของพวกเขาผลนอกจากนี้ยังมีการปลดปล่อยของทฤษฎีที่" ในปีที่ผ่านมา ... ได้มากขึ้นภายใต้การโจมตี "[เซ่นและมิลเลอร์ 2008 pp.1553, 1554, 1558, 1576] 0.3 เซ่นและมิลเลอร์จึงนำเสนอกระดาษของพวกเขาเป็นอวสานของการค้นหานานสำหรับempirics ที่จะสนับสนุนการคาดเดามาร์แชลล์ มันเป็นอย่างแม่นยำเพราะการค้นหาที่ได้รับการ marred โดย 'ข้อมูลไม่เพียงพอหรือกลยุทธ์เชิงประจักษ์ว่า "ฟเฟ่นพฤติกรรมที่มีการเล่นยาวที่สำคัญแม้ว่าบทบาทของความขัดแย้งในทางเศรษฐกิจการเรียนการสอนเช่นเดียวกับในประวัติศาสตร์ของความคิดทางเศรษฐกิจ" [เซ่นและมิลเลอร์ 2008 p.1554] การวิเคราะห์ของพวกเขา แต่จริงทำลายภาพของเดี่ยวโครงการวิจัยได้แรงหนุนจากความพยายามที่จะสร้างการคาดเดาว่าเริ่มต้นมีความถูกต้องเชิงประจักษ์ เซ่นและผลมิลเลอร์ไม่ได้ให้หลักฐานสำหรับ "ฟเฟ่นดี" ที่อย่างน้อยในช่วงที่ลาดโค้งความต้องการของตลาดสูงขึ้น. หลังจากวรรณกรรมรองก่อนหน้าเซ่นและมิลเลอร์ทราบว่าผลกระทบจากพฤติกรรมของคนยากจนมากอาจจะล้นมือในตลาดเพื่อให้ผลของพวกเขาเป็นหลักฐานของ "พฤติกรรมฟเฟ่น" และไม่ของฟเฟ่นที่ดี อันที่จริงเพราะเซ่นและมิลเลอร์ปฏิเสธความเป็นไปได้ในการระบุเช่นเส้นโค้งความต้องการของตลาดของพวกเขากระดาษในผลเป่าโพสต์ล่าสุดสำหรับโครงการที่ ในการวิเคราะห์ว่าเป็นอาการของการเปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้การทดลองในสาขาเศรษฐศาสตร์ความเกี่ยวข้องของพฤติกรรมฟเฟ่นเป็นภาพในขณะนี้ในแง่ของการตอบโต้โปรแกรมสวัสดิการสำหรับคนจน[เซ่นและมิลเลอร์ 2008 pp.1558, 1575-76] ถ้าเซ่นและมิลเลอร์ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับความสำคัญของจุดที่บางส่วนของความเห็นบล็อกอ้างว่าพวกเขาได้ระบุเส้นอุปสงค์หรืออย่างน้อยเป็นฟเฟ่นgood.4 ขุดเจาะระวังเพิ่มเติมได้ที่เว็บไซต์ของมาร์แชลล์และแซมวลที่มีการขุดพบชุดของความผิดปกติที่ต่อ problematise ประวัติศาสตร์ของการวิจัยฟเฟ่นเดียวโครงการในสาขาเศรษฐศาสตร์ ครั้งแรกมาร์แชลล์ไม่ได้หารือเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของตลาดที่เส้นอุปสงค์ที่มีความลาดชันเชิงบวกในหลักการ นอกจากนี้ยังมีตามมา3 เซ่นและมิลเลอร์ในรายการข้อกำหนดต่อไปนี้สำหรับพฤติกรรมฟเฟ่น ผู้ประกอบการจะต้อง"ไม่ดีพอที่พวกเขาต้องเผชิญกับความกังวลเกี่ยวกับโภชนาการการดำรงชีวิต"; อาหารของพวกเขาประกอบด้วย "ขั้นพื้นฐาน(หลัก) และดีแฟนซี"; ดีขั้นพื้นฐานให้ "แหล่งข่าวที่ถูกที่สุดของแคลอรี่" บัญชี "ส่วนใหญ่ของอาหาร / งบประมาณและไม่เคยมีใครแทนพร้อม" [เซ่นและมิลเลอร์2008 p.1556] นี้เป็นอย่างเป็นทางการที่สอดคล้องกับบัญชีตำราเรียนตามปกติที่พื้นฐานที่ดีจะต้องจะด้อยกว่าและผลกระทบรายได้ครอบงำผลทดแทน. 