Burning Heaven Clan’s Forbidden Sec

Burning Heaven Clan’s Forbidden Secret

As those words fell upon Fen Juechen’s ears, he felt himself awash with immense humiliation. No matter the reasons as to why Yun Che had spared his life, it all seemed to him like a form of sympathy… sympathy from a person who set out to kill his kinsmen and annihilate his entire clan.

“Yun Che… kill me if you have the guts! I don’t need mercy and sympathy from a fiend like you!” Fen Juechen gasped rudely, his fingers dug deeply into the ground, as streaks of blood flowed freely between them. His eyes, stared daggers with deep killing intent, desiring to tear Yun Che to pieces with his gaze.

“I shall repeat myself, the reason as to why I am not killing you, is not because I pity you, nor is it sympathy, but is due to my Little Aunt’s plea to spare you… however, this will be the only time I’m showing you such leniency! If one day you do dare to plot against me nefariously, I will personally kill you! So, if you do intend to seek revenge, look for me once you have cultivated the sufficient strength, do not waste this rare opportunity at life you have been given!”

Without giving Fen Juechen another look, Yun Che turned his body, and silently departed.

Looking at Yun Che’s departing figure, Fen Juechen’s eyes bulged wildly, as his heavily weakened body struggled violently. He yelled out with a voice as coarse as sandpaper: “Yun Che… you’re not allowed to leave! You’re not allowed to leave… I have not taken your life… I want to kill you! I want to break your body into a thousand pieces, and grind your bones into ashes! I want to let you experience all the suffering in the world… you’re not allowed to leave… get back here… AHHH!!!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขียนความลับต้องห้ามของกองทัพสวรรค์ตามคำเหล่านั้นอยู่กับหูวเฟิ่น Juechen เขารู้สึกว่าตัวเอง awash ด้วยความอัปยศอดสูยิ่งใหญ่ ไม่ว่าเหตุผลว่าทำไมยุน Che มี spared ชีวิต ทั้งหมดเหมือนเขาแบบของ...เห็นอกเห็นใจเห็นอกเห็นใจจากคนที่ออกไปฆ่าเขาอีก และทำลายกองทัพของเขาทั้งหมด"ยุน Che...ฆ่าฉันถ้าคุณมีกึ๋น ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความสงสารจากมารเช่นคุณ" Juechen วเฟิ่น gasped หยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในพื้นดิน เป็นเส้นเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขา จ้องมีดเหน็บ มีเจตนาฆ่าลึก ปรารถนาที่จะฉีก Yun Che ชิ้นด้วยสายตาของเขา"ฉันจะทำซ้ำตัวเอง เหตุผลว่าทำไมผมผมฆ่าคุณ ไม่ได้เพราะผมสงสารคุณ หรือมันเป็นเห็นอกเห็นใจ แต่เนื่องจากแม่น้อยวิงวอนต่ออะไหล่คุณ...อย่างไรก็ตาม นี้จะเป็นเฉพาะเวลาฉันปรากฏคุณผุ้ดังกล่าว ถ้าวันหนึ่งคุณกล้าที่จะร้ายฉัน nefariously ฉันจะตัวฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณต้องการแสวงหาแก้แค้น มองหาฉันเมื่อคุณสะสมความแข็งแรงเพียงพอ ไม่ต้องเสียโอกาสนี้หายากที่คุณได้รับชีวิต"โดยไม่ให้ Juechen วเฟิ่นอีก Yun Che เปิดร่างกายของเขา และเบื้องหลังออกกำลังดูรูปเดิน Yun Che วเฟิ่น Juechen ตาอย่างดุเดือด bulged ตามที่ร่างกายอ่อนแออย่างหนักของเขาต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมา ด้วยเสียงที่หยาบเป็นกระดาษทราย: "Che ยุน...คุณจะไม่อนุญาตให้ นอกจากนี้คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจาก... ผมยังไม่ได้เอาชีวิตของคุณ... อยากจะฆ่าคุณ ผม จะแบ่งร่างกายเป็นพันชิ้น บดกระดูกของคุณลงในขี้เถ้า อยากให้คุณสัมผัสความทุกข์ในโลก...จึงจะไม่สามารถรับให้กลับมาที่นี่... AHHH !!