Attorney Nicholas O'Donnell said in

Attorney Nicholas O'Donnell said in an clients decided to file the suit in Wash interview in Berlin that the suit asks the ington because they feel "US federal courts Washington court to declare an American are the best suited to sort out these owner and a British descendant ofa consortium ship rights" based on the Foreign Sover that owned the collection in when eign Immunities Act it was sold to the German state of Prus- The plaintiffs are identified in the suit sia the rightful owners today as Alan Philipp from London and Gerald Any transaction in 1935 where the Stiebel from Santa Fe, New Mexico. sellers on the one side were Jews and the The Welfenschatz collection, originally buyer on the other side was the Nazi state 82 pieces, ended up in the hands of con itself is by definition a void transaction sortium of Jewish art dealers from Frank Mr O'Donnell said. furt in 1929 when they purchased it from The organisation that oversees Berlin's a Braunschweig duke. With the onset of museums, the Prussian Cultural Herit the Great Depression, they were not able age Foundation, says that the collectors to resell all the relics as quickly and profit ably as expected. in the early 1930s they were not forced t e pieces, arguing among other things thatthe collection w still owned half of the collection After Adolf Hitler's rise to power in not even in Germany at the time ofits sale Last year a German government com 1933, the story becomes murky What is undisputed is that Jewish mission created to help resolve restitution claims evaluated both arguments and rec- owners sold the remaining 42 pieces to the state of Prussia, which at the time was ommended that the collection stay in Ger many. The commission wrote that after governed by top Nazi Hermann Goering thoroughly investigating th sale process The lawyers for the heirs said the art it came to the conclusion that it was not a dealers had to sell the treasure signifi forced sale due to persecution'. cantly below its actual value because they But Mr O'Donnell called the recom were under massive pressure, exposed mendation "flawed" and said that his daily to the terrors of the Nazi regime. AP

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทนายความนิโคลัส O'Donnell ว่า ลูกค้าตัดสินใจแฟ้มชุดในล้างสัมภาษณ์ในเบอร์ลินที่เหมาะกับการถามที่ ington เนื่องจากพวกเขารู้สึกว่า "สหรัฐอเมริกากลางศาลศาลวอชิงตันประกาศใดเป็นอเมริกันที่ดีสุดเล่มเรียงลำดับเจ้าของเหล่านี้และการเสิร์ฟอังกฤษใต้สมาคมเรือสิทธิ" ตาม Sover ต่างประเทศที่เป็นเจ้าของคอลเลกชันในเมื่อ eign บัญญัติ Immunities ถูกขายให้รัฐเยอรมัน Prus โจทก์ระบุไว้ใน sia เหมาะกับเจ้าของมาวันนี้เป็น Alan Philipp