Wind-style magic, when paired with

Wind-style magic, when paired with a longbow, really is terrifying.” Linley felt secretly shocked, but in the next instant, he immediately began to chant the words to a magical spell.

“The two of you had best surrender obediently.” That cold voice rang out once more from the forest, and the ten or so archers also laughed arrogantly. A wind-style magus-archer required both powerful magical abilities as well as sufficient physical strength to utilize a longbow properly.

A wind-style magus-archer was an extremely terrifying long-range attacker.

A murderous gaze flashing through Linley’s eyes, as he stared at those ten archers as though they were just corpses.

“Crack!” “Crack!” “Crack!” “Crack!”

Suddenly, the earth trembled, and one earthen spear after another erupted from beneath the ten archers. One sharp, gleaming stone spear after another pierced into the legs and chests of the archers, filling the ground with fresh blood and the air with their screams.

Earth-style spell of the fifth rank – Earthen Spear Array!

“Ahhh!” Miserable cries split the air.

Dozens of earthen spears had erupted simultaneously from beneath them, each spear over a meter high. In the blink of an eye, the troop was pierced by the dense array of spears, which had caught them unawares, like a devastating ambush. All of the ten archers entered a state of pain and despair.

“Leader, save us, save us!” A man who had been impaled in the stomach cried out miserably.

“Ah, ah!” Another archer who had been pierced through in his thighs also cried out with pain.

Of the troop of archers, four died on the spot, while nearly ten of them were severely injured. Their combat ability had essentially been destroyed.

“An earth-style magus!”

The archer hidden in the woods felt greatly shocked. Him and his men had been hidden here, on the outskirts of the Mountain Range of Magical Beasts, for quite some time now, ambushing and killing travelers, and had accumulated quite a bit of treasure.

Generally, when he launched his ambush, he would first kill the enemy’s magus!

An enemy magus, after all, could also launch long range attacks. Therefore, they posed the greatest risk. He didn’t expect that after killing one magus, another one would show himself.

“Let’s go.”

Taking advantage of his opponent’s being caught off guard, Linley immediately utilized the ‘Supersonic’ spell to increase his speed to its maximum limits, hurriedly scurrying away and disappearing off into the distance. Linley knew quite well that he had no way to attack the magus-archer hiding in the woods.

Their distance was too great, and even magic had range limitations. But if he closed in on the magus-archer, he perhaps wouldn’t be able to block the assault of a wind-element magus-archer.

Running away at maximum speed, Linley fled nearly thirty kilometers.

“Boss, why’d you run away? That magus-archer might’ve posed some risk to you, but if I were to attack, I would’ve killed his *** easy. Why didn’t you let me kill’m?” The little Shadowmouse ‘Bebe’ mentally grumbled angrily to Linley.

Linley knew quite well how powerful the little Shadowmouse ‘Bebe’ had become.

When Linley was just eight years old, the little Shadowmouse already had a speed surpassing that of a warrior of the sixth rank. But seven years later, with Linley fifteen years of age, although Bebe’s physical size had not changed, his speed was almost on par with that of a warrior of the ninth rank!

Based on the little Shadowmouse’s speed, that magus-archer probably wouldn’t even be able to aim at him.

“This is my training excursion. I should try to resolve everything based on my own ability.” Linley explained.

Jumping onto Linley’s shoulders, the little Shadowmouse scratched at Linley as angry squeaking sounds came from his sharp teeth. Mentally, he was angrily shouting at Linley, “Boss, you are going too far! I also need to train, I also need to fight!”

Looking at the little Shadowmouse, Linley couldn’t help but laugh. “Fine, when we reach the Mountain Range of Magical Beasts, if we run into any powerful monsters, I’ll let you fight them, deal?”

“That’s more like it.” The little Shadowmouse sat up, folding his little paws over his chest. His little nose wrinkled as he beamed happily.

Just at this moment, the dark, grim sky was shattered with a ‘crash’ as bolts of lightning lit up the world, followed by the echoing thunder.

“Looks like it’s going to storm hard soon.” Linley frowned.

Linley immediately sped up, hastening towards the Mountain Range of Magical Beasts. By the time Linley was just ten or so kilometers away from the mountains, the first drops rain began to fall, followed by torrential showers which flooded the land.

“Rumble…”

The sound of thunder sounded out again and again, while the torrential rain continued to cover the lands with water. It felt as though the entire world had been flooded.

