Finland’s schools weren’t always so

Finland’s schools weren’t always so successful. In the 1960s, they were middling at best. In 1971, a government commission concluded that, poor as the nation was in natural resources, it had to modernize its economy and could only do so by first improving its schools. To that end, the government agreed to reduce class size, boost teacher pay, and require that, by 1979, all teachers complete a rigorous master’s program.

Today, teaching is such a desirable profession that only one in ten applicants to the country’s eight master’s programs in education is accepted. In the United States, on the other hand, college graduates may become teachers without earning a master’s. What’s more, Finnish teachers earn very competitive salaries: High school teachers with 15 years of experience make 102 percent of what their fellow university graduates do. In the United States, by contrast, they earn just 65 percent.

Though, unlike U.S. education reformers, Finnish authorities haven’t outsourced school management to for-profit or non-profit organizations, implemented merit pay, or ranked teachers and schools according to test results, they’ve made excellent use of business strategies. They’ve won the war for talent by making teaching so appealing. In choosing principals, superintendents, and policymakers from inside the education world rather than looking outside it, Finnish authorities have likewise taken a page from the corporate playbook: Great organizations, as the business historian Alfred Chandler documented, cultivate talent from within. Of the many officials I interviewed at the Finnish Ministry of Education, the National Board of Education, the Education Evaluation Council, and the Helsinki Department of Education, all had been teachers for at least four years.

The Finnish approach to pedagogy is also distinct. In grades seven through nine, for instance, classes in science—the subject in which Finnish students have done especially well on PISA—are capped at 16 so students may do labs each lesson. And students in grades one through nine spend from four to eleven periods each week taking classes in art, music, cooking, carpentry, metalwork, and textiles. These classes provide natural venues for learning math and science, nurture critical cooperative skills, and implicitly cultivate respect for people who make their living working with their hands.


But perhaps most striking on the list of what makes Finland’s school system unique is that the country has deliberately rejected the prevailing standardization movement. While nations around the world introduced heavy standardized testing regimes in the 1990s, the Finnish National Board of Education concluded that such tests would consume too much instructional time, cost too much to construct, proctor, and grade, and generate undue stress. The Finnish answer to standardized tests has been to give exams to small but statistically significant samples of students and to trust teachers—so much so that the National Board of Education closed its inspectorate in 1991. Teachers in Finland design their own courses, using a national curriculum as a guide, not a blueprint, and spend about 80 percent as much time leading classes as their U.S. counterparts do, so that they have sufficient opportunity to plan lessons and collaborate with colleagues. The only point at which all Finnish students take standardized exams is as high school seniors if they wish to go to university.

Regard for students’ well-being is evident in more subtle ways, as well. Since 1985, students have not been tracked (or grouped by ability) until the tenth grade. Furthermore, since 1991, authorities have rejected the practice of holding back underachievers, concluding that the consequences of grade repetition were too stigmatizing to be effective and that students would be better off being tutored by learning specialists in areas of academic weakness.