4 ความเห็นที่อาจจะได้รับอิทธิพลจากวิธีการที่เซ่นเรียกว่าการแสวงหาสำหรับ 'ฟเฟ่นดี' ที่ละเมิด ' กฎหมายของอุปสงค์ [เซ่น 2008]. 3 การอภิปรายในบันทึกข้อตกลงมาร์แชลเกี่ยวกับนโยบายการคลังการค้าระหว่างประเทศ (1908) แย้งบัญชีในหลักการ (ส่วนที่ 1 ด้านล่าง) การอ้างอิงของมาร์แชลสถิติเซอร์โรเบิร์ตฟเฟ่น (1837-1910) เป็นแหล่งสำหรับบัญชีที่แตกต่างกันของเขานอกจากนี้ยังมีปัญหา มันเป็นคุณสมบัติที่แปลกของเซ่นและกระดาษมิลเลอร์ว่าในขณะที่พวกเขามักจะอ้างถึงพฤติกรรมฟเฟ่น (หรือสินค้า) ไม่มีข้อมูลอ้างอิงที่ชัดเจนเพื่อ Giffen.5 ดังนั้นพวกเขากล่าวถึงความผิดปกติที่สองไม่ซึ่งก็คือว่ามีไม่มีหลักฐานที่แสดงว่าฟเฟ่นที่เคยทำเรียกร้อง (s) ที่มาร์แชลล์มาประกอบกับ him.6 จริงมันจะแสดงที่นี่ที่ฟเฟ่นปฏิเสธสมมติฐานที่สำคัญในมาร์แชลล์บันทึกข้อตกลง (ส่วนที่ 2) ความผิดปกติที่สามก็คือว่าในช่วงกลางปี ​​1920, การอภิปรายของเส้นโค้งความต้องการที่สูงขึ้นลาดที่แนบมาไม่มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะเป็นตัวอย่างอ้างอิงโดยหลักการมาร์แชลล์เพราะคำอธิบายอื่นๆ แตกต่างกันมากและถูกมองว่าเป็นเช่นเดียวกับถ้าไม่มากที่สำคัญ มุ่งเน้นที่การจำลองแบบในรุ่นแรกของเศรษฐศาสตร์แซมวลของเพื่อที่ว่ามันไม่ได้จนกว่าต้นปี 1960 ที่ฟเฟ่นและความอดอยากของชาวไอริชที่ถูกนำมาใช้ในข้อความที่เป็นไปได้เพียงภาพประกอบเส้นอุปสงค์ที่มีความลาดชันเชิงบวก(มาตรา 3) การตรวจสอบเหล่านี้ผิดปกติแสดงให้เห็นว่ามีประวัติที่แตกต่างกันของพฤติกรรมฟเฟ่นแนวความคิดในรูปแบบที่แตกต่างกันและสร้างเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันตั้งแต่ปี1895 หากกรณีเศรษฐศาสตร์แซมวลของตัวอย่างเช่นให้เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของการขยับสำนวนตำราก็ยังแสดงให้เห็นว่า'การเปลี่ยนแปลง' 1930 ของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิ"เป็นตรรกะทั่วไปของทางเลือก" [ฮิกส์ 1934, p.54] จำกัด ของโดเมนอธิบาย. 1 จัดสรรความขัดแย้งในรุ่นที่สามของหลักการของเขามาร์แชลล์ได้รับการปกป้องวิเคราะห์ส่วนเกินผู้บริโภคของเขายอมรับว่าในแง่ทฤษฎีที่เข้มงวดก็จำเป็นที่ยูทิลิตี้ส่วนเพิ่มของเงินคงที่ ให้ แต่ที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ เท่านั้นใน"บ้านใกล้เรือนเคียงของราคาประเพณี" และการดูแลเป็นพิเศษได้รับการดำเนินการในการจัดการกับ"จำเป็น" ที่ "สาร" ของการวิเคราะห์ยังคงถูกต้องและจะมี"ปัญหาในทางปฏิบัติน้อยมาก "ซึ่งการเปลี่ยนแปลงในอรรถประโยชน์ส่วนเพิ่มของเงินจะมี" ความสำคัญใด ๆ "[มาร์แชลล์ 1895 pp.208-9] เพื่อแสดงให้เห็นจุดสุดท้ายที่เขาแย้งว่า5 สำหรับข้อมูลชีวประวัติฟเฟ่นเมสันเห็น 1989, CH 3. 