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเผาไหม้ลับต้องห้ามสวรรค์ของตระกูลในฐานะที่เป็นคำพูดเหล่านั้นลดลงเมื่อหู Fen Juechen ของเขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ใต้น้ำด้วยความอัปยศอดสูอันยิ่งใหญ่ ไม่ว่าเหตุผลที่ว่าทำไม Yun Che ได้งดเว้นชีวิตของเขามันทั้งหมดดูเหมือนจะเขาเหมือนรูปแบบของความเห็นอกเห็นใจ ... ความเห็นอกเห็นใจจากคนที่ออกไปฆ่าญาติของเขาและทำลายตระกูลทั้งหมดของเขา. "ยุนเจ๊ ... ฆ่าฉันถ้าคุณ มีความกล้า! ฉันไม่ต้องการความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจจากอสูรอย่างคุณ! "Fen Juechen อ้าปากค้างหยาบคาย, นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในพื้นดินที่เป็นคราบเลือดไหลออกมาได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขาเขียวมีเจตนาฆ่าลึกจ้องปรารถนาที่จะฉีก Yun เจ๊เป็นชิ้น ๆ ด้วยสายตาของเขา. "ฉันจะทำซ้ำตัวเองเหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่ได้ฆ่าคุณเป็นไม่ได้เพราะผมสงสารคุณหรือมันเป็นความเห็นอกเห็นใจ แต่เป็นเพราะข้ออ้างป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันที่จะสำรองไว้ให้คุณ ... แต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่ผมแสดงให้คุณเห็นผ่อนผันดังกล่าว! ถ้าวันหนึ่งคุณไม่กล้าที่จะพล็อตกับฉัน nefariously ผมเองจะฆ่าคุณ! ดังนั้นถ้าคุณตั้งใจที่จะแก้แค้นให้มองหาฉันเมื่อคุณได้รับการปลูกฝังความแข็งแรงเพียงพอไม่ต้องเสียโอกาสที่หายากนี้ชีวิตคุณได้รับ! " โดยไม่ให้ Fen Juechen ดูอีกยันต์เจ๊หันร่างกายของเขาและเงียบ ออก. มองไปที่รูปแยกย้าย Yun เจ๊ตา Fen Juechen ของโป่งอย่างดุเดือดในขณะที่ร่างกายอ่อนแอลงอย่างหนักของเขาต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมาพร้อมกับเสียงเป็นหยาบเป็นกระดาษทราย: "ยุนเจ๊ ... คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก ... ฉันยังไม่ได้ดำเนินชีวิตของคุณ ... ฉันอยากจะฆ่าคุณ! ฉันต้องการที่จะทำลายร่างกายของคุณให้เป็นพันชิ้นและบดกระดูกของคุณให้เป็นขี้เถ้า! ฉันต้องการที่จะให้คุณได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานทั้งหมดในโลก ... คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ออก ... ได้รับกลับมาที่นี่ ... Ahhh !!!! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเผาไหม้ของตระกูลต้องห้ามลับสวรรค์เป็นคำพูดที่ตกอยู่บนหูของเฟิน juechen เขารู้สึกว่าตัวเองจมอยู่ใต้น้ำกับเวิ้งว้าง ความอัปยศอดสู ไม่ว่าเหตุผลที่ทำไมยุนเชก็ไว้ชีวิตเขา มันดูเหมือนเขาชอบรูปแบบของความสงสาร ความเห็นใจจากคนที่ลงมือฆ่าญาติพี่น้องของเขาและทำลายตระกูลทั้งหมดของเขา" ยุนเช . . . . . . . ฆ่าฉันถ้าคุณมีความกล้าหาญ ! ฉันไม่ต้องการความสงสารจากความเมตตาและปีศาจอย่างเธอ " เฟิน juechen อ้าปากค้างอย่างหยาบคาย นิ้วมือของเขาขุดลึกลงไปในดิน เป็นสายเลือดไหลได้อย่างอิสระระหว่างพวกเขา ดวงตาของเขาจ้องลึกกริชด้วยเจตนาฆ่า ปรารถนาที่จะทำให้ยุนเชเป็นชิ้นๆด้วยสายตาของเขา" ข้าจะบอกเอง เหตุผลที่ผมไม่ฆ่าคุณ ไม่ใช่เพราะผมสงสารคุณ และก็เห็นใจ แต่เป็นเพราะป้าเล็ก ๆน้อย ๆของฉันขอร้องให้ไว้ชีวิตเจ้า . . . . . . . แต่นี้จะเป็นแค่เวลาที่ฉันแสดงให้คุณเช่นความเมตตา ! ถ้าสักวันเธอจะกล้าต่อต้านฉัน เลวมาก ผมจะเป็นคนฆ่าคุณ ดังนั้น ถ้าคุณตั้งใจที่จะแก้แค้น ฉันมองหาเมื่อคุณต้องมีความแข็งแรงเพียงพอ ไม่เสียโอกาสที่หายากในชีวิตที่คุณได้รับ ! "โดยไม่ให้เฟิน juechen ดูอีกที่ ยุนเช เปิดตัวของเขา และเงียบไปมองไปที่ยุนเชออกจากรูป , เฟิน juechen ดวงตาฉุอาละวาด เขาหนักทำให้ร่างกายต่อสู้อย่างรุนแรง เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงที่หยาบเหมือนกระดาษทราย : " ยุนเช . . . . . . . คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไป คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้ง . . . . . . . ผมไม่ได้ถ่ายชีวิตของคุณ . . . ฉันจะฆ่าเธอ ฉันต้องการแบ่งร่างกายออกเป็นชิ้นๆ และบดกระดูกเป็นเถ้าถ่าน ! ฉันต้องการให้คุณสัมผัสความทุกข์ทั้งหมดในโลก . . . . . . . คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ทิ้ง . . . . . . . กลับมา . . . . . . . อ๊าาาา ! ! ! ! ! ! ! ! "