The Finnish business community and conservative members of the country’s parliament criticized the end of tracking as a recipe for mass mediocrity—but they went silent following the publication of the 2000 PISA results. “PISA was a lucky gift for Finnish educators,” said Kari Louhivuori, the principal of the Kirkkojärvi Comprehensive School in Espoo, who began his career as a teacher in 1974. “We were under attack from traditional forces and needed outside validation of our new way.” (Some testing is thus ultimately necessary, Louhivuori conceded, if only to prove that regular testing is not.) What’s more, there is now strong proof of the economic benefits of the Finnish educational reformation, particularly in the country’s high-tech sector, which is distinguished by Nokia in telecommunications, Orion in medical diagnostics and pharmaceuticals, Polar in heart-rate monitors, Vaisala in meteorological measurement, and VTI in accelerometers. Flanking highways out of Helsinki are research centers for these companies, as well as ones for Ericsson, IBM, and SAP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงเรียนของฟินแลนด์มักจะไม่ประสบความสำเร็จดังนั้น ในปี 1960 พวกเขาได้ middling ที่สุด ในปี 1971 เสริมรัฐบาลสรุปว่า ยากจนเป็นประเทศที่ธรรมชาติ มันมีให้เศรษฐกิจของประเทศ และสามารถเพียงทำครั้งแรกปรับปรุงโรงเรียนของ เมื่อตอน รัฐบาลตกลง การลดขนาดของชั้นเรียน เพิ่มค่าจ้างครู ต้องที่ โดย 1979 ครูทุกคนทำโปรแกรมต้นแบบอย่างเข้มงวดวันนี้ สอนได้เช่นต้องการอาชีพที่เป็นที่ยอมรับเฉพาะผู้สมัครหนึ่งในสิบของประเทศแปดหลักของโปรแกรมในการศึกษา ในสหรัฐอเมริกา ในทางกลับกัน บัณฑิตวิทยาลัยอาจ ครู โดยไม่มีรายได้เป็นหลัก เพิ่มเติมคืออะไร ฟินแลนด์ครูได้รับเงินเดือนที่แข่งขัน: ครูมัธยม มีประสบการณ์ 15 ปีทำให้ร้อยละ 102 ของอะไรมหาวิทยาลัยเพื่อนนักศึกษาทำ ในสหรัฐอเมริกา โดยคมชัด พวกเขาได้รับเพียงร้อยละ 65Though, unlike U.S. education reformers, Finnish authorities haven’t outsourced school management to for-profit or non-profit organizations, implemented merit pay, or ranked teachers and schools according to test results, they’ve made excellent use of business strategies. They’ve won the war for talent by making teaching so appealing. In choosing principals, superintendents, and policymakers from inside the education world rather than looking outside it, Finnish authorities have likewise taken a page from the corporate playbook: Great organizations, as the business historian Alfred Chandler documented, cultivate talent from within. Of the many officials I interviewed at the Finnish Ministry of Education, the National Board of Education, the Education Evaluation Council, and the Helsinki Department of Education, all had been teachers for at least four years.The Finnish approach to pedagogy is also distinct. In grades seven through nine, for instance, classes in science—the subject in which Finnish students have done especially well on PISA—are capped at 16 so students may do labs each lesson. And students in grades one through nine spend from four to eleven periods each week taking classes in art, music, cooking, carpentry, metalwork, and textiles. These classes provide natural venues for learning math and science, nurture critical cooperative skills, and implicitly cultivate respect for people who make their living working with their hands.But perhaps most striking on the list of what makes Finland’s school system unique is that the country has deliberately rejected the prevailing standardization movement. While nations around the world introduced heavy standardized testing regimes in the 1990s, the Finnish National Board of Education concluded that such tests would consume too much instructional time, cost too much to construct, proctor, and grade, and generate undue stress. The Finnish answer to standardized tests has been to give exams to small but statistically significant samples of students and to trust teachers—so much so that the National Board of Education closed its inspectorate in 1991. Teachers in Finland design their own courses, using a national curriculum as a guide, not a blueprint, and spend about 80 percent as much time leading classes as their U.S. counterparts do, so that they have sufficient opportunity to plan lessons and collaborate with colleagues. The only point at which all Finnish students take standardized exams is as high school seniors if they wish to go to university.Regard for students’ well-being is evident in more subtle ways, as well. Since 1985, students have not been tracked (or grouped by ability) until the tenth grade. Furthermore, since 1991, authorities have rejected the practice of holding back underachievers, concluding that the consequences of grade repetition were too stigmatizing to be effective and that students would be better off being tutored by learning specialists in areas of academic weakness.The Finnish business community and conservative members of the country’s parliament criticized the end of tracking as a recipe for mass mediocrity—but they went silent following the publication of the 2000 PISA results. “PISA was a lucky gift for Finnish educators,” said Kari Louhivuori, the principal of the Kirkkojärvi Comprehensive School in Espoo, who began his career as a teacher in 1974. “We were under attack from traditional forces and needed outside validation of our new way.” (Some testing is thus ultimately necessary, Louhivuori conceded, if only to prove that regular testing is not.) What’s more, there is now strong proof of the economic benefits of the Finnish educational