But not much rain fell on Linley, who continued to forge ahead with rapid speed. This was because ten centimeters above Linley, there was a ‘wind shield’ of approximately one meter in diameter. The defensive ability of the ‘wind shield’ spell was quite high. Linley only had to use a tiny bit of mageforce in order to allow it to block the rain constantly.

As the wind itself was formless, the wind shield, as well, appeared like just a translucent, faint blue streak.

From far away, one simply couldn’t tell that there was a wind shield there. Thus, using this wind shield, Linley rapidly forged ahead. After a bit of time, Linley saw a long, sinuous range of mountains, running north to south with no end in sight. This mountain range, which virtually split the Yulan continent into two halves, was the number one mountain range in the world – the Mountain Range of Magical Beasts.

Seeing the titanic mountains just a few kilometers away, Linley couldn’t help but hold his breath.

“What a huge mountain range…”

This mountain range was simply too enormous. Based on the naked eye, as far as one could tell, the mountains were limitless, and as far north and as far south as one could see, there were mountains. Seeing the boundless mountains in this mountain range was like seeing the boundless water in the sea.

It stretched into infinity!

“This is the Mountain Range of Magical Beasts, the number one mountain range in the continent. How many magical beasts does it hold? How many Saint-level magical beasts, for that matter?” At this moment, Doehring Cowart appeared by Linley’s side, his gaze distant and lofty. “It has been a long time since I have come to the Mountain Range of Magical Beasts.”

A look of excitement shone from Linley’s eyes.

“Let’s go!”

Filled with a heroic air, Linley charged through the all-encompassing rainstorm towards the mountain range, while the little Shadowmouse, Bebe, squeaked excitedly from Linley’s shoulders. Under the cover of the rainstorm, Linley quickly entered the endless mountains.

Previous ChapterNext Chapter

8 thoughts on “Book 3, Chapter 8”

