Zhang Ye in confusion replied, “Why

Zhang Ye in confusion replied, “Why would a wolf be picky about food?”

“That’s it.” she pouted. “You’ve personified the wolf in your writing, making it able to open or knock on doors. The little bunnies could converse with the wolf, too. These are not the problems, though. However, you wrote that the wolf tried all kinds of means to lure the Little Bunnies out to eat them instead of eating the Mother Bunny, so this would be a fault in your logic. You just said that the Big Bad Wolf is not a picky eater, so why does it only want to eat the Little Bunnies and not the Mother Bunny? The Mother Bunny was not protected by the door. Would that mean that the wolf was repulsed by the thought of Mother Bunny’s meat being too old? That it would be difficult to chew?”

Zhang Ye “…”

The little girl was calmly sipping on her cola and continued, “Another fundamental mistake is in the last paragraph where Mother Bunny used a stick to hit the wolf. Even if it had used a kitchen knife, it could not have beaten the wolf. Firstly, there’s the physical difference in their build, and secondly, there’s a gender difference, too, so how could it have beaten and chased off?”

Zhang Ye “…..It’s just a fairy tale; it precedes life!”

The little girl’s snorted, “But fairy tales are inspired by life.”

Zhang Ye was rendered speechless. He nearly wanted to curse. Your sister! Which family did this unlucky child come from! Was the Big Bad Wolf a picky eater? A female bunny could not beat a male wolf? All these were questions that Zhang Ye had no answers to. He had been choked by them! Why are kids nowadays such smarty-pants? They are too unlikeable!

“By the way, how do you know me?” Zhang Ye looked at her and asked, “Did your family tell you?” That couldn’t be right; he did not know most of the tenants here, nor had he even seen this kid before.

Suddenly, the landlady auntie’s voice could be heard coming from the corridor!

“Chenchen!”

“Rao Chenchen!”

“Where did you run off to?”

After several shouts, under the stunned eyes of Zhang Ye, Chenchen shouted back to the outside, “Aunt, I am at Zhang Ye’s house.”

Two seconds later, Rao Aimin appeared in front of Zhang Ye’s door. She came in and immediately stared at the little kid, “Running around again! Sooner or later, you will be sold off if you bump into human traffickers!”

Rao Chenchen’s sipped a little of her cola in disagreement.

“Drinking cola again? Who gave that to you?” Rao Aimin angrily snatched the cola out of her hands, “Let’s go back to Aunty’s house.”

Rao Chenchen pursed her lips and said “You are always scolding me at home. I don’t want to go back; it’s better here at Zhang Ye’s house.”

Rao Aimin smacked her little head saying, “Call him Uncle Zhang Ye; don’t be disrespectful!”

Zhang Ye was all confused while listening beside them. Damn it, I was still wondering why the speaking manner of the kid was so familiar. So it’s a relative of the landlady auntie! No wonder she’s so sarcastic; it’s exactly the same as her aunt! Each one was more sarcastic than the other!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จางเจ้าในความสับสนตอบว่า "ทำไมหมาป่าจะจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับอาหาร?"

"นั่นมัน." เธอ pouted "คุณได้เป็นตัวเป็นตนหมาป่าในการเขียนของคุณทำให้มันสามารถที่จะเปิดหรือเคาะประตู กระต่ายน้อยสามารถพูดคุยกับหมาป่าเกินไป เหล่านี้จะไม่เกิดปัญหา แต่ แต่คุณเขียนว่าหมาป่าพยายามทุกชนิดของวิธีการที่จะล่อให้เล็ก ๆ น้อย ๆ กระต่ายออกไปกินพวกเขาแทนการรับประทานอาหารที่แม่กระต่ายดังนั้นนี้จะเป็นความผิดในตรรกะของคุณ คุณเพียงแค่บอกว่าหมาป่าไม่ได้เป็นจู้จี้จุกจิกกินจึงไม่ทำไมเพียง แต่ต้องการที่จะกินกระต่ายน้อยและไม่ได้เป็นแม่กระต่าย? แม่กระต่ายไม่ได้รับการคุ้มครองตามประตู นั่นก็หมายความว่าหมาป่าล้วนเป็นความคิดของเนื้อแม่กระต่ายถูกเก่าเกินไปหรือไม่? ว่ามันจะเป็นเรื่องยากที่จะเคี้ยว? "

จางเจ้า" ... "

สาวน้อยที่ถูกใจเย็นจิบโคล่าของเธอและยังคง" อีกผิดพลาดพื้นฐานอยู่ในวรรคสุดท้ายที่แม่กระต่ายใช้ไม้ตีหมาป่า ถึงแม้ว่าจะได้ใช้มีดทำครัวก็อาจไม่ได้ตีหมาป่า ประการแรกมีความแตกต่างทางกายภาพของพวกเขาในการสร้างและประการที่สองมีความแตกต่างทางเพศมากเกินไปดังนั้นวิธีการที่จะได้ตีและไล่ "?