reformation, particularly in the country’s high-tech sector, which is distinguished by Nokia in telecommunications, Orion in medical diagnostics and pharmaceuticals, Polar in heart-rate monitors, Vaisala in meteorological measurement, and VTI in accelerometers. Flanking highways out of Helsinki are research centers for these companies, as well as ones for Ericsson, IBM, and SAP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงเรียนของฟินแลนด์ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จ ในปี 1960 พวกเขาได้ปานกลางที่ดีที่สุด ในปี 1971 คณะกรรมการของรัฐบาลสรุปได้ว่าเป็นประเทศที่ยากจนอยู่ในทรัพยากรทางธรรมชาติมันมีที่จะปฏิรูปเศรษฐกิจของประเทศและสามารถทำได้โดยการปรับปรุงครั้งแรกของโรงเรียน ไปสิ้นสุดที่รัฐบาลตกลงที่จะลดขนาดของชั้นเรียนเพิ่มการจ่ายเงินครูและต้องว่าโดยปี 1979 ครูทุกคนเสร็จสิ้นโปรแกรมต้นแบบอย่างเข้มงวดของ. วันนี้การเรียนการสอนดังกล่าวเป็นอาชีพที่พึงประสงค์ที่เพียงหนึ่งในสิบผู้สมัครไปยังประเทศแปดหลักของ โปรแกรมในการศึกษาเป็นที่ยอมรับ ในประเทศสหรัฐอเมริกาในมืออื่น ๆ ที่บัณฑิตวิทยาลัยอาจจะกลายเป็นครูโดยไม่ต้องได้รับปริญญาโท มีอะไรมากกว่าที่ครูได้รับเงินเดือนฟินแลนด์การแข่งขันสูงมาก: ครูโรงเรียนมัธยมที่มี 15 ปีของประสบการณ์การให้ร้อยละ 102 ของสิ่งที่ผู้สำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัยของพวกเขาทำเพื่อน ในประเทศสหรัฐอเมริกาโดยทางพวกเขาได้รับเพียงร้อยละ 65. แม้ว่าจะแตกต่างจากสหรัฐปฏิรูปการศึกษาฟินแลนด์เจ้าหน้าที่ยังไม่ได้ outsourced องค์กรการบริหารจัดการโรงเรียนเพื่อแสวงหาผลกำไรหรือไม่แสวงหาผลกำไรการดำเนินการจ่ายเงินบุญหรือการจัดอันดับครูและโรงเรียนตาม ผลการทดสอบพวกเขาได้ทำให้การใช้ที่ดีของกลยุทธ์ทางธุรกิจ พวกเขาเคยได้รับรางวัลสงครามสำหรับความสามารถโดยการเรียนการสอนเพื่อให้น่าสนใจ ในการเลือกผู้ว่าจ้างง้ำและผู้กำหนดนโยบายจากภายในโลกการศึกษามากกว่าการมองนอกเจ้าหน้าที่ฟินแลนด์มีการดำเนินการเช่นเดียวกันหน้าจากองค์กร playbook: องค์กรที่ยิ่งใหญ่เป็นประวัติศาสตร์ธุรกิจอัลเฟรดแชนด์เลอเอกสารปลูกฝังความสามารถจากภายใน ของเจ้าหน้าที่หลายคนที่ผมสัมภาษณ์ที่ฟินแลนด์กระทรวงศึกษาธิการแห่งชาติคณะกรรมการการศึกษา, การประเมินผลการศึกษาสภาและเฮลซิงกิกรมสามัญศึกษาทั้งหมดได้รับครูผู้สอนเป็นเวลาอย่างน้อยสี่ปี. วิธีการเรียนการสอนภาษาฟินแลนด์ยังเป็นที่แตกต่างกัน ในเกรดเจ็ดถึงเก้าเช่นในชั้นเรียนวิทยาศาสตร์เรื่องที่นักเรียนฟินแลนด์ได้ทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน PISA จะมีการต่อยอดที่ 16 เพื่อให้นักเรียนอาจจะทำห้องปฏิบัติการแต่ละบทเรียน และนักเรียนในระดับหนึ่งถึงเก้าใช้จ่าย 4-11 ระยะเวลาในแต่ละสัปดาห์ในการเรียนศิลปะดนตรีการปรุงอาหารไม้โลหะและสิ่งทอ ชั้นเรียนเหล่านี้ให้สถานที่ธรรมชาติสำหรับการเรียนรู้คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์บ่มเพาะทักษะความร่วมมือที่สำคัญและโดยปริยายปลูกฝังการเคารพคนที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาทำงานร่วมกับมือของพวกเขา. แต่บางทีอาจจะโดดเด่นมากที่สุดในรายการของสิ่งที่ทำให้ระบบของฟินแลนด์โรงเรียนที่ไม่ซ้ำกันคือการที่ประเทศที่มี จงใจปฏิเสธการเคลื่อนไหวของมาตรฐานที่แพร่หลาย ในขณะที่ประเทศทั่วโลกแนะนำหนักระบอบการทดสอบมาตรฐานในปี 1990 คณะกรรมการแห่งชาติฟินแลนด์การศึกษาสรุปได้ว่าการทดสอบดังกล่าวจะใช้เวลาการเรียนการสอนมากเกินไปเสียค่าใช้จ่ายมากเกินไปที่จะสร้างสอบและเกรดและสร้างความเครียดไม่เหมาะ คำตอบที่ฟินแลนด์ทดสอบที่ได้มาตรฐานได้รับการให้การสอบตัวอย่างเล็ก ๆ แต่มีนัยสำคัญทางสถิติของนักเรียนและครูผู้สอนที่จะไว้วางใจให้มากเพื่อให้คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติปิดตรวจในปี 1991 ครูในฟินแลนด์ออกแบบหลักสูตรของตัวเองโดยใช้ชาติ หลักสูตรเป็นคู่มือไม่พิมพ์เขียวและการใช้จ่ายประมาณร้อยละ 80 เป็นเวลามากชั้นนำเรียนเป็นคู่สหรัฐทำเพื่อให้พวกเขามีโอกาสที่เพียงพอในการวางแผนการเรียนและการทำงานร่วมกันกับเพื่อนร่วมงาน จุดเท่านั้นที่นักเรียนทุกคนฟินแลนด์สอบมาตรฐานเป็นโรงเรียนมัธยมถ้าพวกเขาต้องการที่จะไปที่มหาวิทยาลัย. Regard สำหรับนักเรียนเป็นอยู่ที่ดีเห็นได้ชัดในรูปแบบที่ลึกซึ้งมากขึ้นเช่นกัน ตั้งแต่ปี 1985 นักเรียนที่ยังไม่ได้รับการติดตาม (หรือกลุ่มตามความสามารถ) จนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่สิบ นอกจากนี้ตั้งแต่ปี 1991 เจ้าหน้าที่ได้ปฏิเสธการปฏิบัติของการถือกลับสัมฤทธิ์สรุปว่าผลกระทบของการทำซ้ำเกรดเป็น stigmatizing เกินไปที่จะเป็นที่มีประสิทธิภาพและว่านักเรียนจะดีกว่าที่จะถูกต้นโดยการเรียนรู้ผู้เชี่ยวชาญในพื้นที่ของความอ่อนแอทางวิชาการ. the ชุมชนธุรกิจฟินแลนด์ และสมาชิกพรรครัฐสภาของประเทศที่ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ในตอนท้ายของการติดตามเป็นสูตรสำหรับมวลธรรมดา แต่พวกเขาเงียบไปตามประกาศของปี 2000 ผลการปิซา "PISA เป็นของขวัญโชคดีสำหรับการศึกษาฟินแลนด์," รี Louhivuori ครูใหญ่ของKirkkojärviครอบคลุมโรงเรียนในเอสโปที่เริ่มอาชีพของเขาเป็นครูในปี 1974 "เราอยู่ภายใต้การโจมตีจากกองกำลังแบบดั้งเดิมและจำเป็นต้องออกไปข้างนอกการตรวจสอบของใหม่ของเรากล่าวว่า วิธี. "(การทดสอบบางคนจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นที่สุด Louhivuori ยอมรับถ้าเพียงเพื่อพิสูจน์ว่าการทดสอบปกติไม่ได้.) มีอะไรมากกว่าที่มีอยู่ในขณะนี้หลักฐานที่แข็งแกร่งของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของการปฏิรูปการศึกษาของประเทศฟินแลนด์โดยเฉพาะในประเทศที่มีเทคโนโลยีสูง ภาคที่มีความโดดเด่นโดย Nokia ในการสื่อสารโทรคมนาคม, นายพรานในการตรวจวินิจฉัยทางการแพทย์และยา, ขั้วโลกในการตรวจสอบอัตราการเต้นหัวใจ, Vaisala ในการวัดทางอุตุนิยมวิทยาและ VTI ใน accelerometers ขนาบข้างทางหลวงจากเฮลซิงกิเป็นศูนย์การวิจัยสำหรับ บริษัท เหล่านี้เช่นเดียวกับคนสำหรับอีริคสัน, IBM, และ SAP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงเรียนของฟินแลนด์ไม่ได้เสมอที่ประสบความสำเร็จมาก ในปี 1960 , พวกเขาเป็นปานกลางที่ดีที่สุด 2514 รัฐบาลคณะกรรมการสรุปว่า จนเป็นประเทศอยู่ในทรัพยากรธรรมชาติ มีการปรับปรุงเศรษฐกิจและสามารถทำได้โดยการปรับปรุงโรงเรียนแรกของ ไปสิ้นสุดที่ รัฐบาลตกลงที่จะลดขนาดของชั้นเรียน เพิ่มครูจ่าย และต้องที่ ภาคใต้ครูสมบูรณ์ทุกโปรแกรมที่เข้มงวดของอาจารย์