TheFrostDude 

December 24, 2014 at 5:03 pm

Thanks for chapter 8!
So did he just ditch

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลมแบบเมจิก เมื่อจับคู่กับ longbow จริง ๆ คือน่ากลัว" Linley รู้สึกแอบตกใจ แต่ในถัดไปทันที ทันทีเริ่มสวดมนต์ขลังสะกดคำนี้"คุณสองได้สุดยอมแพ้ทรง" เสียงที่เย็นรังออกอีกครั้งหนึ่งจากป่า และยิงธนูสิบ หรืออื่น ๆ ยังหัวเราะ arrogantly เป็นลักษณะลม magus-อาร์เชอร์ต้องการทั้งความขลังที่มีประสิทธิภาพตลอดจนความแข็งแรงทางกายภาพเพียงพอใช้ longbow ถูกต้องเป็นลักษณะลม magus-อาร์เชอร์ถูกโจมตีพิสัยไกลน่ากลัวมากสายตา murderous การกระพริบผ่านสายตาของ Linley เขาจ้องไปที่ยิงธนูสิบเหล่านั้นว่าพวกเขาเพียงศพ"แตก" "แตก" "แตก" "แตก"ทันใดนั้น โลก trembled และหอกเป็นหนึ่งหลังจากที่อื่นได้ระเบิด from beneath ยิงธนู 10 หนึ่งความคมชัด หินวาวหอกหลังอีก pierced ขาและทรวงอกของการยิงธนู บรรจุดินกับเลือดสดและอากาศกับ screams ของพวกเขาสะกดโลกลักษณะของอันดับห้า – เรย์หอกคอ"Ahhh" ร้องไห้เองแยกอากาศของหอกเป็นได้ได้ระเบิดพร้อมกัน from beneath พวกเขา หอกแต่ละกว่าเมตรที่สูง ในชั่วพริบตา กองทหารถูก pierced โดยมายหอก ซึ่งได้จับพวกเขา unawares เช่นมาทำลายล้าง หนาแน่น ยิงธนูสิบทั้งหมดป้อนสถานะของความเจ็บปวดและสิ้นหวัง"ผู้นำ บันทึก เราบันทึกเรา" คนที่ได้รับ impaled ในท้องร้องเป็นท่า"อา อา! " คนยิงธนูอีกที่มี pierced ผ่านในต้นขาของเขายังร้อง ด้วยความเจ็บปวดของกองทหารของการยิงธนู สี่ตายในจุด ขณะที่เกือบสิบของพวกเขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง ความสามารถในการต่อสู้ก็เป็นการทำลาย"มีลักษณะดิน magus"อาร์เชอร์ที่ซ่อนอยู่ในป่ารู้สึกตกใจอย่างมาก เขาและคนของเขาได้ถูกซ่อนอยู่ที่นี่ ที่น่าเทือกเขาของขลังสัตว์ สำหรับค่อนข้างบางเวลาขณะนี้ ambushing และฆ่านักท่องเที่ยว และมีสะสมของสมบัติทั่วไป เมื่อเขาเปิดตัวมาของเขา เขาต้องฆ่า magus ของศัตรูMagus เป็นศัตรู หลังจากที่ทุก อาจยังเปิดใช้โจมตีช่วงยาว ดังนั้น พวกเขาเกิดความเสี่ยงมากที่สุด เขาไม่ได้คาดหวังว่า หลังจากฆ่า magus หนึ่ง หนึ่งจะแสดงตัวเอง"ลองไป"ประโยชน์จากฝ่ายตรงข้ามของเขาของถูกจับปิดยาม Linley ใช้สะกด 'Supersonic' เพื่อเพิ่มความเร็วของเขาจะเป็นขีดจำกัดสูงสุด ให้ทันทีรีบ scurrying ไป และหายออกไปเป็นระยะทาง Linley รู้ค่อนข้างดีว่า เขามีวิธีการโจมตีต่าง magus ที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าห่างจากที่พักของพวกเขามากเกินไป และวิเศษแม้มีช่วงจำกัด แต่ถ้าเขาปิดใน magus-อาร์เชอร์ เขาอาจจะไม่สามารถบล็อกการโจมตีเป็นธาตุลม magus-อาร์เชอร์วิ่งออกไปที่ความเร็วสูงสุด Linley หนีเกือบสามสิบกิโลเมตร“Boss, why’d you run away? That magus-archer might’ve posed some risk to you, but if I were to attack, I would’ve killed his *** easy. Why didn’t you let me kill’m?” The little Shadowmouse ‘Bebe’ mentally grumbled angrily to Linley.Linley knew quite well how powerful the little Shadowmouse ‘Bebe’ had become.When Linley was just eight years old, the little Shadowmouse already had a speed surpassing that of a warrior of the sixth rank. But seven years later, with Linley fifteen years of age, although Bebe’s physical size had not changed, his speed was almost on par with that of a warrior of the ninth rank!Based on the little Shadowmouse’s speed, that magus-archer probably wouldn’t even be able to aim at him.“This is my training excursion. I should try to resolve everything based on my own ability.” Linley explained.Jumping onto Linley’s shoulders, the little Shadowmouse scratched at Linley as angry squeaking sounds came from his sharp teeth. Mentally, he was angrily shouting at Linley, “Boss, you are going too far! I also need to train, I also need to fight!”Looking at the little Shadowmouse, Linley couldn’t help but laugh. “Fine, when we reach the Mountain Range of Magical Beasts, if we run into any powerful monsters, I’ll let you fight them, deal?”“That’s more like it.” The little Shadowmouse sat up, folding his little paws over his chest. His little nose wrinkled as he beamed happily.Just at this moment, the dark, grim sky was shattered with a ‘crash’ as bolts of lightning lit up the world, followed by the echoing thunder.“Looks like it’s going to storm hard soon.” Linley frowned.Linley immediately sped up, hastening towards the Mountain Range of Magical Beasts. By the time Linley was just ten or so kilometers away from the mountains, the first drops rain began to fall, followed by torrential showers which flooded the land.“Rumble…”The sound of thunder sounded out again and again, while the torrential rain continued to cover the lands with water. It felt as though the entire world had been flooded.But not much rain fell on Linley, who continued to forge ahead with rapid speed. This was because ten centimeters above Linley, there was a ‘wind shield’ of approximately one meter in diameter. The defensive ability of the ‘wind shield’ spell was quite high. Linley only had to use a tiny bit of mageforce in order to allow it to block the rain constantly.As the wind itself was formless, the wind shield, as well, appeared like just a translucent, faint blue streak.From far away, one simply couldn’t tell that there was a wind shield there. Thus, using this wind shield, Linley rapidly forged ahead. After a bit of time, Linley saw a long, sinuous range of mountains, running north to south with no end in sight. This mountain range, which virtually split the Yulan continent into two halves, was the number one mountain range in the world – the Mountain Range of Magical Beasts.Seeing the titanic mountains just a few kilometers away, Linley couldn’t help but hold his breath.“What a huge mountain range…”This mountain range was simply too enormous. Based on the naked eye, as far as one could tell, the mountains were limitless, and as far north and as far south as one could see, there were mountains. Seeing the boundless mountains in this mountain range was like seeing the boundless water in the sea.It stretched into infinity!“This is the Mountain Range of Magical Beasts, the number one mountain range in the continent. How many magical beasts does it hold? How many Saint-level magical beasts, for that matter?” At this moment, Doehring Cowart appeared by Linley’s side, his gaze distant and lofty. “It has been a long time since I have come to the Mountain Range of Magical Beasts.”A look of excitement shone from Linley’s eyes.“Let’s go!”Filled with a heroic air, Linley charged through the all-encompassing rainstorm towards the mountain range, while the little Shadowmouse, Bebe, squeaked excitedly from Linley’s shoulders. Under the cover of the rainstorm, Linley quickly entered the endless mountains.Previous ChapterNext Chapter8 thoughts on “Book 3, Chapter 8”TheFrostDude December 24, 2014 at 5:03 pmThanks for chapter 8!So did he just ditch