6 หลังจากที่จอร์จ Stigler [1947; 1948] จุดนี้เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปประวัติศาสตร์เศรษฐศาสตร์ ข่าวที่มี แต่รับช้าไปถึงบางส่วน "[A ฟเฟ่นที่ดีคือชื่อ] หลังจากที่สิบเก้า - นักเศรษฐศาสตร์คนแรกที่สังเกตเห็นศตวรรษที่เป็นไปได้" [Varian 2010. p.105] 4 มี แต่ข้อยกเว้นบาง ยกตัวอย่างเช่นขณะที่นายฮฟเฟ่นได้ชี้ออกที่เพิ่มขึ้นในราคาของขนมปังทำให้ท่อระบายน้ำขนาดใหญ่เพื่อทรัพยากรของครอบครัวแรงงานที่ยากจนและยกให้มากยูทิลิตี้ของเงินที่จะให้พวกเขาว่าพวกเขาถูกบังคับให้ลดการบริโภคของพวกเขาเนื้อสัตว์และอื่น ๆอาหารที่มีราคาแพงอาหารประเภทแป้งและขนมปังเป็นอาหารที่ยังคงถูกที่สุดที่พวกเขาได้รับและจะใช้เวลาที่พวกเขาบริโภคมากขึ้นและไม่น้อยของมัน แต่เช่นกรณีที่หายาก; เมื่อพวกเขาจะได้พบกับพวกเขาจะต้องได้รับการปฏิบัติที่แยกจากกัน [ibid. พี 208] 0.7 ตรงกันข้ามกับสมมติฐานมากในวรรณคดีที่ตามมามาร์แชลล์ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการอธิบายตลาดที่ปรับตัวสูงขึ้นลาดเส้นอุปสงค์ในหลักการ. 8 แต่จุดของการวิเคราะห์ของเขาคือการปกป้องความคิดของผู้บริโภคส่วนเกินกับวิจารณ์ว่ามันเป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ การใช้งานจริงเพราะมันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะให้ข้อมูลประมาณการที่ถูกต้องของวัสดุสวัสดิการของผู้บริโภคโดยรวมถ้ามีถูกทำเครื่องหมายความแตกต่างในการกระจายรายได้และทำให้ขอบยูทิลิตี้ของเงินระหว่างกลุ่มที่แตกต่างกันของtransactors ปฏิเสธการวิจารณ์ว่า, มาร์แชลล์แย้งว่ากรณีที่รุนแรงของคนยากจนที่ทำงานหนักของพวกเขาเพิ่มขึ้นการบริโภคขนมปังเป็นราคาเพิ่มขึ้นเป็นที่ผิดปกติ พฤติกรรมดังกล่าวไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อการประมาณค่าส่วนเกินของผู้บริโภคที่มีเส้นโค้งการตลาดลดลงลาดความต้องการเพราะ'กรณีดังกล่าวเป็นของหายาก' ที่จะยืนยันว่าเส้นโค้งความต้องการของตลาดได้ปรับตัวสูงขึ้นลาดจะทำลายจุดของการโต้แย้งของเขา ในหลักการที่คำถามที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่เป็นเงื่อนไขในการที่เส้นโค้งความต้องการของตลาดที่มีความลาดชันสูงขึ้น? แต่คำถามคือ: เป็นแนวคิดของส่วนเกินผู้บริโภคของการใช้งานจริงในการประมาณการเปลี่ยนแปลงในการจัดสวัสดิการของผู้บริโภคได้รับการลง-ลาด