วันนี้ สอนเป็นอาชีพที่พึงประสงค์ที่เพียงหนึ่งในสิบของประเทศแปดผู้สมัครโปรแกรมปริญญาโทในการศึกษาเป็นที่ยอมรับ ในสหรัฐอเมริกา , บนมืออื่น ๆ , วิทยาลัยบัณฑิตอาจเป็นครู โดยรายได้หลัก . มากขึ้นอะไร , ครู ฟินแลนด์ ได้รับเงินเดือนที่แข่งขันมากครูโรงเรียนสูงด้วยประสบการณ์ 15 ปีให้ 102 เปอร์เซ็นต์ของสิ่งที่เพื่อนบัณฑิตมหาวิทยาลัยของพวกเขาทำ ในสหรัฐอเมริกา ในทางตรงกันข้าม พวกเขาได้รับเพียงร้อยละ 65

แต่ไม่เหมือนนักปฏิรูปการศึกษาสหรัฐอเมริกา ฟินแลนด์ เจ้าหน้าที่ไม่ต้องจัดการกับโรงเรียนเพื่อประโยชน์ขององค์กร หรือองค์กรที่ไม่แสวงผลกำไร จัดทำบุญจ่าย หรือ ตำแหน่งครู และโรงเรียน ตามผลการทดสอบมันทำให้การใช้ที่ดีของกลยุทธ์ทางธุรกิจ พวกเขาชนะสงครามสำหรับความสามารถโดยการสอนให้น่าสนใจ ในการเลือกผู้บริหาร ศึกษาธิการ และปัญหาจากภายในโลก แทนที่จะมองออกไปข้างนอกมันทางการฟินแลนด์ได้เช่นเดียวกัน ถ่ายหน้าจาก playbook ขององค์กร : องค์กรที่ดี เป็นธุรกิจของ Alfred Chandler เอกสารปลูกฝังความสามารถจากภายใน ของมากมายที่ฉันสัมภาษณ์เจ้าหน้าที่ในกระทรวง ฟินแลนด์ การศึกษาของคณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ สภาการศึกษา การประเมินผล และเฮลซิงกิภาควิชาการศึกษา ทั้งหมดมีครูอย่างน้อยสี่ปี