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมจิกสไตล์ลม เมื่อจับคู่กับ Longbow เป็นน่ากลัวจริงๆ " Linley รู้สึกแอบตกใจ แต่ในพริบตาต่อมา ทันทีที่เขาเริ่มท่องคำที่สะกดขลัง

" คุณสองคนได้ดีที่สุดยอมจำนนเชื่อฟัง " เสียงเย็นดังขึ้นอีกครั้งจากป่า และ พลธนู 10 หรือดังนั้นยังหัวเราะเต๊ะ .ลักษณะลมเป็นหมอผี อาร์เชอร์ ความสามารถทางด้านเวทมนตร์ทั้งสองที่มีประสิทธิภาพเช่นเดียวกับร่างกายที่แข็งแกร่งเพียงพอที่จะใช้ longbow อย่างถูกต้อง

ลักษณะลมเป็นหมอผี อาร์เชอร์โจมตีระยะไกลน่ากลัวสุดๆ

เป็นฆาตกรสายตาแว๊บผ่าน Linley สายตาที่เขาจ้องมองคนที่สิบ พลธนูเป็นแม้ว่าพวกเขาเป็นเพียงศพ

" ร้าว ! " แตก ! " แตก ! " แตก ! "

อยู่ดีๆโลกของพระองค์และอีกหนึ่งหอกดินปะทุขึ้นจากใต้ยิงธนู 10 หนึ่งคมหอกหินแพรวอีกทิ่มแทงขาและหน้าอกของพลธนู เติมพื้นด้วยเลือดสด และอากาศด้วย . . .

โลกสไตล์สะกดของลำดับที่ห้า–ดินหอกเรย์ !

" อ๊าาาา " น่าสงสารร้องไห้

แยกอากาศหลายสิบบ่อ สเปียร์ได้ปะทุขึ้นพร้อมกัน จากใต้พวกเขาแต่ละหอกกว่าเมตรสูง ในชั่วพริบตา ทหารถูกยิงโดยอาร์เรย์ที่หนาแน่นของหอกซึ่งจับมันอย่างไม่รู้ตัว เหมือนซุ่มโจมตีแรง ทั้งหมดของพลธนู 10 ป้อนรัฐของความเจ็บปวดและความสิ้นหวัง

" ผู้นำ ช่วยพวกเราด้วย ช่วยพวกเราด้วย ! " ชายที่ถูกแทงในท้องก็ร้องไม่เป็นท่า

" อ๊ะอ่า ! " อีก เชอร์ที่เคยทะลุในต้นขาของเขาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ของทัพนักธนูสี่เสียชีวิตคาที่ ในขณะที่เกือบสิบคนได้รับบาดเจ็บสาหัส ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาเป็นหลักถูกทำลาย

" โลกสไตล์หมอผี ! "

อาร์เชอร์ที่ซ่อนอยู่ในป่า รู้สึกตกใจมาก เขาและคนของเขาถูกซ่อนอยู่ที่นี่ในเขตชานเมืองของเทือกเขาสัตว์มหัศจรรย์สำหรับค่อนข้างบางเวลาในขณะนี้ ทำร้ายและฆ่าคน และมีการสะสมค่อนข้างเป็นบิตของสมบัติ

โดยทั่วไป เมื่อเขาเปิดตัวโจมตีของเขา เขาจะฆ่าหมอผีของศัตรู !

เป็นหมอผี ศัตรูทั้งหมด หลังจากสามารถเปิดการโจมตีช่วงยาว ดังนั้น พวกเขาจึงเสี่ยงมากที่สุด เขาไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากฆ่าหมอผี