จางเจ้า" ... ..It เป็นเพียงเทพนิยาย; มันนำไปสู่ชีวิต! "

สาวน้อยของ snorted" แต่นิทานแรงบันดาลใจจากชีวิต. "

จางเจ้าพูดถูกแสดงผล เขาเกือบจะอยากจะสาปแช่ง พี่ - น้องสาวของคุณ! ซึ่งครอบครัวของเด็กไม่โชคร้ายนี้มาจาก! เป็นหมาป่ากินจู้จี้จุกจิก? กระต่ายเพศหญิงไม่สามารถเอาชนะหมาป่าชาย? ทั้งหมดนี้เป็นคำถามที่ Zhang ท่านทั้งหลายได้มีคำตอบที่ไม่มี เขาได้รับการสำลักโดยพวกเขา! ทำไมเด็กในปัจจุบันเช่น Smarty กางเกง? พวกเขาจะ unlikeable เกินไป!

จางเยมองที่เธอและถามว่า "ครอบครัวของคุณบอกคุณ?" นั่นอาจจะไม่ถูกต้อง "โดยวิธีการที่คุณจะรู้ฉัน?"; เขาไม่ทราบว่าส่วนใหญ่ของผู้เช่าที่นี่ไม่ได้ที่เขาจะได้เห็นเด็กคนนี้ก่อน.

ทันใดนั้นเสียงคุณป้าเจ้าของบ้านอาจจะได้ยินมาจากทางเดิน!

"chenchen!"

"ราว chenchen!"

"ที่คุณไม่วิ่งออกไป? "

หลังจากหลายตะโกนใต้ตาตะลึงของจางเจ้า chenchen ตะโกนกลับไปข้างนอก" ป้าผมที่บ้านจางเย. "

สองวินาทีต่อมาราว Aimin ปรากฏในหน้าประตูจางเย เธอเดินเข้ามาในทันทีและจ้องที่เด็กน้อย "วิ่งไปรอบ ๆ อีกครั้ง! ไม่ช้าก็เร็วคุณจะถูกขายออกไปถ้าคุณชนการค้ามนุษย์! "

ราว chenchen ของจิบเล็ก ๆ น้อย ๆ ของโคล่าของเธอในความขัดแย้ง.

" การดื่มโคล่าอีกครั้งหรือไม่ ที่ให้ที่อยู่กับคุณ? "ราว Aimin โกรธคว้าโคล่าออกจากมือของเธอ" ลองกลับไปที่บ้านของป้าของ. "

ราว chenchen เม้มริมฝีปากของเธอและพูดว่า" คุณมักจะด่าว่าฉันที่บ้าน ฉันไม่ต้องการที่จะกลับไป; มันจะดีกว่าที่นี่ที่บ้านจางเย ".

ราว Aimin ตีหัวเล็ก ๆ ของเธอว่า" เรียกเขาว่าลุงจางเจ้า; ไม่ต้องสุภาพ! "