วิธีการฟินแลนด์การสอนก็แตกต่างกัน ในเกรดเจ็ดถึงเก้า ตัวอย่างเรียน วิชาวิทยาศาสตร์ วิชาที่นักเรียนฟินแลนด์ได้ทำโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปิซาถูกปกคลุมที่ 16 ดังนั้นนักเรียนอาจทำแล็บแต่ละบทเรียน และนักเรียนในเกรดหนึ่งถึงเก้า ใช้จ่ายจากสี่ถึง 11 ครั้งในแต่ละสัปดาห์ เรียนด้านศิลปะ ดนตรี ทำอาหาร งานไม้ , ช่างโลหะ และสิ่งทอ ชั้นเรียนเหล่านี้มีสถานที่ธรรมชาติเพื่อการเรียนรู้คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์บ่มเพาะทักษะการสหกรณ์ และโดยปริยายปลูกฝังเคารพคนที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาทำงานกับมือ


แต่บางทีอาจจะมากที่สุดที่โดดเด่นในรายการของสิ่งที่ทำให้ฟินแลนด์เป็นโรงเรียนเฉพาะระบบที่ประเทศมีการจงใจปฏิเสธการแลกเปลี่ยนการเคลื่อนไหว ในขณะที่ประเทศทั่วโลกนำหนักมาตรฐานการทดสอบระบบในทศวรรษ 1990