จากลอนดอนและเจอรัลด์ธุรกรรมใด ๆ ใน 1935 Stiebel จาก Santa Fe นิวเม็กซิโก ผู้ขายด้านหนึ่งถูกชาวยิวและ Welfenschatz คอลเลกชัน เดิมผู้ซื้อในด้านอื่น ๆ เป็นรัฐนาซี 82 ชิ้น สิ้นสุดในมือของแอร์เองคือ โดยนิยาม sortium ยกเลิกธุรกรรมศิลปะชาวยิวกล่าวว่า ตัวแทนจำหน่ายจาก O'Donnell นาย Frank furt ในเมื่อพวกเขาซื้อจากองค์กรที่ดูแลเบอร์ลินของดุ๊กเบราน์ชไวก์ กับของพิพิธภัณฑ์ Herit วัฒนธรรม Prussian ซึมเศร้ามาก พวกเขาไม่ได้อายุมูลนิธิ สะสมจำหน่ายพระธาตุทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว และกำไรสามารถเป็นคาดว่า ในช่วงทศวรรษ 1930 ช่วง พวกเขาชิ้น e t ไม่บังคับ โต้เถียงต่าง ๆ ที่ w ชุดยังคงเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของการเรียกเก็บเงินหลังจาก Adolf Hitler ของอำนาจในไม่แม้แต่ในเยอรมนีในขณะการขายปีรัฐบาลเยอรมัน com 1933 เรื่องราวจะขุ่นไม่คือ ว่า ภารกิจชาวยิวสร้างขึ้นมาเพื่อช่วยแก้ปัญหาเรียกร้อง restitution ประเมินอาร์กิวเมนต์ทั้งสอง และเจ้าของ rec ขาย 42 ชิ้นเหลือให้รัฐปรัสเซีย ซึ่งเมื่อถูก ommended ที่คอลเลกชันอยู่ในเกออาร์ตหลาย นายเขียนว่า หลังจากที่ควบคุม โดย Goering มันน์นาซีสุดสะอาด ตรวจสอบกระบวนการขาย th ทนายสำหรับมรดกกล่าวว่า ศิลปะมาสรุปว่าไม่เป็นตัวแทนจำหน่ายมีขายขายความบังคับสมบัติจากการเบียดเบียน ' cantly ต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริงของมันเพราะแต่นาย O'Donnell recom ที่เรียกภายใต้ความดันขนาดใหญ่ mendation สัมผัส "flawed" และกล่าวว่า ทุกวันเขา terrors ของระบอบนาซี AP

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัยการนิโคลัสดอนเนลล์กล่าวในการให้ลูกค้าตัดสินใจที่จะยื่นฟ้องในการสัมภาษณ์ล้างในกรุงเบอร์ลินว่าชุดถาม ington เพราะพวกเขารู้สึก "ศาลของรัฐบาลกลางสหรัฐศาลวอชิงตันที่จะประกาศเป็นชาวอเมริกันเป็นเหมาะที่สุดที่จะเรียงลำดับจากเจ้าของเหล่านี้และอังกฤษ ลูกหลาน Ofa สมาคมสิทธิเรือ "ขึ้นอยู่กับ Sover ต่างประเทศที่เป็นเจ้าของคอลเลกชันในเมื่อพระราชบัญญัติ Immunities eign มันถูกขายให้กับรัฐเยอรมัน Prus- โจทก์จะมีการระบุในชุดสูท SIA เจ้าของโดยชอบธรรมวันนี้ขณะที่อลันฟิลิปป์จากกรุงลอนดอนและเจอราลด์ใด การทำธุรกรรมในปี 1935 ที่ Stiebel จาก Santa Fe, New Mexico ผู้ขายในด้านหนึ่งเป็นยิวและคอลเลกชัน Welfenschatz แต่เดิมผู้ซื้อในด้านอื่น ๆ เป็นรัฐนาซี 82 ชิ้นสิ้นสุดลงในมือของนักโทษตัวเองเป็นโดยนิยามการทำธุรกรรมเป็นโมฆะ sortium ของตัวแทนจำหน่ายงานศิลปะของชาวยิวจากแฟรงก์นายโอ ดอนเนลล์กล่าวว่า furt ในปี 1929 เมื่อพวกเขาซื้อมันมาจากองค์กรที่ดูแลเบอร์ลินของ Braunschweig ดยุค กับการโจมตีของพิพิธภัณฑ์ปรัสเซียนวัฒนธรรม herit ตกต่ำพวกเขาไม่สามารถมูลนิธิอายุบอกว่าสะสมที่จะขายพระธาตุทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วและความสามารถทำกำไรตามที่คาดไว้ ในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในช่วงต้นที่พวกเขาไม่ได้ถูกบังคับชิ้นเต้เถียงในสิ่งอื่น ๆ คอลเลกชัน thatthe น้ำหนักครึ่งหนึ่งยังคงเป็นเจ้าของคอลเลกชันหลังจากที่อดอล์ฟที่เพิ่มขึ้นของฮิตเลอร์ในอำนาจไม่ได้อยู่ในประเทศเยอรมนีในเวลา