จางเจ้าคือทั้งหมดที่สับสนในขณะที่ฟังอยู่ข้างๆ ประณามมันฉันก็ยังคงสงสัยว่าทำไมลักษณะการพูดของเด็กเพื่อให้เป็นที่คุ้นเคย ดังนั้นจึงเป็นญาติของคุณป้าเจ้าของที่ดินที่หญิง! ไม่น่าแปลกใจที่เธอเสียดสีดังนั้น; มันเป็นเหมือนกับป้าของเธอ! แต่ละคนเสียดสีมากกว่าคนอื่น!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จาง ท่านสับสน ตอบ " ทำไมหมาป่าเรื่องมากเรื่องอาหาร "" นั่น . . . " เธอยื่น . " คุณเคยทำตัวเป็นหมาป่าในการเขียนของคุณ ทำให้มันสามารถที่จะเปิด หรือเคาะบนประตู กระต่ายน้อยสามารถสนทนากับหมาป่าด้วย นี่ไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่คุณเขียนว่าหมาป่าพยายามทุกชนิดของวิธีการที่จะล่อให้กระต่ายน้อยไปกินแทนข้าวแม่กระต่าย ดังนั้นนี้จะเป็นความผิดในตรรกะของคุณ คุณแค่บอกว่าหมาป่าตัวใหญ่ ไม่เลือกกิน แล้วทำไมมันต้องกินกระต่ายน้อย และแม่กระต่าย ? แม่กระต่ายไม่ได้รับการคุ้มครองโดยประตู นั่นหมายถึงว่า หมาป่าถูก repulsed โดยคิดว่าแม่กระต่ายเนื้อจะแก่เกินไป ? มันคงจะยากที่จะเคี้ยว ? "จางเย " . . . . . . . "สาวน้อยก็ค่อยๆ จิบโค้ก และพูดต่อว่า " อีกพื้นฐานผิดในย่อหน้าสุดท้ายที่แม่กระต่ายใช้ไม้ตี หมาป่า แม้ว่าจะได้ใช้มีดทำครัว มันไม่สามารถทุบหมาป่า ประการแรกมีความแตกต่างทางกายภาพของพวกเขาสร้างและประการที่สองมันมีเพศด้วย ดังนั้น จะโดนไล่ออก "จางเย " . . . . . มันเป็นแค่เทพนิยาย มันมาก่อนในชีวิต ! "สาวน้อยคนนั้นได้กลิ่น แต่นิทานมีแรงบันดาลใจจากชีวิต "จางเยก็พูดไม่ออกเลย เขาเกือบต้องคำสาป น้องสาวของคุณ ซึ่งครอบครัวของเด็กคนนี้อาภัพมาจาก ถูกหมาป่าตัวใหญ่เลือกกิน ? กระต่ายตัวเมียไม่สามารถเอาชนะหมาป่าชาย ทั้งหมดนี้เป็นคำถามที่จาง ท่านไม่ตอบ . เขาเคยสำลักได้ ทำไมเด็กสมัยนี้ช่างฉลาดมาก ? ก็ไม่เหมือนอายุ !" ว่าแต่ คุณรู้จักฉันได้ยังไง ? " จาง ท่านมองเธอและถามว่า " ทำไมครอบครัวของคุณบอกคุณ " ก็ไม่ถูก เขาไม่ได้รู้ว่าผู้เช่าส่วนใหญ่ที่นี่ หรือเขาเคยเห็นเด็กคนนี้มาก่อนทันใดนั้น เสียงเจ๊ป้า อาจจะได้ยินมาจากทางเดิน !" chenchen ! "" เรา chenchen ! "" คุณหนีไปไหน "หลังจากหลายๆ ภายใต้สายตาของจางงงเย , chenchen ตะโกนกลับไปด้านนอก " ป้าผมที่จางเจ้าบ้าน " .สองวินาทีต่อมา ราว Aimin ปรากฏตัวต่อหน้าจางเย ประตู เธอเข้ามาทันที จ้องไปที่เด็กเล็กๆ วิ่งไปรอบๆอีกครั้ง ไม่ช้าก็เร็ว คุณจะขายออกถ้าคุณชนในขบวนการค้ามนุษย์ ! "เป็นเรื่องราว chenchen จิบเล็กน้อยของโคลาในความขัดแย้ง" ดื่มโค้กอีก ใครให้มันกับเธอ " เราโกรธ Aimin คว้าโคล่าออกจากมือของเธอ " กลับไปบ้านป้า "เรา chenchen pursed ริมฝีปากของเธอและกล่าวว่า " คุณชอบว่าฉันอยู่ที่บ้าน ผมไม่อยากกลับไป มันก็ดีที่จางเจ้าบ้าน " .ราว Aimin ตบหัวเล็กๆของเธอว่า " เรียกเขาว่าคุณลุงจาง จง อย่าเสียมารยาท ! "จางเยสับสนในขณะที่ฟังอยู่ข้างๆ ให้ตายสิ ฉันยังสงสัยว่าทำไมพูดอย่างเด็กนั่นมันคุ้นๆ ดังนั้นมันเป็นญาติกับเจ้าของบ้าน คุณป้า ไม่สงสัยเลยที่เธอประชด มันเป็นเหมือนป้าเธอ แต่ละคนถูกประชดมากกว่าอื่น ๆ