ofits ขายปีที่ผ่านมารัฐบาลเยอรมันดอทคอมปี 1933 เรื่อง กลายเป็นหมอกอะไรคือสิ่งที่ไม่มีปัญหาก็คือว่าภารกิจของชาวยิวสร้างขึ้นเพื่อช่วยแก้ปัญหาการเรียกร้องการชดใช้ความเสียหายประเมินข้อโต้แย้งทั้งสองและเจ้าของแนะขายส่วนที่เหลืออีก 42 ชิ้นสถานะของปรัสเซียซึ่งเป็นเวลาที่ ommended ที่เข้าพักในคอลเลกชันหลายร็อคกี้ คณะกรรมการเขียนว่าภายหลังจากที่ด้านบนของนาซีแฮร์มันน์ Goering ตรวจสอบอย่างละเอียดครั้งขั้นตอนการขายทนายความสำหรับทายาทกล่าวว่าศิลปะมันมาถึงข้อสรุปที่ว่ามันไม่ได้เป็นตัวแทนจำหน่ายมีการขายขายคัญสมบัติบังคับเนื่องจากการประหัตประหาร ' อย่างมีนัยต่ำกว่ามูลค่าที่แท้จริงของมันเพราะพวกเขา แต่นายดอนเนลล์ที่เรียกว่า RECOM อยู่ภายใต้ความกดดันมากสัมผัส mendation "ข้อบกพร่อง" และบอกว่าในชีวิตประจำวันของเขาที่น่าสะพรึงกลัวของระบอบนาซี AP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทนายความนิโคลัส โอ ' ดอนเนลล์กล่าวว่าในการลูกค้าตัดสินใจที่จะฟ้องในการสัมภาษณ์ในเบอร์ลินที่ซักชุด ถาม ington เพราะพวกเขารู้สึกว่า " ศาลศาลรัฐบาลกลางสหรัฐฯในวอชิงตันประกาศอเมริกันที่ดีที่สุดเหมาะสมเพื่อจัดเรียงออกเหล่านี้และทายาทของเจ้าของเรืออังกฤษกลุ่มสิทธิ " ตาม sover ต่างประเทศที่เป็นเจ้าของคอลเลกชันใน เมื่อ eign Immunities พรบ. มันขายในรัฐเยอรมันของ prus - โจทก์ระบุในชุดเสี่ยเจ้าของโดยชอบธรรมในวันนี้เป็น อลัน ฟิลิปป์ จาก ลอนดอน และ เจอรัลด์ ธุรกรรมใด ๆใน 2478 ที่สตีเบิ้ลจาก Santa Fe ,ใหม่เม็กซิโก ผู้ขายในด้านหนึ่งเป็นชาวยิว และการ welfenschatz คอลเลกชันเดิมผู้ซื้อในด้านอื่น ๆคือรัฐนาซี 82 ชิ้น ตกอยู่ในมือของนักโทษนั่นเอง โดยความหมายธุรกรรมเป็นโมฆะ sortium พ่อค้าศิลปะของชาวยิวจากแฟรงค์ นายดอนเนลล์กล่าว เฟิร์ทในปี 1929 เมื่อพวกเขาซื้อมันจากองค์กรที่ดูแลของเบอร์ลินเป็นเมืองบรันสวิก ดุ๊กมี onset ของพิพิธภัณฑ์ , ปรัสเซียวัฒนธรรม herit Great อาการซึมเศร้า , พวกเขาไม่ได้เป็นมูลนิธิอายุได้กล่าวว่า ผู้ที่จะขายพระธาตุทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วและผลกำไรที่สามารถกระทำได้ตามที่คาดไว้ ในทศวรรษ 1930 พวกเขาไม่ได้บังคับ T E ชิ้นเถียงกันในสิ่งอื่น ๆว่าคอลเลกชัน W ยังคงเป็นเจ้าของครึ่งหนึ่งของคอลเลกชันหลังจากอดอล์ฟฮิตเลอร์มีอำนาจขึ้นในไม่ได้ในเยอรมันในเวลาของการขายปีที่แล้ว com รัฐบาลเยอรมัน 1933เรื่องราวกลายเป็นขุ่นแล้วไม่มีปัญหาคือชาวยิวที่สร้างขึ้นเพื่อช่วยแก้ปัญหาการอ้างภารกิจประเมินทั้งข้อโต้แย้งและสันทนาการ - เจ้าของขายเหลือ 42 ชิ้นกับรัฐปรัสเซีย ซึ่งในเวลานั้น ommended ที่สะสมอยู่ในเยอรมันมากเขียนว่า หลังจากคณะกรรมการควบคุมโดยนาซีแฮร์มันน์เกอริงด้านบนอย่างละเอียดสอบสวนทนายความ th กระบวนการขายทายาทกล่าวว่า ศิลปะมันมาถึงข้อสรุปว่าไม่ใช่ผู้ค้าต้องขาย signifi สมบัติบังคับขายเนื่องจากการประหัตประหาร " มูลค่าที่แท้จริงของมันเพราะพวกเขาลดลงอย่างมีนัยสําคัญเมื่อด้านล่าง แต่นายเนลเรียก Recom ภายใต้ความกดดันอย่างหนักเปิดเผย mendation " สมบูรณ์ " และกล่าวว่าเขาทุกวัน การคุกคามของระบอบการปกครองของนาซี เอพี